Regstreekse buitelandse belegging

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Die term regstreekse buitelandse belegging (RBB; Engels: foreign direct investment, FDI) verwys na die netto-toevloei van buitelandse beleggingskapitaal om aandele van 'n maatskappy (tenminste tien persent van die totale effekte) te koop wat in 'n ander nasionale ekonomie sake doen as dié van die belegger. Regstreekse buitelandse beleggings behels drie bestanddele: Belegging in aandele, herbelegging van inkomste en kort- en langtermynlenings tussen die moedermaatskappy (of multinasionale onderneming) en sy buitelandse filiaalmaatskappye.

Die totale wêreldwye bedrag van regstreekse buitelandse beleggings het in 2001 VSA-$ 1 300 miljard beloop. Regstreekse buitelandse beleggings verskaf aan die lande wat dit ontvang naas kapitaal ook toegang tot buitelandse tegnologie en vakkennis en bevorder sodoende dikwels ekonomiese groei en ontwikkeling.

[wysig] Geskiedenis

In die jare ná die Tweede Wêreldoorlog het multinasionale maatskappye uit die Verenigde State die meeste regstreekse buitelandse beleggings gedoen aangesien die res van die wêreld nog besig was met die heropbou van sy ekonomieë. In die tydperk tussen 1945 en 1960 het gevolglik sowat driekwart van nuwe regstreekse buitelandse beleggings (insluitende herbeleggings van winste) uit die VSA gekom. Regstreekse buitelandse beleggings het sedertdien 'n wêreldwye ekonomiese verskynsel geword en is ook nie langer tot maatskappye uit OECD-lidstate beperk nie. Die belangrikheid van RBB in die globale ekonomie het steeds verder toegeneem, en RBB-ekwiteite verteenwoordig tans meer as 20 persent van die wêreldwye bruto geofrasie produk (BGP).

[wysig] Bronne

  • Gilroy, Bernard Michael; Gries, Thomas en Naudé, Willem A.: Multinational Enterprises, Foreign Direct Investment and Growth in Africa. Heidelberg (Duitsland): Springer 2005