Паўлюк Багрым

From Вікіпедыя

Паўлюк БАГРЫМ (2(14).11.1812, вёска Крошын Навагрудскага пав. Гродзенскай губ. (цяпер Баранавіцкі р-н Брэсцкай вобл.) — 1891 (?), вёска Крошын), беларускі паэт.

Вучыўся ў пачатковай парафіяльнай школе, фундатарам якой быў ксёндз В. Магнушэўскі. Пазнаёміўся з вальнадумнай паэзіяй; пачаў пісаць сам. У сувязі з сялянскімі хваляваннямі 1828 у Крошыне і за распаўсюджанне верша "Бунт хлопаў" (варыянт "Рабункаў мужыкоў" Я. Баршчэўскага) прыцягваўся да следства. Ад літаратурнай спадчыны паэта захаваўся толькі адзін верш "Зайграй, зайграй, хлопча малы...", які стаў хрэстаматыйным для белеларускай літаратуры. Упершыню гэты верш апублікаваў у сваіх успамінах навагрудскі адвакат І. Яцкоўскі.[1] Паўлюк Багрым, як і яго бацька, быў кавалём. У гэтым рамястве дасягнуў мастацкіх вяршыняў, пра што сведчыць зробленая ім металічная каваная жырандоль, якая і сёння захоўваецца ў Крошынскім касцёле. Пахаваны на мясцовых могілках. У 1985 у Крошыне адкрыты музей народнага мастацтва і рамёстваў імя Паўлюка Багрыма.


  1. Powieść czasu mojego, czyli Przygody litewskie. Londyn, 1854; Выд. 2: Poznań, 1858

[правіць] Лiтаратура

  • Станкевіч А. Магнушэўскі. Паўлюк Багрым. Баброўскі: (Да вытокаў беларускага адраджэння). Вільня, 1937;
  • Бас І. Паўлюк Багрым // Полымя. 1955. №3;
  • Александровіч С. Слядамі легенды // Александровіч С. Тут зямля такая. Мн., 1974;
  • Паўлюк Багрым. Мн., 1994;
  • БП, т. 1;
  • ЭГБ, т. 1.

[правіць] Крыніца

  • Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794-1991. Энц. даведнік. У 10 т. Т.1. - Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9