Шварн Данілавіч

From Вікіпедыя

Шварн–Ян Данілавіч (1230-я–1270), кароль рускі і князь галіцкі (12641270), вялікі князь літоўскі (12671270). Малодшы сын князя галіцка-валынскага, пазней караля рускага Данілы.

У 1254 ажаніўся з дачкой Міндоўга, у 1255 удзельнічаў у выправе апошняга на Люблін.

У 1256 разам з бацькам, братамі Раманам і Львом, ваўкавыскім князем Глебам і свіслацкім князем Ізяславам хадзіў на яцвягаў. Удзельнічаў у паходах Данілы на гарады прызнаўшыя мангола-татарскую ўладу.

Позняй вясной 1262 браў удзел у паходзе Міндоўга на Мазовію. Пасля захопу Плоцку яны аблажылі ў Яздаве пад Варшавай мазавецкага князя Земавіта з сынам Конрадам. У выніку здрады Яздаў быў захоплены войскамі Міндоўга і Шварна, падчас штурму загінуў Земавіт, а Конрад трапіў у палон. Па адной з версій Шварн уласнаручна адсек галаву Земавіту, свайму швагру, які трапіў да яго ў палон, але гэта малаверагодна. Мазавецкае рыцарства наладзіла пагоню, але пацярпела паразу ад войскаў Міндоўга і Шварна пад Длугасёдламі 5 жніўня 1262 г.

У 1264 пасля смерці бацькі атрымаў Усходнюю Галічыну з Галічам, Забужжа з Белзам, Чэрвенам, Холмам, Мельнікам і Дарагічынам. У тым жа годзе разам з дзядзькам Васількам дапамог Войшалку вярнуць уладу ў Літве, заваяваць Нальшаны і Дзяволтву, адпомсціць ворагам. Пасля гэта на чале ўласных войскаў і войскаў ВКЛ учыніў напад на Малую Польшчу, але Баляслаў Сарамлівы ў адказ парабаваў уладанні Шварна і нанёс паразу яго пагоне пад Бранскам, што пахіснула пазіцыі Шварна ў Галіцка-Валынскім княстве на карысць яго брата і канкурэнта Льва.

У 1266 Шварн з падмацаваннем атрадаў ВКЛ і мангола-татараў напаў на Сандаміршчыну, але быў разбіты Баляславам Сарамлівым 18 ліпеня 1266 г. у бітве пад Завіхостам, бо не дачакаўся валынскіх падмацаванняў ад свайго дзядзькі Васількі і напаў на палякаў першым, за што Васілька і наракаў яму.

У 1267 атрымаў ад Войшалка ўладу ў ВКЛ. Памёр у 1270 г., нашчадкаў не пакінуў.