Кныш
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Кныш — невялікі круглы піражок з запечанымі ўнутры (або выкладзеным на паверхні, паміж прыўзнятымі краямі) тварагом або іншай начынкай: варэннем, або пасераванай цыбуляй са скваркамі.
Вельмі характэрнымі для XIX стагоддзя былі кнышы з грачнёвай кашай і цыбуляй са скваркамі, якія падаваліся ў сярэднезаможных дамах як дадатак да мясных страў. На пачатку XX стагоддзя слова спрабаваў зберагчы Вацлаў Ластоўскі, абараняючыся ад экспансіі рускай ватрушкі. Паводле яго, “кнышы пякуцца з тварагом, макам, каноплямі і канфітурамі”. Страва гэтая украінска-беларускага, не польскага паходжання; даўней палякі казалі “Русь пячэ кнышы памерлым” (існаваў звычай пячы кнышы на Дзяды); але як зазвычай, у нас не засталося ані слова, ані з'явы, то цяпер толькі дзякуючы пaлякам і захавалася нейкая памяць пра кнышы. Будзем спадзявацца, што пакаштуем яшчэ сваіх кнышоў, і не толькі жалобных. Для пачатку можна было б перайменаваць у кнышы наяўныя ватрушкі. І нават берлінеры. Тым больш што беларускае кныш (украінскае книш), хутчэй за ўсё, паходзіць ад нямецкага knitschel — “галушка з мукі”.
- Дзіцячая загадка: “Поўна печ перапеч, а пасярэдзіне кныш” (зоркі і месяц)
- Артыкул створаны з дапамогай матар'ялаў з: Алесь Белы, праект «Наша Ежа»