Андрэй Альгердавіч
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
![]() |
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, напісаўшы яго. |
Андрэй Альгердавіч, Андрэй Полацкі (каля 1320 – 12 жніўня 1399) – князь пскоўскі, апошні полацкі князь (1348 – 1377 ; 1382 – 1387), некаторы час вялікі князь полацкі і вялікі князь рускі. Старэйшы з дванаццаці сыноў Альгерда.
Быў абраны пскавічамі пскоўскім князем, але хутка пакінуў Пскоў, бо быў абраны полацкім князем замест свайго дзядзькі Нарымонта-Глеба. Замест сябе ў Пскове пакінуў намесьнікам Юрыя Вітаўтавіча (магчыма свайго стрыечнага брата), пасьля гібелі Юрыя ў бітве з лівонскімі рыцарамі пскавічы абралі сабе іншага князя, бо былі незадаволеныя адсутнасьцю Андрэя ў горадзе.
Пасьля сьмерці Альгерда па яго тастаменьце вялікім князем літоўскім стаў Ягайла. Андрэй спачатку быў у хаўрусе з Кейстутам супраць Ягайлы, пасьля сьмерці Кейстута абвясьціў сябе вялікім князем полацкім, а пасьля вялікім князем рускім са сталіцай у Полацку. Аднак пад ціскам Ягайлы вымушаны быў падацца з Полацку ў Маскву.
Андрэй Полацкі браў удзел у сутычках маскоўцаў з татарамі, у тым ліку ў пераможнай бітве на рацэ Вожы ў 1378 годзе. А таксама удзельнічаў у Кулікоўскай бітве ў 1380, дзе ўзначальваў правы фланг маскоўскага войска.
Пасьля склаўшы хаўрус з Лівонскім ордэнам, назваўшы лівонскага магістра бацькам і дарагім сябрам такім чынам прызнаўшы сябе яго васалам, вярнуўся ў Полацак. Праз нейкі час быў захоплены Ягайлам і зьняволены у адным з польскіх замкаў. Адтуль быў вызвалены па просьбе вялікага князя літоўскага Вітаўта.
Загінуў у 1399 годзе ў бітве на рацэ Ворскле разам з братам Дзьмітрыем і шматлікімі іншымі рускімі князямі.
Папярэднік: Нарымонт-Глеб |
Полацкі князь 1348 – 1387 |
Наступнік: Намесьнікі полацкія |