Доку Ўмараў
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
До́ка Хама́давіч Ума́раў (чач. - Умаран Хамади кант Докка; нарадзіўся 13 красавіка 1964, Харсеной, Шатойскі раён, Чачэна-Інгуская АССР) - адзін зь лідэраў чачэнскіх сэпаратыстых, ад чэрвеня 2006 - прэзыдэнт самаабвешчанае Чачэнскае Рэспублікі Ічкерыя. Дырэктар Службы Нацыянальнае бясьпекі, амір Каўкаскага Мэджлісу Шура, вярхоўны галоўнакамандуючы ўзброенымі сіламі Чачэнскае Рэспублікі Ічкерыя, амір каўкаскіх муджагідынаў.
Зьмест |
[рэдагаваць] Асабістае жыцьцё
Прыналежыць да тэйпу Мулкой. Жанаты, мае 6 дзяцей. У 2005 “нявысьветленыя асобы” скралі бацьку Ўмарава Хамада, ягоную жонку й аднагадовага сына. Праз колькі месяцаў людзьмі ў масках быў скрадзены й брат Руслан. Хоць жонка й сын Умарава былі вернутыя, бацька й брат такі зўасталіся зьніклымі. У красавіку 2007 Умараў абвясьціў, што ягоны 74-гадовы бацька памёр у палоне.
У жніўні 2005 была выкрадзеная й сястра Докі Натальля Хумаідава. Праз колькі дзён яна была выпушчаная. Былі выкрадзеныя й стрыечны брат Умарава Заўрбэк і пляменьнік Раман Атаеў, больш пра іх не было нічога чуваць. Паводле інфармацыі сэпаратыстых, усе скрадзеныя былі зьмешчаныя ў асабістай турме Рамзана Кадырава ў Цэнтароі.
Двое з братоў Умарава загінулі ў бітвах.
[рэдагаваць] Дзейнасьць
Скончыў будаўнічы факультэт Грозьненскага інстытуту.
[рэдагаваць] 1994-1999
Калі распачалася Першая чачэнска вайна Ўмараў быў у Маскве, адкуль адразу ж выехаў у Чачэнію. Стаў неўзабаве брыгадным генэралам. Узнагароджаны вышэйшымі ордэнамі ЧРІ - "Гонар Нацыі" (чач. "Кьоман Сий") і "Герой Нацыі" (чач. "Кьоман Турпал"), а таксама імянной зброяй ад Джахара Дудаева.
Служыў у падпадзяленьні “Борз”, адкуль у 1996 праз рознагалосьсі з кіраўніком Русланам Гелаевым перайшоў да Ахмэда Закаева.
Ува ўрадзе прэзыдэнта Ічкерыі Аслана Масхадава быў сакратаром Рады нацыянальнае бясьпекі (ад чэрвеня 1997), кіраўніком штабу па каардынацыі змаганьня із злачыннасьцяй (ад лістапада 1997). У 1998 загадам Масхадава быў зьняты з усіх пасадаў за ўдзел у дзейнасьці антымасхадаўскае апазыцыі й па падазрэньні ў дачыненьні да нападу на супрацоўнікаў пракуратуры ЧРІ.
Абвінавачваецца Расеяй у выкраданьні ў сакавіку 1999 спэцпрадстаўніка МУС Расеі ў Чачэніі генэрала Генадзя Шпігуна.
[рэдагаваць] Другая чачэнская вайна
Ад пачатку Другое чачэнскае вайны зьяўляецца палявым камандэрам буйнога (да некалькіх сотняў чальцоў) аддзелу, які папоўніўся ў 2004 чальцамі аддзелу забітага Руслана Гелаева. У студзені 2000 пры прарыве з Грознага быў паранены ў твар. Грузінская разьведка паведамляла пра ўзначальваньне Ўмаравым 130-150 чалавек у Панкіскай цясьніне перад яго вяртаньне ў Чачэнію ўлетку 2002.
Па вяртаньні ў Чачэнію замяніў Ісу Мунаева на пасадзе кіраўніка Паўднёва-Заходнім фронтам. Неўзабаве схаўрусаваўся з Шамілём Басаевым. У 2003 удзельнічаў у баёх за Шатой.
У сувязі з актыўным удзелам у Другой чачэнскай вайне, у жніўні 2004 быў прызначаны Масхадавым дырэктарам Службы нацыянальнае бясьпекі ЧРІ. У сакавіку 2004 абвясьціў сябе пераемнікам забітага Руслана Гелаева й узяў пад кантроль аддзелы Ачхой-Мартанаўскім, Урус-Мартанаўскім і Шатойскім раёнах.
Быў адным з арганізатараў рэйду баявікоў на Інгушэтыю 22 чэрвеня 2004 (некалькі інгускіх сем’яў абвясьцілі яму кроўную помсту) і кіраўніком нападу на Грозны 21 жніўня 2004.
2 чэрвеня 2005 загадам прэзыдэнта Абдул Галіма Садулаева прызначаны віцэ-прэзыдэнтам ЧРІ з захаваньнем пасады дырэктара Службы нацыянальнае бясьпекі.
[рэдагаваць] Палітыка
Будучы віцэ-прэзыдэнтам і ў сувязі з забойствам 17 чэрвеня 2006 Абдула Галіма Садулаева, прыняў прэзыдэнцкія паўнамоцтвы.
У звароце Докі Ўмарава, апублікаваным на Інтэрнэт-сайтах сэпаратыстых 23 чэрвеня 2006, было заяўлена, што ў мэтах змаганьня з "калянізацыяй Чачэніі" сэпаратыстыя маюць намер у дадатак да існых шасьці франтоў стварыць яшчэ шэраг франтоў для пашырэньня вайны "на рэгіёны Расеі". Акрамя таго, Дока Ўмараў паабяцаў стварыць у структурах усіх дзейсных франтоў адмысловыя падпадзяленьні, задачай якіх будзе ліквідацыя "найболей адыёзных нацыянал-здраднікаў і вайсковых злачынцаў з складу акупацыйных фармаваньняў, прысуджаных да вышэйшае меры пакараньня шарыяцкім судом". Настойвае на тым, што паўстанцы будуць атакаваць толькі вайсковыя й міліцэйскія мэты Расеі.
27 чэрвеня 2006 вызваліў Шаміля Басаева ад пасады віцэ-прэм'ера й прызначыў яго на пасаду віцэ-прэзыдэнта ЧРІ.
6 ліпеня 2006 Докка Умараў падпісаў загад пра стварэньне ў структурах ЧРІ Ўральскага й Паволскага франтоў. Камандуючым Уральскім фронтам прызначаны амір "Ассадула" (Міхаіл Захараў), Паволскім фронтам - амір "Джундула" (Абдурахман Камалутдынаў).
На Інтэрнэт-сайце сэпаратыстых 24 верасьня 2006 былі апублікаваныя загады Ўмарава, паводле якіх на базе Паўночнага фронту Ўзброеных сілаў ЧРІ створаныя Паўночнаўсходні (Тагір Батаеў) і Паўночназаходні (Абубакар Эльмурадаў) фронты, а Ўсходні фронт ператвораны ў Паўднёваўсходні (Сулейман Імурзаеў - "Хайрула"). Гэтыя фронты суіснуюць з Цэнтральным і Паўднёвазаходнім.
18 жніўня 2006 было абвешчана пра капітуляцыю аддзелаў Докі Ўмарава й яго самога, але, як высьветлілася, гэта быў старэйшы брат Докі Ахмад, які два гады лічыўся зьніклым.
23 лістапада 2006 Дока Ўмараў быў абкружаны ў лесе побач зь вёскай Янды-Катар Ачхой-Мартанаўскага раёну, але яму, хоць і параненаму, усё-ткі ўдалося выбрацца.
19 сакавіка 2007 прызначыў на пасаду віцэ-прэзыдэнта Супяна Абдулаева.
[рэдагаваць] Погляды
Вызнае суфізм (накірунак Кадырая), які супрацьстаіць вагабізму. Адмаўляецца ад абвінавачваньняў у ісламскім экстрэмізьме й сувязях сусьветным джыгадам. Галоўнай мэтай змаганьня лічыць незалежнасьцьЧачэніі. Выступае супраць тэрарыстычных актаў супраць цывільнага насельніцтва (у тым ліку 2004 асудзіў захоп закладнікаў у Беслане).
[рэдагаваць] “Сьмерці” Докі Ўмарава
У студзені 2005 быў абвешчаны забітым у сутычцы з расейскім спэцназам недалёка ад грузынскае мяжы. У сакавіку 2005 быў абвешаны моцна параненым, а ў красавіку спэцпадпадзяленьні ў сямігадзінным баі ў грозным зьнішчылі невялікі партызанскі аддзел, лічачы, што сярод іх быў Умараў.
У траўні 2005 было абвешчана. Што ён, падарваўшысяна міне, страціў нагу, але ў жніўні ён удзельнічаў у атацы на Рошні-Чу. У верасьні 2005 МУС Расеі абвясьціла, што знойдзеная магіла Ўмарава, наступны раз ён “загінуў” падчас атакі на Нальчык у кастрычніку. У траўні 2006 чачэнская міліцыя знайшла прытулак Умарава ў вёсцы Асінаўская, але ён здолеў своечасова ўцячы.
Папярэднік: Абдул Галім Садулаеў |
Прэзыдэнт Ічкерыі 2006 – |
Наступнік: — |