Фарны касьцёл (Нясьвіж)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Фарны касьцёл
Фарны касьцёл


Касьцёл Цела Божага (Фарны) ў Нясьвіжы — архітэктурны помнік ранняга барока, першы езуіцкі касьцёл на тэрыторыі Рэчы Паспалітай, родавы магільны склеп князёў Радзівілаў.

Пабудаваны італьянскім архітэктарам Джавані Бернардоні у 15841593 гг у комплексе з езуіцкім калегіюмам, які праіснаваў да 1826 года. Прататыпам касьцёла з'яўляецца рымскі храм Іль Джэзу, збудаваны ў 1584 г.

Фарны касьцёл — трохнефная купальная базыліка з адной апсідай. Сярэдні падоўжны неф перакрыты цыліндрычнымі зборамі з люнетамі, бакавыя нефы, паздзеленыя на квадраты,- крыжовымі зборамі. Шэсць масіўных слупоў успрымаюць нагрузку сценаў сярэдняга нефа.

Галоўны фасад касьцёла мае двух'ярусную кампазіцыю з выяўленымі вертыкальнымі і гарызантальнымі дзяленнямі. Вертыкальныя дзяленні прадстаўленыя пілястрамі, гарызантальныя — развітымі паясамі карнізаў. Маюць месца характэрныя для барока крывалінейныя формы верхняга яруса, насычанасць фасада ордэрам, багацце раскраповак, складаныя прафіліроўкі, нішы са скульптурамі.

Ва ўнутраным упрыгожванні храма ў большай ступені скарыстаныя жывапіс і разьбярства, у меньшай — сродкі архітэктурнай пластыкі.

Галоўны алтар касьцёла ўпрыгожаны карцінай «Таемная вячэра» мастака Х.Г.Хескі. Ён жа выканаў рэстаўрацыю падкупальнай прасторы ў 17521754 гг.

Ансамбаль роспісаў Фарнага касьцёла з'яўляецца прыкладам значнага выкарыстання кампазіцыйных схем Рубенса.

[рэдагаваць] Спасылкі

На іншых мовах