Голуб міру
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Голуб міру — выраз, які атрымаў папулярнасць пасля завяршэння Другой сусветнай вайны ў сувязі з дзейнасцю Сусветнага кангрэсу прыхільнікаў міру.
Першы Сусветны кангрэс прыхільнікаў міру праходзіў у 1949 году ў Парыжы і Празе. Эмблема гэтага кангрэсу была намаляваная Пабла Пікасо. На эмблеме намаляваны белы голуб, які трымае ў дзюбе аліўкавую галінку.
Існуе традыцыя выпускаць белых галубоў.
[рэдагаваць] Гісторыя знаку
Яшчэ ў старажытнасці голуб лічыўся знакам урадлівасці, а пазней і міру.
Старажытныя людзі думалі, што ў голуба няма жаўцяка, а жоўць лічылася чыннікам злога, сварлівага норава.
Галубы лічыліся святымі птушкамі і веснікамі багоў у краінах Усходу.
У хрысціянстве галуб лічыўся знакам Святога Духу. У Бібліі галубка, выпушчаная Ноем, прынесла яму аліўкавую галінку як знак прымірэння стыхіі. Гэта лічыцца знакам прабачэння людзей. У сярэднявечча голуб быў абавязковым атрыбутам Звеставанні, Вадохрышчы, Спаслання Святога Духу і Сёмухі.
Лічылася, што д'ябал і вядзьмаркі могуць прымаць любыя абліччы, акрамя голуба і авечкі.
У Старажытным Рыме знакам міру лічыліся галубкі Венеры, якія звілі сабе гняздо ў перакуленым шлеме Марса.
З-за сваёй адданасці нашчадзі голуб сімвалізаваў мацярынскія пачуцці. Часам голуб з'яўляўся знакам мудрасці.
Галубамі звалі прарокаў і аракулаў. У габрэяў голуба звалі «Іёнас» або «Іёнах». Прарок, пасланы Госпадам у Нінэвэю, насіў імя Іёна. М. П. Хол даказаў паходжанне імя Ян ад святога голуба.
У Кітаі голуб — знак старасці і даўгалецця.
Галубкі, якія цалуюцца — сімвал закаханых.
У ЗША палітыкаў, якія лабуюць вайскоўцы дзеянні, завуць каршакамі, а мірных дзеячаў — галубамі.