Наталія Гінзбург

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Наталія Гінзбург (па-італьянску Natalia Ginzburg) (14 ліпеня 1916, Палерма - 6/7 кастрычніка 1991, Рым) — італьянская пісьменьніца.


Наталія Леві нарадзілася ў Палерма ў габрэйскай сям'і, якая паходзіла з Трыесту. Яе бацька Джузэпэ Леві, унівэрсытэцкі выкладчык, і тры браты былі арыштаваныя і асуджаныя па справе антыфашызму.

Дзяцінства і маладосьць Наталія правяла ў Турыне, дзе захапілася літаратурнай дзейнасьцю. Дэбютавала ў 1933 годзе першым расказам "Дзеці" ("I bambini"), апублікаваным у часопісе "Solaria". У 1938 годзе пабралася з Леонэ Гінзбургам і ад гэтага часу новым прозьвішчам падпісвала ўсе свае творы.

У гэтыя гады ўсталявала трывалыя стасункі з прадстаўнікамі турынскага антыфашысцкага руху і ў прыватнасьці з інтэлектуаламі вакол выдавецтва "Einaudi", зь якімі яе муж, унівэрсытэцкі выкладчык расейскай літаратуры супрацоўнічаў з 1933 году.

У 1940 годзе сьледам за мужам едзе ў высылку ў Абруцца, дзе засталася да 1943 году. У 1942 годзе піша і друкуецца пад псэўданімам Алесандра Тарнімпартэ. Першы раман "Вуліца, якая вядзе ў горад" ("La strada che va in città") выйшаў у 1945 годзе.

У лютым 1944 году пасьля сьмерці мужа ў вязьніцы Наталія вяртаецца ў Турын, дзе да канца другой сусьветнай вайны працуе ў выдавецтве "Einaudi".

У 1947 годзе выходзіць другі раман пісьменьніцы "Так было" ("È stato così"), за які яна атрымала літаратурную прэмію "Tempo".

У 1950 годзе выходзіць замуж за англіста Габрыэле Бальдзіні, дырэктара Інстытута італьянскай культуры ў Лёндане. Для Наталіі пачынаецца прадуктыўны творчы пэрыяд, у якім яна арыентуецца збольшага на ўспаміны і псыхалягічны аналіз.

У 1952 годзе выходзяць "Усе нашыя ўчора" ("Tutti i nostri ieri"), у 1957 — зборнік доўгіх расказаў і раман "Стралец" ("Sagittario"), у 1961 — "Галасы вечара" ("Le voci della sera").

У 1962 годзе выходзіць зборнік эсэ "Маленькія годнасьці" ("Le piccole virtù"), у 1963 годзе аўтарка атрымала прэмію "Strega" за "Сямейны лексікон" ("Lessico famigliare").

У 1969 годзе памірае муж пісьменьніцы, і ад таго часу яна прысьвячае сябе выключна літаратуры.

У 1983 годзе балятуецца ў парлямэнт у сьпісах Камуністычнай партыі Італіі.

Памерла ў Рыме ў 1991 годзе.