Лаза К. Лазаравіч
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Лаза Лазаравіч (па-сэрбску Лаза Лазаревић) (1 траўня 1851 - 10 студзеня 1891) — сэрбскі пісьменьнік і псыхіятар.
[рэдагаваць] Біяграфія
Нарадзіўся ў Шабцы ў сям'і гандляра. Сярэднюю адукацыю атрымаў у родным мястэчку, потым вучыўся ў Бялградзе і Бэрліне. Пасьля заканчэньня навучаньня працаваў лекарам у Бялградзе. Быў членам Сэрбскага навуковага таварыства і Акадэміі навук. Аўтар навуковых працаў у галіне мэдыцыны. Працаваў лекарам на войнах 1878-1879 і 1885 гадоў. Памёр у Бялградзе 10 студзеня 1891 году як асабісты лекар караля.
[рэдагаваць] Творчасьць
Літаратурную дзейнасьць пачаў зь перакладу Чарнышэўскага ("Што рабіць?"). Уласныя творы пачаў пісаць пазьней, пасьля вяртаньня з Бэрліну. Першае апублікаванае апавяданьне "Први пут с оцем на јутрење" было сустрэтае вельмі прыязна. У васьмідзесятых гадах выходзяць яго галоўныя і найлепшыя апавяданьні "Школска икона", "У добри час хајдуци", "На бунару", "Вертер", "Све ће то народ позлатити" и "Ветар". Акрамя гэтага, калі не лічыць урыўкаў і замалёвак, напісаў яшчэ толькі два апавяданьні ("Он зна све" и "Швабица").
Лазаравіч быў адным зь першых сэрбскіх празаікаў, які зьвярнуў увагу на ўнутраны сьвет асобы, якую апісвае, і на псыхалягічны аналіз. У ягоных сучасьнікаў Мілавана Глішыча і Янкі Вэсэлінавіча псыхааналізу ў глыбокім сэньсе практычна няма. Лазаравіч апісвае менавіта зломы, зьмены ў людзкай псыхалёгіі. Распрацоўваў матыў "новага" чалавека (таксама як і сучасьнікі Мілаван Глішыч і Стэван Срэмац), нэгатыўна ставячыся да гэтай грамадзкай зьявы. Так пераходзіць і да крытыкі грамадзтва як цэлага.
Лаза Лазаравіч - найлепшы стыліст сэрбскага рэалізму, часам называны "сэрбскім Тургеневым".
[рэдагаваць] Вонкавыя спасылкі
- Апавяданьні Лазы Лазаравіча (па-сэрбску)