Андрэй Альгердавіч

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.



Андрэй Альгердавіч, Андрэй Полацкі (каля 132012 жніўня 1399) – князь пскоўскі, апошні полацкі князь (13481377 ; 13821387), некаторы час вялікі князь полацкі і вялікі князь рускі. Старэйшы з дванаццаці сыноў Альгерда.

Быў абраны пскавічамі пскоўскім князем, але хутка пакінуў Пскоў, бо быў абраны полацкім князем замест свайго дзядзькі Нарымонта-Глеба. Замест сябе ў Пскове пакінуў намесьнікам Юрыя Вітаўтавіча (магчыма свайго стрыечнага брата), пасьля гібелі Юрыя ў бітве з лівонскімі рыцарамі пскавічы абралі сабе іншага князя, бо былі незадаволеныя адсутнасьцю Андрэя ў горадзе.

Пасьля сьмерці Альгерда па яго тастаменьце вялікім князем літоўскім стаў Ягайла. Андрэй спачатку быў у хаўрусе з Кейстутам супраць Ягайлы, пасьля сьмерці Кейстута абвясьціў сябе вялікім князем полацкім, а пасьля вялікім князем рускім са сталіцай у Полацку. Аднак пад ціскам Ягайлы вымушаны быў падацца з Полацку ў Маскву.

Андрэй Полацкі браў удзел у сутычках маскоўцаў з татарамі, у тым ліку ў пераможнай бітве на рацэ Вожы ў 1378 годзе. А таксама удзельнічаў у Кулікоўскай бітве ў 1380, дзе ўзначальваў правы фланг маскоўскага войска.

Пасьля склаўшы хаўрус з Лівонскім ордэнам, назваўшы лівонскага магістра бацькам і дарагім сябрам такім чынам прызнаўшы сябе яго васалам, вярнуўся ў Полацак. Праз нейкі час быў захоплены Ягайлам і зьняволены у адным з польскіх замкаў. Адтуль быў вызвалены па просьбе вялікага князя літоўскага Вітаўта.

Загінуў у 1399 годзе ў бітве на рацэ Ворскле разам з братам Дзьмітрыем і шматлікімі іншымі рускімі князямі.


Папярэднік:
Нарымонт-Глеб
Полацкі князь
13481387
Наступнік:
Намесьнікі полацкія


На іншых мовах