Minix

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Афіцыйны лягатып Minix
Афіцыйны лягатып Minix

Minix — вольная мікраядзерная аперацыйная сістэма, заснаваная на Unix. Эндру Таненбаўм стварыў Minix для адукацыйных мэт. Акрамя таго, АС Minix стала правобразам Linux. Апісаньне Minix ёсць у кнізе: Аперацыйныя сістэмы: распрацоўка і рэалізація ISBN 5-469-00148-2

Minix 3 — новая аперацыйная сістэма з адчыненым зыходным кодам, распрацаваная з мэтай забясьпечыць высокую надзейнасць, гнуткасць і бяспеку. Яна заснавана на папярэдніх версіях Minix, але істотна адрозніваецца шматлікімі ключавымі ўласцівасьцямі. Minix 1 і 2 былі сродкамі навучаньня; Minix 3 можа выкарыстоўвацца як сур'ёзная сістэма на кампутарах з абмежаванымі рэсурсамі, а таксама для прыкладаньняў, якія патрабуюць высокай надзейнасьці. Гэтая аперацыйная сістэма з'яўляецца кампактнай. Часткі, якія працуюць у рэжыме карыстача , падзелены на невялікія модулі і добра ізаляваныя ад адзін аднаго. Напрыклад, кожны драйвер прылады выконваецца як асобны працэс рэжыма карыстача, і памылка ў драйверы (безумоўна, самая вялікая крыніца памылак у любой аперацыйнай сістэме) не можа цалкам спыніць яе. У Minix, калі драйвер трывае крах, ён аўтаматычна перазапускаецца, не патрабуючы умяшаньня карыстача, перазагрузкі, і не закранаючы выконваемых праграм. Пералічаныя асаблівасці, мікраядзерная архітэктура і іншыя аспекты значна павышаюць надзейнасць гэтай аперацыйнай сістэмы.

Ідэя мікраядра складаецца ў тым, каб рэалізаваць як мага менш функцый у ядры, у выніку чаго можна стварыць надзейнае і эфектыўнае ядро. Задачы кіраваньня памяцьцю і файлавай сістэмай такім чынам перамяшчаюцца ў працэсы карыстача. Ядро апрацоўвае перадачу паведамленьняў паміж працэсамі, амаль не займаючыся іншымі задачамі.

Перавага мікраядраў перад маналітнымі сістэмамі выражаецца ў тым, што склад ядра лёгка зразумець і падтрымка такой сістэмы значна прасьцей, дзякуючы яе модульнай структуры. Акрамя таго, перамяшчэньне праграмнага забеспячэньня зь ядра ў прастору карыстача істотна павышае надзейнасьць сістэмы, бо збой працэсу, які працуе ў рэжыме карыстача, здольны нанесьці меншую шкоду, чым збой кампанента ў рэжыме ядра. Асноўны недахоп складаецца ў некалькі меншай прадукцыйнасьці такой сістэмы, звязанай з дадатковымі пераключэньнямі з рэжыму карыстача ў рэжым ядра. Але прадукцыйнасьць аперацыйнай сістэмы не галоўнае, што вызначае яе годнасць.


[рэдагаваць] Гісторыя

Эндру Таненбаўм у 1987 годзе стварыў Мінікс у амстэрдамскім Універсітэце Ўрыйе для навочнай дэманстрацыі прынцыпаў, апісваемых у яго кнізе «Operating Systems: Design and Implementation» (1987) ISBN 0136374069.Скарочаныя 12000 радкоў зыходнага кода ядра, падсістэмы кіраваньня памяцьцю і файлавай сістэмай былі надрукаваныя ў кнізе. Minix напісана пераважна на мове праграмаваньня C (11800 радкоў на Сі і 800 радкоў на асемблеры ).

Функцыянальна сістэма Minix вельмі падобна да Version 7 Unix і падтрымлівае стандарт Posix. Першапачаткова Таненбаўм распрацаваў Minix для кампутараў IBM PC і IBM PC/AT, даступных у той час. Minix версіі 1.5 быў партаваны на Motorola 68000, што забясьпечыла сумяшчальнасць з папулярнымі платформамі Amiga, Atari ST, Apple Macintosh. Акрамя таго, былі зробленыя версіі для SPARC, National Semiconductor NS32032 і транспутэрау. Попыт на гэтыя архітэктуры падаў, і Minix 2.0 зноў падтрымліваў толькі архітэктуру x86. Ён прыкладаўся да другой рэдакцыі кнігі Таненбаўма, напісанай ім у суаўтарстве з Альбертам Вудхалам (en:Albert Woodhull).

Minix версіі 3 быў анансаваны 24 кастрычніка 2005 года Эндру Таненбаўмам падчас яго прамовы на канферэнцыі па прынцыпах аперацыйных сістэм, арганізаваным Association for Computing Machinery (ACM Symposium on Operating Systems Principles). Нягледзячы на тое, што Minix усё яшчэ служыць у якасьці навучальнага прыкладу ў новай рэдакцыі кнігі Таненбаўма і Вудхалла, ён быў перапрацаваны і даведзены да прыдатнасьці да выкарыстаньня ў якасці надзейнай аперацыйнай сістэмы для ўбудоўваемых кампутараў. Ён даступны на LiveCD, зь якім можна працаваць без неабходнасьці ўсталёўкі сістэмы на цьвёрды дыск, а таксама ў выглядзе, сумяшчальным са шматлікімі эмулятарамі, такімі, як Bochs, Qemu, VMware і Virtual PC.

[рэдагаваць] Літаратура

  • Tanenbaum, Andrew S. and Albert S. Woodhull. Operating Systems: Design and Implementation. Second Edition. Prentice Hall, 1997. ISBN 0-13-638677-6
  • Рускі пераклад: Таненбаум Э., Вудхалл А. Операционные системы: разработка и реализация. ISBN 5-469-00148-2
  • Tanenbaum, Andrew S. and Albert S. Woodhull. Operating Systems: Design and Implementation. Third Edition. Prentice Hall, 2006. ISBN 0-13-142938-8

[рэдагаваць] Спасылкі