Ніндзюцу

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Ніндзюцу (忍術, «мастацтва ўтоенасці») — японскае баявое мастацтва.

Зьмест

[рэдагаваць] Паходжанне

Лічыцца, што таемныя кланы ніндзя паўсталі ў Японіі адначасова з узнікненнем самурайскага саслоўя у IХ—ХII стагоддзях. Правобразам ніндзя лічацца секты горных пустэльнікаў ямабусі VIII стагоддзеа, якія вызнавалі кірунак будызма школы Сінгон. Ямабусі заахвочвалі цяжкія і знясільваючыя трэніроўкі сваіх адэптаў, а таксама дбайна захоўвалі сабраныя на працягу стагоддзяў ведання па медыцыне, хіміі, астралогіі. Ямабусі былі прыхільнікамі поўнага зліцця з прыродаю. Першапачаткова таемныя школы ніндзюцу не мелі нічога агульнага з вайскоўцамі арганізацыямі ні па сваёй методыцы падрыхтоўкі, ні па сваёй філасофіі. Аднак са часам адбыліся змены.

Паходжанне самога баявога мастацтва ніндзюцу, злучаюць, як і большасць усходніх мастацтваў бою, з кітайскімі крыніцамі. Аднак тэрмін «ніндзюцу» ахоплівае толькі нешматлікія асаблівасці мастацтвы ніндзюцу, такія як утойванне, тварэнне і падтрыманне аўры таямнічасці. У функцыі ніндзя уваходзіла пранікненне да ворага, здзяйсненне сабатажа або забойствы і вяртанне пасля паспяховага завяршэння місіі.

Традыцыйна ніндзя выконвалі ролю наймітаў, якія прапаноўвалі сябе ў якасці шпіёнаў, наёмных забойцаў, дыверсантов, палітычных правакатараў і тэрарыстаў вялікім і маленькім кіраўнікам японскае феадальнае эпохі. Ніндзя прапаноўвалі свае паслугі толькі тым, хто гатовы быў за іх плаціць. Сем'і ніндзя ўяўлялі сабою цесна згуртаваныя калектывы, інтэграваныя ў буйнейшыя групы — кланы. Старонні чалавек практычна не меў магчымасці далучыцца да такой групы і стаць ніндзя, для гэтага трэба было нарадзіцца ў сям'і прафесіяналаў. Мастацтва і іншыя хітрасці захоўваліся пад сакрэтам і перадаваліся толькі ад бацькі да сына. Расчыненне сакрэту азначала смерць ад рукі ніндзя з таго жа клана.

Росквіт ніндзюцу прыйшоўся на перыяд Сэнгоку дзідай (14671568). На гэты час прыходзіцца пік феадальных войнаў, і тады налічвалася каля 70 кланаў ніндзя. Легенды аб ніндзя таксама ставяцца менавіта да гэтага перыяду. Дакументальныя сведчанні пацвярджаюць існаванне ў гэтую эпоху школаў Ярма і Кога.

У японскай культуры ніндзя часта супрацьпастаўляюцца самураям. Справа ў тым, што самураі найвышэй усяго ставілі ідэалы воінскага кодэкса бусідо і ў адпаведнасці з імі імкнуліся годна ваяваць і найлепшай выяваю падрыхтавацца да смерці. Ніндзя вызнавалі прама процілеглую філасофію. Галоўнае для ніндзя — выканаць пастаўленую задачу, а бо асноўная іх задача — выведка, то для паспяховага яе выканання неабходна было выжыць коштам. Для ніндзя не магло быць забароненых дзеянняў, не маглі існаваць якія-небудзь маральныя і рэлігійна-этычныя абмежаванні ў метадах вядзення вайны. Для дасягнення перамогі добрыя любыя сродкі, і ніндзя паспяхова ўсе іх выкарысталі.

[рэдагаваць] Кланы ніндзя

  • Ярма
  • Кога
  • Кісю
  • Фума
  • Саду
  • Момоті
  • Фудзібаясі
  • Нэгоро
  • Сайга

[рэдагаваць] Рыштунак ніндзя

  • Маскіровочный гарнітур — сінобі-седзоку, дэталі сінобі-седзоку: увагі (куртка) і додзімэ (пояс), ярма-бакама (штаны), дзукін (маска), тэкко (накладкі на рукі), кяхан або асімакі (нажныя абмоткі), табі (абутак-шкарпэткі з асобным вялікім пальцам), варадзі (сандалі) і уваппарі (верхняя куртка) і нагабукуро («заплечнік» ніндзя).
  • Пераменнае адзенне — Каварі-гомоно
  • Амігаса — саламяны капялюш
  • Даспехі
    • Кусарі-катабіра (кольчужный даспех)
    • Татамі-гусоку (тыпы Кіко і Куратагіну) — лёгкі даспех.
  • Шчыты
    • Тэцу-але камэ
    • Нэрукава-іта

[рэдагаваць] Зброя ніндзя

  • Агнястрэльная зброя Какі
    • Кнотавыя (хінава-тэппо)
    • Крэмневыя (хіуті ісідзю)
    • Духавыя (кукідзю)
    • Вакідзасі-тэппо (стрэльба, замаскіраванае пад меч Вакідзасі)
    • Ядатэ-тэппо (стрэльба, замаскіраванае пад футарал для пэндзля)
    • Кісэру-тэппо (стрэльба, замаскіраванае пад курыльную трубку)
  • Гармата
    • Мокухо («драўляная гармата»)
    • Харінукі-дзуцу («трубка з папье-машы»)
  • Палымяныя сродкі
    • Агністыя стрэлы Хія
    • Бохія — агністая палка
    • Утіхія — кідальная палымяная страла
    • Хідакэ — агністы бамбук
    • Хісякэн ("агністы сякэн")
  • Атрутныя сродкі
    • Моппан
    • Фуе-але оогі
    • Нэмурібі
    • Кусагамэ
  • Запалы і кноты
    • Хокуті, Хінава, Хінокі-Хінава, Такэ-хінава, Гудзін-хінава, Амэ-сіногі-хінава, Амэ-хінава, Мідзу-хінава.
  • Мячы, дзіды, сякеры, нажы
    • Ніндзя-то, Сінобі гатана - меч ніндзя
    • Танто -нож
    • Конагіната - кароткая нагіната
    • Сібакі-ярыны - дзіда
    • Камаярі - дзіда-серп
    • Яно - сякера
    • Сікомі-дзуэ - утоеная зброя (мячы, нажы з прамым клінком, замаскіраваныя пад бытавыя прадметы).
  • Кусарі-кама — полусерпы з вяроўкаю і грузам або з ланцугом, Кама - серп.
  • Баявыя тычкі і дубінкі
    • Дзе, Сякудзе, Рокудзе, Сюмонкудзуэ, Бо, Ханбо, Косікірібо, Мімікірібо і т.д.
  • Вяроўкі і ланцугі
    • Мусубінава - вяроўка з грузікам
    • Кусарі - ланцуг, іншыя назовы (залежаць ад доўгіх і грузікаў): Кусарі-фундо, Тама-гусарі,Содэ-гусарі, Кусарі-дзюттэ, Рэ-бундо і т.д.
  • Кідальныя бомбы і гранаты
  • Кідальная зброя
    • Ханкю (палавінны лук) і Юмія (стрэлы)
    • Фукія (Фукібарі) - страляніна атручанымі стрэламі з духавага «стрэльбы»
    • Сюрікэны (кідальныя «зоркі» ніндзя)
      • Сякэн («зорачка»), тыпы: Санко, Дзюдзі, Роппо, Хаппо, Мандзі, Нагарэ-мандзі, Тэккан і т.д.
      • Бодзе-сюрікэн («сюрікэн-палачка»), тыпы? Босугата, Тантогата, Кугігата, Хэйтегата, Харігата, Хасідзе, Кусабігата і т.д.
      • Утінэ (хоць гэта не зусім сюрікэн, а скарочаная страла з цяжэйшым наканечнікам, нагадвае стрэлку для Дартса, але большага памеру).
    • Цубутэ, Арарэ, Мэцубусі.

(Выправіў Астафьев А.У. па матэрыялах кнігі "Кіпцюры нябачнікаў" А. Горбылева)

[рэдагаваць] Адмыслоўцы па гісторыі ніндзюцу

  • Нава Юміо
  • Ямагуті Масаюкэ
  • Окусэ Хэйсітіро

[рэдагаваць] Літаратура

  • Аляксей Горбылев, «Шлях Нябачных» (з серыі «Баявыя мастацтвы», Менск, 1997)
  • Аляксей Горбылев, «Кіпцюры Нябачнікаў» (з серыі «Баявыя мастацтвы», Менск, 1999)
  • Оскар Ратті, Адель Уэстьрук, «Самураі» (Масква, 2004)
  • Попенко Ў.Н., «Школа ніндзя» (Масква, 2004)

[рэдагаваць] Спасылкі