Remiro II d'Aragón

De Biquipedia

Remiro II lo Moncho
Remiro II lo Moncho
Informazión
Rei en Aragón Aragón
dende 1134
dica 1137
Prezedito por Alifonso I
Suzedito por Peronella d'Aragón
Naximiento 1075
Muerte 16 d'agosto de 1157

Remiro II dito lo Moncho estió rei d'Aragón entre 1134 y 1137

Dende que yera mui choben pasó su vida dedicado a la Iglesia, primero como moncho en o monesterio franzés de San Ponze de Tomeras; dimpués como abate de San Pietro lo Biello en Uesca y, de zaguero, como bispe de Roda-Balbastro.

O suyo chirmán, o rei Alifonso I, fazió erederas d'os suyos reinos á las Ordens Melitars, pero nadie quereba cumplir dito testamento y os nobles aragoneses, reunitos en Chaca reconoxioron á Remiro como rei. Os nabarros eslexioron á Garzía Remíriz. En ixe inte Ramiro yera bispe de Roda-Balbastro, pero abió d'ocupar o tron.

Anque no eba esperenzia politica, sefocó con esito barias rebueltas mientres o suyo reinato, que solo duró tres añadas, entre 1134 y 1137.

En o Reino d'Aragón eba barios bandos nobiliarios que luitaban por adubir mayors cotas de poder y de riqueza. Ixos bandos s'enfrentoron entre ers aprobeitando lo cambeo de monarca. En una d'ixas letigas Remiro II cuasi perdió lo tron, por lo que abió que cubillar-se en Besalú en 1135. Á la suya tornada soluzionó lo poblema mandando decapitar á barios nobles que eban enrestito una carabana de musulmans en tiempo de tregua. Iste suzeso dió orichen á la falordia de "A campana de Uesca".

Se casó lo diya 13 de nobiembre de 1135 en a catedral de Chaca con Inés de Poitou, una noble biuda franzesa. D'iste matrimonio naxió a eredera, Peronella o diya 11 d'agosto de 1136.

Prometió á la suya filla Peronella, con un año d'edá, con Remón Berenguer IV, conde de Barzelona. O casorio se siña en Balbastro o 11 d'agosto de 1137. Las condiciones para el matrimonio las puso el rey Ramiro el Monje, siendo aceptadas por Remón Berenguer IV. O 13 de nobiembre d'ixa mesma añada, Remiro II abdicó lo reino en Remón Berenguer, anque no pas a dinnidá reyal. Dende ixe inte D.Remón, con tetulo de prenzipe d'Aragón y conde de Barzelona, s'encarga d'os dos estatos. En o mes d'agosto de 1150 o conde Remón Berenguer y doña Petronila se casoron en Lleida.

D'ista traza, Remiro cumplió a misión de salbar a monarquía. Siñó con Alifonso VI de Castiella o Tratau de Tudilén en 1151, fixando l'abanze d'os dos reinos.

Os zaguers diyas de don Remiro transcorrioron entre San Pietro lo Biello de Uesca y San Úrbez de Sarrablo (Uesca). Morió en Uesca o diya 16 d'agosto de 1157 y estió enterrato en a capiella de San Bertolomé de San Pietro lo Biello de Uesca.


Prezedito per:
Alifonso I
Rei d'Aragón Suzedito per:
Peronella d'Aragón y
Remón Berenguer IV