Карфаген
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Карфаген — старажытны горад паўночнай Афрыкі, які існаваў на тэрыторыі сённяшняга Тунісу ў Тунэзіі. У старажытныя часы Карфаген быў сталіцай аднайменнай марской і гандлёвай імперыі. Жыхароў Карфагена называлі пунамі. Пасля заняпаду імперыі Карфаген ператварыўся ў Рымскі горад. Сёння Карфаген з'яўляецца адным з прадмесцяў Туніса. Месца, на якім у 1979 годзе праводзіліся археалагічныя раскопкі, унесена ў спіс Сусветнай спадчыны і штогод прываблівае да сябе шматлікіх турыстаў.
[рэдагаваць] Геаграфія
Карфаген ляжыць на ўзбярэжжы Міжземнага мора ў адлегласці 10 кіламетраў на захадзе ад сённяшняга Туніса на поўначы Тунэзіі. Дзякуючы свайму прыдатнаму геаграфічнаму месцазнаходжанню на Сіцылійскай пратоцы Карфаген меў магчымасць моцнага кантролю над марскім гандлем паміж заходнім і ўсходнім, а таксама паміж паўднёвым і заходнім Міжземным морам. Гэта было самай важнай прадумовай далейшай эканамічнай і ваеннай перавагі горада і яго дамінантнай ролі ў Міжземнамор'і, а таксама значна далей за яго межамі. Карфаген ляжаў на скрыжаванні важнейшых фінікійскіх гандлёвых шляхоў паміж Левантэ і Гібралтарам. Карфаген таксама меў выхад да Тырэнскага мора праз Сіцылію.
Сам горад ляжыць на паўвостраве, які на захадзе абмежаваны Туніскім залівам, на поўначы лагунай Сэбкет Арыана і на поўдні Туніскім морам, — стратэгічна надзвычай прыдатнае месцазнаходжанне, якое дазваляла пры неабходнасці паспяховы вытрымліваць абарону з сушы ў выпадку вайны альбо іншай пагрозы. Пагорак Бірза быў цэнтрам пунічнага, а потым таксама і рымскага Карфагена. На поўначы, але ўжо за гарадской сцяной, знаходзіўся рэгіён Магара, які выкарыстоўваўся жыхарамі Карфагена ў сельскагаспадарчых мэтах.
[рэдагаваць] Гісторыя
Карфаген быў заснаваны ў 8 ці 9 стагоддзі да н.э. фінікійскімі каланістамі з гораду Цір.