- Па-нямецку
- (Арыгінал)
- O Freunde, nicht diese Töne!
- Sondern laßt uns angenehmere
- anstimmen und freudenvollere.
- Freude!
- Freude, schöner Götterfunken
- Tochter aus Elysium,
- Wir betreten feuertrunken,
- Himmlische, dein Heiligtum!
- Deine Zauber binden wieder
- Was die Mode streng geteilt;
- Alle Menschen werden Brüder,
- (Schiller's original:
- Was der Mode Schwert geteilt;
- Bettler werden Fürstenbrüder,)
- Wo dein sanfter Flügel weilt.
- Wem der große Wurf gelungen,
- Eines Freundes Freund zu sein;
- Wer ein holdes Weib errungen,
- Mische seinen Jubel ein!
- Ja, wer auch nur eine Seele
- Sein nennt auf dem Erdenrund!
- Und wer's nie gekonnt, der stehle
- Weinend sich aus diesem Bund!
- Freude trinken alle Wesen
- An den Brüsten der Natur;
- Alle Guten, all Bösen
- Folgen ihrer Rosenspur.
- Küsse gab sie uns und Reben,
- Einen Freund, geprüft im Tod;
- Wollust ward dem Wurm gegeben,
- und der Cherub steht vor Gott.
- Froh, wie seine Sonnen fliegen
- Durch des Himmels prächt'gen Plan,
- Laufet, Brüder, eure Bahn,
- Freudig, wie ein Held zum Siegen.
- Seid umschlungen, Millionen!
- Diesen Kuß der ganzen Welt!
- Brüder, über'm Sternenzelt
- Muß ein lieber Vater wohnen.
- Ihr stürzt nieder, Millionen?
- Ahnest du den Schöpfer, Welt?
- Such' ihn über'm Sternenzelt!
- Über Sternen muß er wohnen.
|
- Па-беларуску
(Пераклад: Кацярына Тычына)
- Радасьць, іскрай Божай зьзяеш,
- Ты дзіця Элізыўма.
- Нас узносіш і вітаеш
- Там, дзе гора й зла няма.
- Твае чары аб'яднаюць
- Кроенае модай злой.
- Людзі ўсе братамі стануць,
- Як адчуюць подых твой.
- Той, каму ў жыцьці пашчасьціць
- Верным сябрам сябру стаць,
- Ці ў жанчыны сэрца трапіць,
- Будзе радасьць падзяляць.
- Так і той, хто чалавекам
- Годна зваўся на Зямлі,
- Не шкадуе, бо навекі
- У сэрцы радасьць запаліў.
- Радасьць поўніць усё жывое,
- Што ў прыродзе існуе.
- Ўсё - і добрае , і злое -
- Па сьлядох ідзе яе.
- Пацалункаў, сяброў мілых,
- Радасьць шмат дала ўсім.
- Перад зьмеем стаў юрлівы,
- А прад Богам - херувім.
|
- Па-беларуску
(Пераклад: Алега Лойкі)
- Радасьць - iскраў божых зьзяньне,
- Элiсейскiх нiў уток,
- Святасьцi нябёс сяганьне,
- Боскасьцi сьвятой глыток.
- I зноў чары твае ўрочаць,
- Што суровай модзе ў тон,
- I братамi людзi крочаць
- Пад крыло тваё ў палон.
- Абяртайцеся ж, мiльёны,
- Цалаваць увесь белсьвет!
- Брацьцi, звыш усiх плянет
- Бацька наш жыве любёны!..
- Каб удачу велiч ксцiла,
- Сябар сябра выручай,
- А даб'ешся ласкi мiлай, -
- Радасьцi лучы ручай!
- Ну, а на зямным на крузе
- Ймеш душу сваёй назваць,
- Ды без водгуку, той вузел,
- Плачучы, а мусiш рваць.
- Велiч - велiчнай кароне,
- Прысягайце ж пекнаце,
- Што мiж ясных зор цьвiце,
- Дзе Нязнаны сам на троне!..
- Радасць п'е ж усё, што iсна
- У прыроды на грудзях,
- I дабрак i ненавiсьнiк
- Следам ружаў бяры шлях.
- Вусны вуснам i кялiхам,
- I выпрабаваным тым,
- Хто, хоць збыты чарвячыхам,
- Будзе ў Бога - херувiм.
- Ў вiр штурхаюць вас, мiльёны?
- Прадчуваеш, сьвет, Тварца?
- Дык шукай звыш зор вянца,
- Па-над зормi трон ягоны!
- Радасьць, ты - пяром сьвятым,
- У прыроды - вечным кветам,
- Колца велiчнае ты,
- Што ў гадзiннiку сусьвету,
- Кветкi ўсе ў цябе каймою,
- Сонцы ўсе, што ў небе ёсьць,
- Небасхiлы, што гурмою,
- Сэнс якiх - не наш шчэ госьць.
- Сонцам цешся да зьнямогi,
- Што ў блакiце - пышны пан
- I вядзе, браты, наш стан,
- Як герой, да перамогi.
- Высьмее дасьледчык горка
- Зман, што праўду ўсiм крадзе,
- Да крутых дабра пагоркаў
- Праз пакуты шлях вядзе.
- Веры сонечнай вяршынi,
- Каб сьцягам лунаць мiж гор,
- А праз клопату цясьнiны
- Бачыць вам анёлаў хор.
- Мужна вам цярпець, мiльёны!
- Лепшы выпакутваць свет!
- Там, вышэй, чым зораў квет,
- Бог вялiкi вытча плёны.
- Боскага - не дакупiцца,
- Гожасьць - гожаму бязь меж;
- Хочуць сум, бяда зьявiцца,
- Радасьцю i iх усьцеш.
- Хай разьвяжуцца са злосьцю,
- Блiзячы ёй саракi,
- Не аплакваюць ёй косьцi,
- Не спагадваюць вякi.
- Вiнавайства кнiга, чэзьнi!
- Сонечней, вячысты сьвет!
- Там, вышэй, чым зораў квет,
- Бог пачэснае спачэсьнiць.
- Радасьць пенiцца ў бакале,
- Залацiнак порсткi рух,
- Дух зьмiрыўшы канiбальлi,
- Двойчы гераiчнiць дух.
- Зрушцеся ж, хто родны, блiзкi,
- Чаркi поўныя - у круг,
- Бiце аж да неба, пырскi,
- Каб лагоднеў добры дух!
- Тым, хто хвалiць зор вытокi,
- Серафiма гiмны з кiм,
- Келiх гэты, добрым iм,
- Што над кветам зор высока!
- Дух гартуй у цяжкiх муках,
- Плач нявiннага сьцiшы,
- Прысягай не з-пад прынукi,
- Супраць праўды не грашы,
- Думным, гордым будзь прад тронам,
- Ахвяруючыся ўсiм
- Каранованым каронай
- Без iлжы мiж лет i зiм!
- Круг сьвяты, самкнi ўсiх нас,
- Паклянемся ж вiном гэтым,
- Што нам верным запаветам,
- Паклянемся ў зорны час!
|