Рандо
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Рандо́ (па-фрацузску: rondeau, ад rond - кола) — адна з так званых цьвёрдых форм лірычнай паэзіі. З'явілася ў Францыі ў XIV стагодзьдзі ў выніку разьвіцьця ідэі рандэля.
Рандо мае шмат варыяцый, якія аб'ядноўвае шэраг характэрных рысаў: верш складаецца з 15 радкоў, сярод якіх двойчы паўтараецца так званы рэфрэн - пачатковыя словы першага радка, якія не абавязкова павінны рыфмавацца з іншымі радкамі; астатнія радкі рыфмуюцца толькі на дзьве рыфмы. Напрыклад, рандо можа мець наступную схему: a-a-b-b-a a-b-b-R a-a-b-b-a-R, дзе R - рэфрэн.
Прыкладам рандо можа служыць верш Рыгора Крушыны:
- I сны, і мары — музы чары —
- Ствараюць казку дзіўных дзён.
- I думак цэлы легіён
- Снуецца ў сонечным абшары;
- Далёкі сьпеў ужо чуцён.
- Празрысты сьвеціцца вялён
- Праз цёплы подых лёгкай пары...
- Прыемны мне прыносяць плён
- I сны, і мары.
- Мне сьніцца дом і пышны клён,
- I ўжо няма ніводнай хмары.
- Адно цьвітуць, цьвітуць як лён
- I сны, і мары.
У беларускай літаратуры першым ўжыў форму рандо Максім Багдановіч.