Мікола Шчакаціхін

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Шчакаці́хін Міко́ла М. (Шчакаціхін Мікалай М.) (13 кастрычніка 18961940) — беларускі мастацтвазнавец і пэдагог.

Нарадзіўся ў Санкт-Пецярбурзе. Зь дзяцінства размаўляў на 4 мовах, пазьней вывучыў яшчэ некалькі (паводле розных зьвестак, ведаў 12 моваў). Вывучаў беларускае мастацтва: фрэскі, іканапіс, скульптуру, графіку. З 1924 году працаваў у БДУ, Інбелкульце, АН БССР. Зьяўляўся адным з заснавальнікаў беларускага мастацтвазнаўства. У 1928 годзе выйшаў першы том ягонай кнігі Нарысы з гісторыі беларускага мастацтва. Арыштаваны ў 1930 годзе, калі Беларусь ахапіла хваля рэпрэсіяў. Сасланы на 5 гадоў у Башкірыю. У 1937 годзе сталінскія ўлады прысуджаюць яму яшчэ адзін тэрмін. У 1940 годзе Мікола Шчакаціхін памірае ў ссылцы ад сухотаў (тубэркулёзу). Рэабілітаваны ў 1956 годзе.

У 1968 годзе Арсень Ліс напісаў і выдаў біяграфічную кнігу «Мікола Шчакаціхін».