Сэмюэл Бэкет
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Сэ́мюэл Бэ́рклі Бэ́кет (па-ангельску: Samuel Barclay Beckett) (13 красавіка 1906 – 22 сьнежня 1989) — ірляндзкі драматург, празаік і паэт, прадстаўнік тэатру абсурду.
Бэкетавы п'есы голыя, вельмі мінімалістычныя, і глыбока пэсымістычныя што тычыцца людзкай натуры і чалавечай формы, хоць пэсымізм злагоджаны ў Бэкета чорным гумарам. Ягоныя позьнія творы паглыбляюць тыя тэмы ў яшчэ больш прыхаваным і лёгкім стылі. У 1969 Бэкет стаўся ляўрэатам Нобэлеўскай прэміі у галіне літаратуры.
Зьмест |
[рэдагаваць] Бэкет у Беларусі
На беларускую мову перакладзеныя некаторыя вершы, а таксама у 2005 годзе, у выдавецтве Логвінаў, у Менску, накладам 200 асобнікаў быў выдадзены галоўны дзеятвор Бэкета - "У чаканьні Гадо". Пераклад з ангельскае мовы зроблены Віталём Воранавым, рэдактарам выступіў паэт Андрэй Хадановіч.
[рэдагаваць] Жыцьцяпіс
[рэдагаваць] Дзіцячыя гады і адукацыя
Бэкетава радзіна (раней Becquet) быццам бы выводзілася з роду Гугенотаў і перабралася ў Ірлядныю з Францыі пасьля адхіленьня Нантскага Эдыкту у 1685, хаця гэтая тэорыя здаецца непраўдападобнай.[1] Радзіна Бэкетаў былі вернікамі Ірляндзкага Касьцёла. Радзінны дом, Кулдрынэг у Дубліне у раёне Фоксрок, быў вялікай сядзібай з садам і тэністым кортам пабудаваных у 1903 Бэкетавым бацькам Ўільямам. Сядзіба і сад, разам з прылеглымі краявідамі, дзе ён часта шпацыраваў са сваім бацькам, непадалёкі Леапардстаўн Рэйскоўрс, чыгуначны вакзал у Фоксрок і вуліца Харкоўрт, апошняя станцыя гарадзкой лініі, усе гэтыя месцы выступаюць у яго раньняй прозе і дзеятворах.
Будучы пяцігадовым хлопчыкам, Бэкет хадзіў у мясцовую музычную школку, дзе ён упершыню пачаў вывучаць музыку, а пасьля пераехаў у Эрльсфард Хаўс Скул, якая месьцілася ў цэнтры гораду, непадалёк вуліцы Харткоўрт. У 1919 г., Бэкет пайшоў у Партора Роял Скул у Эніскілэн, Каўнты Фэрмэнэг — школа, у якой вучыўся таксама Оскар Ўайлд. Будучы прыроджаным атлетам, Бэкет выдатна гуляў у крыкет у ролі леваручнага бітнага і леваручнага сярэднехуткага кідалы. Пазьней, ён гуляў за Дублінскі Унівэрсытэт і згуляў дзьве першалігавыя гульні супраць Нортхэмптоншайр. У выніку Бэкет стаўся адзіным ляўрэатам Нобелеўскай Прэміі, які меў свой запіс у Ўіздэн Крыкетэрс Альманак - бібліі крыкету.
[рэдагаваць] Пачатак творчасьці
З 1923 да 1927 года Бэкет вывучаў францускую, італьянскую і ангельскую мовы ў Трыніты Коледж, у Дубліне . Адным з ягоных настаўнікаў у Трыніты Коледж быў вядомы Бэркелаўскі навуковец, д-р А.А.Люс. Бэкет атрымаў тытул Бакаляра Мастацтва, і пасьля кароткай настаўніцкай практыкі ў Кэмпбэл Коледж у Бэлфасце — заняў пасаду lecteur d'anglais у Ecole Normale Supérieure у Парыжы. Працуючы там, Бэкет пазнаёміўся са славутым ірляндзкім пісьменьнікам Джэймсам Джойсам і Томасам Макгрыві, паэтам і блізкім сябрам Бэкета, які таксама працаваў у Парыжы.
[рэдагаваць] Творы
- Курваскоп (1930)
- Проўст (1931)
- Мэрфі (1938)
- Ват (1953)
- Малёй (1951)
- Малёй памірае (1951)
- Бязымённыя (1953)
- У чаканьні Гадо (1954)
- Канчатак (1957)
- Апошняя Стужка (1959)
- Шчасьлівыя дні (1961)
- Камэдыя (1964)
- Подых (1970)
- Не я (1973)
- Крокі (1976)
[рэдагаваць] Вонкавыя злучвы
- http://kamunikat.net.iig.pl/www/knizki/pieraklady/becket/hado/index.htm У чаканьні Гадо у перакладзе Віталя Воранава