Мікалай Пржавальскі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Мікалай Пржавальскі
Павялічыць
Мікалай Пржавальскі

Пржавальскі, Мікалай Міхайлавіч (па-расейску: Николай Михайлович Пржевальский) (12 красавіка (31 сакавіка па старым стылі) 18391 лістапада (20 кастрычніка па старым стылі) 1888) — падарожнік і географ, дасьледчык Цэнтральнай Азіі, асьветнік, ганаровы член Пецярбурскай Акадэміі навук (з 1878), генэрал-маёр.

Паходзіў са старажытнага роду Перавальскіх/Пржавальскіх. Нарадзіўся ў вёсцы Кімбарава (Кімборы, цяпер Пржавальское) Смаленскай губэрні ў сям'і дробнага шляхціца, які паходзіў з Віцебшчыны. У 1855 Пржавальскі скончыў гімназію ў Смаленску і паступіў на вайсковую службу. У 18611863 ён слухач Акадэміі Генэральнага штаба ў Пецярбургу. У гэтыя гады ім складзены «Ваенна-статыстычны агляд Прыамурскага краю», які стаў падставай для яго абраньня у 1864 членам Расейскага геаграфічнага таварыства, зь якім у далейшым была зьвязана ўся яго дзейнасьць. У 18641867 выкладаў геаграфію і гісторыю ў юнкерскім вучылішчы ў Варшаве. Знаёмства ў 1867 з П.П.Сямёнавым-Цян-Шанскім паўплывала на фармаваньне Пржавальскага як вучонага з шырокім кругаглядам. На працягу 18671888 Мікалай Пржавальскі ажыцьцявіў 5 вялікіх экспэдыцый: у 18671869 Усурыйскую, у 18701873 Манґольскую, у 18761877 Лабнорскую і Джунґарскую, у 18791880 першую Тыбэцкую, у 18831885 другую Тыбэцкую. Раптоўная сьмерць перашкодзіла вандроўніку зьдзейсьніць пачатую ім у 1888 першую экспэдыцыю па Цэнтральнай Азіі.

[рэдагаваць] Унёсак у вывучэньне Азіі

Галоўная заслуга Пржавальскага — дасьледаваньне Цэнтральнай Азіі. Ён некалькі разоў перасёк Манґолію, быў у Паўночным Кітаі, у пустынях Ґобі, Алатаня і Ардоса, у гарах Наньшаня, Куэнь-Луня, Тыбэта. У Заходнім Кітаі ён дасьледаваў Цайдам, пустыню Такла-Макан і бясьсьцёкавае блукаючае возера Лабнор, Джунгарыю і горы ўсходняга Цянь-Шаня. У выніку падарожжаў Пржавальскім зроблена шмат выдатных навуковых адкрыцьцяў.

Усе свае маршруты ён паклаў на мапу; даў характарыстыку прыродных умоў буйных фізыка-геаграфічных рэгіёнаў Цэнтральнай Азіі па элемэнтах: рэльеф, клімат, рэкі і азёры, расьлінны і жывёльны сьвет.

Пржавальскі давёў, што пустыня Ґобі не ўзвышша ў адносінах да навакольных гор, а велізарная чаша зь няроўным дном. Вызначыў, што паўночная мяжа Тыбэцкага нагор'я фактычна знаходзіцца на 300 км далей на поўнач. Мікалай Пржавальскі ўпершыню абсьледаваў і зрабіў апісаньне хрыбтоў Куэнь-Луня, вызначыў, што Наньшань зьяўляецца не адным хрыбтом, а сыстэмай. Ім адкрыты і ўпершыню апісаны хрыбты Бурхан-Буда, Хрыбет Гумбальта, Хрыбет Рытэра, Хрыбет Аркатаг (Пржавальскага) і іншыя. Ён дасягнуў вярхоўяў вялікіх кітайскіх рэк Янцзыцзян і Хуанхэ, даў першую кліматалягічную характарыстыку Цэнтральнай Азіі; паведаміў шмат новых зьвестак па біялёгіі і экалёгіі расьліннага і жывёльнага сьвету Цэнтральнай Азіі; сабраў і сыстэматызаваў выдатныя калекцыі флёры і фаўны, гербарыі з 15-16 тыс. расьлін, зь якіх эўрапейскімі батанікамі ўпершыню апісаны 218 новых відаў і 7 родаў; апісаў вялікую калекцыю жывёл (702 млекакормячыя, 5010 птушак, 1200 паўзуноў і земнаводных, 643 рыбы), у якой былі дзесяткі новых відаў, у тым ліку дзікі вярблюд і дзікі конь, які стаў вядомы як конь Пржавальскага.

Зробленыя ім астранамічныя і мэтэаралягічныя назіраньні, заалягічныя і батанічныя зборы апрацоўваліся шматлікімі навукоўцамі. Дасьледаваньні Пржавальскага адкрылі новы пэрыяд навуковых экспэдыцый у Цэнтральную Азію. Яго працы, напісаныя зь вялікім літаратурным талентам, у кароткі час набылі шырокую вядомасьць, былі перакладзеныя і выдадзеныя на многіх замежных мовах і атрымалі сусьветнае прызнаньне: Мікалай Пржавальскі быў узнагароджаны мэдалямі шматлікіх расейскіх і замежных навуковых таварыстваў, абраны ганаровым членам Расейскага геаграфічнага таварыства (1870).

У 1891 у яго гонар Расейскае геаграфічнае таварыства ўстанавіла срэбны мэдаль і прэмію імя Пржавальскага; у 1946 устаноўлены залаты мэдаль імя Пржавальскага, які прысуджаецца геаграфічным таварыствам. Імем Пржавальскага названы горад, у якім ён памёр (былы Каракол), адкрыты ім хрыбет у сыстэме Куэнь-Луня, ледавік на Алтаі, мыс на высьпе Ітуруп (Курыльскія выспы), мыс возера Бэнэта (Аляска) і шэраг відаў жывёл і расьлін, якія ён адкрыў у час падарожжа па Цэнтральнай Азіі.


Гэты тэкст напісаны пры дапамозе матэрыялаў старонкі Гісторыя Беларусі. Асобы.

[рэдагаваць] Зьнешнія спасылкі