Β διάσπαση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Διάσπαση β ειναι το φαινόμενο κατά το οποίο εκπέμπεται απο τον πυρήνα ένα ηλεκτρόνιο (διάσπαση β- ή ένα ποζιτρόνιο (διάσπαση β+). Έτσι, για παράσειγμα, ο πυρήνας 146C διασπάται σε πυρήνα 147Ν, ενώ συγχρόνος εκπέμπεται και ένα ηλεκτρόνιο.

Το γεγονός ότι κατά τη διάσπαση ενός πυρήνα μπορεί να εκπέμπεται ένα ηλεκτρόνιο δε σημαίνει ότι το ηλεκτρόνιο αυτό προϋπήρχε μέσα στο μητρικό πυρήνα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η εκπομπή ενός ηλεκτρονίου οφείλεται στην διάσπαση ενός νετρονίου του πυρήνα σε ένα πρωτόνιο, ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο:

10n →11p + e- + ve (veσυζυγές)

Έτσι ο αρθμός των πρωτονίων Ζ στο θυγατρικό πυρήνα αυτξάνεται κατά 1, ενώ ο αριθμός των νετρονίων μειώνεται κατά 1, οπότε ο συνολικός αριθμός των νοθκλεονίων Α δε μεταβάλλεται.
Η αντίδραση που παριστάνει την παραπάνω ραδιενεργό διάσπαση του 146C είναι η ακόλουθη:
146C →147N + e- + ve (veσυζυγές)
Η αλληλεπίδραση που είναι υπεύθυνη για τη μεταλλαγή αυτή είναι η ασθενής αλληλεπίδραση μεταξύ των quarks του νετρονίου.

Tα σωματίδια β, επειδή φέρουν φορτίο, μπορούν να ανιχνευτούν. Οι ταχύτητές τους φτάνουν ακόμη και το 99,9% της ταχύτητας του φωτός.

Επειδή το αντινετρίνο αλληλεπιδρά πολύ ασθενικά με την ύλη, η παρατήρηση του ειναι εξαιρετικά δύσκολη.

Παρουσιάζει μάλιστα ιστορικό ενδιαφέρον ότι, όταν παρατηρήθηκε η παραπάνω διάσπαση β, το νετρίνο δεν ήταν γνωστό και με περαματικά μέσα της δεν μορούσε να ανιχνευτεί. Την ύπαρξη του ως άγνωστο σωματίδιο πρότεινε ο Pauli (Πάουλι) το 1930, για να μπορεί να ισχύει η διατήρηση της ενέργειας και της ορμής στη διάσπαση του 146C. Η παρατήρηση του νετρίνου έγινε πολύ αργότερα, το 1950.

--Papajo 23:16, 8 Δεκεμβρίου 2006 (UTC) John S.T.F