Κρητική λογοτεχνία της Φραγκοκρατίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η λογοτεχνική παραγωγή της Κρήτης κατά τη διάρκεια της Βενετοκρατίας είναι πολύ αξιόλογη και σημαντική για την μετέπειτα πορεία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Όπως και όλη η παραγωγή της ίδιας περιόδου στην Ελλάδα, είναι αποκλειστικά έμμετρη. Η πλούσια παραγωγή οφείλεται στην οικονομική και πνευματική ανάπτυξη που παρατηρήθηκε στην Κρήτη κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας. Η ειρηνική διαβίωση και η επαφή με έναν ανεπτυγμένο πνευματικά και πολιτιστικά λαό ήταν οι παράγοντες που συνετέλεσαν στην άνθηση της παιδείας και των γραμμάτων και στην εμφάνιση αξιόλογης λογοτεχνικής παραγωγής.

Η λογοτεχνική παραγωγή χωρίζεται σε δύο περιόδους. Η πρώτη ξεκινά από τα μέσα του 14ου αι. και καταλήγει στο 1590. Ονομάζεται «περίοδος της προετοιμασίας», γιατί η παραγωγή ακόμα δεν διαφοροποιείται αισθητά από τη βυζαντινή παράδοση και τη δυτική λογοτεχνία του Μεσαίωνα. Η δεύτερη, 1590-1669 (άλωση της Κρήτης από τους Τούρκους), είναι η περίοδος της ακμής, με φανερή την επίδραση της λογοτεχνίας της ιταλικής αναγέννησης.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Περίοδος της προετοιμασίας

Ξεκινά με τα ποιήματα του Στέφανου Σαχλίκη (1330-1391 περίπου). Τα ποιήματα της περιόδου μπορούν γενικά να διακριθούν στις εξής κατηγορίες: Διδακτικά και Θρησκευτικά, Σατιρικά-Χιουμοριστικά, Ερωτικά και Ιστορικά. Η γλώσσα των ποιημάτων είναι δημώδης, ανάμικτη με λόγια στοιχεία και στιχουργική μορφή τους είναι ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος ομοιοκατάληκτος στίχος.

[Επεξεργασία] Διδακτικά και θρησκευτικά

Ο πρώτος εκπρόσωπος του είδους αυτού είναι ο Λεονάρδος Ντελαπόρτας (1330 περ. -1419/1420). Καταγόταν από οικογένεια εμπόρων και είχε αξιόλογη μόρφωση. Έγραψε 4 εκτενή ποιήματα: Ερωτήματα και αποκρίσεις Ξένου και Αληθείας, Λόγος περί ανταποδόσεως και Υπομνηστικόν, Στίχοι θρηνητικοί εις τον Επιτάφιον θρήνον, Λόγοι παρακλητικοί προς τον Χριστόν και την Θεοτόκον. Θρησκευτικού και ηθικοδιδακτικού περιεχομένου ποιήματα έγραψε και ο βενετικής καταγωγής Μαρίνος Φαλιέρος (1397-1474). Τα διδακτικά του έργα είναι η Ρίμα παρηγορητική, στο οποίο παρηγορεί έναν φίλο που έχασε την οικογένεια και την περιουσία του, και οι Λόγοι διδακτικοί του πατρός προς τον υιόν, με συμβουλές για την οικογενειακή ζωή βασισμένες στην χριστιανική διδασκαλία. Θρησκευτικού περιεχομένου είναι το έργο του Θρήνος εις τα Πάθη και την Σταύρωσιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Θρησκευτικό θρήνο έγραψε και ο Ιωάννης Πλουσιαδηνός (1439-1500 περίπου), τον Θρήνο της Θεοτόκου για τα πάθη στου Χριστού. Στην κατηγορία των διδακτικών ποιημάτων εντάσσεται η Ρίμα θρηνητική εις τον πιστόν και ακόρεστον Άδη του Ιωάννη Πικατόρου, που αφηγείται την κατάβαση και περιήγηση του ήρωα στον Κάτω Κόσμο. Ανάλογη θεματολογία έχει και το πιο γνωστό και αξιόλογο από τα έργα της πρώιμης περιόδου, ο Απόκοπος του Μπεργαδή, που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1509 και έκτοτε έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα έργα της Τουρκοκρατίας και εκδόθηκε περισσότερες από 10 φορές, όμως το συγκεκριμένο έργο θεωρείται ότι δεν έχει ηθικοδιδακτική διάθεση[1]. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η απόπειρα έμμετρης διασκευής των βιβλίων Γένεση και Έξοδος της Παλαιάς Διαθήκης από τον Γεώργιο Χούμνο: Η Κοσμογέννησις.

[Επεξεργασία] Σατιρικά έργα

Σατιρικό περιεχόμενο έχουν τα έργα του Στέφανου Σαχλίκη, που σύμφωνα με τις νεότερες έρευνες γεννήθηκε το 1331 και όχι στον 15ο αι., όπως πιστευόταν παλιότερα, και καταγόταν από εύπορη αστική οικογένεια του Ηρακλείου. Μετά τον λοιμό του 1348 έχασε όλα τα μέλη της οικογένειάς του και κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία, μεγάλο μέρος της οποίας ξόδεψε με την άστατη ζωή του και τελικά κατέληξε στην φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε ως δικηγόρος. Η πολυτάραχη ζωή του περιγράφεται στο τελευταίο ποίημά του, Αφήγησις παράξενος του ταπεινού Σαχλίκη, όπου διεκτραγωγούνται τα δεινά της ζωής του. Τα άλλα ποιήματά του έχουν διάθεση κυρίως σατιρική και χιουμοριστική. Σε αυτά διακωμωδεί τη ζωή του στην φυλακή και σατιρίζει τις «πολιτικές» (πόρνες), μία εκ των οποίων κατηγορεί ότι τον έστειλε στην φυλακή με άδικη μήνυση. Άλλα σατιρικά και χιουμοριστικά έργα ανωνύμων είναι τα Συναξάριον των ευγενικών γυναικών και τιμιωτάτων αρχόντισσων, Έπαινος των γυναικών (σε οκτασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους) και Θρήνος του Φαλίδου του πτωχού (σε επτασύλλαβους και οκτασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους). Χιουμοριστικό περιεχόμενο με πρωταγωνιστές ζώα έχουν και τα ανώνυμα ποιήματα Γαδάρου, Λύκου κι Αλουπούς διήγησις ωραία, διασκευή του υστεροβυζαντινού Συναξαρίου του τετιμημένου γαϊδάρου και Ο κάτης και οι ποντικοί.

[Επεξεργασία] Ερωτικά έργα

Ερωτικά ποιήματα όπως τα αντίστοιχα Ερωτοπαίγνια της Ρόδου ή τα Κυπριακά ερωτικά ποιήματα δεν γράφτηκαν στην Κρήτη. Τα μόνα δείγματα με ερωτικό περιεχόμενο είναι δύο έργα του Μαρίνου Φαλιέρου, Ιστορία και Όνειρο και Ερωτικόν ενύπνιον, που ακολουθούν την δυτική παράδοση των κειμένων που αφηγούνται ερωτικά όνειρα, και η ανώνυμη Ριμάδα κόρης και νιού.

[Επεξεργασία] Ιστορικά έργα

Ιστορικό περιεχόμενο έχουν τα αφηγηματικά στιχουργήματα Συμφορά της Κρήτης του Μανόλη Σκλάβου και το ανώνυμο Το τραγούδι της Φιαγκούσας, που αναφέρονται στον σεισμό που έπληξε την Κρήτη στις 29 Μαΐου 1508. Μεταγενέστερο ιστορικό ποίημα είναι η Μάλτας πολιορκία του Αντώνιου Αχέλη που περιγράφει την πολιορκία της Μάλτας από τους Τούρκους το 1565 και βασίζεται σε ξένο πρότυπο.

[Επεξεργασία] Περίοδος της ακμής

Χαρακτηριστικά:

  • καλλιέργεια του κρητικού ιδιώματος και εξύψωσή του σε λογοτεχνική γλώσσα
  • έμπνευση από ιταλικά κυρίως έργα της Αναγέννησης
  • όχι δουλική μίμηση των προτύπων αλλά δημιουργική αφομοίωση.
  • κυριότερα είδη: ειδύλλιο, έμμετρη μυθιστορία, δράμα (ποιμενικό, θρησκευτικό, τραγωδία, κωμωδία).

Κυριότεροι εκπρόσωποι και έργα:

  • Η Βοσκοπούλα, ειδύλλιο. Περίπου 1600
  • Ερωφίλη, τραγωδία του Γεωρ. Χορτάτση.
  • Βασιλεύς ο Ροδολίνος, τραγωδία του Ιωάννη - Ανδρέα Τρωίλου, 1647
  • Ζήνων, τραγωδία ανωνύμου
  • Κατζούρμπος, κωμωδία του Γεωργίου Χορτάτση, 1600 περίπου
  • Στάθης, κωμωδία ανωνύμου (ίσως του Χορτάτση)
  • Φορτουνάτος, κωμωδία του Μάρκου- Αντώνιου Φώσκολου, 1655
  • Γύπαρις ή Πανώρια, ποιμενικό δράμα του Χορτάτση, πριν το 1600
  • Θυσία του Αβραάμ, θρησκευτικό δράμα του Κορνάρου
  • Ερωτόκριτος, έμμετρη μυθιστορία του Κορνάρου

[Επεξεργασία] Αναφορές

  1. A> F. Gemert, «Λογοτεχνικοί πρόδρομοι», Λογοτεχνία και κοινωνία στην Κρήτη της Αναγέννησης, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 1997, σ. 78

[Επεξεργασία] Πηγές

  • Λογοτεχνία και κοινωνία στην Κρήτη της Αναγέννησης, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 1997
  • Κ.Θ.Δημαρά, Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Ίκαρος, Αθήνα 1975
  • Λίνου Πολίτη, Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ΜΙΕΤ,Αθήνα 1978
  • Π.Δ.Μαστροδημήτρη, Η ποίηση του Νέου Ελληνισμού, Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, Αθήνα 2001
  • Π.Δ.Μαστροδημήτρη, Εισαγωγή στη νεοελληνική φιλολογία, εκδ.Δόμος, Αθήνα 2005