گیتار بیس
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گیتار بیس نوعی ساز زهی است که صدایش به وسیله یک تقویت کننده الکتریکی (آمپلیفایر) تقویت میشود. این ساز که برای تولید صداهایی با فرکانس و تن پایین استفاده میشود، از نظر ظاهری بسیار شبیه به گیتار الکتریک میباشد با این تفاوت که بدنه بزرگتری دارد، دسته و میزانبندیاش بلندتر است، و معمولاً دارای چهار سیم (گاهی پنج یا شش) میباشد که از نظر تن یک اکتاو پایینتر از گیتار الکتریک، در محدوده بیس کوک می شود. گیتار بیس میتواند پردهبندی داشتهباشد و یا خیر، اما در اکثر موسیقیهای عامهپسند بیسهای پردهبندی شده رایجاند. علاه بر اینها گیتار بیس آکوستیک تو-خالی نیز موجود میباشد.
از حدود سال ۱۹۵۰ به بعد در موسیقیهای راک و پاپ گیتار بیس به صورت وسیعی جایگزین کنتر باس شد و تولید صداهایی با تن پایین را بر عهده گرفت. همچنین گیتار بیس به صورت تکی، در موسیقیهای جاز، لاتین و فانک استفاده میشود.
[ویرایش] منابع
- مقالهای در مورد گیتار بیس در وبگاه reference.com