ضحاک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ضحاک از شخصیتهای اسطوره‌ای ایرانیان است. در شاهنامه، ضَحّاک پسر مرداس و فرمانروای دشت نیزه‌وران است. او که از اعراب است پس از کشتن پدرش به ایران می‌رود و جمشید را می‌کشد و بر جایش می‌نشیند. با بوسهٔ ابلیس، بر دوش ضحاک دو مار می‌روید که باید به آن‌ها مغز جوانان را بخوراند. روزگار فرمانروایی او هزار سال به درازا می‌کشد تا این‌که آهنگری به نام کاوه به پا می‌خیزد؛ چرم پاره خود (درفش کاویانی) را بر می‌افرازد و مردم را به پشتیبانی فریدون و جنگ با ضحاک می‌خواند. فریدون ضحاک را در البرز به بند می‌کشد.

[ویرایش] منابع

  • فردوسی. «پادشاهی جمشید»، شاهنامه
  • فردوسی. «پادشاهی ضحاک»، شاهنامه

[ویرایش] جستارهای وابسته



  پیشدادیان  ن·ب·و 

کیومرث | هوشنگ | تهمورث | جمشید | ضحاک |فریدون | ایرج | منوچهر | نوذر | زو | گرشاسپ