شهادتین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شهادتین به معنای «دو گواهی» عبارت است از دو عبارت:
اَشهَد ان لا الهَ الا الله به معنای گواهی میدهم، خدایی جز خدای یگانه(الله) نیست.
اشهد ان محمدا رسول الله به معنای گواهی میدهم، همانا محمد پیامبر خداست.
فرد با گفتن این دو جمله مسلمان میشود. به شرطی که آگاهانه و نه از سر اکراه و اجبار این عبارات را بگوید. لذا این دو جمله علاوه بر ارزش اعتقادی دارای ارزش حقوقی است. البته این عبارات تنها زمانی ارزش معنوی دارد، که فرد معنی و استدلال آنها را بداند و برای قربت به خدا مسلمان شود.
همچنین مسلمانان در رکعت دوم و آخر در تمامی نمازها شهادتین را تکرار میکنند.
از دیدگاه شیعیان برای مسلمان شدن این دو شهادت کافیست[[1]] [[2]]اما علاوه بر شهادتین، شیعیان گواهی میدهند، که اشهد ان علی ولی الله . گفتن شهادت سوم در نماز چایز نیست و باعث باطل شدن نماز می شود.
البته شیعیان در جامعه مسلمان تفاوت حقوقی با مسلمانان غیر شیعه ندارند، و این گواهی ارزش حقوقی ندارد و صرفاً ارزش اعتقادی و معنوی دارد. به علاوه بر خلاف دو گواهی بالا، فرد میتواند بدون بر زبان راندن این عبارت و صرفاً با نیت قلبی آن شیعه شود.
در شیعه گفتن اشهد ان علی ولی الله جزء اذان و اقامه نيست، ولى توصیه شده است بعد از «اَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ» به قصد تبرّك گفته شود، لكن به صورتى كه معلوم شود جزء آن نيست.[[3]]
[ویرایش] منابع
- مکارم شیرازی، آیت الله ناصر. رساله توضیح المسائل. تهران: نشر قم، ۱۳67.