ابوسلیک گرگانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوسَلیک گُرگانی از پیشگامان چامهسرایی به زبان پارسی دری بود.او همدوره با عمرو لیث صفاری بود.از ابو سلیک تنها ۱۱ بیت به جا مانده است.
چامه زیر از اوست:
خون خود را گر بریزی بر زمین | به که آب روی ریزی در کنار | |
بت پرستیدن به از مردم پرست | پند گیر و کاربند و گوش دار |