قرارداد اینترنتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نشانی پروتکل اینترنت (IP address) شماره‌ای یکتا است برای مشخص کردن هر رابط شبکه (معمولاً رایانه) که به شبکه مبتنی بر Ip وصل می‌شود.نسخه شماره ۴ این شماره دارای چهار بخش است که با علامت نقطه جدا شده‌اند. برای نمونه 207.142.131.236 یک نشانی پروتکل اینترنت است و یک رابط شبکه ( معمولاً رایانه ) را در شبکه اینترنت مشخص می‌کند. پیام‌هائی که دیگر رایانه‌ها برای این رایانه می‌فرستند با این شماره همراه است و رابط‌های سر راه آن را مانند "نشانی گیرنده" در نامه‌های پستی تعبیر می‌کنند تا بالاخره پیام به رابط شبکه رایانه مورد نظر برسد.


Ip مخفف اينترنت پروتکل است و در واقع مانند ساير پروتکل‌ها يک زبان مشترک بين کامپيوترها براي برقراري ارتباط است. IP نسخه ۴ ۳۲ بیت بوده و بطور کلی بصورت 4 بخش نمایان است. که هر بخش بین اعداد 0 تا 255 شماره گذاری می‌شوند . اصول سیستم IP دهی به مشترکان به صورت تعداد IP‌های (128و64و32و16و8و4و2) دسته بندی می‌شوند. لازم به ذکراست که در هر دسته IP اختصاص داده شده به مشترک IP‌های اول و اخر بر اساس استاندارد معمولا غیر قابل استفاده است و از باقیمانده IP‌ها می‌توان در شبکه محصور شده استفاده کرد .

به عنوان مثال در یک کلاس 8 تایی , حداکثر IP 6 قابل استفاده است.


تصویر:Computer-stub.png این نوشتار دربارهٔ رایانه ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.