بحث:زبانشناسی تاریخی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اينجانب يكي از گويشوران يكي از گويش هاي بسيار كهن ايراني هستم كه ويژگي هاي تقريبا منحصر به فردي دارد. تخصص اينجانب در رشته جغرافيا است و دلبستگي شديدي به شناخت پيشينه اين گويش و تدوين واژه نامه آن دارم. برخي از اين ويژگي ها عبارتند از: 1). در اين گويش كه هم اكنون دست كم در ميان حدود 10000 گويشور ايراني رايج است، افعال صرف مي شوند. مثال: زن آمد «بامدا» مرد آمد «باما» 2). واژه «شير» با دو نحوه تلفظ متفاوت و ظريف براي دو معناي شير درنده و شير خوردني استفاده مي شود. 3). اشيا مذكر و مونث هستند. مثال: توپ با تلفظ «گو» مونث و ديوار با تلفظ «كال» مذكر است. 4). برخي واژه ها: برف:« وفر» گردوغبارغليظ «دولخ» بچه «ژورا» قاشق «چمچا» آتش «الو» بره «وارا» برادر «ددو» خواهر «دادا» خانه «كيا» چنانچه بتوانيد اينجانب را به پايگاه اينترنتي خاص و يا نرم افزاري خاص راهنمايي كنيد تا بتوانم اين واژه ها را با علايم الفبايي استاندارد (فونتيك) بنويسم سپاسگزار خواهم بود. نشاني الكترنيك: brti2008@yahoo.com با تشكر غلامرضا براتي
- با درود.
متاسفانه در حال حاضر پیوند به چنان نرم افزاری را در خاطر ندارم. خوشحال می شویم اگر در زمینه دانش جغرافی و ایجاد مقاله درباره گویش خود با این دانشنامه همکاری نمایید.
آیا گویش شما گویش سدهای نیست؟
--ماني 19:50, ۷ ژانویه ۲۰۰۶ (UTC)