زبان‌های سلتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سِلتی که کِلتی نیز نامیده شده نام گروهی از زبان‌های همخانواده در قاره اروپا است.

این گروه از خانواده زبان‌های هند و اروپایی، از نظر تاریخی و جغرافیایی، به دو بخش قاره‌ای و جزیره‌ای تقسیم می‌‌شود. بخش نخست (قاره ای) اکنون منسوخ شده، اما بخش جزیره‌ای کمابیش بکار رفته و زیرگروه‌های زیر را دربر می‌‌گیرد:

1) بریتونی (Brythonic): شامل زبان‌های برِتون(Breton)، کورنی (Cornish)، ولزی (Welsh).

2)گِیلیک (Gaelic): شامل زبان‌های ایرلندی، گیلیک اسکاتلند یا اِرس (Erse)، و مانکس (Manx).

تا سده پنجم میلادی از زبان‌های سلتی، بویژه زبان گیلیک، در سراسر اروپای غربی استفاده می‌‌شده است. اما امروزه دانش ما دربارهٔ این زبان‌ها محدود به آن چیزی است که در جزیرهٔ بریتانیا و ایرلند باقی مانده است.

بطور کلی، زبان‌های سلتی آوای /p/ موجود در زبان هندواروپایی را حذف کرده است. برای نمونه، porcus که در زبان لاتین یعنی خوک، و بشکلهای porc, pork,… وارد زبان‌های اروپایی شده، در زبان‌های سلتی بشکل orc درآمده است.

دو جنس (مونث و مذکر) در زبان‌های سلتی وجود دارد و صفت معمولاً پس از اسم می‌‌آید. در این زبان‌ها (همانند برخی دیگر از زبان‌های هند و اروپایی) از اسم فعل بجای صفت فاعلی استفاده می‌‌شود. جمله‌ها همیشه با فعل آغاز می‌‌شوند و کارگزار در جمله با استفاده از مجهول غیرشخصی بیان می‌‌شود. برای شناختن کارگزار، به بخش معناشناسی مراجعه کنید.

همه زبان‌های سلتی، امروزه برای نوشتن از الفبای لاتین استفاده می‌‌کنند.

[ویرایش] منابع

دانشنامه رشد.