ماشین دودی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ماشین دودی نامی بود که در تهران قدیم به اولین خط آهن ایران که میان تهران و شهر ری کشیده شده بود داده بودند. علت این نامگذاری بخاری بود که از دودکش قطار آن خارج میشد.
این راه آهن در سال 1261خ/1883 میلادی شاخته شده بود و امتیاز آن را یک نفر مهندس فرانسوی به نام مسیو بواتان به نمایندگی یک شرکت بلژیکی از ناصرالدین شاه گرفت. ماشین دودی را میتوان در اصل نخستین خط تراموای تهران دانست.
ماشین دودی دو ایستگاه داشت. نقطه آغاز این خط نزدیک خیابان دروازه خراسان (میدان قیام و پارک کوثر فعلی) و نقطه پایانی جلوی در شاه عبدالعظیم در شهر ری بود. مردم به ایستگاههای ماشین دودی «گار» میگفتند که واژه فرانسوی برای ایستگاه است.
در آغاز هر بار به هنگام راه افتاده قطار، بچهها سنگ و خس و خاشاک زیادی به ماشین دودی میزدند. این وسیله جدید مورد پذیرش مردم تهران واقع نشد در مدت کوتاهی با ورشکست شدن این شرکت بلژیکی، تراموا در تهران به بایگانی تاریخ سپرده شد. این راه آهن در سالهای دهه 1330خ تعطیل گردید.
[ویرایش] منابع
منابع گوناگون از جمله: کانون مهندسین ایرانی مقیم اتریش (برداشت آزاد با ذکر منبع)