زبان‌های برنامه‌نویسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زبان‌های برنامه‌نویسی ساختارهای زبانی‌ دستورمداری در رایانه‌ها هستند که به‌وسیلهٔ آنها می‌توان یک الگوریتم را به‌وسیلهٔ ساختارهای دستوری متفاوت برای اجرای رایانه توصیف کرد و با این روش امکان نوشتن برنامه جهت تولید نرم‌افزارهای جدید بوجود می‌آید. معمولاً هر زبان برنامه‌نویسی دارای یک محیط نرم‌افزاری برای وارد کردن متن برنامه، اجرا، همگردانی و رفع اشکال آن هستند.

تعداد زبانهای برنامه‌نویسی رایانه‌ای بسیار زیاد است، اما از میان معروفترین و اصلی‌ترین آنها می‌توان به این موارد اشاره کرد :

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.


زبان‌های اصلی برنامه‌نویسی (ویرایش)

صنعتی: آباپ | آدا | اسمال‌تاک | اسمبلی | ای‌دبلیو‌کی | ایفل | بیسپ معمولی | پاسکال | پاوربیلدر | پایتون | پرل | پی‌اچ‌پی | پی‌ال/اس‌کیوال | تی‌اس‌کیوال | تی‌سی‌ال | جاوا | جاوااسکریپت | دلفی | رابی | ساس | سی | سی شیء‌گرا | سی‌پلاس‌پلاس | سی‌شارپ | فرترن | کوبول | کولدفیوژن | لیسپ | ویژوال بیسیک.نت | ویژوال بیسیک | ویژوال سی نهفته | ویژوال سی.نت | ویژوال سی | ویژوال فاکس‌پرو

دانشگاهی: ای‌پی‌ال/جی | اسکیم | ام‌ال | پاسکال | پرولوگ | لوگو | هسکل |

تاریخی: الگول | بیسیک | پی‌ال/آی | سیمولا | کلیپر | مدول-۲/مدول-۳ | مامپس