مقاومت در مقابل طالبان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بعد از عقب نشینی مجاهدین از کابل در ماه میزان سال 1375 که از سوی نیروهای طالبان، حزب وحدت و جنبش ملی اسلامی افغانستان به رهبری دوستم در محاصره بود دورهء جدید در مقاومت مردم افغانستان آغاز گردید. گروه های مخالف طالبان عمدتا متشکل از نیروهای حزب جمعیت اسلامی افغانستان به رهبری ربانی و احمد شاه مسعود، حزب وحدت اسلامی به رهبری عبدالکریم خلیلی و جنبش ملی اسلامی افغانستان به رهبری عبدالرشید دوستم در شمال سالنگ در شهر دوشی جبهه متحد اسلامی برای دفاع از افغانستان را تشکیل دادند. سالهای مبارزهء این جبهه با تهاجم طالبان که شدیدا از سوی پاکستان و القاعده حمایت می شدند به سالهای مقاومت شهرت یافته است. به پاس مقاومت مردم افغانستان در مقابل طالبان و القاعده این موضوع در قانون اساسی افغانستان نیز درج شده است.