برنامهسازی موازی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
برنامه سازی موازی یا محاسبات موازی به اجرای همزمان یک برنامه (که به بخشهای کوچکتری تقسیم شده است) بر روی چند پردازنده به منظور دستیابی به سرعت بیشتر اطلاق می شود. ایده اصلی از این قرار است که فرآیند حل یک مساله را معمولا می توان به زیروظایف خردتری تقسیم کرد که با اجرای همزمان این زیروظایف و هماهنگ کردن آنها مساله اصلی در زمان کوتاهتری حل می شود.