موسیقی عصر جدید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در دههٔ ۱۹۷۰ نهضت جدیدی به در موسیقی وجود آمد که در سال ۱۹۸۶ از لحاظ تجاری به مقدار بحرانی خود رسیده و موسیقی عصر جدید نامیده شد.

در سال ۱۹۷۹ آهنگساز بریتانیایی، «برایان انو» آلبوم موزیک برای فرودگاه را منتشر کرد که یکی از اولین آلبوم‌های پیشگام در این سبک است.

موسیقی عصر جدید را می‌توان نوعی موسیقی ملودیک و اساساً سازی در نظر گرفت. مطرح کردن آلبوم‌های موسیقی به عنوان موسیقی عصرجدید معمولا موجب به وجود آمدن اختلاف‌نظرهایی در بین طرفداران و حتی هنرمندان می‌شود. البته همگی بر این نظر اعتقاد دارند که مرز دقیقی برای موسیقی عصرجدید وجود ندارد.

موسیقی الکترونیک و زیرشاخه‌های آن و نیز موسیقی سازی بخش عمده‌ای از موسیقی عصرجدید را تشکیل می‌دهند.

برخی این موسیقی را ناشی از جنبش عصر جدید می‌دانند. این جنبش اعتقاد به این باور است که نژاد کلیهٔ انسان‌ها یکی است و این خود انسان‌ها هستند که می‌توانند با اختیار خود از دیگران بهتر یا بدتر باشند.