جدوگاه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جَدوگاه به برآمدگی میان استخوانهای کتف چهارپایان و دیگر حیوانات گفته میشود. جدوگاه که سر کتف هم نامیده میشود ستیغی است در قاعدهٔ گردن و بالای شانههای حیوانات.
جدوگاه بلندترین نقطه پشت حیوانات است و از زائدههای فقراتی پشتی مربوط به پنجمین تا نهمین مهره سینهای تشکیل شده است. (هر اسب ۱۸ مهره سینهای دارد). قد حیوانات را معمولاً از زمین تا جدوگاه حساب میکنند زیرا این فاصله هنگام ثابت ایستادن حیوان معمولاً ثابت است. سر حیوانات برعکس سر انسان هر بار که میایستند حالت و موضع دیگری بخود میگیرد و برای اندازهگیری قد مناسب نیست.
هر نقطهای از جدوگاه كه فاقد مو باشد، نشانی از زخم قبلی التيام یافته است.[1]
[ویرایش] زین بستن
قاچ جلو زین روی جدوگاه قرار میگیرد و باید از پهنای مناسب برخوردار باشد. میان قاچ جلو و جدوگاه بایستی به اندازه دو انگشت فاصله باشد.[2]
جدوگاههای متوسط معمولاً برای زینبندی بهترند زیرا جدوگاههای بلند و کوتاه کار زینبندی را دشوار میکنند. یک جدوگاه بلند به معنی سینه باریک است.
[ویرایش] منابع
- ویکیپدیای انگلیسی، نسخه ۱ نوامبر ۲۰۰۶.
- فرهنگ دانشگاهی انگلیسی-فارسی آریانپور.
- اسب ایرانی، باشگاه سوارکاری جم.
سوارکاری |
زین | مهمیز | هویزه | افسار | اصطبل | ولگور | برگ | کمند | تریلر | مانع | قدم | یورتمه | چهارنعل | قشو | درساژ | نیمتوقف | مانژ | اسپریس | علوفه | جدوگاه | ابسورباین | گامبرداری | چوگان | تنگ | قلتاق | رکاب | دهنه | دستجلو | شامبون | تعلیمی | کلگی | مارتنگال | آبخوری | چوکا |