گل قاصد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

گل قاصد (Taraxacum officinale Weber) گیاه چندساله‌ای از تیره مینا است.

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.


به گیاهان سحرآ"میز مراجعه کنید گیاهان سحرآمیز گل قاصد Taraxacum officinale تیره: Astraceae

گل قاصدک که بنام‌های هند بابری، خبر آور و کاسنی بری نیز معروف است گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن بارتفاع ۴۰ سانتی متر می‌‌رسد. این گیاه دارای ریشه‌ای است برنگ قهو ه‌ای مایل به زرد که پر از شیرابه سفیدرنگی می‌‌باشد. در انتهای ساقه گل آن قرار درد. برگهای گل قاصدک سبز رنگ و بریدگیهای مثلث شکل و نوک تیز دارد و بر روی سطح زمین می‌‌باشد . گل قاصدک در وسط چمن، حاشیه شوره زار، کنار جاده‌ها و اراضی بایر و بطورکلی در همه جا می‌‌رویدگل قاصدک در حدود ۱۵ نوع مختلف درد ترکیبات شیمیایی: تلخی برگهای این گیاه مربوط به یک ماده متبلور تلخ بنام تاراکسین است ضمنا این گیاه دارای ساپونین، قندهای مختلف و اسیدهای چرب است . این گیاه بالاترین حد ویتامین آ را در بین گیاهان داراست و همچنین دارای مقدار زیادی پتاسیم است. خواص داروئی: این گیاه از قدیم الایام برای درمان بیماریهای کبدی بکار می‌‌رفته است .همچنین قابض و مقوی معده است، خوردن آن خونریزی از سینه را متوقف می‌کند، قاعده آور است، برای ازدیاد شیر نافع است، خنک کننده و معرق است


مهر گیاه گل قاصد

گل قاصد گیاهی است چند ساله، فاقد ساقه با فرم رویشی روزت و دمگل‌های بلند. ریشه این گیاه راست، زرد کمرنگ تا قهوه‌ای و گوشتی است که از آن شیره سفیدرنگی خارج می‌شود. برگ‌ها سبز تیره و فاقد کرک است. هر برگ دارای بریدگی‌هایی نامنظم و عمیق است که به سمت طوقه باریک می‌شوند. گل‌ها دو جنسی، بسیار کوچک مجتمع در یک گل آذین کپه زرد رنگ هستند که از اردیبهشت ماه تا آبان ماه ظاهر می‌شوند و حدود ۳۰ _ ۳ سانتی متر طول دارند. دارای ۵ کاسبرگ، ۵ گلبرگ، ۵ پرچم بوده و تخمدان منفرد ۲ خانه است. گل‌های زرد این گیاه حاوی کاروتنویید است. به علت بالا بودن میزان شهد گرده افشانی توسط زنبورها و در اوایل بهار صورت می‌گیرد. گل قاصد به نور خورشید و مکان کاملاً آفتابی نیاز دارد. این گیاه در خاک‌های سبک (شنی)، متوسط (لومی) و سنگین (رسی) که خوب زهکشی شده باشند به خوبی رشد می‌کند. خاک باید مرطوب و بهتر است PH آن کمی اسیدی باشد.مهم‌ترین ترکیبات موجود در ریشه گل قاصد شامل تاراگزاسین، اکریستالین، مواد تلخ، تاراگزاسرین و رزین اکرید به همراه اینولین (حدود ۴۰ درصد) است که به اشکال متفاوتی در ریشه و فصول مختلف جمع می‌شوند. همچنین ریشه حاوی سسکویی ترپن لاکتون ها، تری ترپن‌ها و استرول ها، فنولیک اسیدها شامل کافئیک اسید، فلاونوئیدها، پلی ساکاریدها شامل: گلوکان‌ها و مانان ها، کاروتنوئیدها، پروتئین، قند، پکتین، کولین و پتاسیم (بیش از ۵/۰) است. خواص درمانی بسیار فراوانی در منابع مختلف برای این گیاه ذکر شده است که به اختصار به آنها اشاره می‌شود: کمک به حذف سنگ‌های دستگاه ادراری، محرک تولید صفرا، افزایش تولید و ترشح شیر، افزایش حرکات روده کوچک و مصرف برای درمان یبوست، قاعدگی و هضم ضعیف، مدر (برگ‌ها دارای اثر بسیار زیادی هستند)، هضم کننده، مسهل، مقوی و سم زدا.گل قاصد اثر داروهای مدر را بیشتر می‌کند و با داروهای پایین آورنده قند خون ممکن است تداخل داشته باشد. در مورد داروهایی که در کبد متابولیسم پیدا می‌کنند ممکن است تداخلاتی داشته باشد. استفاده از این گیاه در موارد ادم، یبوست شدید، زخم معده، گاستریت، سنگ‌های کیسه صفرا است. در صورت حساسیت به گل قاصد یا گیاهان وابسته، التهابات حاد دستگاه گوارش یا کیسه صفرا، پسوریازیس (بیماری پوستی) توصیه نمی‌شود.