پنجهٔ دزدیده
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
![]() |
پیشنهاد شده است که این مقاله یا بخش با اندرگاه ادغام گردد. (بحث). |
پنجهٔ دزدیده(به پارسی میانه: پنجوه بهیزک یا پنجوه پهیچک ؛به عربی:الخمسةالمسترقة) در سالشماری کهن ایرانی پنج روزی بود که به سال میافزودند تا شمار روزهای سال یه ۳۶۵ روز برسد. ایرانیان در این روزها به جشن و آتشافروزی میپرداختند زیرا پس از آن سال نو آغاز میگشت.
[ویرایش] منبع
- ابراهیم پورداوود؛آناهیتا