حرمله
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حرملة بن كاهل اسدی كوفی،آنكه كودك شير خوار امام حسين«ع»را(به نامعلی اصغر،يا عبد الله رضيع)در آغوش امام يا روی دست وی با تير به شهادت رساند. سالها پس از حادثه عاشورا،منهال در سفر حج،ديداری با امام سجاد«ع»داشت.حضرتپرسيد:حال حرمله چگونه است؟گفت:در كوفه است و زنده است.امام او را نفرين كردكه:«اللهم اذقه حر الحديد،اللهم اذقه حر النار»(خدايا،سوزش و گرمای آهن و آتش را بهاو بچشان).چون به كوفه برگشت،در ديدار با«مختار»كه خروج كرده بود،ناگهان ديد كهحرمله را آوردند و به دستور مختار،دست و پايش را بريدند و سپس در آتش افكندند.
منهال،ماجرای ديدار خود با امام سجاد و دعای امام را نسبت به حرمله بيان كرد.مختار، ازاينكه خواسته و دعای حضرت به دست او تحقق يافته،بسيار خوشحال شد.