مقرنس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

گونه‌اي تاغچه‌بندي آذيني در زير گنبدها يا نیم‌گنبدهاي روي ايوان‌ها و درگاه‌ها، با آجر يا گچ و کاشی، كه در آن ‏هر رده از تاغچه‌ها از ردة زيرين خود پيش مي‌نشيند تا درگاه به هم آيد. در تاغچه‌ها برجستگي‌ها و تورفتگي‌هايي همراه با ‏نگاره‌هاي گوناگون درآورده مي‌شود.‏

تاغچه‌ها را از آسمانه بنيادي (گنبد يا نيم‌گنبد) به گونه‌اي (گاه با چوب) آويزان كرده‌اند، چون چفدآويز مانند ‏پتكانه باربر نيست. كهنترين نمونة آن را شايد بتوان در کاخ نوشی‌جان كه از روزگار مادها برجاي مانده دانست.‏