سنجش ‌از ‌دور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سنجش از دور دانش و هنر جمع‌آوری اطلاعات از عوارض سطح زمين، بدون تماس فيزيكي با آنها تعریف شده‌است.

سنجش از دور شامل اندازه‌گيری و ثبت انرژی بازتابی از سطح زمين و جو پیرامون آن از يك نقطه مناسب بالاتر از سطح زمين است. پرتوهای بازتابی که از نوع امواج الکترومغناطیس هستند، می‌توانند دارای منابع گوناگونی همانند پرتوهای خورشیدی, پرتوهای حرارتی اجسام یا حتی پرتوهای مصنوعی باشند.

پرتوهای بازتابیده شده از اجسام زمینی توسط سنجنده‌های ویژه‌ای به صورت قابل نمایش و پردازش ثبت و ذخیره می‌شوند.