منجیک ترمذی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مُنجیکِ ترمذی چامه‌سرای ایرانی نیمه دوم سده چهارم هجری است.شعرهایش بیشتر جنبه هزل دارند.

[ویرایش] درباره نام مُنجیک

منجیک نام راستین این شاعر نبوده است و برای اندام ریز و زبان نیش دارش بدو لقب منچیک داده اند؛مُنج در پارسی معنای زنبور عسل را می‌‌دهد با پسوند ـیک به معنای زنبوری و به مانند زنبور می‌‌باشد.خود منجیک در چامه‌ای در باره خود می‌‌گوید:

هرچند حقیرم،سخنم عالی و شیرین

آری عسل شیرین ناید مگر از مُنج

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.