ییچینگ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ییچینگ یا کتاب تقدیرات، کتاب مقدس چینیان است و کهنترین متن بهجامانده از چین باستان. در این کتاب مقدس، که بیش از چهار هزار سال قدمت دارد، شصت و چهار علامت همراه با تفسیر آن آورده شدهاست.
[ویرایش] مضمون ییچینگ
هدف ییچینگ بیان تغییراتی است که در سطح کیهان رخ میدهند و امواج و حلقههای بخت را تشکیل میدهند. انسان به وسیله ییچینگ نیروهای بخت را رهبری میکند و از وقایع درون زندگی باخبر میشود و در مواقع مورد نیاز میتواند جریان زندگی را به سود خود تغییر دهد. ییچینگ نمیگوید که چه چیزی در آینده رخ میدهد اما توضیح میدهد که چرا وقایع بدین گونه هستند و روشی را که آدمی باید در آینده اتخاذ کند پیشنهاد میدهد.
[ویرایش] تاریخچه ییچینگ
بنابر نظریهای ریشههای علائم ییچینگ از خطوط پشت لاکپشت اقتباس شدهاست و افسانهها کشف هشت «سهخطی» به فوهسی امپراتور اسطورهای چین نسبت میدهند.
مرحله بعدی پیشرفت ییچینگ در حدود ۱۱۵۰ سال قبل از میلاد در اواخر سلسله شانگ رخ داد در آن زمان آخرین امپراتور این سلسله، چو هسین، دستور دستگیری امیر ون را داد و او را در پایتخت خود زندان کرد. امیر ون با مطالعه بر روی سهخطیعا، ۶۴ «ششخطی» به دست آورد.
بعد از اینکه دولت مرکزی به دست طرفداران امیر چو، پسر امیر ون، منحل شد و امیر چو به عنوان امپراتور جدید شناخته شد، وی با مطالعه در آثار پدر تفسیر خود در مورد هر خط از ششخطیها را به کتاب افزود که شامل ۳۸۴ قطعه شد. بعدها این کتاب به «کتاب چویی» معروف شد.
در اوایل قرن پنجم پیش از میلاد، کنفوسیوس «چویی» را مطالعه کرد و به احتمال زیاد بعضی از تفسیرات ییچینگ را او یا شاگردانش نوشته باشند. در اواخر قرن سوم میلادی عارفی جوان به نام وانگ پی با مطالعه ییچینگ آن را فلسفه زندگی شمرد. ییچینگی که اکنون در دسترس است را همان روایت وانگ پی میدانند که به زبان چینی جدید تدوین شدهاست.
[ویرایش] منبع
- داگلاس، آلفرد. ییچینگ یا کتاب تقدیرات. ترجمهٔ سودابه فضایلی. نشر نقره، چاپ اول ۱۳۶۲