چفد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
چَفد (قوس) : قوس جسمي است منحني شكل براي پوششي كه دهانة آن از عمق آن بيشتر باشد.
قسمتهاي مختلف يك چفد عبارتند از:
- تيزة قوس: به رأس قوس و بالاترين نقطة قوس گفته ميشود.
- افريز: به دهانة قوس گويند، فاصلة بين دو پاكار.
- افراز: به خيز قوس گفته ميشود، فاصلة بين پاكار تا تيزه.
- شكرگاه: به زاوية 22.5 درجة قوس شكرگاه گفته ميشود، اولين شكافتها و خرابيها در اين نقطه مشخص ميشود، در شكرگاه بيشترين نيروي رانشي را داريم.
- ايوارگاه: به زاوية 67.5 درجة قوس ايوارگاه ميگويند، ايوارگاه نقطه اي است كه بيشترين نيروي فشاري قوس را داريم.
- شانه: به فاصلة بين شكرگاه تا ايوارگاه شانة ميگوييم.
- بالِنج يا كُناله: به بخش ميان پاكار تا شكرگاه را گويند.
- پاكار: به پاي چفد گويند، جايي كه قوس از آنجا شروع ميشود.