سیتار
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سیتار از سازهای زهی موسیقی هندی است. این ساز شش یا هفت سیم اصلی و ۱۱ یا۱۲ سیم تشدید (یا سمپاتیک) دارد و با زخمهای فلزی که هندیان به آن «مضراب» میگویند نواخته میشود. دستانهای روی دسته این ساز فلزی و کمانی شکلاند.
سیتار انواع مختلف دارد و شکل کاسه و شمار سیمها در انواع آن فرق میکند.
راوی شانکار و ولایتخان از نوازندگان مشهور این ساز هستند.