مینودشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مینودشت یکی از شهرستان‌های استان گلستان در شمال ایران است.

نام قدیم مینودشت حاجیلر بوده است. گفته می‌شود در گذشته گروهی از ایلات آذربایجان در زمان صفویان، هم زمان با مهاجرت گروهی از مردم استان فارس به این سامان کوچ داده شده اند.

بخشی از پارک ملی گلستان در محدوده این شهرستان قرار دارد و دارای جنگلهای انبوه و متراکمی است.

[ویرایش] جغرافیا

مینودشت از جنوب به استان سمنان و خراسان، از شرق به استان خراسان، از غرب به گنبد کاووس و از شمال به شهرستان کلاله محدود می‌شود. این شهرستان در سال ۱۳۶۹ از گنبد کاووس جدا و به صورت شهرستان مستقل درآمده است.

ناهمواریهای این شهرستان از دو قسمت کوهستانی و جلگه‌ای تشکیل شده است. قسمت کوهستانی آن دنباله کوههای البرز شرقی است. نقاط کوهستانی آن از سوی شرق از طریق ارتفاعات پارک ملی گلستان به ارتفاعات بجنورد متصل می‌گردد. قسمت جلگه‌ای تنها در مرکز و ضلع غربی، وسعت کمی دارند که بسیار حاصلخیز هستند.

[ویرایش] مردم

ترکیب جمعیتی این شهرستان متنوع است و شامل اقوام فارس (بیشتر خراسانی، شاهرودی و سیستانی)، آذری، ترکمن و بلوچ هستند. زبان‌های گفتاری رایج فارسی، ترکی و ترکمنی بوده و فارسی زبان مشترک مردم است.

عمده فعالیت مردمان این شهرستان کشاورزی و دامپروری است ولی نوغانداری دامنه وسیعی دارد. صنایع دستی عمده آن شامل کارگاه‌های بافت قالی، قالیچه ترکمنی و پارچه‌های ابریشمی است.

گالیکش یکی از بخش‌ها مینودشت است که در بخش شرقی این شهرستان واقع گردیده است.

[ویرایش] پیوند به بیرون

استان گلستان

استان گلستان

مرکز گرگان
شهرستان‌ها آزادشهر | آق‌قلا | بندر گز | بندر ترکمن | رامیان | علی‌آباد | کردکوی | کلاله | گرگان | گنبد کاووس | مینودشت
شهرها

آزادشهر | آق‌قلا | انبار آلوم | اینچه‌برون | بندر ترکمن | بندر گز | خان‌ببین | دلند | رامیان | سرخنکلاته | سیمین‌شهر | علی‌آباد | فاضل‌آباد | کردکوی | کلاله | گالیکش | گرگان | گمیش‌تپه | گنبد کاووس | مراوه‌تپه | مینودشت | نوده خاندوز | نوکنده 

اماکن دیدنی

آبشار شیرآباد | آرامگاه قابوس بن وشمگیر | آشوراده | النگ‌دره | پارک ملی گلستان | تالاب آلاگل | تالاب گمیشان | سد اسکندر | سد وشمگیر | شبه‌جزیره میانکاله | آرامگاه مختومقلی فراغی | میل رادکان | ناهارخوران 


این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.