چاووش
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
چاووش یا چاوش طبق نوشتهی فرهنگها، برگرفته از واژه چاو ترکی است به معنی اعلان، خطاب، نقیب، پیشرو لشکر، نگهبان و مراقب کاروانیان، راهنما و کسی که کاروانیان را به حرکت و جنگجویان را به جنگ تشجیع میکند. (معین، دهخدا، نفیسی، غیاث، برهان) چاووش و چاووشی، شغلی بوده است در تشکیلات دولت ترکان عثمانی که بعدها این واژه در زبان فارسی وارد شده است.