ووشو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
هنر رزمی ووشو از ورزش رزمی و باستانی چینی است که در آن انواع مختلف حرکات جهت سلامتی جسم و روح و دفاع از خود در نظر گرفته شده است. در چین باستان از هنرهای رزمی برای دفاع از سرزمین یا خود یا خانواده از دشمنان، راهزنان و غیره استفاده میشد. امروزه ووشو بصورت استاندارد جهانی به مردم جهان ارائه شده است و فقط منحصر به کشور چین نیست و مردم کشورهای مختلف برای بهره گیری از خواص طبی وشرکت در رقابتهای قهرمانی این رشته ورزشی را تمرین میکنند.
هنر رزمی ووشو بطور کلی در دو زمینه ارائه میشود:
- زمینه تالو (اجرای فرمهای سنتی چینی بصورت زیبا به همراه حرکات آکروباتیک)
- زمینه سانشو (مبارزه آزاد بر روی سکو با استفاده از دستان و پاها و زیرگیری)
زمینه تالو دارای چهار سبک معروف جهانی است که معمولاً در مسابقات بین المللی دارای ردههای قهرمانی است.
تاریخچه
درزمانهای بسیار دور یعنی چیزی در حدود بیش از4500 سال قبل زمانی که کشورهایی مانند ایران وچین بدلیل وجود تمدنهای بسیار بزرگ وکهن در سرزمینهایشان مهد قدرت درتمامی دنیا بشمارمیرفتند امپراتوریهای بسیارقدرتمندی در کشور پهناور چین حکومت می کردند که نماد قدرت آنان ظلم ،کشتارو جهان خواهی بود. بسیارند آثاری مانند دیوار بزرگ چین که زندگی انسانهای بیشماری رادرداخل خود مدفون نموده اند ومظهرظلم وزیاده خواهی حاکمان زورگوی آن زمانند . یکی از دلایل تداوم قدرت آنان را میتوان ایجاد نفاق وتفرقه در بین قبایل متعدد کشور چین برشمرد. این کشور بنا به موقعیت جغرافیایی وآب وهوای خاص خود جمعیت کثیری ازمردمان جهان را درون خود جای داده است که درآن میان نیز قبایل جداگانه ای به جهت تفاوت گویش ولهجه های مختلف، اختلاف نژادی وآئینی و...بوجود آمده اند که اختلافات قبیله ای چینی در آن زمانها از گفتارهای ویژه تاریخ است، جنگهای بی شمار قبایل وآثارمخرب آنها سالیان سال عرصه زندگی را در آن دیار تلخ کرده بود.
معبدشائولین
یکی ازمکانهای عقیدتی درآن زمانها بود که پیروان کثیری از قبایل مختلف چینی را بسوی خود می کشاند. معبدی ارزشمند به لحاظ تاریخی ومؤثر بر فرهنگ مردمان چین. بنا به برخی روایات این معبد را بودائیهای هندی که به این دیار مهاجرت کرده بودند بنا نهادند که از ابتدامکانی برای زیارت وکنترل قوای درونی بود. آنان معتقد بودند که آدمی از نیروهای حیاتی عظیمی غیر از حواس پنجگانه برخوردار است و سعیشان در آن معبد بیشتر کنترل هواهای نفسانی ، مبارزه با امیال درونی و نزدیکتر شدن به نیروی حیاتی بود ، که رفته رفته منجر به قدرتمندتر شدن نیروی تفکر آنان نیز شده و افراد یا قبایلی که با شائولین در ارتباط بودند همواره در جنگهای قبیله ای پیروز و برتر میدان بودند، به مرور زمان تمامی قبایل چین به این امر واقف شدند که فنون مهارتی ویژه ای در شائولین آموزش داده میشود که تسلط بر آن فنون آنان را فاتح جنگها می نماید لذا اغلب به آنجا روی آودند وفرهنگ و ذات شائولین در مدت نه چندان زیادی در تمامی سرزمین اژدهای زرد(چین) اشاعه یافت با سپری شدن سالیان بسیار زیاد هر قبیله ای تحولات جدیدی را بر فنون شائولین اعمال نمود تا اینكه اوضاع به گونه ای شد كه هر چند قبیله ، خود سبك ابداعی خاصی را بوجود آوردند كه در مجموع تا كنون شمار سبكهای رزمی شناخته شده چینی به بیش از 450 سبك رسیده است كه در مجموع غنای تكنیكی بی نظیری به این فنون رزمی بخشیده است .
رازداری
گرچه تفاوت فنون در این سبكها بسیار فاحش وآشكار بود اما یكی از وجوه مشترك آنها خصلت رازداری بسیار برجستهای بود كه استاید این سبكها داشته و به شاگردان نیز منتقل می كردند. دلیل بوجود آمدن این خصلت این بود كه اگر قبیله یا طایفهی خاصی به فنون جدیدی دست پیدا میكرد ، برای آنكه در جنگها از همین فنون بر علیه خود آنان استفاده نشود یعنی در واقع ، ابزار را به دست دشمن نداده باشند ، بصورت بسیار محرمانه از این فنون محافظت میكردند. مدرنیته شدن جهان به شیوه امروزی و گرایش مردمان جهان به صنعت وتكنولوژی ، موجبات تغییرات فراوانی را در جنگهای طوائف چین فراهم آورد ، پدیدهی ارتباطات كه توانست مردم جهان را به هم نزدیكتر سازد،بروی چینی ها نیز بی تأثیر نبود . به مرور زمان روابط خاصی در میان مردمان چین ظهور نمود و فرهنگ شائولین بهعنوان عقیدهای بنیادین در آن سامان درآمد .
حال كه مردم چین از نقطهی اشتراكی بزرگی برخوردار شده بودند و امپراتوری چین هم جایگاه خود را در خطر میدید، ترفندهای دیگری را جهت سلطه بر آن كشور برگزید كه از آنجمله میتوان رواج تریاك در آن كشور را نام برد كه پس از مدت كوتاهی زندگی بیشتر مردم را فلج نمود .
انقلاب تریاك یكی از بزرگترین رخدادهای تاریخی چین است و عمدتاً توسط تفكر و فرهنگ مشترك مردم چین كه نشأت گرفته از فرهنگ شائولین بود شكل گرفت و اعتیاد و ذات تریاك را در آن دیار ریشه كن كرد.
پس از آن زمان عموماً سبكهای مختلف شائولین از محبوبیت بیشتری برخوردار شدند تا آنجا كه در مراسمات مختلف ، قهرمانان و برجستهترین رزمیكاران چینی به نمایش تواناییهای خود میپرداختند. طی چند صد سال این مسئله به همین روال میگذشت و فنون رزمی چینی كاملتر میشدند ، كشورهای زیادی خواهان فراگیری این فنون و مهارتهای رزمی بودند اما هیچگاه از سوی چینیها اجابت نمیشد چرا كه همواره خصلت رازداری چینیها به نسلهای بعد انتقال مییافت و مانع از گسترش این فنون در خاج از مرزهای چین میشد... تا اینكه پس از گذشت سالیان متمادی ، رفته رفته این مهارتها بصورت یك ورزش باستانی درآمد كه با نامهای مختلفی شناخته میشد كه مهمترین این اسامی عبارت بودند از كونگفو ، بوكس چینی ، چوانفا ، شائولین ، ووشو و غیره كه بنا به توافقات مقامات شائولین در چین نام ووشو برای جهانی شدن این ورزش برگزیده و فدراسیون جهانی این ورزش نیز تشكیل شد.
امروزه در تمامی كشورهای جهان سبكهایی از این ورزش آموزش داده میشود . گرچه آنچه كه در خارج از مرزهای چین موجود است ذرهای از وسعت عظیم فنون رزمی چینی است با این وجود حس درونی بیشتر كسانی كه در اقصی نقاط جهان به این ورزش گرویدهاند چیزی مشابه روحیات چینیهای باستان است . اساساً تفكر گرایش به ووشو جدای از بحث " تنها یك ورزش مستقل " بوده و ووشو كاران بیشتر تفكرات آرمانی دارند و دست یابی به نیروهای درونی و متافیزیكی است كه موجب شده است تا این ورزش بُعدی اعتقادی در میان پیروانش پیدا كند . راهیابی به مسابقات جهانی و بدست آوردن مدالهای رنگین هیچگاه خواستهای روحی ووشوكاران را تجلی نمیبخشد به همین دلیل است كه بسیاری از قهرمانان برجسته این ورزش حتی پس از چندین بار تكرار قهرمانی ، با عظمی راسختر از قبل به تمارین طاقت فرسای ووشو ادامه میدهند.
ووشو ایران
در كشور ما نیز از حدود سالهای 64 و 65 افرادی كه با عشق فراوان مجذوب ووشو شده بودند به چین كشیده شدند كه بعدها موجب ترویج ووشو در ایران شده و خود اساتید مطرحی در سطح بینالملل شدند كه در این میان چهرهی استاد محمد پورغلامی بسیار نمایانتر است به طوری كه اكنون به عنوان عضو هیأت رئیسهی فدراسیون جهانی ووشو و رئیس كنفدراسیون ووشو غرب آسیا در خدمت ووشو میباشد.