محمدعمر سیف‌الله قتالی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سید محمد عمر القتال یکی از بزرگان منطقه غرب استان هرمزگان در جنوب ایران. نام کامل وی: ( سید محمد عمر سیف الله القتال ). در عربی نام وی چنین آمده‌است: ( ابوالفضل سید محمد عمر سیف الله سید ابوالقاسم القتال ).

فهرست مندرجات

[ویرایش] تولد

درسال ۵۷۸ هجری قمری در قریه أم عبیده از توابع بغداد متولد گردید. نسب ایشان از پدری به امام موسی کاظم و از مادری به سید احمد رفاعی کبیر می‌رسد. درباب مسئله انساب سید: تذکره نویسان مختلف القولند، بعضی ایشان را سادات حسینی و بعض دیگر سادات حسنی می‌دانند. آنچه مسلم است ایشان فرزند: سید معلی بن برقان بن سید علی بن حسن بن قطب الدین علی بن سید حسین بن سید نجم الدین بن مهدی بن ابوالقاسم بن حسین بن احمد بن موسی ثانی بن ابراهیم ملقب به مرتضی بن موسی کاظم (ع) است. وازطرف مادر نیز از نوادگان سید احمد رفاعی کبیر بوده‌اند. به این صورت که والده مکرمه ایشان: سنی الملوک بنت فاطمه بنت سید احمد رفاعی بن ابوالحسن علی بن یحیی بن ثابت بن سید نعیم بن حسین به مهدی بن ابوالقاسم محمد بن حسین بن احمد بن موسی ثانی بن موسی کاظم (ع) است. واز طرف مادر نیز با شیخ محی الدین عبدالقادر جیلانی نسبتی داشته وطریقت قادری را انتخاب کرده‌است. در کودکی به اتفاق پدرش به مدینه رفتند، وبعد از مدتی از مدینه به مکه رفتند، و در عمره پنحاه سالگی دوباره به بغداد عاصمه الخلافه العباسیه برگشتند. شهر بغداد که در زمان خلافت عباسیان به اوج عظمت تمدن وترقی رسیده وچندین عنوان مانند:

  • دار الخلافه.
  • دار العلوم.
  • دار الفنون.
  • دار الارشاد .
  • دار المعارف.
  • دار الصفا.

بخود گرفته بود، در آنموقع بر سر نامه‌ها نسبت بمراتب مقامات عالیه عناوین مختلفی نوشته می‌شد، مثلاً نامه‌ها وعرایضی که برای خلیفه می‌نوشتند از این قراربود:

  • عرایض به خلیفه «دار الخلافه» می‌نوشتند.
  • عرایض به فقها ومجتهدین «دار العلوم» .
  • عرایض به حکماء واطبا «دار الفنون» .
  • عرایض به مشایخ طریقت وتصوف «دار الارشاد» .
  • عرایض به سیاحان وتفریح کنندگان و دوستان «دار الصفا» می‌نوشتند.

اکثریت مشایخ طریقت ارشاد وتصوف بخصوص سلسله نقشبندی، سهر وردی، بویژه قادری در این شهر بزرگ مرکزیت داشته فوج فوج مردم باین شهر رو آورده وطریقت اخذ می‌نمودند، اما پیروان طریقت قادری غوث الربانی شیخ محی الدین سید عبدالقادر جیلانی با اکثریت تمام بیش از همه نفوذ کلام وانتشار طریقت وارشاد داشته‌اند،بارگاه او زیارتگاه عموم وخوان نعمت فراوان در مهمانسرایش همیشه گسترده‌است، حتی بعضی از خلفای عباسی وسلاطین وامراء اسلام وعلماء روحانی دست نیاز بسویش دراز کرده وتحت الشعاع این سلسله بوده‌اند.

[ویرایش] ورود به فارس

در آنجا سید محمد القتال از علماء اهل فارس دعوت دریافت کردند که به فارس بروند، از بین دعوت کنندگان سعدی شیرازی بودند. ایشان تصمیم گرفتند که خودش با خانواده اش واتباعش به فارس بروند، با کشتی بادی از بصره به بندر نخیلوه رفتند. وبعد از مدتی توقف در آن بندر وارد شیراز شدند، آن زمان مقر حکم شیراز بود، در آن زمان عربها به شهر شیراز می‌گفتند ((بُوان)). آن زمان حکمران ایران زمین: اتابک سعد بن ابی بکر بن سعد بن زنکی بودند. این زمان مطابق است با هجوم مغول به بغداد درسال ۶۵۶ هجری قمری وکشته شدن خلیفه عباسی المعتصم بالله العباسی و به آتش کشیدن بغداد دار الخلافه و زمانی که بنی عباسیان بعد از خراب شدن بغداد بدست مغول از بغداد فرار می‌کنند و به شیراز و لار می‌آیند.


[ویرایش] شیخ القتال در آستاس

سید محمد عمر القتال بعد از مدتی از شیراز به قریه «آستاس» در منطقه‌ای بنام (دشتوی باغور که معروف به صحرای راشدیه) بود می‌روند. قریه آستاس بعد از مدتی به (عماده ده) تبدیل می‌یابد و در (صحرای باغ)واقع است و در آنجا سکنا می‌شود.

در اینجا شعری که شاعر محلی سید ابراهیم سید خلیل در وصف شاه قتال سروده‌است بیان می‌نمائیم، شاعر چنین می‌گوید:

آنکه نکته دان سّر ابجد است       اسم پاکش سید محمد آمده‌است
کنیتش سید ابوالفضل از ادب       شاه سیف الله قتالش لقب


  • همچنین بمناسبت ورود شاه قتال به منطقهٔ لارستان شاعر چنین می‌گوید:
آن ماه بغداد بشد طالع ز لار       حمدالله شکر حی کردگار
شد مشرف لار از آن سلطان حق       برده از اقلیم سبعه او سبق
این یقینم آنکه تا صبح قیام       برق وش داده این صفحه نظام


[ویرایش] آرامگاه شیخ قتال

حضرت سید محمد عمر شاه سیف الله القتال در روز دوشنبه از ماه ذی الحجه سال ۶۷۷ هجری قمری در روستای عماده ده که به لهجه محلی گویند «مَیدِه» این دار فانی را به درود حیات گفتند، آرامگاه شاه قتال در این روستا واقع است، میده یا (عماده ده) یکی از روستاهای ناحیه صحرای باغ از توابع شهرستان لار است.

فرزندان شاه قتال بتدریج در تمامی دهات منطقهٔ گوده وفرامرزان وبستک ونقات دیگر پراکنده ومنتشر می‌شوند، ولی اکثر آنان در روستاهای دهتل، چاه بنارد، و بستک سکونت می‌نمایند. این خاندان به احترام جدشان مشهور به قتالی هستند. از بزرگان این خاندان یکی آقای سید احمد قتالی است که در شهر بستک سکونت گذیده‌اند. ودیگری آقای سید محمد سید زینل قتالی که به «قاضی کوخرد» معروف است در کوخرد سکونت داشته‌است. پیر مرد بلند قامتی، قوی بنیه، خوش خلق، رئوف، مدیر ومدبر بوده‌اند. ایشان قاضی وامام جمعه وجماعت کوخرد نیز بوده‌اند. در کوخرد بالغ بر نود (۹۰) در صد اختلافات مردم در اثر اعتماد احترام واعتقاد آنان به حق گوئی وصداقت آن سید بزرگوار فصل می‌شد، ومردم کمتر احساس نیاز به مراکز دولتی می‌کردند. درب خانه اش همیشه بر روی مسافران خسته واز راه رسیده باز بود و در هر ساعتی از روز وشب وتمام فصول از مسافرین و واردین برایگان باکمال میل پذیرائی می‌کرد. ایشان درسال ۱۴۰۰ هجری قمری و در سّن ۸۵ سالگی به رحمت ایزی پیوسته‌اند. فرزند ارشد ایشان جناب آقای سید عبدالله قتالی مانند پدر بزرگوارش مجلس را روشن و پر رونق نگهداشته‌اند وهنوز مسافران از آن خان گسترده استفاده می‌نمایند.

[ویرایش] منابع

  • محمدیان، محمد. به یاد کوخرد ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۱ میلادی.
  • محمدیان، کوخری، محمد. به یاد کوخرد ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
  • نگاره‌ها از: سید عبدالله قتالی و محمد محمدیان.