اسماعیل فصیح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اسماعیل فَصیح (اسفند ۱۳۱۳-) از نویسندگان معاصر ایرانی است.

یکی از معروفترین آثار او کتاب زمستان ۶۲ است.

[ویرایش] آثار

شراب خام (۱۳۴۷)، دل کور (۱۳۵۱)، داستان جاوید (۱۳۵۹)، ثریا در اغما (۱۳۶۳)، ترجمه انگلیس در لندن (۱۹۸۵)، ترجمه عربی در قاهره (۱۹۹۷)، درد سیاوش (۱۳۶۴)، زمستان ۶۲ (۱۳۶۶)، ترجمه آلمانی (۱۹۸۸)،شهباز و چغدان (۱۳۶۹)، فرار فروهر (۱۳۷۲)، باده کهن (۱۳۷۳)، اسیر زمان (۱۳۷۳)، پناه بر حافظ (۱۳۷۵)، کشته عشق (۱۳۷۶)، طشت خون (۱۳۷۶)، بازگشت به درخونگاه (۱۳۷۷)، کمدی تراژدی پارس (۱۳۷۷)، لاله برافروخت (۱۳۷۷)، نامه‌ای به دنیا (۱۳۷۹)، در انتظار (۱۳۷۹) و گردابی چنین حایل (۱۳۸۱).

مجموعه داستان‌ها: خاک آشنا (۱۳۴۹)، دیدار در هند (۱۳۵۳)، عقد و داستان‌های دیگر (۱۳۵۷)، برگزیده داستان‌ها (۱۳۶۶) و نمادهای مشوش (۱۳۶۹).

و ترجمه‌ها: وضعیت آخر، بازی‌ها، ماندن در وضعیت آخر، استادان داستان، رستم‌نامه، خودشناسی به روش یونگ، تحلیل رفتار متقابل در روان‌درمانی و شکسپیر.

زبان‌های دیگر