محمدجعفر جعفری لنگرودی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دکتر محمد جعفر جعفری لنگرودی از نویسندگان کتب رشته حقوق به زبان فارسی است.
وی در سال ۱۳۰2 در لنگرود متولد شد. تحصیلات مقدماتی را در آن شهر گذرانید. وارد حوزه علمیه مشهد شد و از علمایی چون هاشم قزوینی و مجتبی قزوینی و ادیب نیشابوری درس آموخت. در آن حوزه به درجه اجتهاد رسید. آنگاه تحصیلات خود را در رشته حقوق در دانشگاه تهران و نزد استادانی چون دکتر سید حسن امامی پایان برد. وی اکنون در ایستبورن انگلستان به سر میبرد و از مولفان کتب دسته اول حقوق در ایران به شمار میرود.لنگرودی مدتی ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران را بر عهده داشت. وی در کتاب محشای قانون مدنی برای رفع نقص قانون موجود مواد پیشنهادی ارائه کرده است. رسالهٔ دکترای ایشان با عنوان نقش اراده در حقوق مدنی ایران با راهنمایی دکتر سید حسن امامی با نمرهٔ بسیار عالی در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دفاع شد. وی دارای آثار فلسفی و حقوقی و ادبی متعددی است که از جمله میتوان به فلسفهٔ فرهنگ و هنر و اصول فلسفی حقوق در زمینهٔ فلسفه و محشی قانون مدنی، فلسفهٔ حقوق مدنی، ترمینولوژی حقوق، مبسوط در ترمینولوژی، فرهنگ عناصرشناسی در زمینهٔ حقوق و راز بقای ایرانیان در شاهنامه و .. در بارهٔ ادبیات اشاره کرد. او از جمله حقوق دانانی است که در این رشته دارای سبک و شیوهٔ آموزش و استدلال خاصی میباشد؛ مهمترین شیوهٔ دکتر لنگرودی در استدلال حقوقی، برشماری عناصر هر ماهیت حقوقی است. او خود را بنیانگذار این شیوه در ایران میداند.