حسين سرشار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

حسین سرشار را خیلیها به عنوان بازیگر سینما و تلویزیون در خاطر دارند و خیلیها به عنوان خواننده و موسیقی دان، آن هم خواننده‌ای که صدای رسا و اپرایی‌اش همه را مبهوت خود می‌کرد. اما او جدای از همه این‌ها، از پیشگامان دوبله ایران بود و این، هنرمندی او را تمام می‌کرد.

شاید زمانی که او به بیماری آلزایمر مبتلا شد، برای بسیاری باورنکردنی بود و حتی غیرقابل تصور. بیماری‌ای که خیلی زود، او را از پا درآورد و خاطره مرگ غمگنانه‌اش را در ذهنها جاگذاشت. شایعاتی در مورد مشکوک بودن مرگ وی وجود دارد.

سرشار در ایتالیا تحصیل کرد و صدایش را پرورش داد. صدایی که بعدها با سرود ای ایران برای بسیاری جاودانه شد. با این که آثار موسیقی زیادی از او به جای نمانده، اما هنوز صدایش در ذهن بسیاری از مردم ماندگار است.

سرشار بازیگر توانایی بود. از مهم‌ترین فیلمهایی که در آن‌ها به ایفای نقش پرداخت، می‌توان به اجاره نشینها (داریوش مهرجویی) و ای ایران (ناصر تقوایی) اشاره کرد که علت انتخاب او در هر دو فیلم، صدای منحصر به فردش بود. متأسفانه از صدای درخشان سرشار، آثار زیادی ضبط نشده‌است.

ای ایران تنها دارای دو بند شعر است. با این حال، مثل یک تم مشهور، دستمایه بسیاری از هنرمندان بوده‌است. سرشار و مرتضی حنانه از دوستان قدیم هم بودند که در طول دوران تحصیل خود در ایتالیا به دوبله فیلمهای ایتالیایی می‌پرداختند و از این راه امرار معاش می‌کردند.

استاد حسین دهلوی در مورد استفاده از صدای او در قطعه‌ای به نام فروغ عشق می‌گوید: زنده یاد حسین سرشار از جمله کسانی بود که از نظر آواز و بیان کلمات خیلی خوب بود. ایشان در کار اپرا بود و به خاطر همین، یک مقدار لهجه اپرایی داشت. ولی این هم خودش یک نوع صداست.