مناخیم بگین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
او در کنگره اعضای بتار در سال 1938 سوگند گروه را اینچنین قرار داد: من اسلحه به دست می گیرم تا هم از قومم دفاع کنم و هم وطنم را به پیروزی برسانم. خیلی زود، او در جنبش ژابوتینسکی رشد کرد و در سال 1939 معاون عملیاتی بتار شد. جنگ جهانی دوم که شروع شد، آلمانیها به ورشو حمله کردند. بگین مجبور شد از ورشو فرار کند. سال 1942 نخست وزیر آینده اسرائیل از راه ایران به فلسطین رفت. او پس از ورود به فلسطین با گروه ایرگون ارتباط برقرار کرد. ایرگونی ها هم از افراطیون یهودی بودند که در فلسطین کارهای مسلحانه می کردند. دو ماه بعد بگین، فرمانده ایرگون شد. عملیات ایرگون به فرماندهی بگین در دیر یاسین، نام او را جهانی کرد. شب 9 آوریل 1948 افراد بگین، یک روستا را با ساکنانش نابود کردند. او در جواب نماینده صلیب سرخ، درباره مجروحین گفت: طبعا اگر مجروحی وجود داشت، او را با خود می آوردیم. ولی ما کارمان را به صورتی انجام دادیم که مطمئن بودیم هیچ مجروحی در آن جا باقی نمانده است! تأسیس اسرائیل در 1948 فعالیتهای سیاسی و نظامی بگین را محدود کرد. او حزب هیروت (آزادی) را تأسیس کرد. ولی طرفدار زیادی نداشت، تا آن که در جریان جنگ 1973، با ائتلاف با آریل شارون لیکود را تأسیس کرد. محبوبیت شارون، بخت لیکود در انتخابات شد. 21 ژوئن 1977 بگین نخست وزیر اسرائیل شد. نخست وزیر افراطیهای اسرائیل، در 27 اکتبر 1978 با انور سادات صلح کرد و بزرگ ترین تهدید اسرائیل را برای همیشه از بین برد. دوره دوم نخست وزیری بگین، با وزارت دفاع شارون همراه بود. نتیجه آن شد که در ژوئن 1982 به لبنان لشگر کشیدند و قتل عام صبرا و شتیلا را ترتیب دادند. ولی این جنگ، عاقبت خوشی برای بگین نداشت. نوامبر 1982 زنش مرد. دکترها می گفتند فشار سیاسی ناشی از قتل عام صبرا و شتیلا به همراه فوت زنش او را افسرده کردهاست. 30 اوت 1983 بگین استعفا داد و تا مرگش در 9 مارس 1992 دیگر در سیاست اسرائیل دیده نشد.