دارت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دارت سرگرمی و ورزشی است که در آن چند بازیکن پیکانهائی را با دست به سوی یک صفحه هدف پرتاب میکنند. بازیکنی که پیکانهای بیشتری را نزدیک به مرکز هدف بنشاند برنده است. صفحه هدف چوبی و مسطح که "بورد" نامیده میشود از چند حلقه رنگین که به فاصلههایی معین نقاشی شده تشکیل میگردد که هر پرتاب در داخل یکی از حلقههای رنگین امتیاز مخصوص به خود را دارد.
احتمالا" نخستین بار این تفریح در سدههای میانه در انگلیس انجام شده است.
در دورههای جنگ در قرن 18، بطریهای خالی مشروبات الکلی و نشانه گیری برای انداختن چوب کبریت از فاصله دور به داخل این بطریها یکی از سرگرمیهای سربازها بود که بعدها بطریها تبدیل به تخته مسطح شد و با تکه چوبهای تراشیده شده به پیکانهای کوچک و نوک تیز بدل گشتند.
از آنجا که هر وسیله سرگرمی و وقت گذرانی از دید قشر مرفه و سطح بالای جوامع دور نمیماند، دارت و پرتاب دارت نیز به سرعت مورد توجه شاهزادگان و ثروتمندان اروپایی قرار گرفت و در مدت زمان کوتاهی تا حدی در میان آنها شایع شد که گاه ساعتها را به این بازی مفرح اختصاص میدادند و بر سر پرتاب دارت با هم شرطبندی هم میکردند.
در این میان هنری هشتم (Henry VIII) یکی از شاهانی بود که لذت زیادی از این بازی میبرد و حتی به یکی از نجارهای معروف و به نام زمان خود دستور داد تا یک دست کامل از بورد دارت و نیزههای کوچک چوبی را با آرم سلطنتی بسازد تا به معشوقه زیبای خود (آنه بولین) هدیه کند. وی همچنین در میان شاهزادگان خوشگذران انگلیسی مسابقاتی را با جوایزی در خور توجه ترتیب داد.
این ورزش در امریکا مثل تمام ورزشهای دیگر تاریخچه خاص خود را دارد و مردمان این سرزمین شیوه مخصوص خود را برای انجام هر ورزشی دارند. پرتاب دارت هم مثل سایر رشتههای ورزشی توسط مهاجرینی که به این قاره نقل مکان کرده بودند راه یافت. دارت در امریکا بیشتر در میان مردمان انگلوساکسون رایج شد.
اما امروزه دارت از یک بازی تفننی پا را فراتر گذاشته و در حال حاضر در حدود 1900 قانون درخصوص این بازی تبیین شده است. اندازه بورد به شکل استانداردی تعیین شده و اندازه دارتها هم ثابت است. تیمهای دارت کشورهای اروپایی در لیگهای ورزشی به رقابت میپردازند و در سراسر جهان بازیهای هیجان انگیز و جالبی را رقم میزنند.
منبع:[1]