جهتیابی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جهتیابی پیدا کردن یک جهت نسبت به سایر جهتها میباشد. سمت نیز امتدادی است که نسبت به فرد ثابت ولی نسبت به محیط متغیر است. انواع جهتیابی عبارت اند از:
- جهتیابی با قطبنما
- جهتیابی بدون قطبنما که خود دو روش کلی را در بر میگیرد: جهتیابی در روز و جهتیابی در شب.
[ویرایش] منبع
- دانستنی ها