کومسا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کومسا خادمان مرقد پیر با چوب به سنگ بزرگی که در قبرستان است میزنند و تکهای از آن را میشکنند و خردههای سنگ را بین مردم تقسیم میکنند. اهالی اورامان و رستاهای مجاور به رسم تبرک و برای شفای بیماران قطعهای از تخته سنگ کنار مزار پیر شالیار را میکنند و با خود میبرند و بر این باورند که کرامت و پیر شالیار باعث تبرک این سنگ شده و هر سال دوباره سبز خواهد شد. مردم روایت میکنند که ؛ «پیرمحمود» ملقب به «پیرکومسایی» درنزدیکی مزارپیرشالیارمد فون است. هنگامی که پیرکومسایی وفات میکند. پیرشالیاروهمراهانش به مزار او رفته و پس ازاقامه دو رکعت نمازبایکدیگربیعت نموده وازیکدیگرحلالیت طلبیدهاند. درآن روزسنگ کنار مزارش به عنوان تبرک نشانه گذاری میشود وپس از آن اهالی هورامان ودیگر روستاها به رسم تبرک و برای شفا قطعهای ازتخته سنگ را با خود میبرند و آنقدر سنگ را تکه تکه میکنند که چیزی از آن در سطح زمین دیده نمیشود اما ریشهٔ آن در گودال نمایان است ودر فصل بهار سال آینده، سنگ دوباره مثل گیاهی میروید و به اندازهٔ قبلی خود میرسد.
برداشت از [وبلاگ هورامان]