بازار تبریز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بازار تبریز بزرگترین بازار سرپوشیده جهان و یکی ازشاهکارهای معماری ایرانی است. این بازار در سال 1193 هجری قمری بر اثر زلزله با خاک یکسان شد، اما طولی نکشید که به همت مردم شهر بازسازی شد.

بازار تبریز هم اکنون به طول یک کیلومتر بزرگترین مجموعه سرپوشیده دنیاست و در سال 1354 در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

طاق ها و گنبدهای مقرنس بلند آن، سازه های آجری به هم پیوسته، آرایش مغازه ها، کثرت تیمچه ها، وجود انواع مشاغل و تعداد زیادی مدرسه و مسجد که در کنار سرا های بازرگانی قرار گرفته اند، این بازار را نمونه ای عالی از محیط تجارت و زندگی اسلامی و شرقی ساخته است.


[ویرایش] گذشته تاریخی

شهر تبریز به مناسبت قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم از دیرباز مرکز مبادله کالا میان خاور دور و اروپا بوده است و وصف بازار های آن در خاطرات بسیاری از بازرگانان و جهانگردان آمده است.

ابن بطوطه سیاح مغربی در سال 731 ه.ق و تاورنیه در سال 1046 ه.ق از این بازار دیدن کرده و در گزارش سفر خود آن را ستوده اند. شاردن جهانگرد فرانسوی نیز تبریز را دارای عالی ترین بازارهای آسیا خوانده است.


[ویرایش] بخش ها

راسته‌های معروف بازار تبریز عبارت‌اند از: بازارامیر، بازارکفاشان، بازار حرمخانه، راسته بازار، یمنی دوز بازار، بازار حلاجان، قیز بستی بازار، بازار سرا جان، راستهء کهنه یا قدیم، بازار کلاهدوزان، دلاله زن بازار، بازار صادقیه، بازارمسگران، بازار حاج محمد حسین، بازارمشیر، بازارچهء شتربان، بازار صفی، بازار میر ابوالحسن، بازار شیشه گر خانه، رنگلی بازارچه (بازارچهء رنگی) و بازارچهء خیابان.

بزرگ‌ترین گنبد این بازار، گنبد تیمچهء مظفریه است.

در همهء این بازارها تیمچه‌ها و سرای‌ها و چهارسوهایی هست که حجره ها و مغازه‌های آنها مرکز عمده فروشی اجناس گوناگون داخلی و خارجی است.


اغلب تیمچه‌ها و سرای‌ها سه طبقه‌اند، طبقهء زیرین مخصوص نگهداری کالا یا به عبارت دیگر انبار مال التجاره است، طبقهء دوم تجارتخانه و محل کار و طبقهء سوم بیتوته و استراحت.

اگر چه اکنون اکثر حجرات طبقهء سوم تیمچه‌ها و سرایها نیز مبدل به دفتر کار بازرگان شده است اما سابقاً که وسائل نقلیه بازرگانان این گونه فراهم نبود، بازرگانان ناچار بودند همیشه نماینده‌ای برای خرید و فروش کالا در محل داشته باشند آن نماینده در اتاق فوقانی تجارتخانهء خود بیتوته می‌‌کرد. یعنی این سرایها و تیمچه‌ها هم محل کار آنها بودند و هم محل اقامت و استراحتشان.

[ویرایش] منبع

برگرفته از کتاب آثار باستانی آذربایجان، آثار و ابنیه تاریخی شهرستان تبریز، جلد اول، چاپ دوم، سال ۱۳۷۴ صفحه ۱۴، نشر انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، نوشته عبدالعلی کارنگ

استان آذربایجان شرقی

استان آذربایجان شرقی

مرکز تبریز
شهرستان‌ها

آذرشهر | اسکو | اهر | بستان‌آباد | بناب | تبریز | جلفا | چاراویماق | سراب | شبستر | عجب‌شیر | کلیبر | مراغه | مرند | ملکان | میانه | ورزقان | هریس | هشترود

شهرها

آبش‌احمد | آذرشهر | اسکو | آقکند | اهر | ایلخچی | باسمنج | بخشایش | بستان‌آباد | بناب | تبریز | ترک | ترکمانچای | تسوج | تیکمه‌داش | جلفا | خاروانا | خامنه | خراجو | خسروشهر | خمارلو | خواجه | دوزدوزان | زرنق | زنوز | سراب | سردرود | سیس | سیه‌رود | شبستر | شربیان | شرفخانه | شندآباد | صوفیان | عجب‌شیر | قره‌آغاج | کشک‌سرای | کلوانق | کلیبر | کوزه‌کنان | گوگان | لیلان | مراغه | مرند | ملکان | ممقان | مهربان | میانه | وایقان | ورزقان | هادی‌شهر | هریس | هشترود | هوراند | یامچی 

اماکن دیدنی

ارگ علی‌شاه | آسیاب خرابه | بازار تبریز | پل خداآفرین | خانه مشروطیت | دژ بابک خرم‌دین | رصدخانه مراغه | شاه‌گلی | شهرداری تبریز | قلعه ضحاک | کلیسای سن استپانوس | روستای کندوان | مسجد کبود | مسجد مهرآباد | مقبرةالشعرا | موزه آذربایجان | موزه سنجش 

زبان‌های دیگر