حبیب بن مظاهر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

 در بی‌طرفی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد.
لطفاً به گفتگوهای صفحهٔ بحث مراجعه کنید.

ازکشته شدگان در كربلا بود.حبيب بن مظاهر(مظهر)اسدی،از طايفه بنی اسد،كوفی‏و از اصحاب محمد در هر سه جنگ صفين،نهروان و جمل،به همراه ‏علی‏شركت داشت.از یاران خاص علی و حاملان علم او و درعلوم قرآنی شاگرد خاص او بود.بنابر داستان‌های شیعه علی،او را به علم‏«منايا و بلايا»(آنچه بعدها اتفاق خواهد افتاد)آگاه ساخته بود.عضو گروه ويژه‏«شرطة الخميس‏»بود كه نيروی ضربتی و مطيع علی‏ بودند.درنهضت مسلم بن عقيل در كوفه،وی از كسانی بود كه در راه بيعت گرفتن برای مسلم،كوشش می‏كرد.نيز از سران شيعه در كوفه محسوب می‏شد كه به حسين بن علی‏ دعوت نامه نوشت.نزد امام حسين‏ موقعيت والايی داشت.در كربلا نيز حسین،او را به‏عنوان فرمانده جناح چپ سپاه خويش تعيين كرد.حبيب،تلاش فراوانی داشت كه يارانی‏از بنی اسد را به ياری حسين‏ بياورد،اما سپاه اموی مانع پيوستن آنان به ياران‏ حسین شدند.روز عاشورا رجزی كه در حمله‏هايش می‏خواند چنين بود:

انا حبيب و ابی مظهر *** فارس هيجاء و حرب تسعر

حبيب بن مظاهر،روز عاشورا از اينكه تصور میکرد باکشته شدن به بهشت‏خواهد رفت،خوشحال‏بود و با«برير بن خضير»مزاح می‏كرد.کشته شدن او بر حسين‏ بسيار سخت بود.هنگام‏ مرگ ۷۵ سال داشت.سر او نيز همراه سرهای بقیه کشته شدگان کربلا در كوفه گردانده شد.

[ویرایش] منبع