ایران‌زمین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

برای دیگر کاربردها به صفحهٔ ایران‌زمین (ابهام‌زدایی) مراجعه کنید.

ایران‌زمین واژه‌ای است که برای اشاره به سرزمین ایرانیان (در معنای گسترده آن) به‌کار می‌رود. در برخی از نوشته‌ها، این واژه را هم‌معنا با قلمرو شاهنشاهی ایران باستان به کار می‌برند. این قلمرو شاهنشاهی در زمان‌های گوناگون یکسان نبوده (در دوران هخامنشی گسترده‌تر بوده است). ولی، قلمرو اشکانی و ساسانی با تغیرات کمی به مدت حدود ۹۰۰ سال یکسان بوده است. این تاریخ مشترک موجب اشتراک اقوام این قلمرو در برخی رسوم و آیین‌ها شده است. از نظر زبانی نیز، اکثر این اقوام ایرانی‌زبان بوده‌اند و رواج زبان پهلوی (یا پارسی میانه) در این قلمرو باعث نزدیکی بیشتر زبانی این اقوام شده است بطوری‌ که در ادامه، شاخهٔ باختری زبانهای ایرانی را به وجود آورده است.

در برخی کاربردهای دیگر، واژه ایران‌زمین را به معنای سرزمین کنونی ایرانی‌تباران به‌کار می‌برند.

زبان‌های دیگر