زلفیه عطایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زلفیه عطایی یکی از شاعران فارسی‌زبان از کشور تاجیکستان است. زلفیه عطایی زاده در ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ میلادی در روستای قلعه‌عظیم ناحیهٔ غانچی سرزمین سغد باستانی به دنیا آمد. دانش‌آموخته دانشگاه ماکسیم گورگی شهر مسکو روسیه است. (۱۹۷۷) مدت‌ها روزنامه نگار بوده است. هم اکنون سردبیر گاهنامهٔ «فیروزه» برای زنان است. مجموعه‌های چاپ شده اش عبارت‌اند از:

  • جهاز - (۱۹۷۷)
  • واخوری (دیدار) - (۱۹۸۰)
  • دیدار- (۱۹۸۲)میوهٔ صبر- (۱۹۸۲)
  • زاچهٔ خوشروی من - (۱۹۸۴)
  • دختر دریا - (۱۹۸۶)
  • عشق یک زن - (۱۹۹۲)
  • ستارهٔ وحشی - (۱۹۹۷)
  • ستارهٔ مشتری - (۱۹۹۸)
  • زن اگر عاشق شود - (۲۰۰۱)

غیر از شعر یک کتاب داستان نیز دارد به نام (غم را نمی‌فروشم) که در گاهنامهٔ صدای شرق به چاپ رسیده است. وی بیشتر در قالب غزل و قالب‌های کلاسیک شعر می‌‌گوید و در آن‌ها به مشکلات زن در جامعهٔ تاجیکستان می‌‌پردازد.

[ویرایش] پیوند به بیرون