زبان مغولی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زبان مُغولی (در مغولی: Монгол) زبانی رایج در جمهوری مغولستان و بخشهایی از چین و فدراسیون روسیهاست. شمار گویشوَران آن ۵٫۷ میلیون است.
مغولی جزو زبانهای آلتائی است و ارتباط دستوری و واژگانی با زبانهای ترکی و تونگوزی دارد. زبانهای دیگر مرتبط با مغولی زبان کالمیک در شمال قفقاز، بوریاتی در سیبری خاوری، چند زبان اقلیتی در چین و همچنین زبان اقلیت مغولزبان در میان هزارههای افغانستان است. نظریات رایجی در زبانشناسی زبانهای مغولتبار را با ژاپنی و کرهای نیز همریشه میدانند.
گویش اصلی مغولی گویش خالخا نام دارد که در شهر اولانباتور، پایتخت مغولستان، صحبت میشود. گویش دیگر مغولی در مغولستان داخلی (چین) و مغولستان شمالی صحبت میشود که متکلمان آن یک میلیون از خالخا بیشترند.
کتاب تاریخ سری مغولان که درباره پارهای حوادث و وقایع ناریخی امپراتوری عظیم مغولان است، از آثار ارزشمند به زبان مغولی میباشد.
[ویرایش] جُستارهای وابسته
- ادبیات مغولی
- الفبای مغولی
[ویرایش] منابع
ویکیپدیای انگلیسی.