بابادی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بابادی یکی از ۴ ایل بزرگ هفت لنگ بختیاری که دارای زیر شاخههای بابادی عالی انوری، آرپناهی، عکاشه، گله، پبدنی، احمد محمدی، راکی، شهنی، نصیر، گمار و ململی تشکیل شده که محل سکونت اصلی آنها در کوهرنگ بختیاری، مسجد سلیمان، ایذه، اردل، لالی و شوشتر میباشد.
پبدنی 4 شاخه دارد
- رمدان
- عبدالله جون
- سلگو(سلجوقی)
- درویش عالی
محل زندگی طایفه پبدنی در گرمسیر منطقه پبده و درکستان لالی و در سردسیر پرک تنگ گزی،دیمه،دشت زرین و قلعه سنگ می باشد. یکی ازشاخه های اصلی بابادی تش تقی عبدالهی می باشدکه قبل ازاولادان فرامرزوجهانگیرخان ریاست طایفه بابادی ودرواقع شاخه عالی انورراداشتندکه شامل چهارفامیل زیرمی باشند: مهری بابادی -امانی بابادی -مهدیپور-گودرزی گرمسیرآنهادرلالی ومناطق تراز-قلعه میدان -ترازحرکش-دشت دیه وییلاق آنهادرچمدروروستاهای میان رودان -مهدی آباد-دهنو-شلیلستان می باشد.آنهاداری زمینهای آبی وموقعیت مناسبی می باشند.