ایرج میرزا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جلال الممالک ایرج میرزا فرزند صدرالشعرا غلامحسین میرزا (زاده .۱۲۹۱ه. ق ./ ۱۸۷۴ م. درگذشت .۱۳۴۳ ه. ق /.۱۹۲۴ م .) شاعر ایرانی و نواده فتحعلی شاه قاجار بود و در فارسی و عربی و فرانسوی مهارت داشت و روسی و ترکی نیز می‌‌دانست و خط را خوب می‌‌نوشت. تحصیلاتش در مدرسه‌ دارالفنون تبریز صورت گرفت و در نوزده‌سالگی هنگام ولیعهدی مظفر الدین میرزای قاجار لقب صدرالشعرا یافت. لیکن بزودی از شاعری دربار کناره گرفت و به خدمات دولتی مختلفی پرداخت که از میان آنان خدمت در وزارت فرهنگ (معارف آن‌زمان) از همه پرارزشتر بود. شعر ایرج ساده و روان و دربرگیرنده واژگان و گفتارهای عامیانه است. آگاهی او از ادبیات ملل گوناگون و تأثری که از محیط متغیر و انقلابی روزگار خود پذیرفته بود موجب شد که وی سبک قدیم را که در آن توانا بود رها کند و خود سبکی ویژه پدید آورد. درین سبک اندیشه‌های نو و مضامینی که گاه از ادبیات خارجی اقتباس شده و گاه مخلوق اندیشه شاعرست و نیز مسایل گوناگون اجتماعی و هزلیات و شوخیهای نیش دار و ریشخندها و تمثیلاتی که شاعر از غالب آنها نتایج اجتماعی را در نظر دارد بزبانی بسیار ساده و گاه نزدیک بزبان مخاطب بیان شده است.

[ویرایش] آثار

  • دیوان شعر
  • مثنوی‌های «زهره و منوچهر»
  • مثنوی «عارفنامه»
  • «ادبیات ایرج».

ترجمه‌ "رومئو و ژولیت" وبسیاری مقالات دیگر

[ویرایش] منابع

  • معین، محمد، فرهنگ فارسی انتشارات امیرکبیر جلد پنج
  • از صبا تا نیما (جلد یکم)، یحیی آرین‌پور، تهران‌، انتشارات‌ زوار، ۱۳۷۵.
زبان‌های دیگر