دیکتاتوری پرولتاریا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

دیکتاتوری پرولتاریا, اصطلاحی مارکسیستی است که برای اولین بار به سال 1875 توسط کارل مارکس و در کتاب "نقد برنامه گوتا" ظاهر شد. مارکس در این جا می‌‌گوید که دیکتاتوری پرولتاریا حکومت دورهٔ انتقالی بین جامعهٔ سرمایه داری و جامعهٔ کمونیستی است. دوره‌ای که به روایت مارکس "در آن دولت نمی‌تواند چیزی جز دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا باشد."

منظور از این اصطلاح تمرکز قدرت در دست پرولتاریا است و نه معنای غالبی که از کلمه "دیکتاتوری" برداشت می‌شود.

مارکس و همچنین لنین دولت "کمون پاریس" را اولین دیکتاتوری پرولتاریای جهان می دانند.

[ویرایش] منبع و پیوند به بیرون

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.