بابل (شهر)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

شهر بابُل در مازندران را پیشینیان با نام مامیترا میخوانده اند. در نوشته‌های اسلامی این شهر را مامطیر و ممطیر هم نوشته اند.

برخی از پژوهشگران همروزگار ما ریشه این نام را چنین بازمی نمایانند:

شهر بابل امروزی شهری بوده پاک و وَرجاوند (مقدس) در نزدیکیهای دریا و در پی جای داشتن (میترای بزرگ) یا (آتشکده‌ی میترا) در آنجا، بومیان آن را (مه‌میترا) یا جایگاه میترای بزرگ می‌نامیدند.

مه میترا در پی رونق بازارهای هفته و جایگاه شهر در نیمه راه میان ساری و آمل و از سوی دیگر نزدیکی به دریا به احتمال از سده هشتم به «بارفروش‌ده» تغییر نام یافت. در آغاز دوران زندیان و به روایتی از سدهٔ سیزدهم یعنی از زمان پادشاهی فتحعلی شاه قاجار واژه «ده» از پشت این نام افتاد و این شهر بارفروش خوانده شده است. بارفروش همواره به‌عنوان یکی از شهرهای پرارزش، میدان زد و خوردهای سیاسی و تاریخی بوده است. در روز یکم آذر سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی نام بارفروش همراه با ساخت ساختمانهای تازه دولتی همچون اداره پست (۱۳۱۵)، در کنار سبز میدان و ساختمان شهرداری (۱۳۱۴) به شهر بابل تغییر نام یافت. نام بابل از نام رودخانه (باوُل) گرفته شد، که در بر غربی شهر روان است.

[ویرایش] درباره بابل

زبان‌های دیگر