زاگرس
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زاگرُس رشتهکوهی است در غرب ایران. این رشتهکوه از کرانههای رود ارس در آذربایجان آغاز شده و تا استانهای فارس و کرمان ادامه مییابد. دامنهی این رشته کوه به شمال عراق نیز امتداد دارد. نام قدیمی این رشتهکوه در زبان فارسی پاطاق و پیش از آن کهستان (در عربی جبال) و پهله بود.
نیمهی شمالی رشته کوه زاگرس در دورهی ایران باستان محل زندگی مادها بوده است.
بلندترین قلههای این رشته کوه زردکوه (4550 متر)، دنا (4448 متر) و اشتران کوه (4250) نام دارند.
زردکوه با ارتفاع ۴۵۵۰ متر در در نزديکی شهرستان کوهرنگ در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد. زردکوه در تمام طول سال پوشیده از برف است و سرچشمهی اصلی چهار رودخانهی بزرگ کارون، زاينده رود، کرخه و دز.
اشترانکوه با ارتفاع ۴۲۵۰ متر در جنوب شهرستانهای الیگودرز و ازنا بلندترین قله زاگرس میانی است که دارای هشت قله بلند و به هم پیوسته است که در تمام طول سال پوشیده از برف است. دریاچه گهر نیز در این رشته کوه قرار گرفته است.
بلندیهای زاگرس حوضه آبخیز رودخانههای زایندهرود، کارون و کرخه و دز را تشکیل میدهد و با توجه به حجم بارش و پایین بودن سطح تبخیر و موقعیت نسبتاً مناسب سازندهای زمینشناختی بخش اعظم آبهای زمینی و زیرزمینی کشور به میزان ۴۵ تا ۵۰ درصد را تأمین میکند.
رشتهکوه البرز: | جمهوری آذربایجان | ایران | ترکمنستان | ارمنستان |
رشتهکوه زاگرس: | ترکیه | عراق | سوریه | ایران | ارمنستان |
رشتهکوه توروس: | ترکیه | سوریه |
رشتهکوه سلیمان: | پاکستان | افغانستان |
رشتهکوه قفقاز: | داغستان | اوستیا | چچنستان | جمهوری آذربایجان | ارمنستان |