اوستیای جنوبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سرزمین اوستی شامل دو بخش شمالی و جنوبی است که اوستی جنوبی در خاک گرجستان و اوستیای شمالی-آلانیا در خاک روسیه به صورت جمهوری‌های خودمختار قرار دارند. جمعیت اوستی جنوبی طبق آمار ژانویه سال ۱۹۷۸ حدود ۱۰۳٫۰۰۰ نفر بوده‌است. مساحت آن ۳٫۹۰۰ کیلومتر مربع و مرکز آن شهر تسخینوالی است. ۵/۶۶ درصد از جمعیت اوستی جنوبی را اهالی اوستی تشکیل می‌دهند. مردم اوستی به سبب تعلق به اقوام آریایی خود را ایرون می‌نامند که مشابه نام ایران است. اوستی‌ها از بازماندگان اقوام آریایی سکا و سرمت و نیز آلان‌ها هستند. سکاها در تاریخ ٬ همان قوم تور یا توران اساطیری و سرمت‌ها همان بازماندگان سرم اسطوره‌ای هستند که در نوشته‌های متأخر به صورت سلم آمده‌است. از دیدگاه زبان شناسی زبان مردم اوستی از شاخه زبان‌های ایرانی شناخته شده‌است. تشکل این قوم را مربوط به سده‌های هفتم و هشتم پیش از میلاد دانسته‌اند. در سده‌های چهارم تا اول پیش از میلاد ٬ سکاها و سرمت‌ها با آلان‌ها پیوند حاصل کردند در سدهٔ هفتم هجری ٬ ۱۳ میلادی گروه کثیری از مردم این سرزمین به دست مغولان و تاتارها کشته شدند. در سدهٔ ۱۵ تا ۱۸ میلادی تشکل قومی مجدد آنها آغاز شد.

گرجی‌ها ٬ مردم اوستی را اوسامی و روس‌ها ٬ یسامی می‌نامیدند پس از پایان هجوم مغولان مردم ساکن اوستی جنوبی زیر سلطهٔ اشراف و ملاکان گرجی قرار گرفتند. در سال ۱۷۷۴ میلادی روس‌ها بر سرزمین اوستی مسلط شدند. سال ۱۸۰۱ میلادی جنوب اوستی به همراه گرجستان به تحت الحمایگی روسیه درآمد. در نیمه نخست سدهٔ ۱۹ میلادی طی سال‌های ۱۸۰۴ ٬ ۱۸۱۰ ٬ ۱۸۳۰ ٬ ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ مردم این سرزمین علیه روسیه قیام کردند و سر به شورش برداشتند. پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ مردم اوستی از طاعت روسیه سر باز زدند ٬ ولی سرانجام سرکوب شدند. اوستی به دو قسمت تجزیه شد بخش شمالی آن جزء روسیه شد و بخش جنوبی آن به صورت جزیی از گرجستان درآمد. اکثر مردم اوستی مسیحی و گروه قابل ملاحظه‌ای از آنان مسلمان هستند.

[ویرایش] منبع

  • مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز. سال اول ، شمارهٔ چهارم ، بهار ۱۳۷۲