بحث کاربر:Tm69
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
(( بسمه تعالی ))
پژوهشی در زمینه تاریخچه FAT فایل سیستم: تمام هارد دیسكها برای خوانده شدن و قابل نوشتن بودن به یك فایلسیستم احتیاج دارند. این مساله برای CDها یا فلاپیها هم صادق است. فایلسیستم مسئول نامگذاری، ذخیره و بازیابی اطلاعات در قالب یك فایل است. به عبارت ديگر ثبت و نگهداری فایلها بر روی دیسک سخت (Hard Disk) بر طبق قواعد خاصی و از طریق فایل سیستم (File System) انجام میگردد. اين وظيفه File System هست که به ويندوز اطلاع دهد کجای هارد خالی هست و اطلاعات را کجا ذخيره کند و فايلی که ميخواهيد پاک کنيد از کجای هارد ديسک پيدا کند. سیستم فایل تعریف می کند که سیستم عامل چگونه اطلاعات را روی دیسک بگذارد و سپس آن را بخواند، پاک کند یا جابجا نماید. سیستم فایل یعنی سیستمی که بر اساس آن فایل های شما طبقه بندی می شوند و امنیت فایل و خیلی چیزهای دیگر هم به همین مربوط می شود.از جمله FILE SYSTEM هاfat32 وNtfs میباشد . وقتي ويندوز فايل ها را روي هارد مي نويسيد اطلاعات مربوط به محل ذخيره سازي آنها را در يك جدول به نام FAT نگه داري مي كند . در بيشتر رايانه ها هم اكنون FAT32 استفاده مي شود كه ورودي هاي جدول آن 32 بيتي است . براي اطلاع از چند بيتي بودن FAT سيستم خود كافي است در پنجره ي My computer روي هر يك از درايو ها كليك سمت راست كنيد File system آن را ببينيد .
این سیستم برای سیستمعاملهای مختلف، عملكردی متفاوت با بقیه دارد و حتی در بین نسخههای مختلف ویندوز هم گوناگونی وجود دارد. سیستم فایل ها ، داده ها را به واحدهایی به نام Cluster تقسیم بندی می کنند . هر کلاستر می تواند فقط بخشی از یک فایل را نگه دارد . یک فایل ممکن است چندین کلاستر را به خود اختصاص دهد ،و مقداری فضای خالی در آخرین کلاستر بلا استفاده باقی بماند . کلاستر های کوچک می توانند داده های بیشتری در یک دیسک جای بدهند ( چون فضای بلا استفاده کمتری به وجود می آورند ) اما کلاستر های بزرگ ، کارایی را بالا می برند ( در کلاسترهای بزرگتر ، داده های بیشتری می تواند در هر کلاستر نگهداری شود . بدین معنی که برای بازیابی آن ، سیستم کارکمتری انجام می دهد و در نتیجه به طور کارآمدتر و سریعتر آن را بازیابی می کند اندازه کلاستر در اندازه دیسک سختی که کامپیوتر می تواند پشتیبانی کند نیز نقش دارد. اما ویژگی خاص كلیه فایلسیستمهای فعلی ویندوز، محدود بودن آنها به شیوه استفاده از كلاسترها و همچنین به سقف اطلاعاتی است كه میتوانند ذخیره كنند. كلاستر، كوچكترین قطعه قابل ذخیره كردن بر روی هارد دیسك است. پس در نتیجه اگر فایلی از یك كلاستر هم كوچكتر باشد، سیستم ناچار است كل آن كلاستر را به فایل مذكور اختصاص دهد. سكتور كوچكترین قطعه فیزیكی قابل ذخیره كردن اطلاعات است كه بر اساس تعداد بایتهای موجود در یك قطعه آن محاسبه میشود. بنابراین مثلاً شما میتوانید در كامپیوترتان یك یا چند سكتور 512 بایتی در هر كلاستر داشته باشید. هر 4 كیلو بایت از فضای هارددیسك معمولاً شامل هشت سكتور است. بنابراین كلاستر یك مفهوم منطقی است و اندازه آن توسط فایلسیستم تعیین می شود. در صورتی كه سكتور یك مفهوم فیزیكی است و ربطی به سیستمعامل و فایلسیستم ندارد. هر چه یك كلاستر تعداد سكتورهای كمتری را بتواند در خود جای دهد و این مفهوم منطقی خود را ظریف تر كند، بازدهی یك هارددیسك چه از نظر حجم و چه از نظر سرعت افزایش مییابد.
Fat Fat مخفف File Allocatin Table ، جدول تخصیص فضا به فایل . این جدول که در نزدیکیهای ابتدای دیسک سخت ذخیره می شود ، توسط سیستم عامل نگهداری می شود تا فضای مورد استفاده برای ذخیره سازی فایل ها را مدیریت کند . این جدول وظیفه نگهداری فضاهای موجود در دیسک را بر عهده دارد تا سگمنت های خراب غیر قابل استفاده ، علامت گذاری شوند و قسمت های مختلف یک فایل با یکدیگر مرتبط شوند . در واقع هنگام ذخیره داده ها روی دیسک سخت ، سیستم جهت دستیابی به کلاسترهای خالی با Fat مشورت کرده و هم در هنگام اجرا فایل ، Fat را جستجو می کند تا کلاسترهای مرتبط با آن را یافته و اطلاعات ذخیره شده در آن کلاسترها را بخواند . دو نوع Fat اصلی وجود دارد : Fat 16 , Fat32
Fat 16
این سیستم فایل ، یک سیستم فایل 16 بیتی است ، زیرا کلاستر هایی را تشخیص می دهد که 16 بیت طول ( یا رقم ) دارند .اين سيستم که از زمان داس مورد استفاده بود . اين سيستم که هنوز هم از طرف ويندوزهای مختلف قابل شناسايي است و اطلاعات داخلش نشان داده مي شود ، در زمان خودش خيلی خوب بود. ولی بعدها که هارد ديسکهای ظرفيت بالا به بازار آمدند. ديگر نميتوانست مديريت مناسبی برای حجمهای بالا ارايه کند. از محدوديتی كه FAT 16 داشت اين بود كه نمي شد پارتيشن هايی بزرگتر از 2 گيگابايت داشت. به همين خاطر از ويندوز 98 به بعد، يك سيستم ديگه عرضه شد . اندازه کلاسترهای Fat بسته به مقدار فضا درایوی است و از آنجا که Fat16 نمی تواند به اندازه Fat32 کلاستر داشته باشد ، برای پوشش دادن به مقدار یکسانی از فضا به کلاسترهای بزرگتری نیاز دارد . Windows XP کلاسترهای 64 کیلو بایتی را برای Fat16 پشنیبانی می کند. چون Fat16 فقط 65,536 کلاستر را پشتیبانی می کند ، با این سیستم فایل ، حداکثر یک پارتیشن 4 گیگابایتی را می توان تقسیم بندی کرد.
در ویندوز 95 از اين فايل سيستم استفاده میشود. این فایلسیستم میتواند یك پارتیشن 256 مگابایتی را در قالب كلاسترهای 4 كیلوبایتی و یا پارتیشن 2 گیگابایتی را به صورت كلاسترهای 32 كیلوبایتی نگهداری كند. كه در این صورت مثلاً اگر بخواهد یك فایل 35 كیلوبایتی را ذخیره كند، باید دو كلاستر 32 كیلوبایتی را به آن اختصاص داده و از 29 كیلوبایت باقیمانده آن صرف نظر كند. پس از این كار، فایلسیستم آدرس كلاستر شروع یك فایل، تعداد كلاسترهای اشغال شده توسط آن فایل و مشخصات كلاستر آخر فایل مذكور را در جدولی به نام FAT (جدول تخصیص فایل :File Allocation Table ) ذخیره می كند. جدول FAT در فایلسیستم FAT16 در بیرونی ترین شیار (Track ) یك دیسك یا در حقیقت همان ترك صفر ساخته و نگهداری میشود. پس از مطرح شدن ویندوز 95 در بازار سیستمعاملها، تغییری در FAT 16 موجود در آن صورت گرفت تا فایلسیستم مذكور بتوانند اسامی فایل های با بیش از 8 حرف را در خود نگهداری كند. این تغییر VFAT نام گرفت . FAT32 VFAT، آغازی بود بر فایلسیستم جدید ویندوز 95 كه با نام FAT 32 در سال 96 (به همراه Service Pack2 Windows 95 ) عرضه شد.اين نسخه در حقيقت نسخه تكميل شده FAT16 است . یک سیستم فایل 32 بیتی است ، می تواند کلاسترهای بیشتری را نسبت به Fat16 آدرس دهی کند . در نتیجه Fat32 می تواند از کلاسترهای کوچکتری برای کارآمدتر کردن سیستم ذخیره سازی ، بهره بگیرد . همچنین بدین مفهوم است که Fat32 می تواند پارتیشنهای بزرگتری را پشتیبانی کند . Fat32 با کلاسترهای 32 بیتی می تواند پارتیشنهایی تا 8 ترا بایت را پشتیبانی کند.
با این فایلسیستم، كاربران توانستند در محیط ویندوز 95 برای اولین بار درایوهایی با حجم حداكثر 32 گیگابایت را در كامپیوتر خود داشته باشند كه در اولین صورت بزرگی هر كلاستر حداكثر فقط به 16 كیلوبایت میرسید كه بسیار مناسب این ظرفیت بود. توسط این فایل سیستم میتوان پارتیشنهایی بزرگتر از 2 گیگابایت نیز ایجاد کرد.، با ويندوز 98 به بازارآمد و خيلی از اشكالات FAT16 را از بين برد. FAT 32 ميتواند پارتيشنهايی به بزرگی 2 ترابايت ( 2000 گيگابايت) داشته باشه ولی هنوز محدوديت حجم فايل وجود دارد. يعنی حداكثر اندازه يك فايل ميتواند 4 گيگابايت باشد. اين فايل سيستم را هنوز تمامی سيستم عاملهای ماكروسافت (البته از ويندوز 98 به بالا) ميشناسند.
FAT32 بسيار سريع تر از FAT16 است براي تبديل كردن File system خود به Fat32 كافي است از منوي Start گزينه ي Programs و بعد Accessories را انتخاب كنيد آنگاه از منوي ظاهر شده System tools و بعد Drive Converter ( FAT32 ) را برگزينيد و باقي مراحل را دنبال كنيد . در کامپیوتر هایی با چند سیستم عامل مختلف (مثلا XP و 98) راه اندازی می شوند، باید سیستم فایل پشتیبانی شده در همه سیستم عامل ها، یعنی FAT32 را انتخاب کرد. چون این سیستم فایل امروزه در بیشتر سیستم عامل ها پشتیبانی می شود خانواده سیستم فایلFAT که شامل FAT 12 ،FAT 16 و FAT 32 میشود، سیستم فایلی است که در اوایل دهه هشتاد میلادی، سیستمعاملهای مایکروسافت براساس آن ساخته میشدند. بهطور کلی، این نوع سیستمفایلی به اندازه کافی برای مدیریت فایلها و حتی پیسیها، بهویژه آنهایی که برای مقاصد خاص استفاده نمیشدند، قدرتمند بود. برای کامپیوترهای خانگی و کامپیوترهایی که در مشاغل کوچ استفادهمیشدند،FAT به اندازه کافی خوب بود. اما هنگامی که امنیت و قابلیت اطمینان بالا اهمیت پیدا میکرد،FAT حرفی برای گفتن نداشت.
به هرحال با وجود آنکه FAT در بسیاری از موارد قابل قبول بود، خیلی قدیمی، محدود و سیستم فایلی سادهای بود. این فایل سیستم برای کاربران پیشرفته، بهویژه سرورها و ایستگاههای کاری در محیط شبکه شرکتهای بسیاربزرگ، از امنیت قابلیت و اطمینان بالا برخوردار نبود. به همین دلایل مایکروسافت نسل جدیدی از سیستمهای فایلی، موسوم به New Technology File System) NTFS) را ایجاد کرد. در واقع بزرگترین ایراد این سیستمعاملها تا آن زمان آن بود که براساس FAT ساخته شده بودند. FAT کمترین امکانات را برای مدیریت و ذخیرهسازی دادهها در محیط شبکه در اختیار داشت. برای جلوگیری از زمینگیر شدن ویندوز NT، مایکروسافت نیاز به ایجاد سیستم فایلی جدیدی داشت که براساس FAT نباشد. نتیجه آن ایجاد NTFS بود.
پشتیبانی خانواده ی سیستم عامل های ویندوز از سیستم فایل ها NTFS (Windows XP version) FAT32 Windows XP Windows 2000 -> Most of the features Windows NT 4.0 (SP4 or later) -> Can access some files Other Operating Systems -> not supported Windows 98/Me/2000/XP Windows 95 (OSR 2) Other Operating Systems -> not supported WIN95:FAT16 WIN98:FAT16,FAT32 WINME:FAT32 WIN NT:FAT16,NTFS WIN 2000:FAT 16,FAT 32,NTFS WIN XP:FAT32,NTFS
مزایای FAT32 بر NTFS · NTFS برای فرمت کردن رسانه های برداشتنی (Removable media - نظیر دیسک فلاپی و CD) قابل استفاده نیست ،· ولي در FAT32 چنین مشکلاتی وجود ندارد . · در مواقع اضطراری که به هر دلیل راه اندازی سیستم عامل بطور معمول ممکن نیست،· در صورت استفاده از دیسک فلاپی راه انداز ،· درایوهای NTFS قابل دسترسی نیستند. در این موارد باید از CD راه انداز نصب ویندوز و ابزارهای همراه آن استفاده کرد. · در مورد مشکلات درایوهای NTFS که با ابزارهای ویندوز قابل رفع کردن نباشند،· بطور کلی برنامه های کمتری نسبت به FAT32 یافت می شود که بتوانند NTFS ،· آن هم جدیدترین نسخه ی آن را ترمیم کنند. · با توجه به تذکرات بالا،· در صورت خرابی NTFS که منجر به از کار افتادن سیستم عامل شود،· رفع اشکال با مشکلاتی روبرو می شود. بعضی افراد،· سیستم عامل خود را بر روی یک درایو FAT32 نصب می کنند. با رفع اشکال درایو FAT32 و راه اندازی سیستم عامل،· می توان درایوهای NTFS را رفع اشکال کرد. در این صورت،· می توان ویژگی های منحصر بفرد NTFS را برای ذخیره اطلاعات با ارزش بکار گرفت. نسل جدید فایل سیستم ویندوز یعنی NTFS برای از بین بردن مشکلات امنیتی سیستمهای قبلی، همراه با ویندوز NT عرضه شد. با وجود NTFS، سازوکار امنیتی فایلها، دایرکتوریها و ویندوز، مستقل شدهاست و این امر انعطافپذیری زیادی را هنگام برپا کردن یک شبکه به ارمغان میآورد. مایکروسافت پیشنهاد میکند که تمام به اشتراکگذاریهای تحت شبکه با استفاده از سیستم فایل NTFS اجرا شود.
معایب FAT32 · FAT32 جدول تخصیص فایل های خود را همیشه در ابتدای فضای درایو قرار می دهد. بنابراین به دلیل نیاز مداوم به روز رسانی این جدول،· همیشه یک جریمه ی مسافت وجود دارد. اکنون که درایوهای سخت بسیار بزرگ شده اند،· این رفت و برگشت واقعا موجب کاهش کارایی می شود. NTFS با استفاده از روش خاصی برای ذخیره فایل ها سعی کرده است کارایی را در این موارد بالا ببرد.
اندازه درایو در سیستم فایل ها NTFS FAT32 Min. Volume Size Recommended: 200 MB * 512 MB ** Max. Volume Size 16 EB *** 2 TB (Windows XP formats up to 32 GB)
- البته حتی درایوهایی با حجم 10 مگابایت را هم می توان با NTFS فرمت کرد ولی بدلیل فضای سربار بیشتری که NTFS نسبت به FAT32 از درایو اشغال می کند، از فرمت کردن پارتیشن های کوچکتر از 200 مگابایت با NTFS باید پرهیز کرد.
- درایوهای کوچکتر از 512 مگابایت باید با FAT16 یا FAT12 فرمت شوند.
- 1 Exabyte = 1024 Terabytes = 1024*1024 Gigabytes
- درایوهای کوچکتر از 512 مگابایت باید با FAT16 یا FAT12 فرمت شوند.
· نقطه ضعف دیگر FAT32 ذخیره ی ناهوشمندانه فایل بر روی دیسک است به این معنی که به دنبال جای خالی می گردد و فایل را در اولین جایی که پیدا می کند می نویسد و برایش مهم نیست که این فضا برای نگهداری همه ی فایل کوچک باشد و مجبور شود فایل را به چند تکه بشکند و اینجا و آنجای دیسک قرار دهد. به عبارت دیگر،· تنها کارایی نوشتن مد نظر است و اصلا مهم نیست که این فایل بعدا قرار است با چه سرعتی خوانده شود. پیامد این امر،· بروز مشکلات جدی در زمینه ی چند تکه شدن فایل ها (fragmentation) است که منجر به کاهش بیش از پیش کارایی می شود. · از نقاط ضعفی که در FAT16 وجود داشت و در FAT32 (تقریبا) و NTFS (بطور کامل) رفع شده است،· استفاده از کلاسترهای بسیار بزرگ بر روی دیسک های حجیم بود که موجب هدر رفتن زیاد فضای دیسک می شد . FAT16 و FAT32 مطلقاً دارای هيچ گونه امنيت برای دسترسی به فايلها و پوشه های محلی نيستند و هر کاربری ميتواند با ورود به سيستم به کليه اطلاعات دسترسی داشته باشد . يكي از مهمترين مشكلات امنيتي در سيستم FAT16 و FAT32 عدم توانايي در تعريف سطوح مجوز دسترسي به فايل ها و يا پوشه ها مي باشد . كه اين امر مي تواند به عنوان يكي از دلايل ناكارآمدي و قابل اطمينان نبودن اين سيستم ها در سطوح شبكه باشد .
مفاهیم عمومی امنیت در NTFS
امنیت تحت ویندوز NT و 2000،به طور عمومی یکی از مهمترین ویژگیهای این سیستمهای عامل است. امنیت که شامل کنترل دسترسی به سیستم و منابع مختلف آن میشود، موضوعی است که توجه بسیار زیادی را در ویندوزهای NT و 2000 به خود معطوف نموده است. مدیریت مقولههای امنیتی برای مثال، حساب کاربران و گروهها، بخش اعظمی از فعالیتهای یک مدیر شبکه تحت ویندوزهای NT و 2000 را تشکیل میدهد. امنیت در NTFS حول مفهوم کلیدی اختصاص مجوز به کاربران خاص یا گروهی از کاربران خاص میگردد . FAT16 و FAT32 مطلقاً دارای هيچ گونه امنيت برای دسترسی به فايلها و پوشه های محلی نيستند و هر کاربری ميتواند با ورود به سيستم به کليه اطلاعات دسترسی داشته باشد . يكي از مهمترين مشكلات امنيتي در سيستم FAT16 و FAT32 عدم توانايي در تعريف سطوح مجوز دسترسي به فايل ها و يا پوشه ها مي باشد . كه اين امر مي تواند به عنوان يكي از دلايل ناكارآمدي و قابل اطمينان نبودن اين سيستم ها در سطوح شبكه باشد . مفاهیم عمومی امنیت در NTFS امنیت تحت ویندوز NT و 2000،به طور عمومی یکی از مهمترین ویژگیهای این سیستمهای عامل است. امنیت که شامل کنترل دسترسی به سیستم و منابع مختلف آن میشود، موضوعی است که توجه بسیار زیادی را در ویندوزهای NT و 2000 به خود معطوف نموده است. مدیریت مقولههای امنیتی برای مثال، حساب کاربران و گروهها، بخش اعظمی از فعالیتهای یک مدیر شبکه تحت ویندوزهای NT و 2000 را تشکیل میدهد. امنیت در NTFS حول مفهوم کلیدی اختصاص مجوز به کاربران خاص یا گروهی از کاربران خاص میگردد میتوانید فایلها را رمز گزاری کنید تا فقط کاربران خاصی از ان استفاده کنند. از پیکر بندیهای خطاپذیر دیسک مانند Raid5 یا Mirroring استفاده کنید. امکان زخیره فایلهای بزرگتر از 4 GB را داشته باشید. امکان فرمت پارتیشن های بزرگتر از 32 GB راداشته باشید. از دسترسی فایلها به وسیله بوت جلوگیری کنید. دارای سیستمی پایدار با اسیب پذیری کمتر نسبت به خطاها و خرابیها باشید. NTFS ميتواند ديسك را سهميه بندي كند براي هر كاربر و ميتواند از فايلهاي كمپرس استفاده كند اما FAT32 نميتواند .
مثلاً یک شبکه تحت ویندوز NT یا 2000 را در نظر بگیرید که از سرورها و کلاینتهای مختلفی تشکیل شده است. هر کاربری که پشت یکی از کلاینتها بنشیند، بهراحتی میتواند به سرورها متصل شود. اما برای دسترسی به منابع مختلف آن، حتماً لازم است که به سرور Login کند. این مسئله برای شخصی که مستقیماً از سرور استفاده میکند نیز صادق است. با توجه به اینکه اگر سرور به درستی تنظیم شده باشد، مدیر شبکه برای هر کسی که میخواهد از شبکه استفاده کند حساب کاربری ویژهای را ایجاد میکند.
هر شخصی که در شبکه حسابی نداشته باشد، میتواند از حساب مهمان (guest) استفاده کند. اما در این حساب اجازههای دسترسی به دلایل واضحی بسیار است. اگر کسی حتی رمزعبور حساب مهمان را نداشتهباشد، نمیتواند هیچ کاری روی سرور انجام دهد. کنترلهای دسترسی برای فایلها و دایرکتوریها براساس همین حسابهای کاربری و گروهها اجرا میشود. ویژگی دیگر امنیت NTFS، موضوع مجوزها است. برای مثال شرکتی را تصور کنید که دارای بیست کارمند و یک سرور است. روی سرور درایوی به نام D: وجود دارد که اطلاعات محرمانه بودجه دارد که باید فقط مدیرعامل و معاون او از آنها اطلاع داشته باشند و دیگر کارکنان شرکت اجازه دسترسی به آن را نداشته باشند. تحت NTFS برپا کردن چنین مجوزهایی بسیار ساده است. فقط کافی است اجازه دسترسی را به گروه مربوط به آن بدهید. این کار موجب عدم دسترسی سایر کارکنان و افراد به فایلها میشود. مجوزها یکی از مهمترین منافع انتخاب سیستمفایلی NTFS آن است که با انتخاب آن نظارت دقیقی بر عملکرد فایلها امکانپذیر است. FAT در دوره پیسیهای تک کاربره به وجود آمد. به همین دلیل هیچگونه امنیت و مدیریت دسترسی توکاری را شامل نمیشود. NTFS محیط امنی را فراهم مینماید و نظارت انعطافپذیری برای چگونگی دسترسی و کاربری که میخواهد به منابع موردنظر دسترسی داشته باشد، ارائه میکند. امنیت و مجوزهای NTFS، به ویژگیهای سیستمعامل یکپارچه شده است. در اینجا از توضیح کامل دامنههای ویندوز 2000 و NT، سرویسهای دایرکتوری، گروهها و مراحل Login و نظایر آن خودداری میکنیم و این مسئله را به زمان دیگری موکول مینماییم. (جدولهای 1 و 2)همچنان که مشاهده میکنید، در جدول 1 و2 دستهای از گروههای دسترسی که بهطور استاندارد در ویندوز NT و 2000 وجود دارند، فراهم شدهاست. ویندوز NT شش اجازه دسترسی به فایلها و فولدرهای مجزا را فراهمکرده است. ویندوز 2000 پا را از این هم فراتر نهاد و حدود دوازده مجوز مختلف را دربرمیگیرد. در ویندوز 2000، سیزده کامپوننت مختلف مجوز وجود دارد که تحت شش گروه استاندارد مختلف طبقهبندی شدهاند. List Folder Contents و ReadِExewte مجوز یکسانی دارند که تا حدودی گیجکننده است. تفاوت میان آنها از نحوه توارث NTFS نشأت میگیرد. List Folder Contents فقط برای فولدرها استفاده میشود و فایلهای داخل آن فولدر از آن تأثیر میپذیرند. ReadِExewte هم برای فایلها و هم برای فولدرها استفاده شده و هر دو آنها از آن تأثیر میپذیرند. شاید به این نکته توجه کرده باشید که گروه NoAccess در ویندوز 2000 حذف شده است. در ویندوز NT تمام گروهها به جز No Access دسترسی مثبت را فراهم میکند. یعنی شما اجازه دسترسی ندارید. No Access تنها گروهی است که میگوید: اجازه دسترسی دارید. در واقع میگوید شما نمیتوانید هیچ کاری انجام دهید. این عدم انعطافپذیری با قابلیت اجازه دادن یا ندادن به صورت گروههای مجوز یا مجوزهای مجزا، در ویندوز 2000 تصحیح شده است. تملک شیها هر شی در سیستمفایل NTFS دارای صاحب است که به عنوان کنترلکننده آن شی شناخته میشود. به طور پیشفرض هر کاربری که فایل و یا فولدری را ایجاد میکند، صاحب آن شناخته میشود. مهمترین ویژگی صاحب یک فایل یا فولدر بودن آن است که به کاربر امکان ایجاد مجوزهای دسترسی را میدهد. صاحب فایل میتواند تصمیم بگیرد که مجوزی را برای آن ایجاد کند و چگونگی دسترسی دیگران به آن فایلها و فولدرها را مشخصنماید. به بیان دیگر، مجوزها به همراه مفهوم دیگری که تملک نامیده میشود، کار میکند. دو مجوز ویژهای که به تملک و مجوزها مربوط میشوند، عبارتند از: change permission) p) و Take wonership) o) اگر کاربری مجوز change permission را داشته باشد، میتواند تنظیمات مربوط به آن مجوز را تغییر دهد؛ حتی اگر صاحب آن نباشد. اگر کاربری مجوز Take ownship را داشته باشد، توانایی تملک آن را نیز دارد. تصمیم در مورد نحوه اختصاص مجوزها به فایلها و فولدرهای مختلف، از مهمترین فعالیتهای مدیریت شبکهها است. برای ایجاد گروهها و اختصاص مجوزها برای شیهای مختلف محاسبه دقیقی موردنیاز است. یکی از معمولترین اشتباهات مدیران شبکه، استفاده نادرست از مجوز No Access در ویندوز NT است. اگر این مجوز به نادرستی استفاده شود، میتواند موجب قفل شدن کاربران در ویندوز NT شود. همچنین اگر کاربران بهطور مداوم تملک فایلها را تغییر دهند، میتوانند مشکلات فراوانی را برای سیستم به وجود آورند. به همین دلیل اهمیت مجوزهایی مانند Full Control نسبت به مجوزهای محدودتری مانند change یا Modify مشخص میشود. هنگام دادن مجوزی مانند Full Control دقت بسیارزیادی لازم است تا سیستم دچار مشکل نشود. توجه کنید که بهطور پیشفرض اعضای گروه Administrators امکان تملک تمام فایلها و فولدرها، تغییر مجوزهای تمام فایل و فولدرها را دارند. این ویژگیها امکان رفع مشکلات بهوجود آمده در مورد مجوزها را به مدیر شبکه میدهد. در این مقاله نمیخواهیم جزئیات اعطای مجوزها را شرح دهیم. با اینحال لازم است به این نکته اشاره کنیم که مجوزها در ویندوز NT و 2000 بهطور متفاوتی عمل میکنند. در ویندوزNT فقط یک نوع اعطای مجوز امکانپذیر است. بهطور عمومی شما میتوانید اجازه دهید که کاربری کاری را انجام دهد. برای مثال میتوانید اجازه دهید که کاربری مجوزهای یک فولدر را ببیند. با اعطا نکردن مجوز نوشتن، سیستم از نوشتن هرگونه فایلی در داخل فولدر جلوگیری میکند. اما به هرحال هیچگونه مجوز واضحی بدین مفهوم که "هیچ مجوز نوشتنی برای کاربر خاصی" وجود ندارد. تفاوت بسیار مهم است. زیرا این کار تأثیر بسیاری بر فرم سلسله مراتبی فولدرها دارد. تنها راه جلوگیری از دسترسی به یک چیز در ویندوز NT، اعطای مجوز No Access است. ویندوز 2000 پیشرفت فراوانی در مورد اعطای مجوزهای NTFS، به وسیله واضح نمودن تنظیمات برای هر مجوز نموده است. توارث مجوزها قبل از ویندوز 2000، با توارث مجوز ایستا روبهرو بودیم. اما پس از آن توارث مجوزها به دو بخش تقسیم شد: توارث مجوز ایستا و پویا. ولی سوال این است که واقعا توارث مجوز چیست؟ وقتی که شما از ویندوز NT استفاده میکردید و فولدری را در درون فولدر دیگری ایجاد میکردید، شی جدید دستهای از مجوزهای پیشفرض را با توجه به فولدر والدآن شی برای آن کپی میکرد. به این عمل توارث مجوز گفته میشود، یا در برخی مواقع "انتقال مجوز" نیز گفته میشود. در مورد مدل توارثی ویندوز NT این عمل فقط یکبار اتفاق میافتد؛ یعنی هنگامی که شی ایجاد میشود. به همین دلیل، به توارث ویندوز همگرا در ویندوز NT توارث مجوز ایستا نیز گفته میشود. این عبارت در مقابل توارث پویا در ویندوز 2000 به کار میرود. توارث ایستا دشواریهای فراوانی را برای مدیران شبکههایی که نیاز به مدیریت ساختار عظیم دایرکتوری دارند به وجود میآورد. ساختار درختی بزرگی از فولدرها را تصور کنید.در توارث ایستا، پس از ایجاد یک زیرفولدر جدید، مجوزهای آن دیگر از شی والدآن به ارث نمیرسد. مشکلات هنگامی به وجود میآید که از گروه مجوز Full Control استفاده شود. این بدانمعناست که کاربران آزادانه میتوانند با این مجوز در قسمتهای مختلف ساختار درختی حرکت کنند. بهعلاوه، توارث ایستا افزودن یک مجوز جدید به ساختار موجود را بسیار سخت میکند. فرض کنید که یک گروه کاربری جدید را ایجاد میکنید و میخواهید هر کسی در آن گروه به دایرکتوریهای موجود دسترسی داشته باشد. این کار را چگونه انجام میدهید؟ برای رفع این مشکلات، ویندوز NT ویژگی خاصی را در هنگام اعطای مجوزها ارائه کرده است. اگر شما گزینههایReplace Permissions on Subdirectories و Replace Permissions on euistin files را هنگام تغییر مجوزهای یک فولدر انتخاب کنید، ویندوز NT تمام مجوزهای شیهای فرزند را برای همسانی با شی والد تغییرمیدهد. بنابراین اگر شما یک گروه کاربری جدید را اضافه کنید و بخواهید اجازه دسترسی به ساختار کنونی به آن بدهید، میتوانید از این امکانات استفاده کنید تا ویندوز NT را وادار به انتقال مجوزهای جدید به پایین ساختار درختی نمایید. با این کار امکان دسترسی گروه کاربری جدید به هر فایل و فولدری را میدهید. همانطور که پیشتر گفته شد، روش توارث مجوز ایستا که در ویندوز NT مورد استفاده قرار میگیرد، برخی مشکلات مربوط به مدیریت ساختارهای دایرکتوری بزرگ را از بین میبرد. اما دارای نقاط ضعف مهمی نیز هست. این نوع توارث اجازه بومی کردن مجوزهای شاخههای دایرکتوری همزمان با اعطای مجوزهای جدید به تمام ساختار موجود را به مدیر شبکه نمیدهد. برای حل مشکلات موجود در توارث ایستا، مایکروسافت توارث مجوز پویا را در ویندوز 2000 معرفی نمود. در توارث مجوز پویا وقتی شما یک زیرفولدر یا فایلها را در فولدرهای ویندوز 2000 میسازید، شی فرزند مجوزهای والد را به ارث میبرد. ولی متصل به والد باقی میماند. فراتر از آن، مجوزهای والد به صورت جداگانه از هرگونه مجوز دیگری که به صورت دستی به شی فرزند اعطا شده است، ذخیره میشود. مدل اتصالی پویا دو مشکل اساسی موجود در مدل اتصالی ایستا را حل کرد. اولاً هر تغییری که در فولدر والد به وجود آید، به صورت خودکار به اشیای فرزند به ارث میرسد. در ثانی هر تغییر که به شی فرزند به ارث میرسد، موجب خرابی این انتقال خودکار نمیگردد. تحت توارث پویا، مدیر یک شبکه یا کاربر به راحتی میتواند درخت سلسله مراتبی مجوزها که با درخت سلسله مراتبی دایرکتوریها همسان است مدیریت کند. هنگامی که هر شی فرزند از والد خود مجوزها را به ارث میبرد و شما یک سلسله مراتب متشکل از سه یا بیش از سه مرتبه از فولدرها را برپا میکنید، اشیایی که در عمق این ساختار قراردارند، مجوزها را از والدهای خود به ارث میبرند. به این ویژگی <بازگشت> گفته میشود. پیگیری وقایع بزرگترین بخش امنیت سیستم فایلی NTFS حول محور کنترل دسترسی به انواع مختلفی از اشیا میگردد. یعنی مدیریت کارهایی که کاربران انجام میدهند و اطمینان از سطح دسترسی مناسب برای انواع فایلها و فولدرها. بههرحال پارهای ویژگیهای دیگر امنیت نیز وجود دارند که قابل توجه هستند مثلاً ثبت اطلاعات گذشته. در بسیاری از مواقع برای یک مدیر شبکه بسیار مهم است که نه تنها به مدیریت شبکه و اتفاقات آن در حال حاضر بپردازد، بلکه از اطلاعات ثبت شده از چند روز گذشته نیز آگاه باشد. برای فراهمکردن این امکان برای مدیران شبکه، NTFS از ویژگیای به نام پیگیری وقایع (lauditing) برخوردار است. هنگامی که این ویژگی فعال باشد، سیستم امکان پیگیری وقایع خاصی را دارد. وقتی هریک از وقایع موردنظر اتفاق افتاد، سیستم یادداشتی را در فایل خاصی به نام Log مینویسد که مدیر شبکه و افراد با مجوزهای لازم میتوانند آنرا بخوانند. هر ورودی، نوع واقعه، تاریخ و ساعت اتفاق و کاربری که موجب به وقوع پیوستن آن اتفاق شده و اطلاعات مربوط به آن ثبت میشود. این ویژگی در ویندوز NT و 2000 تنها بخش کوچکی از ویژگیهایی است که درNTFS ارائه میشود. این ویژگیها امکان پیگیری همه چیز از Login در سیستم تا استفاده از چاپگرها و حتی اشکالات سیستم را به مدیر شبکه میدهد. در NTFS وقایع قابل پیگیری بهطور عمومی دسترسی به انواع مختلف اشیا و انواع مختلف مجوزها را شامل میشود. این نوع پیگیری را برای انواع فایلها و فولدرها میتوان انتخاب نمود. همچنین این امکان برای اشیای مستقل و ساختار سلسله مراتبی فولدرها، همانطور که برای مجوزها نیز امکانپذیر است، قابل انتخاب است. کارآیی کارایی NTFS برای درایوهای بزرگ زیاد وبرای درایوهای کوچک کم است ، در حالی که FAT برای درایو های کوچک کارایی زیادی دارد و FAT16 برای درایوهای کوچک مفید است .
تعريف كلاستر : به كوچكترين واحد تخصيص فايل روي ديسك كلاستر گويند. به اين معني كه كمترين حجمي است كه سيستم ميتواند برروي ديسك به فايلها تخصيص دهد. مثلا اگر حجم كلاستر 32 كيلوبايت باشد آنوقت يك فايل 60 كيلوبايتي 64 كيلوبايت (يعني 2 كلاستر) فضا روي ديسك ميگيرد. يك كلاستر نميتواند شكسته شده و براي دو فايل مورد استفاده قرار گيرد.از طرفي تعيين حجم و اندازه كلاستر به دو پارامتر بستگي دارد : فايل سيستم ديسك (مثل NTFS FAT32 FAT16 و ...) و اندازه پارتيشن. بعنوان مثال حجم كلاستر در سيستم فايل FAT32 از 512 بايت تا 32 كيلو بايت متغير است. مسلما هرچه حجم كلاستر كوچكتر باشد ميزان فضاي هرز هارد كمتر و سرعت خواندن فايلها هم بيشتر است. فقط دقت نماييد كه هر حجم كلاستري را نميتوانيد براي هر اندازه پارتيشني بكار ببريد مثلا براي FAT16 روي پارتيشن 2GB بايد حداقل 32 كيلوبايت باشد. جهت كسب اطلاعات بيشتر329 و332 مراجعه نماييد
اعتبار FAT32 استعداد error گيريش خيلي زياد هست NTFS داراي لوگ فايل هست كه براي تعمير اتوماتيك فايل سيستم هست . NTFS از كلاسترهاي ديناميك حمايت ميكند به اينصورت كه سكتورهاي خراب را مشخص ميكند كه ديگد براي دفعات بعدي استفاده نشوند . Recycle Bin جداگانه در FAT16 و FAT32 هر آنچه که کاربرها حذف ميکنند در يک Recycle Bin مشترک قرار ميگيرد بدون در نظر گرفتن کاربر. نام فایلهای طولانیتر: NTFS اجازه ایجاد نام فایلهای طولانی تا 255 کاراکتر را میدهد واین مسئله در مقابل 3+8 کاراکتر محدود FAT، بسیار خوب بود. البته علاوه بر نکات مثبت بالا، NTFS کاستیهایی نیز داشت. این مشکلات که در حال از بین رفتن هستند، شامل مشکلات فایل سیستم، اضافهکردن پشتیبانی از سختافزار جدید و اضافه کردن قابلیتهای جدید سیستمعامل میشود . .