نوابیغ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نوابیغ اصطلاح شوخیآمیزی است که در اصطلاح ریاضیکاران ایرانی به کسانی اطلاق میشود که سعی در حل مسئلههای غیرممکن یا بسیار دشوار ریاضیات دارند.
عفت چهرهگشا و عبادالله محمودیان، نویسندگان مقالهٔ «نوابیغ»، این عده را به سه دسته تقسیم میکنند:
- کسانی که سعی میکنند ناممکنها را ممکن سازند: کسانی که سعی در حل مسائلی چون تثلیث زاویه، تربیع دایره، یا تضعیف مکعب دارند.
- مدعیان حل مسئلههای حلنشدهٔ معروف: کسانی که تلاش میکنند مسئلههای دشوار ریاضی را، از قبیل فرضیه گلدباخ یا کشف فرمولی برای تولید اعداد اول، با روشهای ابتدایی حل کنند.
- بنیانگذاران نظریههای بیاساس: کسانی که میخواهند نظریههایی را که ربطی به ریاضیات ندارند با استفاده از ریاضیات حل کنند. از جمله این نظریهها میتوان به اثبات وحدانیت خدا، نامرئی کردن فیزیکی اشیا، و مانند اینها اشاره کرد.
[ویرایش] منبع
- عفت چهرهگشا و سید عبادالله محمودیان، «نوابیغ»، خبرنامهٔ انجمن ریاضی ایران، بهار ۱۳۸۴، چاپ مجدد در گزارش کامپیوتر، سال بیست و هفتم، شهریور و مهر ۱۳۸۴، شمارهٔ ۱۶۳.