غزنین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.

شهر غزنین یا غزنی (صحيح كلمه همان غزنین به نون آخر است و غزنه یا غزنی تلفظ عامه مىباشد) مرکز ولایت غزنین و از شهرهاى مركزى افغانستان است. ساکنان شهر غزنین را غزنیچی می نامند. موقعيت جغرافیایی اين شهر در ارتفاع ۲۲۱۹ متری از سطح دریا است و در سراشیبی ارتفاعات سفیدکوه كه به سوى جنوب امتداد مىيابد، قرارداد و بین جادهٔ قندهار-کابل واقع شده است.
در اطراف غزنین قبرهایی از چند تن از شعرا و دانشمندان وجود دارد مثل مقبرهٔ ابوریحان بیرونی. خرابههاى غزنهٔ قدیم، پايتخت غزنویان در شمال شرقى این شهر به فاصلهٔ پنجهزار متری قرار دارد.
غزنین همچنین به داشتن مناره های ستاره شکلی از قرن دوازدهم میلادی مشهور است. این مناره ها باقیماندهٔ مسجد بهرامشاه هستند. اطراف این مناره ها با طرحهای هندسی تزیین داده شده اند. قسمت گنبد آنها خراب شده است.
[ویرایش] تاریخچهٔ غزنین
غزنه در قدیم مرکز زابلستان و شهرى بزرگ و ولايت وسيعى در خراسان بود. دانشمندان بسيارى مانند حكيم سنایی غزنوی از غزنین برخاستهاند و این شهر هزار باب مدرسه داشته است.
غزنی پايتخت غزنویان بود و سلطان محمود غزنوی سالها در آبادى و وسعت آن کوشید.
در جنگهایى كه ميان افغانها و انگلستان در سالهاى ۱۸۳۸ - ۱۸۴۲ م. واقع شد به تصرف انگليسها درآمده بود. ولی پس از جنگ دوم جهانی آنجا را ترك كردند.
[ویرایش] منابع
- معجم البلدان
- آنندراج
- ویکی پدیای انگلیسی