انوشتکین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
انوشتکین نیای بزرگ خوارزمشاهیان، جنگاوری ترک بود از اهالی غرجستان که توسط سپهسالار کل سپاه خراسان در زمان سامانیان به مزدوری گرفته شد. انوشتکین در دوران فرمانروایی سلجوقیان به سبب استعداد سرشار و کفایتی که از خود نشان داد به زودی مدارج ترقی را طی کرد و به مقامات عالی رسید تا این که سرانجام به فرمانداری خوارزم برگزیده شد. انوشتکین صاحب 9 پسر بود که بزرگترین آنها، قطب الدین محمد نام داشت.
پس از انوشتکین، در سال ۴۷۶ خورشیدی، فرزندش محمد خوارزمشاه از جانب برکیارق به فرمانداری خوارزم رسید.
[ویرایش] منبع
تاریخ ایران، میترا مهرآبادی، دنیای کتاب، تهران، 1374