بابر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ظهیرالدین محمد بابر (937-899 ق / 1530-1483 م) نویسنده، شاعر و نخستین پادشاه مغول هندوستان بود.
ظهیرالدین محمد بابر، فرزند عمر شیخ و از نوادگان ابو سعید گورکان است. ظهیرالدین نسبش از جانب پدر به واسطه پنج امیر به تیمور و از سوی مادر، قتلغ نگار خانم، به پانزده واسطه به چنگیز خان میرسد. بابر در 6 محرم 888 ق / 14 فوریه 1483 م دیده به جهان گشود که در رمضان 899 ق / سپتامبر 1494 م، پس از پدرش عمر شیخ، میرزای فُرغانه شد. ابتدا بابر مانند پدر برای تصرف شهرها و نواحی حاصلخیز آسیای مرکزی با خویشاوندان به جنگ برخاست. او در ربیع الاول 903 ق / نوامبر 1497 م اقداماتی را که از سوی عموی بزرگش سلطان احمد میرزا، حاکم سمرقند و دایی بزرگش سلطان محمود حاکم تاشکند به جهت محروم ساختن او از احراز مقام پدر در فرغانه به عمل آمده بود، کاملاً بی اثر ساخت و با استفاده از منازعاتی که عمو زادگانش با هم داشتند، سمرقند را تصرف کرد. ولی چهار ماه بعد به سبب فقدان غنایم جنگی و بروز توطئه در پایگاه نیروهای او در اندیجان، ناگزیر سمرقند را رها کرد. بابر چندی بعد اندیجان را دوباره متصرف شد، اما پ�