پنجهٔ دزدیده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

Image:Merge-arrows.svg

پیشنهاد شده است که این مقاله یا بخش با اندرگاه ادغام گردد. (بحث).

پنجهٔ دزدیده(به پارسی میانه: پنجوه بهیزک یا پنجوه پهیچک ؛به عربی:الخمسة‌المسترقة) در سالشماری کهن ایرانی پنج روزی بود که به سال می‌افزودند تا شمار روزهای سال یه ۳۶۵ روز برسد. ایرانیان در این روزها به جشن و آتش‌افروزی می‌پرداختند زیرا پس از آن سال نو آغاز می‌گشت.

[ویرایش] منبع