انوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اوحدالدّین محمّدبن محمّد انوری معروف بهانوری ابیوردی و «حجّة‌الحق» از جملهٔ شاعران و دانشمندان ایرانی در قرن ششم هجری‌ست. تحصیلات او در علوم ادبی و عقلی زمان، خاصّه حکمت و ریاضیات و نجوم بود.او پیرو و مدافع ابن سینا بود. زندگی او در عهد سلطان سنجر به مداحی او و پس از آن در ستایش امرا و سفر در شهرهای مختلف گذشت. بیشتر، سال ۵۸۳ را سال درگذشت او می‌دانند. انوری دارای طبعی قوی بوده، در بیان معانی مشکل به صورتی روان مهارت داشت، و چیره‌دستی خود در قصیده و غزل را به اثبات رسانید. دیوان شعرهایش را کسانی چون سعید نفیسی تصحیح و بازنگری کرده‌اند.

[ویرایش] نمونهٔ اشعار

چه نازست آنکه اندر سر گرفتی؟       به یکباره دل از ما برگرفتی
ترا گفتم که با من آشتی‌کن       رهاکرده، رهی دیگر گرفتی
دریغ آن دوستی! با من به‌یکبار       شدی در جنگ و خشم از سرگرفتی
مرا در پای غم کُشتیّ و رفتی       هوای دیگری در سر گرفتی

[ویرایش] منابع

معین، محمد، فرهنگ فارسی انتشارات امیرکبیر جلد پنج

[ویرایش] پیوندهای بیرونی