دستگرد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دَستّگِرد به معنای «دستساخت» است و در آغاز به آبادیهای تازهبنیاد گفته میشد و در زمان ساسانیان در معنای زمینهای شاهی کاربرد یافت. بیشتر نقاطی که در ایران و کشورهای پیرامون آن با نامهای دستگرد و دستجرد معروفند همان زمینهای شاهی ساسانی هستند.
خسروپرویز دوم (فرمانروایی: 590/591-628) که در پایتخت ایران در تیسفون نشیمن داشت، سنت شاهنشاهان ایران را که همیشه کاخ و محل اقامت تابستانی خود را در فلات ایران میساختند کنار گذاشت و در جایی در شمال شرقی تیسفون تابستانگاهی به نام دستگرد ساخت. ویرانههای این محل امروزه به نام دستکرة که عربیشده دستگرد است شناخته میشود.
[ویرایش] منابع
دانشنامه ایرانیکا، سرواژه Ctesiphon، ص448.