Lingua inglesa
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Inglés (English) | |
---|---|
Falada en: | Reino Unido, EUA, Canadá, e outros 70 países |
Rexións do planeta: | Europa occidental, América, África, Oceanía, Asia |
Total de falantes: | 380 millóns (primeira lingua), 600 millóns (primeira o segunda lingua) |
Posición: | 2-4 a no mundo. |
Família lingüística: | Indoeuropea Linguas xermánicas |
Status oficial | |
Língua oficial de: | Reino Unido, algúns estados dos EUA, Australia, India, Malta, Canadá e outras ex-colónias británicas |
Regulada por: | --- |
Codificacións | |
ISO 639-1 | en |
ISO 639-2 | eng |
Véxase tamén: Linguas xermánicas – Lingua |
A lingua inglesa ou inglés pertence á familia indoeuropea, subfamilia xermánica e grupo occidental. É lingua oficial en Inglaterra (de donde é orixinaria), en Estados Unidos, Australia e algúns países africanos que foron colonia inglesa.
Na actualidade é unha lingua cun gran número de falantes e un maior número de persoas que a entenden, maioritaria en internet e a máis usada internacionalmente a nivel comercial ou científico. Isto débese a que os países de fala inglesa son os de maior importancia económica no mundo actual.
[editar] Historia
No século V, os invasores xermanos (Anglos e saxóns)dominaron toda a área de Inglaterra, onde se falaban linguas celtas (que hoxe sobreviven só en Escocia, Gales, Cornualles e Irlanda). Os dialectos falados por estos invasores convertíronse no que se coñecería despois coma Idioma anglosaxón, do que na actualidade quedan algúns vestixios en zonas costeiras de Alemaña e os Países Baixos.
Tamén é salientable a influenza sobre a lingua inglesa que supuxeron os Xutos, procedentes de Dinamarca.
Máis adiante, os viquingos establecéronse en partes da illa de Gran Bretaña. A súa lingua, o noruegués antigo, tamén interviu na formación do inglés.
No ano 1066, os normandos conquistaban Inglaterra. A alta nobleza que gobernou o país dende alí ata tres séculos máis tarde falaba soamente normando, unha lingua d'oïl moi próxima ó francés. Gran cantidade de vocabulario desta lingua filtrouse ó inglés, falado polas clases máis baixas. Así, aparecía o ingles medieval.
Tanto a aparición, no século XV, do Great Vowel Shift (ou Gran cambio vocálico) como a extensión, axudada polo goberno e pola imprenta, do dialecto londinense, levaron á definición do inglés moderno.
[editar] Distribución xeográfica
O inglés sitúase no terceiro ou cuarto lugar na clasificación de linguas máis faladas no mundo (tralo chinés mandarín, o hindi e o castelán). Sobre 377 millóns de persoas téñeno como lingua nai.
Ademais, a lingua inglesa é a segunda lingua máis aprendida no mundo. Nos últimos anos, en detrimento do francés, convertiuse na lingua franca mundial, con uso en numerosos ámbitos (comercio, negocios, turismo...)
O inglés é a primeira lingua en Antiga e Barbuda, Australia, as Bahamas, Barbados, Bermuda, Belice, Canadá, Dominica, os Estados Unidos, Granada, Güiana, Nova Zelandia, Irlanda, Santa Lucía, Saint Kitts e Nevis, San Vicente e Granadinas, Trinidade e Tobago, Reino Unido e Xamaica.
Hai unha grande cantidade de dialectos do inglés; polo xeral, as diferencias non son tan notables como para que non haxa intercomprensión.
[editar] Ligazóns
- Dicionario CLUVI Dicionario inglés-galego da Universidade de Vigo