Desembarco de Normandía

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Tamén coñecida por Operación Overlord, o Desembarco de Normandía foi unha operación militar aerotransportada e anfibia levada a cabo polos Aliados o 6 de xuño de 1944 nas costas de Normandía no penúltimo ano da Segunda Guerra Mundial.

Os aliados levaban esperando no sur de Inglaterra dúas semanas a que fixera bó tempo para que os avións soupesen onde deixar caer ós seus paracaidistas. Finalmente, o 6 de xuño quedou establecido como o "Día D". A "hora H" sería ás seis da mañá, cos primeiros raios do sol. O lugar sería Normandía, tendo en conta os esforzos aliados para que os alemáns pensasen que o desembarco ía ser no paso de Calais.

O día 5 bombardeáronse fortemente as posicións alemanas na costa con 66.000 toneladas de bombas. Despregáronse dúas divisións aerotransportadas americanas (a 101ª e a 82ª, 17.000 homes) na península de Cotentin e unha británica (4.255 homes) no val de Odon. A súa misión era sabotea-la retagardia alemá.

A zona de desembraco dividíuse en seccións, chamadas:

  • Utah: Zona americana, sur de Cherburgo. Tardan pouco en conectar cos paracaidistas da 82ª.
  • Omaha: Zona americana, preto de Viervielle-sur-mer. A 352º División alemá sitúase xusto tra-los acantilados da praia. As divisións americanas 1ª e 4ª sofren numerosísimas baixas (3.000)
  • Gold : Zona británica, preto de Arromanches.
  • Xuno: Zona británica.
  • Sword: Zona británica e canadiense. Montgomery recibira ordes de tomar Caen o mesmo día da invasión. Tardouse dúas semanas en toma-la cidade.

O obxectivo principal era Caen, cidade onde tiña o seu cuartel xeral o 1º Grupo Acoirazado alemán.

O fin da batalla de Normandía pode situarse no 30 de xuño, coa caída de Cherburgo, cuxo importante porto de gran calado converteuse na plataforma fundamental para a chegada do material pesado de guerra aliado.

París foi liberada en agosto, e os aliados efectuaron outro desembarco na costa mediterránea de Francia (Operación Anvil) como reforzo. Agora, o único que separaba ós Aliados do corazón do Reich era a Línea Sigfrido e o Rhin.

[editar] Defensas alemanas

As defensas da "muralla do Atlántico" (Atlantikwall) xermanas -baixo o mando de Erwin Rommel- concentrábanse en Calais, quedando virtualmente desprotexidas as praias normandas. O segundo dirixente foi o xefe supremo do frente do oeste, Mariscal Von Rundstedt.

  • Bombardeiros: 100
  • Cazas: 70
  • Divisións: 58

[editar] Tropas aliadas de ataque

O máximo responsable era o Comandante Aliado Supremo (Supreme Allied Commander), o xeneral Eisenhower. A frota de desembarco estaba baixo o mando dos almirantes Alan C. Kirk e Philip Vian.

  • Bombardeiros: 3.467
  • Cazas: 5.049
  • Divisións: 39 (tres aerotransportadas)
  • Avións de transporte e multipropósito: 4.600
  • Planeadores (que levaban ós paracaidistas): 2.591
  • Acorazados: 6
  • Cruceros de ataque: 23
  • Destructores: 122
  • Torpederos: 360

[editar] Ligazóns relacionadas