Lorenzo Arrazola

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Lorenzo Arrazola (Checa, (Guadalajara), 10 de agosto de 1797 - Madrid, maio de 1873). Político, avogado e catadrático español.

De orixe humilde, cursou estudos no seminario, grazas á axuda dun tío seu, correxidor da vila. Estudou Filosofía e Teoloxía. Abandonou o seminario para estudar Xurisprudencia, no que se doctorou e obtivo unha cátedra na Universidade de Valladolid, onde chegou a ser reitor.

Presntouse as eleccións de 1835, con 38 anos, sendo elixido procuradro e en 1837 foi tamén sesigando deputado a Cortes por Valadolid, deixando a un lado a avogacía e a ensinanza na universidade. Os seus principios ideolóxicos asentáronse, dende o primeiro momento no Partido Moderado.

Foi ministro de Estado e despois Presidente do Consello de Ministros e foi retirado deste cargo poucos días despois de chegar ao posto.

Publicou a Enciclopedia Española de Derecho y Administración.

Reinado de Isabel II de España

Segue a:
Manuel Pando Fernández de Pineda
Lorenzo Arrazola
(1864-1864)

Precede a:
Alejandro Mon y Pidal
Presidente do Goberno de España