Afonso Carlos, duque de San Jaime

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Afonso Carlos de Borbón e de Austria-Este (Londres 1849 - Viena 1936) foi pretendente carlista ao trono de España co nome de Afonso Carlos I (1931-1936), tamén coñecido como duque de San Jaime.
Fillo do pretendente carlista Xoán e María Beatriz de Austria-Este e irmán do tamén pretendente Carlos, educouse na familia da súa nai. Pertenceu ao corpo dos suavos do exército dos Estados Pontificios. Casou en 1871 con María das Neves de Braganza e durante a Terceira Guerra Carlista o seu irmán nomeouno comandante xeneral de Cataluña, cruzou a fronteira francesa en decembro de 1872 e xa en Cataluña entrou en desavinzas con Francesc Savalls, en 1873 solicitou a unión do exército de Cataluña e do Centro e en 1874 organizou unha ofensiva por terras de Aragón e Castela a Nova, que o levaron a conquistar Cuenca. Pero a decisión do seu irmán de volver a separar os exércitos do Centro e Cataluña provocou a súa dimisión e a súa marcha de España. No exilio descatou na organización de asociacións contra os duelos.
Tras a morte do seu sobriño, Xaime, duque de Madrid o 2 de outubro de 1931, Afonso Carlos converteuse no pretendente carlista. O 23 de xaneiro de 1936 designou rexente a Xavier de Borbón-Parma e o 29 de setembro de 1936 morría Afonso Carlos tras ser atropelado por un automóbil.

Outras linguas