Apostasía
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Acción de apostasiar, o que segundo as acepcións máis habituáis pode ser:
- Negar da fe de Xesucristo recibida no bautismo.
- Dito dun relixioso: Abandoar de xeito irregular a orden ou instituto ao que pertence.
- Dito dun crego: Prescindir habitualmente da súa condición de seu, por incumplimento das obrigas propias do seu estado.
- Fig. Abandoar un partido para entrar noutro, ou cambiar de opinión ou doutrina.
En todas estas acepcións o senso ven sendo o mesmo: abandoar ou negar unha doutrina orixinalmente aceitada pero dende un rexeitamento completo da mesma (fronte ao rexeitamento parcial ou deturpado da herexía). Máis especialmente o termo alude á renuncia formal, por parte de alguén, a pertencer á comunidade de fieis dunha relixión instituida determiñada e nese sentido é tradicionalmente un termo marcadamente pexorativo, pois era aplicado polos crentes a aqueles que . abxuraban da crenza común.
A etimoloxía da verba ten a súa orixe en dous termos gregos clásicos: απο (apo), "fora de" e στασις (stasis), "colocarse"; o termo completo: αποστασις (apostasis) ten tamén o significado de rebelión ou deserción militar. Na actualidade o sentido de todos iles manténse case que invariabél. Haberá que analizar como varía o seu significado dependendo dos contextos ideolóxicos nos que se inserte.
Dende o punto de vista relixioso, a apostasía é un vicio, a corrupción da virtude da piedade, no sentido de que supón á negación explicita e consciente de cumplir cos deberes relixiosos formalmente establecidos polo dogma e polo mesmo trátase dun pecado. Como consecuencia desta concepción a apostasía é tamén considerada coma un delito eclesiástico e como tal atópase suxeito a penalizacións de diversa índole: excomunión, ostracismo, pena de morte, etc. Estas penas soen estar reguladas atraverso dos código legáis correspondentes a cada relixión, como é o caso do direito canónico católico onde o canon 1364 é explicito ao respeito.
Dende a perspectiva do ateismo e do agnosticismo tradicional, a apostasía non é máis que o final dun longo proceso secular de pérdida da fe nos resultados do pensamento mítico por parte da conciencia humana e un recoñecemento implícito da independencia liberadora dos valores da racionalidade fronte ao adoutrinamento dogmático relixioso.
Nos últimos tempos o movemento laicista, librepensadores de diferentes correntes e moitos científicos empregan a apostasía como estratexia política activa para defender e garantir a liberdade de conciencia e acción frente aos poderes eclesiásticos, sendo que os papéis tradicionáis aparecen invertidos, pois son os propios apóstatas os que esixen a exclusión formal como membros recoñecidos da(s) igrexa(s) fronte ás fortes reticencias destas últimas por ter que recoñecer a pérdeda masiva de miles de ata agora supostos fieis.
Índice |
[editar] Apóstatas célebres
[editar] Do Cristianismo
- Bertrand Russell
- Friedrich Nietzsche
- Xudas Iscariote
- Xuliano o Apostata emperador romano.
[editar] Do Islam
- Ayaan Hirsi Ali, crítico do Islam.
- Salman Rushdie Acusado de apostata e sentenciado a morte polo imán iraní Homeini a causa da publicación do seu libro: Os versos Satánicos.
[editar] Do Xudaismo
- Baruch de Spinoza, excomulgado pola comunidade xudía a causa do seu pensamento filosófico e político.
- Xesús de Nazaret
[editar] Do Hinduismo
- Ambedkar
- Periyar Ramasami
[editar] Enlaces relacionados
- Arrenego Rede Apostática Galega
- Modelo de carta para apostatar (exclusión da igrexa católica).
- Conferencia Episcopal Española, institución dos bispos españois.
- Institucións do direito canónico (Libro III-de penas e delitos eclesiásticos)