Ivo Andrić
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Ivo Andrić (Dolac, Bosnia 1892 – Belgrado 1975) foi un escritor iusgoslavo en serbio e croata. Premio Nobel de Literatura en 1961.
Ivan Andrić (Ivo é o diminutivo de Ivan) naceu preto de Travnik, Bosnia (entón parte de Austria-Hungría) nunha fmalia católica de bosnios croatas de Saraxevo. Comezou a súa educación no instituto de Saraxevo, continuando os seus estudos en Zagreb, Viena e Cracovia. Debido ás súas actividades políticas as autoridades austriacas detivérono durante a Primeira Guerra Mundial.
Cando se formou o Reino dos Serbios, Croatas e Eslovenos ( despois denominado Reino de Iugoslavia), Andrić ocupou diversos postos diplomáticos, incluído o de embaixador en Alemaña (1939-1941), onde tentou impedir o encarceramento de moitos intelectuais polacos, atopando obstáculos do seu propio goberno, polo que presenta a súa dimisión, retirouse a vivir en Belgrado.
Andrić publicou o seu primeiro poema en 1911. O material da súa literatura tómao da historia, folclore e cultura da súa Bosnia natal. Andrić escribiu as súas primeiras obras en croata (30% da súa obra), pasando despois a escribir en serbio (70% da súa obra), mentres apoiaba a noción dunha lingua serbio-croata, como a maioría dos serbios e croatas contemporáneos.
[editar] Obras
- Put Alije Đerzeleza (A viaxe de Alija Đerzelez) 1920
- Na Drini ćuprija (A ponte sobre o Drina) 1945
- Gospođica (Señorita) 1945
- Travnička hronika (A crónica de Travnik) 1945
- Priča o vezirovom slonu (O elefante de Vizier) 1948