Ramón Verea
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Ramón Silvestre Verea García naceu o 11 de decembro de 1833 en San Miguel de Curantes (A Estrada). Estudou en Santiago de Compostela.
Emigrou a Cuba onde traballou como mestre e escribiu dúas novelas La cruz de piedra e Una mujer con dos maridos. En 1865 trasládase a Nova York, onde inventará a súa máquina de calcular. O goberno americano concedeulle a patente o 10 de setembro de 1878, o mesmo ano no que gañou unha medalla da Exposición Mundial de Inventos de Cuba.
Tras un tempo trasládase de novo a Guatemala, exilado pola súa forte oposición á política colonianista americana, e despois a Bos Aires-Buenos Aires. Nesa cidade fundaría a revista O Progreso, e seguiría publicando e exercendo de xornalista. Morreu só e pobre na capital arxentina o 6 de febreiro de 1899. Foi soterrado nun panteón anónimo do camposanto do Oeste.
A súa calculadora era una máquina dunhas 50 libras de peso, 14 pulgadas de longo, 12 de ancho e 8 de alto, capaz de sumar, multiplicar e dividir números de nove cifras, admitindo ata seis números no multiplicador e quince no producto. A multiplicación resolvíaa mediante un método directo baseado nun mecanismo patentado por Edmund D. Barbour en 1872, que empregaba un sistema que obtiña valores duna táboa de multiplicar codificada de xeito similar o sistema Braillie. O aparello podía resolver 698.543.721 x 807.689 en vinte segundos, unha velocidade sorprendente para a época. No entanto, Verea non perseguía máis que demostrar que os españois podían inventar igual cós americanos, polo que o seu invento só deixou pegada na historia da computación como base para futuras máquinas, como a de Otto Steiger.
A súa máquina consérvase nos depósitos da sede central de IBM, en White Plains (Nova York) formando parte da coleccion iniciada en 1930 por Thomas J. Watson Sr., presidente fundador de IBM.