Miro Villar
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Miro Villar (Cee, 1965) é un profesor de lingua e literatura galegas que destaca como poeta, narrador, tradutor en diversas revistas e publicacións periódicas e crítico literario. É membro do Batallón Literario da Costa da Morte, do Consello Editorial da colección de poesía "Ablativo Absoluto" de Edicións Xerais de Galicia e do Comité de Redacción da revista Dorna.
Índice |
[editar] Obra
[editar] Poesía
- Ausencias pretéritas (Espiral Maior, 1992)
- 42 décimas de febre (Toxosoutos, 1994)
- Abecedario da desolación (Espiral Maior, 1997; premio Tívoli-Europa 1998)
- Equinoccio de primavera (Esquío, 1998; finalista do premio Tívoli-Europa 1999)
[editar] Narración
Como narrador recibiu nos anos 1985 e 1987 o premio de relato curto Modesto R. Figueiredo do Patronato Pedrón de Ouro
- Augas de silencio e Verbas cruzadas con Amaranta (Ediciós do Castro, 1987/1988)
- Carlota, a marmota (Xerais, 2000) (literatura infantil e xuvenil).
[editar] Ensaio
- Antoloxía poética de Gonzalo López Abente (Espiral Maior, 1995)
- Unha lectura de O soño sulagado (Xerais, 1998)
- Roberto Blanco Torres. Orballo da medianoite (Xerais, 1998)
- A poesía galega de Xervasio Paz Lestón (Do Castro, 1998)
[editar] Tradutor
- As pegadas de Santiago na cultura de Fisterra de Benjamín Trillo Trillo (Fundación Caixa Galicia, 1999)
- Calafrío de Jorge Justo Padrón (Xerais, 2000)
- poemas de Bernardino Graña en Poesía gallega contemporánea (Litoral, 1996).