Nacionalismo asturiano

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Bandeira nacionalista asturiana
Agrandado
Bandeira nacionalista asturiana

No Principado de Asturias, malia non ser un fenómeno tan destacado como nos casos de Cataluña ou o País Vasco, o nacionalismo déixase notar na política asturiana, aínda que máis a un nivel de movemento social que de elemento cunha clara represtación institucional.

Pese a este menor arraigo do nacionalismo, Asturias ten vivido varias etapas de soberanía política, coa época do Reino de Asturias entre os anos 718 e 925, a declaración de soberanía da Xunta Xeral do Principado de Asturias de 1808, e o Consello Soberano de Asturias e León de 1937.

Índice

[editar] Historia

O nacionalismo asturiano xurde durante a Transición. O Conceyu Nacionalista Astur, fundado en 1976, sería o primeiro partido nacionalista en Asturias. Na década de 1980, con ocasión da promulgación do Estatuto de Autonomía de Asturias, xurden varios partidos nacionalistas de diversas tendencias ideolóxicas como Andecha Astur, Conceyu Independiente d'Asturies, Ensame Nacionalista Astur ou Partíu Asturianista.

Nas eleccións asturianas de 1991, Xuan Xosé Sánchez Vicente, do Partíu Asturianista logrou un escano na Xunta Xeral do Principado de Asturias representado a Coalición Asturiana. Nas eleccións de 1995 o PAS acada un deputado en solitario, repetindo Xuan Xosé Sánchez Vicente. Nas eleccións de 2003, Bloque por Asturies se presentou en coalición con Izquierda Unida, logrando fomar parte do goberno xunto á FSA-PSOE.

[editar] Oposición ó "covandonguismo"

Unha das características do nacionalismo asturiano é a oposición ó uso que o nacionalismo español fai da figura de Don Paio e a Batala de Covadonga, o chamado "covandonguismo", como Pelayo Rojo indica nun artigo titulado Por un novo nacionalismo asturiano

[editar] Diferenciación coa cultura mediterránea e reinvindicación da cultura atlántica

Asturias, como unha zona de influencias culturais celtas, presenta para os nacionalistas asturiáns diferencias significativas con outras zonas de España máis influidas por unha cultura mediterránea.

[editar] A cuestión do asturleonés

O asturiano (tamén chamado bable, asturleonés ou leonés), carece de ofialidade na comunidade autónoma asturiana, aínda que o Estatuto de Autonomía lle recoñece unha especial protección. Tódolos anos sóense facer concentracións e concertos en favor da oficialidade do asturiano.

Durante o franquismo, ó contrario que noutras comunidades como Cataluña ou o País Vasco, onde o idioma catalán e o éuscaro foron reprimidos, o que provocou un despunte do sentemento nacional, en Asturias a lingua local foi ridiculizada o que tivo como consecuencia que a poboación tendese a esquecela e deixar de empregala, ó considerarse socialmente "pouco culto" a quen falase en asturiano. Hoxe se estima que o faban 550.000 personas en Asturias, onde 100.000 o teñen como primeira lingua e 450.000 como segunda.

[editar] O nacionalismo asturiano de corte liberal

  • Unión Asturianista (coalición formada polo Partíu Asturianista e a Unión Renovadora Asturiana)

[editar] O nacionalismo asturiano de corte esquerdista

[editar] Notas

    Outras linguas