Nikolái Vasílievich Gógol

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Nikolái Vasílievich Gógol (Никола́й Васи́льевич Го́голь).

Escritor nado o 31 de marzo de 1809, en Sorochinstski, na rexión ucraína de Poltava, nunca familia pertencente a baixa nobreza campesiña rutena e morto 4 de marzo de 1852, en Moscova.

[editar] Vida

En 1820 marcha a vivir a San Petersburgo, onde traballa como funcionario público, profesa a amizade con Puschkin e dase a coñecer entre os círculos literarios locais. Eiquí vivirá gran parte da súa vida.

En 1836 publicou con grande éxito a súa obra teatral "O inspector".

Entre 1836 y 1848 viviu principalmente en Roma, viaxando por Alemaña, Suiza, Francia ou a propia Italia. Alí comezou a escribir unha novela que é considerada coma o seu mellor traballo e unha das maiores novelas da literatura universal, "As almas mortas" (1842).

De inestable personalidade, víctima de profundas e longas crísis depresivas nesta época acerecentouse o seu interese polo misticismo o que o leva a viaxar a Terra Santa.

Ao seu regreso cae baixo a influencia dun sacerdote fanático o cal convenceuno de que as súas obras narrativas eran pecaminosas. A raíz disto destrúe gran cantidade dos seus manuscritos inéditos, entre eles a segunda parte de "As Almas Mortas".

Morreu o 4 de marzo de 1852, en Moscova.

Na súa época foi considerado por uns como escritor románticos e por outros precursor do realismo; liberal para uns, reacionario para os outros; en conclusión, na actualidade grande mestre da literatura universal e primeiro (cronoloxicamente) e gran prosista e novelista ruso para todos.

O sentido do humor, a ironía e o realismo mesturado co fantástico xuntánse en tódalas súas obras.

A súa obra, como ocorre con O Quixote, o seu libro predilecto, fanse imprescindibles para entender a "cultura occidental".

[editar] Obra literaria

1831.- “Veladas no caserío de Dikanka”, conxunto de relatos cortos sobre a vida na Ucrania, foi un libro recibido con moito entusiasmo. Con relatos como “Noite de Maio ou a Afogada”.

“A Perspectiva Nevski”.

“Diario dun tolo”.

“A Feira de Sorochinetz”.

“O Nariz”. Pequena xoia literaria do xénero fantástico, onde o apéndice do protagonista decide independizarse del e usurparlle a súa personalidade.

1835.- “Mirgorod”, inclúe o relato Taras Bulba, ampliado e convertido en novela mais tarde.

1836.- “O Inspector”. Divertida sátira acerca da codiza e estupidez dos burócratas. Escrita en forma de comedia de errores, e considerada por moitos como unha das obras más significativas do teatro ruso. Nela, os burócratas locais dunha aldea confunden ao viaxeiro cun inspector gubernamental ao que esperaban e ofrécenlle todo tipo de agasallos e coidados para que pase por alto tódalas irregularidades que están a cometer.

1842.- “Taras Bulba”.

1842.- “As Almas mortas”. O conselleiro colegial Pável Ivanovich Chichikov, un aventureiro ambicioso, astuto y falto de escrúpulos, vai dun lugar a outro comprando, roubando e estafando para conseguir os títulos de propiedad dos servintes que aparecen nos censos anteriores pero que xa están mortos, polo que se lles chamaba 'almas mortas'. Con estas 'propiedades' como aval, planea conseguir un crédito para comprar una propiedade con 'almas vivas. Ao redor destas viaxes o autor fai profundas reflexións sobre a degradante e sofocante influencia da servidumbre, tanto para o servo como para o amo na Rusia rural da súa época.

1842.- “O capote”, relato corto acerca dun ocupado funcionario, víctima da inxustiza social