Luís Seoane
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Luís Seoane naceu en Bós Aires en 1910, fillo de emigrantes. Fixo o bacharelato en A Coruña e Dereito en Santiago de Compostela, onde participou na actividade política e cultural estudiantil. Exerceu de avogado laboralista na Coruña e foi membro do Partido Galeguista.
No 1937 exilouse en Bós Aires, sendo o principal promotor de moitas empresas culturais, da emigración e do interior (revistas, editoriais, complexo de Sargadelos, etc.). A súa obra como artista gráfico foi importantísima: debuxante, gravador, deseñador de libros e de obxectos cerámicos, cartelista, pintor... Luís Seoane é un dos máis grandes plásticos galegos de tódolos tempos, e sen dúbida o máis completo e coñecido. Nas últimas décadas da súa vida, alternou a residencia en América con viaxes a Galicia. Morreu na Coruña en 1979. Publicou numerosos estudos e ensaios de arte, obras de teatro, crónicas radiofónicas, etc.
Como poeta publicou Fardel de exilado (1952), Na brétema, Santiago (1956), As cicatrices (1959), A maior abondamento (1972). No 1977 saíu un volume coa súa obra poética enteira.
Adicóuselle o Día das Letras Galegas en 1994
[editar] Obra en galego
Poesía
- Fardel d'eisilado (Bos Aires, Ediciós Anxel Casal, 1952)
- Na brétema, Sant-Yago (Bos Aires, Ediciones Botella al Mar, 1956)
- As cicatrices (Bos Aires, Editorial Citania, 1959)
Narración
- Tres follas de ruda e un allo verde (inédito). Publicado en traducción castelá: Tres hojas de ruda y un ajo verde (Bos Aires, Ediciones Botella al Mar, 1948)
Teatro
- A soldadeira (inédita). Publicada en traducción castelá: La soldadera (Bos Aires, Editorial Ariadna, 1957)
Ensaio
Grabados e dibuxos con textos literarios