Historia urbana de Shanghai

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

As orixes de Shanghai son tardías e humildes para se tratar dunha cidade chinesa: durante a dinastía Song, no século XI, aparece coma unha pequena e aillada aldea de pescadores. A súa situación no medio do delta do río Yangtzé provocou o retraso. Ubicación que, paradoxalmente, co tempo vai resultar privilexiada e motivo da súa ascensión ata se converter nunha das maiores metrópolis do planeta.

No ano 1553 (dinastía Ming), a entón pequena cidade rodéase dunha muralla para se defender dos piratas xaponeses que de cando en vez a atacan [1]. Era naqueles tempos un porto de cabotaxe máis, a beira dun brazo do delta, o río Huangpu, perto da costa do Mar do Leste da China. A estructura urbana é a tradicional malla ortogonal do urbanismo chinés aínda que a muralla que a rodea sexa circular.

Ata o século XIX, a cidade prospera co algodón que cultívase nos seus arredores. Fora de murallas, somente crecen os arrabaldes portuarios cara o río [2].

No 1842 vaise producilo acontecimento decisivo da historia de Shanghai: coa sinatura do Tratado de Nanjing que pon fin as guerras do opio, China debese abrir ao comercio exterior e facilitar o asentamento das potencias coloniais en cinco portos. O máis preeminente pola súa excepcional posición vai ser o de Shanghai. A primeira concesión, a británica, váise desenvolver ao norte da cidade amurallada chinesa ata o río Wusong, pequeno tributario do Huangpu [3].

Desta maneira orixinal, coma un agregado de cidades, configúrase a Shanghai cosmopolita de comezos do século XX: a concesión francesa, a americana, a xaponesa e alemana, a internacional en fin [4][5]. Todas bordeando o Huangpu pola beira oeste, onde se constrúen os muelles do activo porto e, dando servicio a todos eles e facendo de fachada da cidade, aparece a gran avenida coñecida coma o Bund [6].

Xusto enfronte, na beira leste, unha zona de galpones e fábricas, vaíse producir o último acto do espectacular crecemento urbano de Shanghai. Como cidade abandeirada das transformacions da economía china ao capitalismo, o distrito de Pudong estáse a converter nestes últimos vinte anos nunha visión do futuro [7]. Rañaceos, aeroporto, o tren mais rápido do mundo, de levitación magnética (maglev) e a exposición universal do 2010 [8].