Faro de Alexandría

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

O faro de Alexandría
Agrandado
O faro de Alexandría

O Faro de Alexandría foi unha das sete marabillas do mundo antigo.

Construido en 279 a.C por Sostrato de Cnido por orde de Tolomeo I na illa de Pharos, enfrente de Alexandría, consistía nunha xigantesca torre sobre a que unha fogueira permanente marcaba a posición da cidade aos navegantes, dado que a costa nesa zona era demasiado chá e por aquel entón carecíase de calquera referencia para a navegación.

A súa altura alcanzaba 134 metros e para a sua construción utilizáronse grandes bloques de vidro, que foron empregados como cimentos para aumentar a resistencia contra a forza do mar. O resto do edificio era de forma octogonal sobre unha plataforma de base cadrada, e estaba composto de bloques de mármore unidos con chumbo fundido. Na parte mais alta, un grande espello metálico reflectía a luz do sol durante o día, e pola noite proxectaba a dunha grande fogueira até unha distancia de 50 km. Na parte superior do faro había unha estatua, e discútese se era de Zeus ou de Poseidón, e aínda tamén hai quen di que había as estatuas destes dous reis gregos.

Coa excepción das grandes pirámides de Giza, só o faro sobreviviu ao resto das Sete Marabillas do Mundo Antigo. Porén, foi severamente danado polos terremotos de 1303 e 1323, até o punto de que o viaxeiro árabe Ibn Battuta escribiu que lle foi imposíbel entrar nas ruinas. Os restos desapareceron en 1480 cando un sultán de Exipto, chamado Qaitbay, usou as ruinas para construir unha fortaleza na zona.

O faro de Alexandría, segundo Martin van Heemskerck.
Agrandado
O faro de Alexandría, segundo Martin van Heemskerck.

Pharos deu orixe á palabra "faro" na maior parte das linguas romances: francés (phare), italiano (faro), portugués (farol) e castelán (faro).