Cinema de terror

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Cinema de terror

  • A etapa muda:

O día que os irmáns Lumiére realizaron a súa primeira sesión de cinematógrafo converteron o director dun espectáculo dedicado á maxia no pai dos efectos especiais, e do cine fantástico como tal. O francés George Méliès, impresionado polo invento, non só fundou o “Montruil-sous-Bois”, o primeiro estudo cinematográfico da historia, senón que foi un dos directores máis destacados do cine dos comezos de siglo, que estivo inicialmente plagado de películas de fantasía, até que o público se comezou a decantar por historias e dramas máis realistas. Un dos films máis destacados de Méliès foi “Viaxe á Lúa”, escrito no ano 1902. Nestes primeiros “films”, as técnicas de efectos especiais procedían das usadas no teatro, ou de métodos clásicos, como a "lanterna máxica". As historias alimentábanse da literatura e o folklore popular. A primeira adaptación de Frankenstein rodábanse no ano 1910. Poucos anos despois, no ano 1913, George Fuchs fundou o Artistic Theatre en Munich, onde se asentarían as bases da escenografía expresionista. O expresionismo alemán tería como tema esencial o terror, como demostra “o estudante de Praga”, de Paul Wegener, estreada no ano 1913.

Mentres, nos Estados Unidos, un coñecido actor de teatro debuta no cinema. Coñecido como "o Home das 1000 caras", Lon Chaney sería máis tarde a primeira gran estrela do cinema de terror. No ano 1917, Chaney interpretará a "Alonso", o home sen brazos do circo, que se lle amputaría realmente polo amor da Estreliña (Joan Crawford) nas “Gadoupas Humanas”, uns dos primeros films do director Tod Browning. Chaney e o expresionismo alemán proporciónanos as películas máis memorábeis da época. Aló polo ano 1917, Robert Wiene plasma as constantes do cine expresionista no “Gabinete do Doctor Caligari”, ó igual que faría Murnau no ano 1922 con “Nosferatu”, “o Vampiro”, primeira versión do relato “Drácula” de Bram Stoker.

Outro clásico do expresionismo é Metrópolis feito en 1926, dirixida por Fritz Lang. A película é considerada hoxe en día como o primeiro film da ciencia ficción. No ano 1931, Lang dirixiría “M”, “o Vampiro de Dusseldorf”, protagonizada por Peter Lorre, e baseada na historia de Peter Künten. O título orixinal, “os Asasinos entre nós”, entre outras circunstancias personais do director, precipitan a súa saída do país, escapando dos nacis, aló polo 1933.

Lang non é máis que un dos moitos directores e actores centroeuropeos que tiveron que emigrar a América, perseguidos polo fascismo. O primeiro éxodo xermano prodúcese en 1925, e intensifícase no 1927. Peter Lorre emigrará en 1935, e Bela Lugosi foise a Estados Unidos en 1921, debido ás súas actividades esquerdistas en Hungría, un pasado que xa lle estaba causando problemas. Mentres, Lon Chaney estreaba “o Corcovado de Notre Dame” no 1923, e “o Fantasma da Ópera” no 1925, o seus films de terror máis famosos. No ano 1928, o cinema sonoro expándese, xa de manera considerábel. O primeiro film sonoro do xénero que se lembra é “o Home que Ri”, de Paul Leni, que o rodaron nuna versión muda no ano 1927, e que se sonorizou ó ano seguinte para a súa distribución.


[editar] Enlaces

Hammer Productions

[editar] Véxase tamén