Suevos
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Os suevos (lat. suebi ou suevi; alemán Sueben [1] ou Sweben) son un pobo xermánico procedente do norte de Europa. O seu asentamento primitivo atópase na zona do mar Báltico, chamado polos romanos Mare Suebicum. Tácito menciónaos, aínda que chama suevos a tódolos pobos xermánicos do leste.
Nas súas migracións, os suevos dirixíronse cara o sur e o oeste, quedando un tempo na área da Alemaña moderna. Aínda existe unha rexión alemá chamada Suabia (Schwaben [2]) que ven equivaler ao antigo reino de Württemberg no moderno estado de Baden-Württemberg e a zona sudoccidental de Baviera, con centro en Ulm. Nesta época, varias tribos se separaron do grupo central dos suevos para formar os alamanes, de onde, a través do francés, nos chega o nome de Alemaña.
Os primeiros contactos coñecidos entre os suevos e os romanos datan do século I a.C., na Guerra das Galias Ariosto enfrontouse con César, e posteriormente estableceron relacións comerciais que se traduciron nunha certa romanización.
O 31 de decembro do 406 os suevos xunto a alanos e vándalos atravesaron o limes que separaba os pobos xermánicos do Imperio Romano, non está clara a razón para traspasar o límite, pero probablemente a presión demográfica unida ós problemas internos que viña atravesando o Imperio, aumentado coa falta de soldados que vixiasen a fronteira cos que contaba Estilicón, o encargado de defender o imperio dos xermanos e á desconfianza que deste tiña o emperador Honorio.
Tras permanecer un termpo na Galia, os suevos establecéronse na Gallaecia cara o ano 410. Debido ao seu escaso número estiveron agrupados. O seu réxime de goberno era a monarquía. Os reis suevos esténdense desde Hermerico no ano 409 ata Audeca, que no ano 585 foi derrotado polo rei visigodo Leovixildo.