Sancho II de Castela

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Sancho II (1037-1072) foi rei de Castela.

Cando herdou do seu pai Fernando I o reino de Castela, tamén herdou os problemas dos limites territoriais con Navarra, León e Aragón. Unha das súas primeiras medidas foi restaurar a sede episcopal de Oca e trasladar a sua capital a Burgos. Os problemas con Sancho IV de Navarra viñan polas lindes da Rioxa, mentras que con Aragón foron os intereses que se contrapuñan respecto ao Reino taifa de Zaragoza.

As súas primeiras iniciativas politicas foron ao de atacar no verán do 1067 a al-Muqtadir de Zaragoza, probablemente para lle exixir o pago das parias debidas, o que o levou a enfrontarse con Sancho IV, a quen lle arrebatou Pancorbo e parte de Bureba. Otorgou mercedes os monasterios de Oña, Arlanza e San Millán da Cogolla. Na parte occidental do seu reino optou pola mesma política do seu avó, que foi o de intentar a anexión de León como medio pra evitar os enfrontamentos.

O conflito con Afonso VI esbózase no ano 1068, con enfrontamentos aillados, o que non perxudica o acordo entre os dous reis para desposuir ao seu irman García do Reino de Galiza. Pero no ano 1072 o enfrontamento en Golpejera, onde Rodrigo Díaz de Vivar actuou como alférez do rei Sancho, remata co apresamento de Afonso, quen foi conducido a Burgos, mentras Sancho se dirixia a León onde se coroaba a si mesmo diante da negativa do bispo Pelaio de Oviedo a facelo. O interese maior de Sancho foi completar o alonxamento politico de seus dos irmáns: na primavera dese ano, marchou contra García, quen se refuxiara no sul do seu reino, e derrotouno en Santarém, obrigándoo a exiliarse en Sevilla. A continuación enviou o seu irmán Afonso exiliado a Toledo. Xa tiña con isto todo o poder nas suas mans, pero necesitaba atraer a todas as forzas políticas do seu reino e evitar as revoltas que se poidesen producir.

Concluía o verán cando a sua irmán Urraca e máis o conde Pedro Ansúrez se declararon en rebeldía. Os rebeldes refuxiáronse en Zamora, a onde acudiu o rei, cercando a cidade. O sábado 6 de outubro do 1072 foi asasinado por un tal Vellido Ariulfi (Vellido Dolfos) segundo as crónicas da época.

As acusacións contra Urraca, por instigación do seu irmán Afonso e pola súa propia ambición do poder, foron as que marcaron a volta de Afonso dende Toledo cara a Zamora e León para tomara as reendas de todo o reino, que xa estaba agora nas súas mans