Asadur, Maceda
Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Asadur (do latín Saturius ou villa Saturii) é un pequeno núcleo poblacional do concello de Maceda, situado nas abas do monte do Rodicio, coñecidas na Idade Media como 'costa de Sadur'. Hai constancia documental deste lugar (víd. Emilio Duro Peña 1973: Archivos Leoneses, nº 54:309-365) dende o seculo X ata mediados do seculo XIV por fundarse un mosterio de monxas bieitas ('touquinegras'). Na igrexa conservase a pedra máis antiga do contorno, utilizada como ara do altar maior ata a reforma do Concilio Vaticano II. Creese que se remonta o seculo III d.C. e nela figura unha inscrición en latín a modo de dedicatoria ó cuestor romano Licinius, que di así: "Q. Licinio Veget. / res p. Int. / super alia con/plura merita / pares cum fisco/ rationes infati/gabili cura et / indsutria eius / consecuta (trad.: A respública dos Interamnenses fai esta dedicatoria a Quito Licionio, pero sobre todo a causa da súa infatigable preocupación e traballo por obter do Fisco xustiza nos tributos para aquela).
Patrick Le Roux (1996: "As ciudades da Gallaecia romana durante O alto Imperio", en Gerión, nº 14:363-379, Servicio de publicacións da Universidade Complutense de Madrid) afirma que esta inscripción "permite situar de modo case seguro o lugar central dos interamici". Patrick Le Roux situaría a civitas Limicorum ou a civitas Interamicorum e o seu oppidum de nome descoñecido na aldea de Asadur, municipio de Maceda (Ourense).
No lateral oeste da Iglexa (fachada exterior da sacristía) conservase un baixorrelevo que Emilio Duro Peña (1973) calificou de 'prerrománico'; Eligio Rivas (1991: un baixorrelevo en Asadur coa escea do Calvario", en Porta da Aira, 4:9-26) calificao de 'visigótico'. Na esquina superior dereitaa aparece unha breve inscripción en dobre líñaa: "IhS IN CRU/CE" (Xesús na Cruz). Da importancia histórica desta poboación da unha idea o sarcófago da capela da Virxe Dolorosa, situada ó lado da epístola, onde está soterrado don Pedro Vázquez de Castro, Comisario do Santo Oficio e señor dos cotos de Outeiro do Cabo, Cas García e granxa da Chaira de Vascós. Na parede, debaixo do escudo, una inscripción rota por unha ventá aberta con posterioridade di así: "Esta capela (fundou e) dotou o Ldo. Pº Vázques de Cas(tro comi)sario do sto. oficio e abade de Asad(ur an)o de 1656". E no frontal do sepulcro ben conservado hoxe reza o seguinte: "Aquí está o corpo do comissario (don Pedro) Vazquez fundador desta capela. Ano de 1856".