Hospital de la Santa Creu de Barcelona
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Hospital de la Santa Creu é un edificio gótico do século XV, situado na cidade de Barcelona, que se vai crear coa finalidade de axuntar nun só edificio os diferentes hospitais que había na cidade.
A primeira pedra do Hospital vaise poñer o 1401 coa presenza do rei Martiño I. O edificio, obra de Guillem d'Abriell, vaise planificar dunha maneira grandiosa en catro ás de construción con dúas plantas que rodeaban un patio porticado, segundo o coñecido modelo oriental.
En 1414 a obra estaba rematada na súa maior parte, un século despois remprendeuse o que faltaba, utilizando unha técnica construtiva máis depurada. Durante o século XVI, nunha das diversas reformas que sufriu, derrubouse unha as ás e construíuse un outro patico porticado unido ó primeiro, onde actualmente se conserva a gran escaleira monumental de dá acceso á sala de lectura da Biblioteca de Catalunya.
O conxunto de edificios inclúe unha pequena igrexa gótica que dá á rúa Hospital e unha casa do século XV (antigo arquivo do Hospital) con pórtico flamíxero.
En 1703 Antoni Viladomat i Manalt, un dos pintores barrocos cataláns máis importantes, pintou a capela de Sant Pau.
No remate do século XIX o hospital quedara obsoleto polo medre da cidade e os novos avances da medicina e a hixiene e decidiuse trasladalo a unha nova localización, o Hospital de Sant Pau, que se vai construír entre 1902 e 1930.
En 1926 o concello vai mercar o edificio e iniciou a reconstrución. Actualmente o conxunto inclúe a sede da Biblioteca de Catalunya (desde 1939), do Institut d'Estudis Catalans (desde 1931), da Escola Massana (desde 1935) e dúas bibliotecas públicas da Deputación de Barcelona (as de Sant Pau e Santa Creu).
O 3 de xuño de 1931 vai ser declarado Monumento Histórico Artístico de Interese Nacional.