Arquitectura

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Arquitectura é a arte e ciencia de deseñar edificios e estruturas. Outra definición máis ampla incluiría o deseño de todo o que rodea ó edificio, desde os planos da cidade (urbanismo) ata o mesmo deseño do mobiliario.

O Colloseum, Roma, Italia
Agrandado
O Colloseum, Roma, Italia

Índice

[editar] Introdución e Orixe

De acordo a un traballo moi antigo sobre a materia, De Architectura, Vitruvius; un bo edificio ten que ter Beleza (Venustas), Firmeza (Firmitas) e Utilidade (Utilitas); a arquitectura pode ser descrita coma unha mistura entre eses tres elementos, xunto con outros máis poderosos. Unha definición de actualidade ve á arquitectura como un compoñente estético, estrutural e funcional. Non obstante, mirado doutro xeito, a súa función, pode ser vista englobando todos eses criterios, incluindo a estética e os filosóficos.

A arquitectura é un campo multidisciplinario, que inclúe as matemáticas, ciencia, arte, tecnoloxía, ciencias sociais, política, historia, filosofía, e outras. En palabras de Vitrivius, "A arquitectura é unha ciencia, levando consigo outas ciencias, e adornada con moito e variado aprendizaxe: pola axuda do cal fórmase un xuízo de aqueles traballos que son o resultado de outras artes. El engade que un arquitecto debería estar moi ben formado en campos como a música, astronomía, ect. e na filosofía en particular. De feito, o Racionalismo, Empiricismo, Estruturalismo, postestruturalismo e fenomenoloxía son algunhas direccións da filosofía que influiron na arquitectura.

[editar] Teoría e Práctica

Moitos arquitectos pensan que a relevancia da Teoría sobre a Práctica non debe ser moi enfatizada. Vitrivus dixo: " A Práctica e Teoría son os pais da Arquitectura. A Práctica é a frecuente e continua contemplación do xeito de executar calquer traballo dado, ou do mero traballo das mans, para a conversión do material no mellor e máis preparado camiño. A Teoría é o resultado do razonamiento o cal demostra e explica que o material traballado foi tan transformado para cumprir o seu fin proposto. Porque o arquitecto meramente práctico non é capaz de asignar os suficientes razoamentos ás formas que el adopta; e o arquitecto meramente teórico tamén erra, abarcando a sombra en vez da sustancia. O que é teórico e ó mesmo tempo práctico, está polo tanto, dobremente armado; e é capaz de probar, non só as propiedades do seu deseño, senón tamén de levalo ata a execución.

[editar] Arquitectura e edificios

A diferenza entre arquitectura e edificio é un tema subxectivo que chamou e chama a atención de moitos. De acordo a Nikolaus Pevsner, historiador europeo do século XX, "un aparcadoiro de bicicletas é un edificio, a Catedral de Lincoln é una peza de arquitectura". Mais, a división non está tan clara. O "Arquitectura sen arquitectos" de Bernard Rudofsky consolidou un enteiro rango de estruturas deseñadas por xente corrente nun reino da arquitectura. Co tempo vaise consensuando o que a arquitecture é ou non é, moi posibel porque o tempo é un filtro moi eficiente. Se como Vitrivius consideramos á arquitectura como un bo edificio, logo iso quere dicir que a mala arquitectura non existe?. Para solventar esta dúbida, especialmente co aumento do número de edificios no mundo de hoxe, a arquitectura pode ser definida como o que fai o arquitecto. Isto emplazaría o énfasis sobre a arquitectura e do arquitecto.

A Arquitectura é tamén a arte de deseñar as construcións que rodean ós humáns. Edificios, paisaxe, e deseños das rúas poden ser usados para impartir tanto a funcionalidade como a estética dun proxecto. A eleizón dos materiais e das cores poden ser usados para mellorar ou misturar edificios coa paisaxe. Algunhas caractarísticas da Arquitectura como cornisas, entrantes, tratamentos e bordes das xanelas poden ser usadas as veces para suavizar ou mellorar porcións dun edificio. A paisaxe pode ser usada para crear privacidade e manter vistas desde ou hacia un lugar, ou mellorar os edificios con prantas de colores e árbores. As características das rúas como a luz decorativa, os bancos, os pasos dos peatóns e liñas de bicicletas poden mellorar e realzar un proxecto para peóns, transeúntes e ciclistas.

[editar] Historia da Arquitectura

Artigo principal: Historia da Arquitectura

A arquitectura primeiro desenvolveuse entre as necesidades (seguridade, traballo,...) e os medios. A arquitectura prehistórica e primitiva constitúe esta temprana fase. Como os humános progresaron e o coñecemento comezou a ser transmitido polas tradicións orais e prácticas, a arquitectura pasou a ser unha arte. O arquitecto non é a única figura; el é tan só unha parte da tradición. Esto é o que hoxe chamamos Arquitectura Vernacular, e aínda segue a ser dito en moitas partes do mundo.

Templo Hampi, India
Agrandado
Templo Hampi, India

Os antigos asentamentos humanos foron esencialmente rurais. Coa chegada da produción comezaron a transformarse en sociedades urbáns, e os cidadáns empezaron a evolucionar. En moitas civilizacións antigas coma os Exipcios e Mesopotámicos, a arquitectura e o urbanismo reflexaron o constante relación co divino e o supernatural. Non obstante, a arquitectura e o urbanismo das civilizacións clásicas coma os gregos e os romanos evolucionaron cunhas ideas máis cívicas e emerxeron moitos novos tipos de edificios. Os estilos arquitectónicos desenvolvéronse e comezáronse a escribir textos sobre arquitectura. Esto fixo que as regras se seguiran fortemente, sobre todo na arquitectura relixiosa. Algúns exemplos destas regras ou tratados son os traballos de Vitrivius, Kaogongji na China antiga e Vaastu Shastra na antiga India. Na Europa, no periodo clásico e medieval, os edificios non foron atribuidos a arquitectos individualmente, os cales permanecían anónimos. Os artistas crearon gremios para a organización do comercio. Ademais a complixidad e a variedade dos edificios foi en aumento. As construcións civís como as estradas ou as pontes comezaron a realizarse. Emerxeron moitos tipos de edificios novos como escolas e hospitais.

A arquitectura islámica por si mesma merece unha mención especial. O termo de Arquitectura Islámica pode ser entendida de moitos xeitos. Pero quizais un conciso modo de definila podería ser que a Arquitectura Islámica é simplemente a arquitectura das características das predominantes sociedades Islámicas tan ben como arquitectuas similares doutos lugares.

Usando esta definición, a Arquitectura Islámica ten unha longa e complexa historia comezando desde o século VII ata os nosos días. Os exemplos poden ser atopados por todos os países que son, ou foron, Islámicos - desde Marrocos e España ata Irán ou Indonesia. Outros exemplos poden ser atopados en áreas onde os musulmáns son unha minoría. A Arquitectura Islámica inclúe mezquitas, madrasas, palazos e mausoleos desta gran rexión.

Co Renacemento e o seu énfasis na home individual e na humanidade máis que na relixión, e sobre todo cos adelantos e descobrementos, unha nova era comezou. Os edificios foron referidos a arquitectos en concreto - Michaelangelo, Brunelleschi, Leonardo da Vinci - e o culto ó individual empezara. Mais non houbo liña de división entre artista, arquitecto e exeñeiro. Nesta etapa, era posibel para un artista o deseñar unha ponte mediante os cálculos das estruturas que foran descovertos.

Coa consolidación do coñecemento nos campos científicos como a enxeñería e o descobremento de novos materiais e tecnoloxía, o arquitecto comezou a perder peso nos aspectos técnicos dos edificios. El, polo tanto, centrou o seu traballo noutro campo, o estético. Alzouse a figura do "Señor Arquitecto", o cal solía tratar con importantes clientes derivados usualmente desde prototipos históricos. No séclulo XIX a Escola das Belas Artes en Francia, a preparación enfocábase na produción de esbozos sinxelos, os cales implicaban debuxos rápidos sen moito énfasis no contexto.

Mentres tanto, a Revolución Industrial abríu as portas ó consumo masivo e a estética empezou a se converter nun aspecto seguido incluso pola clase media, como por exemplo, os produtos ornamentais, e en xeral todo o relacionado co mundo do arte vonverteuse máis barato coa chegada da produción masiva con maquinaria. Aínda que estes produtos non tiñan a beleza e honestidade asociada coa produción individual do produto.

Taj Mahal, Agra, India
Agrandado
Taj Mahal, Agra, India

A insatisfacción coa situación xeral no século XX fixo que apareceran moitas novas correntes de pensamento, que na arquitectura serveron como precursores da Arquitectura Moderna. Compre destacar o Deutscher Werkbund, formado en 1907 para producir máquinas de mellor calidade que fixeran produtos. O alzamento da profesión de deseño industrial está tamén ubicada neste tempo. E seguindo esta corrente, a escola Bauhaus, fundada na Alemaña no 1919, que rexeitaba a historia e miraba á arquitectura como unha síntesis do arte e a tecnoloxía.

Cando a arquitectura moderna comezou a practicarse, apareceu o "avant-garde", movemento con moral, filosofía e estética. A verdade foi procurada rexeitando a historia e cambiando a función coma un xerador da forma. Os arquitectos convertéronse en figuras prominentes. Logo a arquitectura moderna mudouse ó mundo da produción en masa debido á súa simpleza e economía.

Sen embargo, un reducto de calidade empezou a se perceber na arquitectura moderna polo público xeral nos sesenta. Algúns motivos citados por este movemento son a carencia de significado, a esterilidade, fealdad, uniformidade e efectos psicolóxicos.

Edificio Chrysler, Nova Iorque, Estados Unidos
Agrandado
Edificio Chrysler, Nova Iorque, Estados Unidos

Os profesionais da arquitectura deron resposta a esto facendo unha arquitectura máis popular no campo da visión, incluso a expensas de sacrificar a profundidade pola superficialidade, un movemento chamado Postmodernismo.

Outra parte da profesión, e algúns que non eran arquitectos, respondeu indo ó que eles consideraban o máis importante do problema. Eles sentían que a arquitectura non era unha filosofía persoal ou estética para individualistas; máis ben tiña que considerar as necesidades de cada día da xente e usar a tecnoloxía para conseguer un ambiente máis habitabel. O Movemento da Metodoloxía do Deseño envolveu xente como Chis Jones, Christofher Alexanter, que comezaron a pesquisar un modelo de deseño máis exclusivo de xeito que así conseguiran un mellor produto. Fixéronse intensos estudos nas áreas como o comportamento, o ambiente, e ciencias sociais e empezaron a informar sobre o proceso do deseño.

Como outros aspectos comezaron a recoñecerse e a complixidad fos edificios empezou a elevarse en termos como os servizos, a arquitectura comezou a se converter máis multidisciplinaria que nunca. A arquitectura require agora unha equipa de profesionais, sendo o arquitecto un entre eles, as veces o lider, outras non. Este é o estado da profesión hoxe. Non obstante, o individualismo segue aínda a ser visto nalgúns edificios, os cales son vistos coma símbolos - o museo ou os centros de artes refinadas son agora zonas para novos experimentos dentro do campo do estilo: hoxe o Desconstruvismo, mañán quizais algúns outro máis.

[editar] Arquitectura Galega

[editar] Arquitectos e Premios

[editar] Ligazóns externas