Dinamo

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Unha dinamo é unha máquina destinada a transformar a enerxía mecánica en enerxía eléctrica.

Dá lugar a correntes unidireccionais e está baseada na propiedade dos conductores de xeraren unha corrente ao se moveren nun campo magnético. Comprende dúas partes esenciais:

  • Sistema inductor, formado por un potente electroimán (que pode ser bipolar, tripolar, etc., segundo o seu número de polos)
  • sistema inducido, constituído polo núcleo e o enrolamento. O núcleo sirve de soporte mecánico do enrolamento e para concentrar as liñas de forza do campo magnético; está formado por lamelas de ferro doce de pequeno espesor separadas entre si por unha substancia illante. O enrolamento está constituído por conductores de cobre devanados formando bobinas dispostas na superficie do núcleo e por conexións destinadas a unir as bobinas entre si ou co colector.

Hoxe en día empréganse enrolamentos en anel. O colector mantense invariábel no sentido da corrente e está formado por certo número de lamelas de cobre, chamadas delgas. Esta é a principal diferenza cos alternadores. As escobillas manteñen a corrente e unen o inducido co circuito exterior, e debe haber tantas escobillas como polos teña o indutor. Existen dou tipos:

-Dinamo aclítica.

-Dinamo con autoexcitación.

En 1831-1832 Michael Faraday descobriu que se creaba unha diferenza de potencial entre os extremos dun condutor elećtrico que se movía perpendicularmente a un campo magnético. Faraday construíu o primeiro xerador electromagnético baseado neste efecto usando un disco de cobre que xiraba entre os polos dun imán de ferradura.

Historicamente, as dinamos téñense utilizado para producir electricidade nos automóbeis até os anos 1960. A aparición dos diodos permitiu utilizar un alternador máis compacto.