აბისალის ცხოველები

ვიკიპედიიდან

აბისალის ცხოველები, ზღვაში 2000 მ-ზე მეტ სიღრმეზე გავრცელებული ცხოველები, რომლებიც სხვადასხვა სისტემატიკურ კატეგორიას განეკუთვნებიან, მაგრამ სხეულის აგებულების მრავალი საერთო ნიშანი აქვთ. არახელსაყრელი საარსებო პირობების გამო აბისალის ცხოველების სახეობათა რაოდენობა მცირეა. ყველაზე გავრცელებული ჯგუფია კანეკლიანები, შემდეგ კიბოსნაირნი და ნაწილობრივ თევზები. მრავლად არიან აგრეთვე ნაწლავღრუიანები, ღრუბლები, ასციდიები, მოლუსკები. საბჭოთა ბიოლოგებმა წზნარ ოკეანეში (1949) ამ ფაუნის წარმომადგენლები მოიპოვეს 8 ათას მ სიღრმეზე. მაღალი წნევისადმი ორგანიზმთა ადაპტაციის მანიშნებელია კიროვან და ძვლოვან ჩონჩხს მოკლებული რბილი და მოქნილი სხეული. მუდმივი წყვდიადისადმი შეგუების შედეგია ტელესკოპური თვალები, რომლებიც ორგანიზმების ფოსფორულ ნათებას აღიქვამენ. ზოგი სახეობა სრულიად ბრმაა, ზოგისათვის მანათობელი ორგანოებია დამახასიათებელი. აბისალის ცხოველების ბევრი სახეობა სუბსტრატზეა მიმაგრებული, ხოლო მოძრავ ფორმებს კიდურები საგრძნობლად აქვთ წაგრძელებული. აბისალის ცხოველები იკვებებიან წყლის ზედა ფენებიდან ჩამოცვენილ ცხოველთა მძორითა და დეტრიტით, ზოგი ბაქტერიებით. აბისალის ცხოველები გვხვდება ოხოტისა და ბერინგის ზღვებში, შავი ზღვის ფსკერზე გოგირდწზალბადის დიდი შემცველობია გამო სიცოცხლე არ არის.



[რედაქტირება] იხილეთ აგრეთვე

  • მანათობელი ცხოველები