Lucius Caecilius Firmanius Lactantius

E Vicipaedia

Lucius Caecilius (vel Celius) Firmianus Lactantius (250-320) scriptor ecclesiae linguae latinae fuit. In Africa septentrionali natus est, in qua, Siccae Veneriae, fuit discipulus Arnobii. Per famam oratoris Nicodemiam in Bithinia, caput partis orientalis imperii et sedes imperatoris a magistro Arnobio vocatus est ut doceret artem oratoriam.

Coactus est ut relinqueret officium in 303 quia conversus erat christianus; quae religio imperium romanum illo tempore persequebatur. Itaque Lactantius Bithiniam reliquit, sed rediit sexto anno post, post Galeri edictum tolerantiae. In anno 317° Constantinus arcessivit eum in coloniam Treverorum, in Gallia, ut ibi filii Crispi paedagogus esset. Mortuus est, ferunt, paulum post in Colonia Treverorum.

[recensere] Opera

Haec sunt opera adhuc exsistentia

  • De opificio Dei de providentia divina;
  • De ira Dei quae negat deum non pati.
  • De mortibus persecutorum quae ponit fundamenta ad scribendam historiam christianam.
  • Divinae institutiones in septe libris, inter quos mansit epitome ("compendium". Primum autem conatur constituere doctrinam christianam: confutat primum paganos; postea exponit doctrinas christianas et nexus inter sapientias antiquas modernasque.

Opera epistulaeque tamen temporis pagani perdita sunt. Non satis constat parvum carmen in distichis elegiacis "De ave phoenice" ubi fabula phoenicis quae rinascitur ex cineribus collata est passioni, morti et resurectioni Christi.

[recensere] Ars scribendi

In libris suis, notatur Lactantium oratorem praecipue esse. Eo converso adulto, sicut Arnobius magister, imitatur doctrinam et argumenta classicae culturae, praesertim neoplatonicae. Ars scribendi tamen fluit et argumenta stringunt et sequuntur filum logicum, ut docet ars oratoria. Imitando Marcum Tullium Ciceronem, emergit conatus adsimulandae culturae paganae in christianam.

[recensere] Nexus externus

Vicifons opus nominatum Lucius Caecilius Firmanius Lactantius habet.