Infinitas
E Vicipaedia
Infinitas (-atis, f.), hoc signo repraesentata, est numerus et cogitatio quo utentur explicare multas sententias mathematicas, philosophicas, et theologicas, omnes quarum in modis variis absentiam finium aut terminum implicant.
Nonnumquam homines, in locutione vulgari, dicunt de infinitate in rebus finitus sed diu perennius. Saepe in eis temporibus, infinitas significat "rem magniorem quam magnissimam de qua possunt fingere". Saepe etiam, hominess dicunt de plus quam infinitas, vel de infinitate + 1, quod immo quippe est nugae.
In mathematica, infinitate utuntur quasi numero puro, immo in quibusdam scholis rationis, non putatur esse numerus, at cogitatio theoretica.
In philosophia, tempus et spatium ratione infinitatis explicentur, sicut in antimonia prima Immanuelis Kantii. In philosophia Graeca, gratia exempli in Anaximandris Ἀπείρωντι, infinitas est origo et fons omnium. In rebus theologicis, infinitas fiat deus. In theologia Iudaea-Christiana, sicut in opera Duns Scoti, Deus est infinitas non quantitate, at potestate.
Index |
[recensere] De signo 
Origines signi non clariter sunt gnotae. Figura ipsa appellatur lemniscus, et aliquis potest fingere quam iter trans curvum simplex a lemnisco factum numquam finiat.
Popularitim fama est signum derivatum esse ex Möbii taenia. Iterum, potest iter fingere aeternum trans faciem sine finibus. Haec autem explicatio haud sufficit, quoniam
scribebatur ad infinitatem significandam fere ducentos annos prius Augustus Ferdinandus Möbius et Iohannes Benedictus Listing quam invenerint Möbii taeniam anno 1858.
Iohannes Wallis saepissime creditus est fundasse quam signo infinitatis anno 1655 in suo libro De sectionibus conicis. Coniectatur ut hoc signum a numero Romano pro 1000 derivaverit, ipse derivatum a numero Etrusco pro 1000, quod est vultu CIƆ, significabat Romanis modo "plurima". Praepositum etiam ut id derivaverit a littera Graeca ω (omega), littera ultima abecedarii Graeci.
In Unicodice, designatur a ∞, codice ∞ (U+221E) (∞).
[recensere] Infinitas in mathematica
In analyse pura, signum , "infinitas" appellatur, denotat finem sine moeniis.
significat ut x crescat ultra ullum pretium designatum, et
significat ut x alinquando sit minus quam ullo pretio designato. Infinitas saepe non solum finem circumliget, immo is agit sicut esset pretium numerorum purorum extensorum in analyse pura; si f(t) ≥ 0 deinde:
significat ut f(t) non conliget aream finitam ab 0 ad 1
significat ut area sub f(t) non finita sit
significat ut area sub f(t) appropinquat 1
[recensere] Proprietates arithmeticae infinitatis
Infinitas non est numerus purum at tamen consideretur pars esse lineae numerorum verorum, in qua arithmetica opera possunt ad infinitatem pertinientes perfaci.
[recensere] Infinitas secum
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
[recensere] Aequationes cum infinitate purisque numeris
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
- 6.
- 7.
- 8. Si
ergo
- 9. Si
ergo
[recensere] Operationes non definitae
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
- 6.
- 7.
- 8.
- 9.
Nota bene . Hoc est quia zero multiplicatur infinitate non definitur.
[recensere] Infinitas in fictione scientiae
Peregrinatoris Enchiridion Galaxiae continet definitonem infinitatis hanc: "Ingentior quam ingentissima re umquam et aliquid amplius, multum magnior quam hac, re vera profecto mirabiliter immensa, magnitudo omnino stupefaciens, purm 'Ecce, illuds magnus!' tempus. Infinitas est presse tam ingens ut, magnitas ipsa videtur parvissima. Praegrandis multiplicatur a immane multiplicatur a titubantitim ingente est modus sententiae quae conamur hic transferre."
Altera conlocutio ab Peregrinatoris Ductore Galaxiae ait: "Infinitas ipsa videtur plana et iniucunda. Sursum in caelem noctis intueri est in infinitatem videre -- distantia non potest intellegi et ergo non rationem habet."
[recensere] Vide Etiam
[recensere] Nexus Externi
- Numerare ad infinitatem
- Doctulum in mathematica infinitorum, a Peter Suber, de St. John's Review, XLIV, 2 (1998) 1-59.
- Infinity, Principia Cybernetica
- Caupona Infinity
- Sententiae finitatis infinitatisque in philosophia
- Fons medievalium recentumque scriptionum de Infinitate