Etrusci

E Vicipaedia

Translatio huius paginae infecta est. Redde vel rescribe si possis.


[recensere] Geographia

Etrusci, populus anticam Italiam, in regione cui nomen Etruria, ad Tusciam vel Toscaniam, et Umbriam usque ad Tiberim flumen et ad septentrionales Latium incolentes, cum propaginibus in Campania e in Padi valle, ab saeculo 8 a.C.n. incolebant. Ipsorum lingua Rasena o Rasne, graece Tyrsenoi (ionice et antique attice: Τυρσηνοί, Türsenòi; dorice: Τυρσανοί, Türsanòi, ambo significant "Tirreni" et deinde "Etrusci", Τυρσηνίην, Türsenìen, "Etruriam incolantes") se nominabant.

[recensere] Historia

SPQR eorum oppida subiecit; olim multi credebant Etruscos Europae gentem non fuisse. Itaque Herodotus (ca. 400 a.C.n.) tradidit eos a Lydia venisse; ceterum Dionysius Halicarnasseus (ca. 100 a.C.n.) in Italia esse indigenas, populo antiquo ortos, qui lingua institutisque omnino unoquoque discrepavit." Nonnulli investigatores proposuerunt illas inscriptiones Lemnias, quae Graecae non sunt sed referre linguae Etruscae, porroque a sexto saeculo factas esse, videantur, hypothesim Herodoti probare. Recentes investigationes autem, de funebribus ritibus, monstrant nullam mutationem esse caeremoniae, a cultu priore Villanovano ad Etruscos ipsos, quod constat eos indigenas esse.

Saeculo septimo ante Christum natum, Etrusci multas civitates condiderunt, ex quibus modo paucae sunt Arretium, Caere, Clusium, Curtun, Perusia, Popluna, Veii, Tarquinii, Vetulonia, Volaterrae, Volsinii, Vulci. In valle Padana, antequam Celtae advenerunt vestigiaque incolantium Etruscorum deleverunt, fuerant Etruscae urbes Mantua Bononiaque, etiamque perditae Atria Spinaque, modo ad meridiem a palude ubi postea Venetia condita est, quod idem nomen nuper rursus est inventum. Mos Etruscus longe ad septentrionem atque ad meridiem pansit.