Athanasius Kircherus

E Vicipaedia

Image:Merge-arrows.svgSuasum est hanc paginam esse contribuendam cum pagina Athanasius Kircher

Sententiam tuam, quaesumus, profer apud paginam disputationis.

Imago P. Athanasii Kircheri die natalis sua anno 1655
Enlarge
Imago P. Athanasii Kircheri die natalis sua anno 1655

P. Athanasius Kircherus Fuldensis S.I. (natus 2 Maii anno 1601 aut 1602 Gesihaha prope Fuldensem, mortuus 28 Novembris 1680 Romae) homo litteratus universalis Germanicus saeculi septendecim erat. Liberos multos de propositionibus varibus scribebat et magna erat auctoritas eius in scientias nonnulas. Praeclarus pro pervestigationibus disciplinarum praecipue Linguarum Aegyptiacarum, Geologiae, Medicinae, Mathematicae et Musicae erat. Kircherus primo causam contagionis morbi pestis animala pussilia – eae bacteriae sunt - esse cognovit. Labore suo pervestigationes posteriores enigmam Hieroglyphicarum solvere parabat.

[recensere] Vita

Incertus est annus natalis Athanasii Kircheri. Dissensio est inter auctoritates scientiae aut anno 1601 aut 1602 natus erat Gesihaha iuvenissimus puerorum sex puellarumque tres. Iohannes Kircherus, pater Athanasii et solus ex parentibus notus est, Doctor Theologiae Moguntia et serior magistratus Balthasaris Dernbachensis Fuldense erat.

Sicut fratres sui scholam ordo religiosi, in hunc casum Iesuitae, visitabat. Anno 1614 ad 1618 scholam Iesuitae Fuldense fundamentum studia sua seriora linguis gracae hebraeaeque discendi ponebat. Duo anni ante finem collegii ordum Iesuitae intrabat. Post finem scholae verisimilis anno 1618 collegium Iesuitae Padibornam studiorum Philosophiae -Logicam, Physicam Aristotelis, Metaphysicam continens- Theologiae, Rerum Naturalium et Mathematica causa migrabat. Studia sua Padiborna finire non poterat nam agmen protestantum urbem superare imminebat. Itaque anno 1622 Coloniam fugiebat et eidem educationem primam suam finiebat.

Anno post collegio Iesuitae Confluentia deinde Heiligenstadt studia humanitatis, imprimis linguarum continuebat et linguam Graecam docere incipiebat. Ibi animi concitationem seriorem suam exceptiones physica machinasque enim primus occursus. Propter praesentationes physicas suas principem electorem imperii Moguntiae notatiam nanciscens residentiam eius Ascaphaburgensem vocabatur ut chartis creare et terram eius metiri auxiliaretur.

Proxima statio educationis Kircheri Moguntia anno 1625 erat. Velut pater suus antea Theologiam ibi studebat et finiebat. Anno 1628 presbyterum ordinabatur et ad votum quattuor Iesuitae, Doctorem Theologiae aequivalens, admittebatur.

Priusquam anno 1629 collegio Iesuitae Herbipole professor Ethicae, Mathematicae, linguarum Hebraeae Syriacaeque fiebat, probationem Spiram Nemetum missum erat, quo loco bibliotheca liber Thesaurum Hieroglyphicarum Johannis Georgii Herwarthii fascinationem Aegyptiae Kirchero excitabat. Postea haec fascinatio sua super totum orientem, etiam Sinam extendebat.

Annus publicationis primi libri Artis magnesiae profectionis involuntariae quoque erat. Iterum a proeliis Belli Triginta Annorum fugere cogebatur cum anno 1631 exercitus Suecorum Herbipolem expugnans appropinquabat. Super Lugdunum Avenionem veniebat et universtate Mathematicam, Philosophiam et linguas orientales docere et Geographiam, Archaeologiam, Astronomiam et nunc etiam Hieroglyphicis studere continuebat. Ibi Nicolaum Claudium Fabrum Peirescem noscebat, qui Kircherum circulum hominum litteratum praeclarum introducebat.

Anno 1633 Kircherus optatione Ferdinandi Secundi Viennam Austriam Mathematicum Regis, positio ad 1630 Iohanne Keplero occupabat, vocabatur. Sed Nicolaus Peirescus Papam petitionem Kircherem Romam vocare mittebat ut manuscriptis copticis antiquis traducerebat. Nesciens Viennam proficiscebatur per ambagem Romam navigabat et ibi decreto Papa eum ad Collegium Romanum vocare audiebat. Ita hoc Collegio, Gregoriana quoque vocatur, anno 1638 professorem linguarum orientalium, Mathematicae et Physicae nominabatur postquam itinere bima per Italia, Sicilia et Melitta reditus erat. Sicilia eruptio montis Aetnae observare poterat, quam posterior in libro Mundo Subterraneo describebat.

Post hoc itinerem magnum ultimum suum quoque Romae pervestigationes alacriter et diligenter agiebat. Conclusiones suae amplae et excelsae erant ut mox ab obligatione docendi liberabatur. Nonnullos libros in hoc tempore publicabat et pervestigationes experimentesque multis locis scientiarum performabat.

Ab annis sexaginta saeculi septendecim tarde ex excitatione scientiarum retrahens saepe in ruribus Romae commorabatur et per studiis geographicis regionis Latii anno 1665 ruinam ecclesiae antiquae prope Mentorellam inveniebat. Magna cum passione hanc restruhere et iterum ecclesiam peregrinationem facere consulebat. Item largitionibus Museum Kircherianum condebat, quo res varias scientiarum animalis, machinis ab eo inventis, manuscriptis (quam Voynich manuscriptum) exhibebat.

Antea moriebat 28 Novembris anno 1680 testamente constituerat cor suum in ecclesia Mentorellae sepellendum esse.