Imperativus

E Vicipaedia

Imperativus est forma verbi, quae imperata indicat.


Est imperativus singularis (imperatum uni personae) et pluralis (imperatum multis personis)

REGULAE
Coniugatio Infinitivus Imperativus singularis Imperativus pluralis
-o 1 amare ama amate
-eo 2 monere mone monete
-o 3 mittere mitte mittite
-io 4 audire audi audite
-io M capere cape capite

Est etiam imperativus personae primae pluralis, formatus quam coniunctivus huius personae:

pugnare = pugnemus! (-o 1)

legere = legamus! (-o 3)

Eum audiamus! (Eum audire debemus, -io 4)

NOTA: Nimirum sunt etiam imperativi irregulares

esse = es! este!

facere = fac! facite!

dicere = dic!

ducere = duc!

ire = eamus! (coniunctivus irregularis est)

Grammatica Latina
Nomina | Pronomina | Adiectivi | Adverbia | Verba
Verba
Numerus
Activum | Passivum
Indicativus | Coniunctivus | Imperativus
Praesens | Imperfectum | Futurum | Perfectum | Plusquamperfectum | Futurum exactum
Secta de Vicicollaboratione Linguae Latinae