Titan (satelles)

E Vicipaedia

Titan
Titan a Voyager I aspicitur in MCMLXXX (NASA)
Patefactio
Inventa a Christianus Hugenius
Inventa a.d. XXV Kal. Mar., 1655
Proprietates orbitales
Semimaior axis 1.221.931 km
Eccentricitas 0,028880 [1]
Periodus orbitalis 15,94542 d [2]
Inclinatio 0,34854° (ad Saturni circulum
aequinoctialem)
Satelles planetae Saturni
Proprietates physicae
Diametrus media 5150 km (0,404 Terrae)
Massa 1,345×1023 kg
Densitas media 1,88 g/cm3
Superficiei gravitas 1,35 m/s2 (0,14 Terrae)
Rotationis periodus alligata ad periodum orbitalem
Inclinatio axis nulla
Albedo 0,21
Atmosphaera 160 kPa: Nitrogenium 95%, Metanium? 5%

Titan maximus satelles Saturni est. Primus invenvit 25 Martii 1655 Christianus Hugenius, astronomus Batavicus, satellitem primum systematis solaris post Medicea Sidera quae dicuntur, Iovis.

Prima luna Saturni quae aspecitus est, atque 'Saturni Luna' a Christianus Hugenius denominatus est. Nomen 'Titan' a John Herschel? venitur in suo 1847 libro.


Systema solare nostrum
Sol

planetae: Mercurius | Venus | Tellus (Terra) | Mars | Iuppiter | Saturnus | Uranus | Neptunus

planetulae: Ceres | Pluto | Eris

corpora alia: Luna | Asteroidae | Planetoidae zonae Kuiperi

Vide etiam corpora astronomica atque systematis solaris indicem corporum redactum secundum radium vel massam.