Philippus cancellarius
E Vicipaedia
Philippus cancellarius (Francogallice Philippe le chancelier vel Philippe de Grève) fuit poeta, musicus, clericus Lutetiae, natus circa 1165, mortuus anno 1236.
Philippus, filius illegitimus Philippi archidiaconi Parisiensis, factus est archidiaconus Novioduni anno 1211; Romam iter fecit anno 1216. Anno 1217 cancellarius ecclesiae Dominae Nostrae in insula civitatis Lutetiae; de eo ipso gubernator fuit Universitatis Parisiensis. Pugnavit interdum contra sanctum Dominicum, contra Honorium III papam, contra studentes Universitatis.
Doctissimus erat litteraturis Latine, Graece, Arabice. Scripsit sermones, vitas sanctorum, libros de theologia; etiam scripsit carmina et religiosa et satyrica, quorum nonulla reperta sunt in manuscripto Carminorum Buranorum. Poeta contemporaneus Henricus de Andeli dixit eum cantavisse et en romans et en latin (et Francogallice et Latine) sed carmina Francogallice scripta deperdita sunt.
[recensere] Carmina
- Hymni tres ad sanctam Mariam Magdalenam
- Bulla fulminante
- Christus assistens pontifex (de Petro de Nemosio episcopo Lutetiae anno 1208)
- Disputacio membrorum
- Mundus a mundicia
- Nitimur in vetitum
- Quid ultra tibi facere, sive Planctus Christi de malis praesulibus
- Quo me vertam nescio
- Veritas, aequitas, largitas corruit
- Veterem moerorem pellite
[recensere] Bibliographia
- Olga Dobiache-Rojdestvensky, Les poésies des Goliards (Paris: Rieder, 1931) pp. 51-53, 102-104.
- F. J. E. Raby, A History of Secular Latin Poetry in the Middle Ages (Oxford: Clarendon Press, 1934. ISBN 0198143257) vol. 2 pp. 227-235.