Benedictus de Spinoza
E Vicipaedia
Benedictus de Spinoza (Hebraice: ברוך שפינוזה, Hispanice: Baruch de Spinoza seu Bento de Espinosa, seu Bento d'Espiñoza) filius familiae Iudaicae ex Hispania insectatione regni catholici fugatae Amstelodami a.d. IX Kal.Dec. anno 1632 natus est. Pater avusque eius simulaverunt, cum Iudaei in Lusitania vexati sint, opinionem Christiani; marrani appellati qui occulte attamen perstiterunt in cultu Iudaico. Horum marranorum confugit multitudo ad hodiernam Bataviam propter sensum clementem locorum. Datum ibi arbitrium iis professionis fidei.
Iam a prima aetate pater cognovit filium Benedictum et prudens esse et res novas cito percipere, quam ob rem Benedictus ad munus Rabbi conformatus est.Cum non modo philosophiae Iudaicae sed etiam scholasticae Graecae novissimaeque studeret, cognitiones philosophiaque Benedicti saepe contra illas communis Iudaicorum repugnabant, adeo ut, cum viginti quattuor annos haberet, e societate eorum moveretur.
Nunc philosophus quidem solus, sed liber erat et ab alio loco ad alium locum migrans ac vitris opticis conficiendis pecuniam merens opera valde progressa, quae philosophis futuris graves erant, scripsit.
Benedictus Spinoza a. d. XII. Kal. Mart anno 1677 Hagae e vita cessit.
Cum Renato Cartesio atque Godefrido Leibnitio rationalismi unus fautorum recentis philosophiae maturae fuit. Opus eius manifestissimum, Ethica, post fata demum editum.