Tintin
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
![]() |
Dësen Artikel ass eréischt just eng Skizz. Wann der méi iwwer dëst Thema wësst, sidd der häerzlech invitéiert aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann dir Hëllef braucht beim Schreiwen, da luusst bis an d'FAQ eran. |
Den Tintin ass eng Figur aus enger Comicserie vum belsche Comicauteur Hergé. Den Tintin a säi Mupp Milou erliewen Aventuren op der ganzer Welt. Säin éischten Optrëtt hat den Tintin den 10. Januar 1929 am Le Petit Vingtième, enger Bäilag vun der Zeitung Le Vingtième Siècle .
Inhaltsverzeechnes |
[Änneren] Albume mam Tintin sengen Aventuren
Et ginn am ganzen 24 Albume mam Tintin sengen Aventuren, wouvunner dee leschten net fäerdeg gouf, an dofir zum Deel nëmmen als Maquette besteet.
Tëscht 1987 an 1994 si vum Lex Roth 7 Episoden op Lëtzebuergesch iwwersat ginn; d'Titele stinn heidrënner hannert dem franséischen Original.
- Tintin au pays des Soviets (1930)
- Tintin au Congo (1931)
- Tintin en Amérique (1932)
- Les cigares du pharaon (1934) - Dem Pharao séng Zigaren (1992)
- Le lotus bleu (1936) - De Bloe Lotus (1994)
- L'oreille cassée (1937) - D'Ouer mam Krack (1989)
- L'Île noire (1938) - D'Schwaarz Insel (1988)
- Le sceptre d'Ottokar (1939)
- Le crabe aux pinces d'or (1941)
- L'étoile mystérieuse (1942) - Den Onheemleche Stär (1988)
- Le secret de la Licorne (1943)
- Le trésor de Rackham le Rouge (1944)
- Les 7 boules de cristal (1948)
- Le temple du soleil (1949)
- Tintin au pays de l'or noir (1949)
- Objectif Lune (1954)
- On a marché sur la Lune (1954)
- L'affaire Tournesol (1956) - D'Affaire Ditchen (1987)
- Coke en stock (1958)
- Tintin au Tibet (1960)
- Les bijoux de la Castafiore (1963) - Der Castafiores hir Bijouën (1991)
- Vol 714 pour Sydney (1968)
- Tintin et les Picaros (1976)
- Tintin et l'Alph-Art (ass net fäerdeg ginn, 1986)
[Änneren] Dem Tintin seng Matspiller
[Änneren] De Général Alcazar
[Änneren] D'Bianca Castafiore
D'Bianca Castafiore, oder La Castafiore, ass déi eenzeg weiblech Figur, déi an der Tintins-Serie eng gréisser Roll spillt. Si ass eng Belcanto-Sängerin; hiert léifste Stéck ass d' Bijoux-Arie aus dem Charles Gounod sengem Faust.
Si daucht a 6 Episode vum Tintin sporadesch op, an enger huet se d'Titelroll (Der Castafiores hir Bijouën). Am leschtgenannten Album gëtt hir duerch Paparazzi eng Romanz mam Kapitän Haddock ugedicht, wat se awer net drun hënnert, deem säin Numm, wéi an allen Episoden, ëmmer nees ze verdréinen (Karpock, Kodack), etc.
[Änneren] D'Dupondten
Den Dupond an den Dupont (op Lëtz.: Biwer a Biver) sinn zwee Inspektere vun der Sûreté, déi sech, bis op d'Form vun hirem Schnurres, gläiche wéi een Ee deem aneren. Allerdings sinn et keng eeneeëg Zwillinge, wéi sech aus der ënnerschiddlecher Schreifweis vun hiren Nimm, an och der Tatsaach, datt se sech als "Kollegen" urieden, ofleede léisst. Si sinn allebéid net grad déi hellst, a suergen zu engem groussen Deel fir de Slapstick-Humor an den Tintins-Episoden. Trotzdeem gi s'ëmmer nees fir kriddeleg Missiounen agesat, wéi z.B. d'Bewaache vun der Moundrakéit am Band Objectif Lune. An den éischten Episode, wou s'optrieden, hu si d'Missioun, den Tintin festzehuelen, deen (natierlech zu Onrecht) verdächtegt gëtt, wat hinnen awer net geléngt. A spéideren Episode gëtt hir Roll méi sympatesch.
Am Astérix bei de Belsch hu si eng Zort Gaaschtoptrëtt; si annoncéieren, datt de Julius Cäsar an der Belsch ukomm wier.
[Änneren] De Kapitän Haddock
De Kapitän Haddock ass dem Tintin säi beschte Kolleg. Hien ass fir d'éischt am Album Le crabe aux pinces d'or opgedaucht, wou en als en zimmlech miserabelen an alkoholkranke Personnage portraitéiert gëtt. Eréischt an den Albumen dono gëtt säi Personnage méi jovial a sympathesch. Duerch seng hei an s do sarkastesch Bemierkungen a seng Ausbréch vu Roserei kontrastéiert hie mam éischter fade Personnage vum Tintin.
Dem Haddock seng Flich si legendär; iwwer 200 Ausdréck huet e parat, fir anerer Schëmmel a Bless ze vernennen, ouni datt awer dës Ausdréck, eenzel gekuckt, eppes Beleidegendes u sech hätten. Um Enn vum Trésor de Rakham le Rouge keeft hien d'Schlass Moulinsart, wou hien zesumme mam Tintin a mam Professer Tournesol wunne geet.
[Änneren] De Milou
De Milou ass dem Tintin säi wäisse Rauhoer-Foxterrier.
[Änneren] Den Nestor
[Änneren] De Rastapopoulos
De Roberto Rastapopoulos ass "de Béisen" , dee bei all ongënschteg Geleeënheet opdaucht, fir deenen aneren ze schueden. De Rastapopoulos ass schonns an Amerika mat derbäi; do ass en dem Tintin säin Dëschnoper bei der Receptioun.
Bei den Zigare vum Pharao begéint den Tintin hien um Schëff fir op Port-Said vu wou de Béisen weider an Arabie fiert wéinst den Dréiaarbechten un engem Film; mee dat ass alles nëmmen Tarnung, wéi een am Bloe Lotus gesäit.
Am Coke en stock lieft en ënner dem Pseudonym Marquis di Gorgonzola an ass Direkter vun der Arabair, eng Firma, déi net vill Guddes mécht.
Am Fluch 714 fir op Sidney ass de Rastpopoulos schonns zimlech op den Hond komm.
[Änneren] Den Tchang
[Änneren] Den Tryphon Tournesol
[Änneren] Kuriéises
Op senge Reesen uechter d'Welt kritt den Tintin mat exotsche Sproochen ze dinn, wéi z.B. Syldawesch oder d'Sprooch vun den Arumbaya-Indianer. Dës "Sprooche" sinn awer a Wierklechkeet en duerch d'Schreifweis verfriemtent "Marollien", eng Zort Argot, deen am Quartier Marolles zu Bréissel geschwat gouf, an dat den Hergé duerch seng Bomi kannt huet. Sou ass d'syldawesch Nationaldevis "Eih bennek, eih blavek" soss näischt ewéi "Hier ben ik, hier blijw ik" - "Hei sinn ech, hei bleiwen ech". D'Wierder vun engem syldawesche Polizist: "Zsálu endzoekhoszd" heeschen "Äddi, bis geschwënn" ("Salut en de kost"), asw.
Och Nimm kënnen esou déchiffréiert ginn: Bab El-Ehr -> babbeleir, "Schnëssbatti", "Téinert"; Ezdanitoff -> Es dat niet tof? "Ass dat net flott", asw.