Seechen
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
![]() |
Dësen Artikel gehéiert zur Serie Literatur |
Lëtzebuergesch Literatur |
Schrëftsteller - Bicher |
Literaturgeschicht |
Antikitéit - Mëttelalter |
Literaresch Formen |
Liest heizou och |
Literaresch Stréimungen |
Nationen a Sproochen |
Amerikanesch - Englesch |
Am éischte Sënn vum Wuert ass eng Seechen eppes Geschwates.
An engem méi spezifesche Sënn ass eng Seechen e Sammelbegrëff fir mëndlech iwwerliwwert Erzielungen, déi e Fonke Wourecht beinhalten. Dee Moment stellt sech d'Seechen am Wourechtsgehalt iwwert d'Märchen.
Grondsätzlech kann een tëscht Volleksseechen an Epos ënnerscheeden.
Den Inhalt oder d'Motiv vun enger Volleksseechen kënne vun anere Kulturen oder Vëlker iwwerholl sinn (Wanderseechen), mee ginn awer meeschtens mat lokale Spezifizitéite vermëscht.
Bei der epescher Seechen handelt et sech éischter ëm eng archaesch Form vu Geschichtsschreiwung aus Zäite wou sech d'Noriichten nach vu Mond zu Mond verbreet hunn. Iergendwa goufen dës Noriichten dann an enger Konschtform néiergeschriwwen. Dozou gehéiert d'nordesch Saga, d'Artusseechen an d'griichescht Epos.
Eng Seechen ass - anescht wéi e Märchen - enk mat enger Plaz oder engem Datum verbonnen, an tëscht dëser Welt an der nächster gëtt e groussen Ennerscheed gemaach.
Wann eng Seechen entsteet, vermësche sech dat Objektivt a Subjektivt deeërmoossen, datt eppes Iwwernatierleches de Kär vun der Seeche gëtt.
[Änneren] Literatur zum Thema
- Brüder Grimm, Deutsche Sagen
- Gustav Schwab, Sagen des klassischen Altertums