متلونه
From Wikipedia
متلونه
١. هرچاته خپل وطن کشمير دی
٢. خپل کورساته همسايه غل مه نيسه .
٣. د ورغومي تڼاکه مرغلره ده .
٤. خپله ژبه هم کلاده هم بلا.
٥. مه کوه په چا، چې وبه شي په تا .
٦. مارته په لسټوڼي کښې ځای مه ورکوه .
٧. ديولاس څخه ټک نه خيژي .
٨. موړ د وږي له حاله څه خبردی .
٩. که غر لوړدی په سرلارلري .
١٠.کوږ بار تر منزله نه رسېږي
١١. څه چې کرې هغه به رېبې .
١٢. مېړونه مري اونومونه يې پاتې کېږي .
١٣. چه غورځي هغه پرځي .
١٤. خپل عمل د لارې مل .
١٥. دګورشپه نه په کورکېږي .
١٦. مارخوړلی له پړي بيرېږي
١٧. چې په تمه د سپروشي، هغه پاتې په ميروشي .
١٨. بنده ترخپل وس پړ دی .
١٩. اوبه په ډانګ نه بېلېږي .
٢٠. اوبواخيستی ځګ ته هم لاس اچوي .
٢١. په درنو دروند، په سپکو سپک .
٢٢. دکبرکاسه نسکوره ده
٢٣. خپل عيب دولومينځ دی .
٢٤. له يوه لاسه ټک نه خيژي .
٢٥. نه د دين شو او نه د سادين
٢٦. م زر ما او ټوله ځما
٢٧. كه غر لوي دي په سر ي لار ده
٢٨. چي شپه ي تر منځ وي، د هغي بلا مه يريږه
٢٩. توري يرو ل كوي، سپيني ورو ل كوي
٣٠. كه اوربشي پيسه سير شي، د خرۀ هم هغه لپه ده
٣١. چا په كلي كي نه پريښودو او دۀ وييل خر مې د ملك كره وتړۍ
٣٢. بزي بزي، شودي به راكي خو د پچو ډكي-
٣٣. وار وار كله د ځوي كله د پلار-
٣٤. نمر په ګوته نه پټيږي-
٣٥. د بارانه تښتيدمه، د ناوي لاندي مي شپه شوه-
٣٦. د كلي وؤزه، د نرخه مه وؤزه-
٣٧. په جنګ كي اسونه نه څربيږي
٣٨. د كور جل سپكه وي-
٣٩. وطن په خلكو ښايسته وي-
٤٠. د خرۀ مينه لته
٤١. خر د خويدو په خوراك څه پوهيږي-
٤٢. سل په لالو پوري، يوه ي د بنګړو-
٤٣. د دروغو مز ل لنډ وي-
٤٤. د لامدو به څه لامدۀ كي-
٤٥. د زورور اوبه په لوړه ځي-
٤٦. بنګ به لرګئ نه شي، خټك به سړئ نه شي-
٤٧. اپريدي، نه د چا خپل او نه پردي-
٤٨. كږه خوله سوك سموي-
٤٩. اوښ په پچه وختم، كشمير مې وليدو-
٥٠. په كور كي مرور وؤ، په غرۀ كي ي ګورګوري نه خوړي-
٥١. نر هغه ده چي كټي ګپي وهي-
٥٢. د غل مخ تور وي-
٥٣. د سنډګا نو په جنګ كي چيندخ مري-
٥٤. سنډا ته سريندي مه وهه-
٥٥. په غولو كي لرګي مه وهه-
٥٦. ميږي هم په خپل كور مست وي-
٥٧. سل دي ومره ، يو دي مه مره-
٥٨. په بوسو كي اؤبه مه بهيوه-
٥٩. چي يوه دانه خاوري شي، سل پيدا شي-
٦٠. اصيل ته اشاره، كم اصل ته متروكه-
٦١. د خا ن نوكر د خا ن نه زياته چليږي-
٦٢. چي په ګوړه مري، په زهرو ي څه له وژني-
٦٣. لږ خوره تل خوره، ډير خوره ګنډير خوره-ا-
٦٤. نابلده غله جمات ماتوي-
٦٥. مړه خيټه پارسي واي-
٦٦. - اجل چې راشي وخت نه غواړي
٦٧. انسان ته خبره خره ته لرګئ
٦٨. بدبختي يوازې نه راځي
٦٩. پر پردي لاس مار مه وژنه
٧٠. پر ښو تلوار په بدو تامل
٧١. په پادې کې د يوې غوا مردارئ د ټولو نوم بدوي
٧٢. په تل کې به يې پېدا کړې
٧٣. په دوه ګوتو لمر نه پټېږي
٧٤. په زور کلی نه کېږي.
٧٥. په هوا کې ماڼې نه جوړېږي
٧٦. په يوه ګل نه پسرلی کېږي
٧٧. په ښايست مه نازېږه
٧٨. پوره ورک دې کړه دوه کوره
٧٩. تر بيکاري بېګاري ښه ده
٨٠. تشه لاسه ته مې دښمن يې.
٨١. تللی وخت بيا نه راګرځي
٨٢. ته له ما جار زه له تا جار
٨٣. جومات ته نژدې له خدائ نه ليرې
٨٤. چرګه معلومه نه، چرګوړي اسمان ته وختل.
٨٥. چې په آسانه يې ګټي په آسانه يې بايلي
٨٦. چې پيل ساتي پيلخانې به جوړوي.
٨٧. چې اوښان ستې، دروازې به لوړې جوړوې.
٨٨. چې خان يې په ياران يې، که ياران درسره نه وي تورې خاورې د بيابان يې
٨٩. چې رڼا دې وي له کوره ټول عالم پرې رڼا بوله
٩٠. چې زوی ونه ژاړي مور ورته شيدې نه ورکوي
٩١. چې شوه تير هغه شوه هير هوښيار نه ګرځي په تېرو پسې ډير
٩٢. چې نه لري سړي نه کروت خوري نه غوړي
٩٣. چې هر څومره هوښيار يې نادان وپوښته
٩٤. چې اوږه يې نه وي خوړلي له خولې نه يې بوی نه ځي
٩٥. چې ډير غورېږي هغه لږ ورېږي
٩٦. چې غورېږي هغه ورېږي نه.
٩٧. چې کار په هغه دې کار ، چې نه کار په هغه دې څه کار
٩٨. خپل عمل د لارې مل دی.
٩٩. خپله لاسه ګله لاسه
١٠٠. خدايه لوی مې کړې لويي را مه کړې
١٠١. خر د ګل په بوې نه پوهېږي
١٠٢. خط له ټکي شروع کېږي
١٠٣. خوله يې د سوي شخوند وهي د اوښ.
١٠٤. د خدای قانون نه بدلېږي
١٠٥. د خره مينه لغته ده
١٠٦. د خلکو زور د خدای زور دی
١٠٧. د درواغو مزل لنډ دی
١٠٨. د دو پېسو شادي د لسو روپيو زنځير ويوړ.
١٠٩. د شيدو سوئ مستې پوك کوي
١١٠. د صبر ميوه په مراد پخېږي
١١١. د صبر مېوه خوږه وي.
١١٢. د عادت بلا په بسم الله نه ورکېږي
١١٣. د غله په غره کې ځاې نشته
١١٤. د غله په ږيره کې خلی ده
١١٥. د لمدو خټو لږ اوبه پکار دي.
١١٦. د لوګري چې لو ته زړه نکېږي نو لور په لوټه اچوي
١١٧. د مشرانو خبره د کاڼي کرښه ده.
١١٨. د واده او ګور شپه نه په کور کېږي.
١١٩. دړندو په ښار کې يوسترګى پاچا ده
١٢٠. رښتيا چې راځي، دروغو كلي ړنګ كړي وي.
١٢١. د کبرجن سر ټيټ وي
١٢٢. درست کښت يې وخور دی يې لا مږه بولي.
١٢٣. درواغ د ناپوهه وزر دي
١٢٤. درواغجن حافظه نلري
١٢٥. درواغجن دې دروغ وايي عاقل دې قياس کوي
١٢٦. دوست به دې وژړوي، دښمن به دې وخندوي
١٢٧. دوست ته حال وايه دښمن ته لاپې
١٢٨. دومره خوږ مه شه چې عالم دې وخوري او دومره تريخ مه شه چې عالم دې وغورځوي
١٢٩. دومره ښه مکوه چې پرې ستومانه شې
١٣٠. زور يې د ملخ پټې وهي په مخ.
١٣١. ژرنده که د پلار ده هم په وار ده
١٣٢. ژوند په اميد خوړل کېږي
١٣٣. ساده سړی خدای ساتي
١٣٤. سپى چې لېونى شي خپل خاوند هم خوري
١٣٥. سپور د پلې په حال څه خبر دی
١٣٦. سترګې له سترګو شرمېږي.
١٣٧. سل روپۍ پور کړه د ژمي شپه په کور کړه
١٣٨. شپه که تياره ده، مڼې په شمار دي.
١٣٩. غر که څومر�