دمين،يار،اشنا،جانان،عاشق اومعشوقې په هکله

From Wikipedia

مينه د مينې پيدا کيږي په مينه مينه دې کتل مين دې کړمه مين زړګي ته مې سلام دی چې تمامي عمر په صبر تېرومه جانان په هيڅ نه رضا کيږي د دروغجن ملا دې ورک شي تعويذونه څنګه د ورايه په خندا شوې لکه ځې غم دې د زړه ټول هېر کړی وينه الله دې تا په چا مين کړي چې په تن روغ يې زړه دې پټ کوي دردونه ستا د ګيلاس پشان غړۍ ده زما شړۍ ده ستا به کله خوښه شينه په خولې توبې توبې اوباسم په تا مين زړګی توبې نه قبلوينه جانانه غم دې دومره خوږ دی چې د دنيا خواږه يې خاورې ايرې کړنه زه په عاشق سړي پوهېږم د دروازې په ځنځير ځان مشغولوينه عاشق سړی له رنګه تور وي سوی په اور وي معشوقې رټلی وينه جانانه فکر پکې وکړه مينه سور اور دی وارخطا نشې مينه ټکرې د ځان پسې راکاږې خاونده خدايه مېلمنه به د چا وينه څنګه نرۍ يې لکه لښته مور دې ړنده شه چې په تا اوبه راوړينه چې کلي واله مې ګڼلې ځکه مې سوال د سپينې خولې درته کاونه چنار به ولې سر لوړ نه کا چې جنکۍ ورلاندې سترګې توروينه يار مې هندو زه مسلمان يم د يار لپاره درمسال جارو کومه رب دې په مخ ږيره ښکاره کړه چې د غرور کنډول دې دړې وړې شينه زه چې سهر له خوبه پاڅم اول سلام د کبرجن اشنا کومه زه چې سهر د خوبه پاڅم د کليمې سره دې سمه يادومه مخ په قبله مې د يار کور دی لمونځ مې بانه کړ د اشنا ديدن کومه فقيره کبر پکې مکړه چې ليلا خاورې درکوي تړه پنډونه پاس په کمره ولاړه ګله نصيب د چا يې اوبه زه درخېژومه زه به شړۍ له ځانه تاو کړم دا ستا جوړه به له بخملو جوړومه مبارکي راکړئ عالمه چې پرې مين وم ترې چاپېر مې کړل لاسونه بابا ته لاړې سوال دې وکړو په زړه دې زه وم که دې نور کول سوالونه

آواز يې اورم کتی نشم په ښاپېرو مې سر و کار دی وبه مرمه 

باد د جنت پکې لګيږي د غرمې خوب د شاليلا دېرې ته وړمه بله ډيوه شه راته کېنه زه دې پتنګ ستا د ديدن راغلی يمه سپوږمۍ سلام به درته وکړم جانان مې مه رسوا کوه ماته راځينه د ګلاب مينځ کې ګل وچيږي چېرته عاشق سړي به لاس وروړی وينه بارانه ورو، وروپرې ورېږه وړې، وړې جنکۍ غره ته تللي دينه بنګړو دې نيمه شپه کې شرنګ کړو زه دې بهر تمبو ته لاس په نامه شومه که زړه ته سل تسلي ورکړم سترګو ليدلی جانان کله هېروينه کور يې په کلي کې معلوم دی د بام په سر يې کشمالي کرلي دينه ياري د زور خبره نه ده که زړه دې نه وي بيا دې نه مجبورومه خدای دې په تنګه کوڅه راکړه چې د سينې روپۍ دې ګډې وډې کړمه جانان مې لاړو اسماني شو اسمان چې ځمکې ته راځي قيامت به وينه د ګودر غاړه ورته نيسه د نجلۍ خوی د مرغاوۍ دی رابه شينه په ګودر سور سالو ښکاره شو ما وېل دا سپينو اوبو اور واخيست مينه په سور سالو کې ګناه نشته ګناه نجلۍ کې ده چې ړنګه بنګه ځينه خدايه د مور يې ورته پام کړې چې په لنډۍ زنه يې ووهي خالونه په لاره تلې کږه وږه شوې د ډېره خاله دې زېړ ګل وشرماونه مازديګر لمونځ دې قبول مشه ديدن دې پرېښود د ايمان کوې سوالونه



                       د همیم په زیار له هېواد ډاټ کام څخه لمېسه