Casula, Antioco (mutidu Montanaru)

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.

(Dèsulu, 1878-1957). Poeta.

At frecuentadu sas iscolas elementares in Dèsulu. A pustis si nch'est tramudadu a Casteddu e a Lanusè pro fagher su Litzeu ma at dèvidu dassare sos istùdios. Sa famìlia fiat pòvera e si nch'est dèvidu torrare a sa bidda sua pro azuare su babu in un'atividade cumertziale minore.
At fatu sa gherra in Àfrica in su 1896 e gràtzias a custa esperièntzia cumponet innos patriòticos e cantos de gherra. A 18 annos si nch'est andadu a carabineri.
At publicadu in su 1904 Boghes de Barbagia, suta de su pseudònimu de Montanaru. Dassada s'Arma e in su 1909 est devènnidu diretore de s'ufìtziu postale e finas insinnante elementare in sa bidda sua. In su 1922 at publicadu Cantigos d'Ennarghentu.
Cumbintu defensore de su balore de sa limba sarda e de s'importu de s'insinnnamentu suo in sas iscolas, at rapresentadu s'ìsula in su primu cungressu nazionale de sos dialetos de Itàlia in su 1925.
Intre su 1926 e su 1927 at proadu s'esperièntzia de sa presone, cun s'acusa de tenner ligàmenes cun sos bandidos de sa Barbàzia. In su 1933 at publicadu Cantos de sa solitudine. Finida sa gherra s'est iscritu a su Partidu Sardu de Atzione. In su 1949 at bìnchidu su "Cuncursu nazionale de poesia dialetale", cun sa cantzone S'olia. In su 1950 at publicadu Sa lantia.
In su 1953 l'at faladu una paralis. At a morrer duos annos a pustis.

In su 1978 est essida sa regorta pòstuma Sas ultimas canzones, Cantigos de amargura.