สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งภูฎานพระองค์ที่ 4 พระองค์เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 1955 และขึ้นครองราชย์เมื่อพระชนม์ได้ 17 พรรษา พระองค์ทรงมีพระมเหสีสี่พระองค์คือ
- สมเด็จพระราชินีดอริจ วังโม วังชุก
- สมเด็จพระราชินีเชอริง เพม วังชุก
- สมเด็จพระราชินีเชอริง ยังดน วังชุก
- สมเด็จพระราชินีซังเก โซเดน วังชุก
[แก้] ทรงสละราชสมบัติ
พระองค์ทรงสละราชสมบัติเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2549 พระราชโอรสพระองค์โตมกุฎราชกุมารจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุกเสด็จขึ้นครองราชย์แทน
[แก้] พระราชโอรส ธิดา
พระองค์มีพระราชโอรสและพระราชธิดา 10 พระองค์จากพระราชินีทั้ง 4 พระองค์ พระราชินีทั้ง 4 นั้นทรงเป็นพี่น้องกัน พระเจ้าลูกเธอพระองค์ใหญ่คือเจ้าฟ้าหญิงโซเนม เดเชนมีพระชนม์มากกว่า พระราชโอรสพระองค์ใหญ่คือกษัตริย์ภูฎานองค์ปัจจุบัน สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุก เพียง 10 วัน
[แก้] เป็นผู้ทรงอิทธิพล 100 คนแรก
เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2549 พระองค์ทรงได้รับเลือกจากนิตยสารไทม์ ให้เป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุด 100 คนแรกของโลก