ปีนักษัตร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ปีนักษัตร (ออกเสียง นัก-สัด) เป็นปีตามปฏิทินสุริยคติไทย โดยการนับรอบละ 12 ปี อันเป็นคติการนับปีที่นิยมใช้กันแพร่หลายในภูมิภาคเอเชีย ทั้งชาวไทย จีน และเวียดนาม เป็นต้น ปีนักษัตร 12 ปีนั้น มีดังนี้

ชวด, ฉลู, ขาล, เถาะ, มะโรง, มะเส็ง, มะเมีย, มะแม, วอก, ระกา, จอ, และ กุน โดยเริ่มต้นนับที่ปีชวด

[แก้] สัตว์ประจำปีนักษัตร

ปีนักษัตรจะมีสัตว์ประจำปี (อันเป็นความหมายของชื่อปีนั้น ๆ นั่นเอง) สัตว์ประจำปีนักษัตรที่นิยมใช้ในหมู่ชาวไทย มีดังนี้

ปี ชวด ฉลู ขาล เถาะ มะโรง มะเส็ง มะเมีย มะแม วอก ระกา จอ กุน
สัตว์ หนู วัว เสือ กระต่าย งูใหญ่ งูเล็ก ม้า แพะ ลิง ไก่ สุนัข สุกร

หมายเหตุ : สำหรับปีกุนนั้น บางชาติใช้ช้างแทนสุกร ก็มี

[แก้] ปีนักษัตรในภาษาต่างๆ

ภาษาไทย ภาษาบาลี ภาษาไทยยวน ภาษาไทลื้อ ภาษาไทใหญ่ ภาษาจีน ภาษาเวียดนาม
ชวด มุสิก ใจ้ ใจ้ เจ้อ-อี จื๋อ ตี๊
ฉลู อุสุภ, อุสภ เป้า เป้า เป้า โฉว สือ-ว
ขาล พยาฆร, พยัฆะ, วยาฆร, พยคฆ ยี ยี ยี เหย็น เหยิ่น
เถาะ สะสะ, สัศ เม้า เหม้า เหม้า เหมา หม่าว
มะโรง มังกร, นาค, สงกา สี สี สี เฉิน ถิ่น
มะเส็ง สัป, สปปก ใส้ ใส้ เส้อ-อื ซื่อ ติ
มะเมีย ดุรงค, อัสส, อัสดร สง้า สะงะ สีงะ อู๋ หง่อ
มะแม เอฬกะ, อัชฉะ เม็ด เม็ด โมด วี่ หมุ่ย
วอก มกฏะ, กปิ สัน แสน สัน เซิน เทิน
ระกา กุกกุฎ, กุกกุฏ เล้า เล้า เฮ้า โหยว เหย่า
จอ โสณ, สุนัข เส็ด เส็ด เม็ด โก่ว ต๊วด
กุน สุกร, วราห, กุญชร ใก๊ ใก๊ เก้อ-อื ฮ่าย เห่ย

ชาวไทยนิยมนับปีด้วยปีนักษัตรมาช้านาน แต่เนื่องจากปีนักษัตรมีรอบเพียง 12 ปี ซึ่งสั้นเกินไป จึงมักจะใช้เลขท้ายปีจุลศักราชมาประกอบด้วย (อ่านเพิ่มเติม ที่ ปฏิทินสุริยคติไทย)

[แก้] ดูเพิ่มเติม


  ปีนักษัตร เป็นบทความเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ ปีนักษัตร ในภาษาอื่น สามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ๆ ด้านซ้ายมือ
ภาษาอื่น