กรรมบถ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ส่วนหนึ่งของ ประวัติพุทธศาสนา |
|
จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา | |
เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน |
|
ใจความสำคัญของพุทธศาสนา | |
สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น |
|
ไตรสรณะ | |
ความเชื่อและการปฏิบัติ | |
ศีล · ธรรม ศีลห้า · ศีลแปด บทสวดมนต์และพระคาถา |
|
คัมภีร์และหนังสือ | |
พระไตรปิฎก พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก |
|
นิกาย | |
เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน | |
สังคมพุทธศาสนา | |
เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · ศาสนสถาน · วัตถุมงคล | |
ดูเพิ่มเติม | |
ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา หมวดหมู่พุทธศาสนา |
กรรมบถ (อ่านว่า กำมะบด) แปลว่า ทางแห่งกรรม คือ การกระทำที่เข้าทางเป็นกรรมหรือที่จะนับว่าเป็นกรรม หมายทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว แบ่งออกเป็น 2 อย่าง คือ
- อกุศลกรรมบถ ทางแห่งกรรมชั่ว มี ๑๐ อย่าง คือ
- ฆ่าสัตว์
- ลักทรัพย์
- ประพฤติผิดในกาม
- พูดเท็จ
- พูดส่อเสียด
- พูดคำหยาบ
- พูดเพ้อเจ้อ
- โลภอยากได้ของเขา
- ปองร้ายเขา และ
- เห็นผิดจากคลองธรรม
- กุศลกรรมบถ ทางแห่งกรรมดี มี ๑๐ อย่างคือ
- เว้นจากฆ่าสัตว์
- เว้นจากลักทรัพย์
- เว้นจากประพฤติผิดในกาม
- เว้นจากพูดเท็จ
- เว้นจากพูดส่อเสียด
- เว้นจากพูดคำหยาบ
- เว้นจากพูดเพ้อเจ้อ
- ไม่โลภอยากได้ของเขา
- ไม่พยาบาทปองร้ายเขา
- เห็นชอบจากคลองธรรม
[แก้] อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548