เลนส์เว้า

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เลนส์เว้ากระจายแสง
เลนส์เว้ากระจายแสง

เลนส์เว้า (concave lens) คือ เลนส์ที่มีผิวโค้งเข้าด้านใน มีขอบหนา และตรงกลางบาง แสงที่ผ่านเลนส์เว้าจะกระจายออก เลนส์เว้านำมาใช้ในกล้องโทรทรรศน์, กล้องจุลทรรศน์ และแว่นตา สำหรับในแว่นตานั้น เลนส์เว้าช่วยปรับสายตาสำหรับคนสายตาสั้นได้ เลนส์เว้าสามารถสร้างภาพเสมือนได้

เลนส์เว้า สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทคือ

  • เลนส์เว้า 2 ด้าน
  • เลนส์เว้าแกมนูน
  • เลนส์เว้าแกมระนาบ

นิโคลัสแห่งคูซา เชื่อว่าเขาเป็นคนแรกที่ค้นพบประโยชน์ของเลนส์เว้าในการรักษาสายตาสั้น เมื่อ ค.ศ. 1451

เปรียบเทียบ: เลนส์นูน

[แก้] สิ่งประดิษฐ์ที่ใช้เลนส์เว้า

  • แว่นตาสำหรับคนสายตาสั้น

[แก้] ดูเพิ่ม

การคำนวณเลนส์บาง

ภาษาอื่น