Luuk Gruwez

From Wikipedia

Luuk Gruwez (9 ogustus 1953, Kortrik), is e dichter en essayist.

E studeerde Germoasje Filologie aan de KULAK, d'n unief van Kortrik, en an de K.U.L.

In 1976 verust'n van Kortrik noar Hasselt in Limburg. En is doa lêeroare toet an 1995. Op dat moment kriegt 'n e beurze en isn vultieds schriever.

Ze werk is gerekend toet de neoromantiek, omdat 'n schrieft over de grôote gevoeln's lik 't leven, de liefde, en de dôod. Typisch an Luuk Gruwez is dat'n oek mè ze zelven en die gevoeln's duft te lachen.

[bewerk'n] Bibliografie

Stofzuigergedichten (1973)
Ach, wat zacht geliefkoos om een mild verdriet (1977), poëzie
Een huis om dakloos in te zijn (1981), poëzie
De feestelijke verliezer (1985), poëzie (bekroënd mè de Dirk Martensprijs)
Dikke mensen (1990), poëzie (poëzie mè de Prijs van de Vlaamse poëziedagen)
Onder vier ôgen en Siamees dagboek, proza (1992) toope geschrev'n mè Eriek Verpale
Het bal van opa Bing (1994), proza (Geertjan Lubberhuizenprijs 1994)
Vuile manieren (1994), poëzie (bekroënd mè de Hugues C. Pernathprijs 1995)
Bandeloze gedichten (1996), bloemlezinge ut ze poëzie
Het land van de wangen (1998), briev'n
Slechte gedachten (1999), korte stiksjes
Dieven en geliefden (2000), poëzie
De maand van Marie. Vier vrouwenvertellingen (2002), proza
Een stenen moeder (2004), korte stiksjes
Allemansgek, mèd e CD (2005), poëzie