Ελληνιστική περίοδος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ελληνική ιστορία
Μινωικός πολιτισμός (3000-1420 π.Χ.)
Αιγαιακός πολιτισμός (1600 π.Χ.)
Μυκηναϊκή περίοδος (περ. 1600-1100 π.Χ.)
Γεωμετρική Εποχή (1100-800 π.Χ.)
Αρχαία Ελλάδα (800-323 π.Χ.)
Μακεδονική περίοδος (μόνο για την Ελλάδα)
Ελληνιστική περίοδος (323-146 π.Χ.)
Ρωμαϊκή περίοδος (146 π.Χ.-330 μ.Χ.)
Βυζαντινή περίοδος (330-1453)
Οθωμανική περίοδος (1453-1821)
Νεότερη Ελλάδα (1821 έως σήμερα)
Σχετικά
Αρχαία ελληνική γραμματεία
Ελληνική γλώσσα
Ονομασίες Ελλήνων

Ελληνιστική περίοδος ή Ελληνιστική εποχή:(323 π.Χ. - 146 π.Χ.) καθιερώθηκε να λέγεται η μετά της αρχαίας Ελλάδος κλασσική περίοδος που ξεκινά με το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τελειώνει με την υποδούλωση και υποταγή των ελληνικών χωρών και κυρίως της ελληνιστικής Ανατολής στη Ρώμη και την Αυτοκρατορία της.

Και ενώ ως προς τη χρονική λήξη αυτής της περιόδου συμφωνούν οι πάντες ιστορικοί, το αντίθετο συμβαίνει με τον προσδιορισμό της χρονικής αρχής αυτής της περιόδου. Άλλοι θέτουν ως έναρξη τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ που οι Ελληνικές πόλεις απώλεσαν την ελευθερία και αυτονομία τους στο λυκαυγές της έννοιας «κράτος πόλεων» έναντι των «πόλεων κρατών» της εποχής. Άλλοι θέτουν λίγα έτη μετά, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε το Περσικό κράτος και άρχισε η εξάπλωση του Ελληνικού πολιτισμού στην Ασία και Αφρική. Τέλος οι πιο πολλοί θέτουν ως αρχή της περιόδου τον θάνατο του Μεγάλου στρατηλάτη το 323 π.Χ. όπου άρχισαν να ιδρύονται τα διάφορα σύμμεικτα από πληθυσμό Ελληνικά κράτη στα οποία ενώ φάνηκε να αλλοιώθηκε ο προγενέστερος πολιτειακός βίος των αρχαίων Ελλήνων αλλά και ο προγενέστερος κλασσικός λεγόμενος πολιτισμός τους στη πραγματικότητα παραχώρησαν τη θέση τους στο δικό τους ανερχόμενο μαθητή που άξια καθιερώθηκε να λέγεται ελληνιστικός πολιτισμός και ελληνιστική τέχνη.

Είναι μία περίοδος ανανέωσης και δημιουργίας, κατά την οποία ο ελληνικός πολιτισμός συναντά αυτούς της Ανατολής (αιγυπτιακός, μεσοποταμιακός, περσικός, ινδικός, φοινικικός, συριακός, γηγενείς μικρασιατικοί πολιτισμοί, κ.α.) και συγχωνεύονται φτιάχνοντας τον ελληνιστικό. Η ελληνιστική κοινή, δηλαδή τα απλοποιημένα ελληνικά κυριαρχούν σε όλη την ανατολική Mεσόγειο και αναδεικνύονται στη διεθνή γλώσσα της εποχής αυτής. Είναι η εποχή των μεγάλων ελληνιστικών μοναρχιών και των συμπολιτειών, αλλά και της παρακμής και της πτώσης του πολιτικού συστήματος που είχε κυριαρχήσει και ακμάσει στην μητροπολιτική Ελλάδα και στις αποικίες της για περίπου 5 αιώνες, της πόλης-κράτους.

Στο παρόν άρθρο θεωρείται ορθότερη έναρξη της περιόδου αυτής ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιόδου, συνεπώς το 323 π.Χ..