Αντιβαρύτητα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
[Επεξεργασία] Αντιβαρύτητα
Η αντιβαρύτητα είναι μια φυσική έννοια που υποδηλώνει κατανίκηση της έννοιας της βαρύτητας τόσο σε μηχανοκίνητα μεσα,δηλαδή αιώρηση χωρίς τη βοήθεια κάποιου κινητήρα,όσο και στη φύση(διαστολή του σύμπαντος).
[Επεξεργασία] Σύντομη ανασκόπηση της έννοιας
Πρώτη νύξη στην έννοια της αντιβαρύτητας έγινε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, όταν διατύπωνε τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας το 1915, προσπαθώντας να εξηγήσει τη διαστολή του σύμπαντος, μία ενέργεια που μόνο μία δύναμη αντίθετη της βαρύτητας μπορούσε να εξηγήσει. Οδηγήθηκε έτσι να τροποποιήσει τη θεωρία του -έτσι που να προβλέπει ένα στατικό σύμπαν-. Προσέθεσε έτσι στις εξισώσεις του για τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας έναν νέο όρο, την κοσμολογική σταθερά. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η αντιβαρύτητα δεν είχε κάποια υλική αιτία, αλλά υπήρχε από την αρχή μέσα στην ίδια τη δομή του χωρόχρονου: Ο Αϊνστάιν υποστήριξε ότι ο χωρόχρονος είχε από μόνος του μία εσωτερική τάση να επεκτείνεται τόσο ακριβώς όσο χρειαζόταν για να εξισορροπείται η έλξη όλης της ύλης του σύμπαντος. Έτσι μπορούσε να προκύπτει ένα στατικό σύμπαν.