Ήτα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το γράμμα Ήτα (κεφαλαίο Η, πεζό η) είναι το έβδομο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία η´ = 8
Στην Αγγλική γλώσσα συνήθως σχετίζεται με το E, e.
Στο αλφάβητο της Αττικής, το Η ήταν το γράμμα που συμβόλιζε τον ήχο του πνεύματος της δασείας κατέχοντας την όγδοη θέση στο αττικό αλφάβητο. Στα άλλα ελληνικά αλφάβητα όμως το Η συμβόλιζε το μακρό φωνήεν Ε. Τα πνεύματα δασεία και η ψιλή προέκυψαν από το αριστερό και το δεξί μισό του Η αντίστοιχα. Έτσι τα σύμβολα (├) και (┤) εξελίχθηκαν σταδιακά στα σύμβολα του πνεύματος της δασείας ( ῾ ) και της ψιλής ( ᾿ ).
Το σύμβολο Η έχει άμεση σχέση με το αγγλικό H.
Το "Η" συμβόλιζε σε ένα αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης, το ακροφωνικό σύστημα αρίθμησης, τον αριθμό 100, από το πρώτο γράμμα της λέξης ἑκατό που γράφονταν "ΗΕΚΑΤΟΝ" (όπου το αρχικό Η αντικαταστάθηκε τελικά από το πνεύμα της δασείας).
Το η χαρακτηρίζεται ως μακρόχρονο φωνήεν. Το μακρόχρονο είναι χαρακτηρισμός της αρχαίας προφοράς που στην περίπτωση του ήτα αντιστοιχούσε σε "εε" σε αντίθεση με το βραχύχρονο ε. Στην σύγχρονη προφορά συνήθως ταυτίζεται με το ι .Η εξέλιξη αυτή στην προφορά πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο της κοινής ελληνικής και ονομάστηκε ιωτακισμός). Στη διαλέκτο της Λακωνίας (δωρική) τη θέση του η ως μακρόχρονου φωνήεντος το αντικαθιστούσε το α. (πχ Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ αντί για Η ΤΗΝ Η ΕΠΙ ΤΗΣ)