Βησσαρίων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Βησσαρίων
Μεγέθυνση
Ο Βησσαρίων

Βησσαρίων (1403-1472). Βυζαντινός λόγιος και Καρδινάλιος της Καθολικής εκκλησίας.

[Επεξεργασία] Ο Βίος

Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα στις 2 Ιουνίου 1403 και το κοσμικό του όνομα ήταν Ιωάννης. Αφού έλαβε την βασική του παιδεία στην Τραπεζούντα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φοίτησε κοντά στο Γεώργιο Χρυσοκόκη. Το 1423 έγινε μοναχός με το όνομα Βησσαρίων. Το 1431 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και κατόπιν μετέβη στο Μυστρά για να παρακολουθήσει τα μαθήματα του διαπρεπούς φιλοσόφου Γεωργίου Πλήθωνα Γεμιστού. Το 1436 έγινε ηγούμενος σε μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης και τον επόμενο χρόνο αρχιεπίσκοπος Νικαίας. Μετείχε στην βυζαντινή αντιπροσωπία στη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας ως ο διαπρεπέστερος εκπρόσωπος των ενωτικών. Μετά το πέρας της Συνόδου επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου λίγο αργότερα του ανακοινώθηκε η προαγωγή του σε Καρδινάλιο από τον Πάπα Ευγένιο Δ΄. Λίγο αργότερα αναχώρησε ξανά για τη Δύση για να προωθήσει την ιδέα μιας αντιτουρκικής Σταυροφορίας. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης παρέμεινε στη Δύση, φροντίζοντας για τους Έλληνες πρόσφυγες που κατέφευγαν εκεί και αγωνιζόμενος για την οργάνωση μιας Σταυροφορίας. Παράλληλα άρχισε να συγκεντρώνει ελληνικά χειρόγραφα για να τα διασώσει από την καταστροφή και να προωθήσει τις ελληνιστικές σπουδές.

Το 1463 αναγορεύτηκε Λατίνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Έκτοτε δυό φορές βρέθηκε μεταξύ των φαβορί για τον παπικό θρόνο. Η αποτυχία του να οργανώσει μια σταυροφορία ή να καταλάβει τον παπικό θρόνο, που θα βοηθούσε τα σταυροφορικά του σχέδια τον κλόνισαν στα τελευταία του χρόνια. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1472 στη Ραβέννα. Την τεράστια προσωπική του βιβλιοθήκη την κληροδότησε στη Βενετική δημοκρατία, για να αποτελέσει τον πυρήνα της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης και τη βάση των μεγάλων ελληνικών εκδόσεων του 16ου αιώνα από τον Άλδο Μανούτιο και άλλους.

[Επεξεργασία] Το Έργο

Συνέγγραψε πλήθος θεολογικών έργων, κυρίως προς υπεράσπισης της Ένωσης των Εκκλησιών. Έχει συντάξει πλήθος λόγων για την προώθηση της σταυροφορικής κίνησης, μια ανθολογία κλασικών κειμένων, μεταφράσεις αρχαιοελληνικών κειμένων στα Λατινικά. Σημαντικότατο θεωρείται το φιλοσοφικό του έργο για την υπεράσπιση της Πλατωνικής φιλοσοφίας, τη σύνοψη της Αριστοτελικής Φιλοσοφίας. Επίσης κατά τα πρότυπα του Θωμά Ακινάτη προσπάθησε να εντάξει την Πλατωνική φιλοσοφία στη Χριστιανική σκέψη.