Ερυθρά τρομοκρατία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο ερυθρά τρομοκρατία ή κόκκινη τρομοκρατία περιγράφεται η οργανωμένη περίοδος βίας που άσκησε το ΕΑΜ με τον ένοπλο κλάδο του, τον ΕΛΑΣ, κατά βάση στην ύπαιθρο, την περίοδο της κατοχής.

Η σύγχρονη βιβλιογραφία της περιόδου αυτής είναι περιορισμένη μιας και ο βασικός αποδέκτης της βίας, η Ελληνική Δεξιά δεν ασχολείται πια με την περίοδο του εμφυλίου. Από τις ελάχιστες περιγραφές του φαινομένου αποτελεί η εργασία του Στάθη Καλύβα που εμπεριέχεται στο βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ «Μετά τον Πόλεμο». Χρονολογικά η ερυθρά τρομοκρατία έλαβε χώρα από τα μέσα του 1942 εως τις αρχές του 1945 και πιό έντονα την περίοδο από τα μέσα του 1943 εώς το τέλος του 1944.

Η βασική αιτία της ερυθράς τρομοκρατίας ήταν η προσπάθεια του ΕΑΜ-ΚΚΕ να μονοπωλήσει την Εθνική Αντίσταση. Θύματα υπήρξαν αντιφρονούντες κάθε ιδεολογίας μεταξύ των οποίων και τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές καθώς επίσης και οι λίγοι συνεργάτες των κατακτητών. Μετά την ήττα του ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά ακολούθησε η περίοδος της αντικομμουνιστικής ακροδεξιάς «λευκής τρομοκρατίας» όπου οι μέχρι πρότινος θύτες μετατράπηκαν πολύ γρήγορα σε θύματα.