Πρότυπο ενσωμάτωσης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τη δεκαετία του 1970 εμφανίζεται το πρότυπο της ενσωμάτωσης. Στην περίπτωση αυτή, υπάρχει αποδοχή του πολιτισμικού στοιχείου της μεταναστευτικής ομάδας , αλλά ταυτόχρονα και αποδοχή του status quo της χώρας υποδοχής, όπου το νέο στοιχείο ενσωματώνεται χωρίς αναστατώσεις ή άλλες συγκρούσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι εθνικές μειονότητες και οι μεταναστευτικές ομάδες έχουν γίνει μέρος μιας ευρύτερης κοινότητας, χωρίς όμως να έχουν χάσει εντελώς τη δική τους πολιτισμική ταυτότητα. Σύμφωνα με τον Habermas (1999: 13), υπάρχουν δύο επίπεδα ενσωμάτωσης: «α) η πολιτική ενσωμάτωση, δηλαδή η αποδοχή των συνταγματικών αξιών μιας δεδομένης έννομης τάξης, η οποία μπορεί να απαιτηθεί από τις εθνικές και πολιτισμικές μειονότητες και β) η ηθική ενσωμάτωση σε μια συγκεκριμένη μορφή πολιτισμικής ζωής, η οποία δεν μπορεί να απαιτηθεί από τις μειονότητες, διότι αυτό θα σήμαινε την απώλεια των συλλογικών τους ταυτοτήτων». Και το μοντέλο αυτό κατακρίθηκε, διότι η επικαλούμενη ισότητα των ευκαιριών είναι στην ουσία ανύπαρκτη. Τα παιδιά των αλλοδαπών παρουσιάζουν το στίγμα της υστέρησης, διότι η κατάκτηση του κυρίαρχου πολιτισμού και συναφών ικανοτήτων και δεξιοτήτων δεν γίνεται με ίσους όρους σε σχέση με τους γηγενείς συμμαθητές τους.

Στοιχεία χρήστη:Δικαιουλάκου Αναστασία, φοιτήτρια Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Βιβλιογραφία:Παλαιολόγου, Ν. και Ευαγγέλου, Ο. (2003) ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ:Εκπαιδευτικές, Διδακτικές και Ψυχολογικές Προσεγγίσεις. Αθήνα, Ατραπός.