Βυθός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος βυθός ή πάτος χαρακτηρίζει την γήινη στερεή επιφάνεια στο κατώτερο μέρος της θάλασσας, λίμνης ή ποταμού. Συνηθέστερα αναφέρεται για την θάλασσα (sea bottom).

  • Ανάλογα με την μορφή του διακρίνεται σε αμμώδη (sand bottom) ή βραχώδη (rocky bottom).
  • Γεωλογικά μπορεί να διακριθεί σε "ανώτερο βυθό" και "κατώτερο βυθό".

Επίσης άλλες διακρίσεις του βυθού είναι κατά την ποιότητά του σε "τραχύ", "στερεό" και "μαλακό", καθώς και από τα αποθέματα που τον καλύπτουν που χαρακτηρίζονται σε "παράκτια", "χερσογενή" και "πελασγικά".

Το είδος του βυθού λαμβάνεται ιδιαίτερα υπ΄ όψη κατά την αγκυροβολία των πλοίων.
Βυθοί με το μεγαλύτερο βάθος θαλάσσης είναι του Ειρηνικού 10.870 μ. (ΒΔ. της Ιαπωνίας), του Ατλαντικού 9.214 μ. (Β. του Πόρτο Ρίκο) και του Ινδικού Ωκεανού 7.000 μ. (Ν. της Ιάβας).