Ανδρέας Μιαούλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ανδρέας Μιαούλης
Μεγέθυνση
Ανδρέας Μιαούλης

Ο Ανδρέας Βώκος ή Μιαούλης (20 Μαΐου 1769 - 11 Ιουνίου 1835) ήταν Έλληνας ναύαρχος και πολιτικός, διοικητής ελληνικού στόλου κατά την Eλληνική Επανάσταση του 1821.

Γεννήθηκε στα Φύλλα της Εύβοιας και το πραγματικό του όνομα ήταν Ανδρέας Βώκος, γιος του εμποροπλοίαρχου Δημητρίου Βώκου που καταγόταν από τα Φύλλα και της τρίτης γυναίκας του. Το όνομα Μιαούλης προέρχεται είτε από το όνομα του καραβιού μιαούλ (φελούκα) είτε από το ναυτικό κέλευσμα "μία ούλοι". Οι Βωκαίοι για κάποιο λόγο (πιθανότατα ένα φόνο) αναγκάστηκαν σε μια στιγμή να ξεφύγουν από τους Τούρκους και εγκαταστάθηκαν στην Ύδρα.

Κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με το ναυτικό επάγγελμα όπως ο πατέρας του, και στα 16 του έγινε κυβερνήτης ενός εμπορικού πλοίου της οικογένειάς του. Έγινε γνωστός ως πλούσιος έμπορος καλαμποκιού χρησιμοποιώντας το χρήμα του με καλό τρόπο και κατά την διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, διέσπασε πολλές φορές τον ναυτικό αποκλεισμό των άγγλων κερδίζοντας πολλά χρήματα, ενώ ναυπήγησε δικά του καράβια. Αυτά ήταν κατάλληλα εξοπλισμένα ώστε αντιμετώπιζαν τους πειρατές με επιτυχία.

Προτομή του Ανδρέα Μιαούλη στο Πεδίο του Άρεως, στην Αθήνα
Μεγέθυνση
Προτομή του Ανδρέα Μιαούλη στο Πεδίο του Άρεως, στην Αθήνα

Μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821, όταν και η Ύδρα αποφάσισε να επαναστατήσει το 1822, ορίστηκε συναρχηγός της ναυτικής μοίρας της Ύδρας μαζί με τον Ιάκωβο Τομπάζη και τον επόμενο χρόνο τον διαδέχτηκε στην αρχηγία του στόλου. Συμμετείχε σε ναυμαχίες στην Πάτρα (20 Φεβρουαρίου 1822), Χίο (19 Μαΐου 1822), Σπέτσες (8 Σεπτεμβρίου 1822), στο Βόρειο Αιγαίο κατά το 1823. Κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου κατάφερε να διασπάσει τον κλοιό και να εφοδιάσει την πόλη με τρόφιμα και πολεμοφόδια τον Δεκέμβριο του 1822 και τον Ιανουάριο του 1823.

Στα Ψαρά παρ'όλες τις απώλειες κατάφερε να σταματήσει την προέλαση του Οθωμανικού στόλου (3 Ιουλίου 1824), και την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ναυμαχία του Γέροντα (29 Αυγούστου 1824), και σε ναυμαχίες στη Σάμο (6 Σεπτεμβρίου 1824) και στη Μεθώνη (30 Απριλίου 1825). Δεν μπόρεσε όμως να εμποδίσει τις Αιγυπτιακές δυνάμεις να καταλάβουν το Ναβαρίνο. Επίσης κατάφερε μία φορά να διασπάσει τον αποκλεισμό κατά την δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου στις 20 Νοεμβρίου 1825 περνώντας τρόφιμα, αλλά δεν μπόρεσε να το επαναλάβει κατά την δεύτερη προσπάθεια στις 1 Απριλίου 1826, οπότε το Μεσολόγγι έπεσε μετά από 10 ημέρες.

Οι προσπάθειές του να εμποδίσουν τις θαλάσσιες επικοινωνίες των Αιγυπτίων απέτυχαν και στην συνέχεια ο ελληνικός στόλος αποδιοργανώθηκε κυρίως χάρη στην έλλειψη χρημάτων αλλά και την έξαρση της πειρατείας λόγω της γενικής αναρχίας που επικρατούσε στην ανατολική Μεσόγειο. Παρέμεινε διοικητής του ελληνικού στόλου μέχρι να αντικατασταθεί από τον Τόμας Κόχραν, πρώην αξιωματικό του Βρετανικού στόλου το 1827.

Μετά την επικράτηση της ανεξαρτησίας ο Ιωάννης Καποδίστριας του ανέθεσε την αρχηγία του στόλου του Αιγαίου, αλλά γρήγορα ο Μιαούλης αναμίχθηκε στις εμφύλιες διαμάχες ως αντίπαλος του Καποδίστρια και του Ρώσικου κόμματος. Το 1831 διέταξε την πυρπόληση του Ελληνικού στόλου που ναυλοχούσε στον Πόρο. Κατά την εμφύλια αυτή ναυμαχία βυθίστηκε το πλοίο "Ελλάς", ενέργεια που τον στιγμάτισε. Ήταν μέλος της επιτροπής που στάλθηκε για να αποδεχθεί/προσφέρει την βασιλεία στον Όθωνα. Ο Όθων αργότερα τον διόρισε Αρχηγό του Ναυτικού Διευθυντήριου και Γενικό Επιθεωρητή του Στόλου.

Το 1834 έγινε σύμβουλος της επικράτειας και το 1835 τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρα. Στις 11 Ιουνίου 1835 πέθανε στην Αθήνα. Τάφηκε στον Πειραιά στην περιοχή που ονομάστηκε Ακτή Μιαούλη.

Άλλες γλώσσες