Ερμητισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ερμητισμός είναι φιλοσοφικός όρος στην Ερμητική φιλοσοφία και ανάγεται στην απόκρυφη διδασκαλία των συγγραμμάτων του μυθολογούμενου Ερμή του Τρισμέγιστου.

Ο Ερμητισμός μολονότι υπήρξε ως κίνηση "μυστικοθρησκευτική" δεν έχει ως θεμελιώδη αρχή την πίστη αλλά την έρευνα και πρεσβεύει ως υπέρτατο αγαθό τη γνώση του Θείου (Θεού), και σε αντίθεση, ως βαθύτατη δυστυχία της ψυχής την "αγνωσία του Θείου".

Βασική διδασκαλία του Ερμητισμού είναι ότι: όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από ψυχές που συνοδεύονται κατά την είσοδό τους στο ανθρώπινο σώμα από Αγγέλους αλλά και Δαίμονες.

Απόσταγμα της διδαχής του Ερμητισμού είναι τα δύο θεμελιώδη ρητά του:

  • "ΜΗ ΚΑΚΟΝ ΕΙΝΑΙ" (δηλαδή να αποφεύγεται το κακόν) και
  • "ΑΙΤΙΑ ΕΛΟΜΕΝΟΥ ΘΕΟΣ ΑΝΑΙΤΙΟΣ" (δηλαδή στις πράξεις των ανθρώπων, που έχουν ελευθερία εκλογής, ο Θεός είναι ανεύθυνος)
Άλλες γλώσσες