Ουγενότος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πιθανή παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων

Το περιεχόμενο που υπήρχε στο παρόν άρθρο πιθανόν παραβιάζει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχεται από την ιστοσελίδα:

{{{1}}}

Αν σκοπεύετε να επεξεργαστείτε το άρθρο, παρακαλούμε να το κάνετε χρησιμοποιώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο σε μία προσωρινή σελίδα.
Σημείωση: Η επεξεργασία και τροποποίηση του αρχικού κειμένου δεν αρκεί για την αποφυγή παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων αλλά είναι προτιμότερο να γραφτεί το άρθρο από την αρχή.

Ένας διαχειριστής θα αναλάβει τη μετακίνηση του νέου άρθρου που θα επεξεργαστείτε από την προσωρινή σελίδα στον τίτλο του παρόντος άρθρου.

  1. Παρακαλούμε μην επεξεργάζεστε προσωρινά το παρόν άρθρο.
  2. Αν είστε ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων του περιεχομένου του ή αν έχετε εξασφαλίσει άδεια για τη χρήση του στη Βικιπαίδεια υπό την Άδεια Ελεύθερης Τεκμηρίωσης GNU, παρακαλούμε να το αναφέρετε στη σελίδα συζήτησης του άρθρου.
  3. Μην προσπαθήσετε να προσθέσετε ξανά το ίδιο κείμενο σε επόμενες εκδόσεις του άρθρου γιατί θα αφαιρεθεί αμέσως.
  4. Αν επιθυμείτε να επεξεργαστείτε το παρόν άρθρο πριν την διευθέτηση του ζητήματος σχετικά με το καθεστώς των πνευματικών δικαιωμάτων, γράψτε ένα νέο άρθρο στην προσωρινή σελίδα και ενημερώστε σχετικά στη σελίδα συζήτησης του άρθρου.
  5. Εφόσον δεν υπάρχει άδεια χρήσης του κειμένου, το παρόν άρθρο θα διαγραφεί δέκα ημέρες μετά την τοποθέτηση αυτής της σήμανσης. Αν κάποιος χρήστης έχει γράψει ένα νέο άρθρο, τότε αυτό θα μεταφερθεί στην παρούσα σελίδα.

(γαλλ. Huguenots). Όνομα άγνωστης προέλευσης, με το οποίο χαρακτηρίζονταν οι Γάλλοι διαμαρτυρόμενοι κατά την περίοδο των θρησκευτικών συγκρούσεων του 16ου και 17ου αι. Όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο γαλλικός προτεσταντισμός –κυρίως καλβινιστικός– που είχε διαδοθεί σε μεγάλη έκταση στη Γαλλία επί βασιλείας του Ερρίκου B’, Φραγκίσκου B’ και Καρόλου Θ’, έγινε πολύ γρήγορα αξιόλογη πολιτική δύναμη που, υπό την ηγεσία του πρίγκιπα των Βουρβώνων και του πρίγκιπα του Κοντέ, αντιτασσόταν στη βασιλική απολυταρχία και διεκδικούσε τα παλιά φεουδαλικά προνόμια. Επικεφαλής της καθολικής μερίδας ήταν η οικογένεια των Γκιζ, αρχόντων της Λορένης. Η πρώτη σύγκρουση (έγιναν τουλάχιστον οχτώ) μεταξύ των αντιτιθέμενων φατριών ξέσπασε τον Μάρτιο του 1562. Δέκα χρόνια αργότερα, τη νύχτα της 24ης Αυγούστου 1572, με τη συγκατάθεση της βασιλομήτορος και του βασιλιά Καρόλου Θ’, έγινε στο Παρίσι σφαγή των Ο. πριγκίπων και αρχηγών (που έμεινε ιστορική ως νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου) και ο πόλεμος ξανάρχισε. Με την προσέγγιση του βασιλιά Ερρίκου του Βαλουά με το κόμμα του Ερρίκου των Βουρβώνων (για να τεθεί φραγμός στην παντοδυναμία του Ερρίκου της Γκιζ, που είχε σχηματίσει τον Ιερό Σύνδεσμο μαζί με τον βασιλιά της Ισπανίας) προκλήθηκε νέα σύγκρουση που ονομάστηκε πόλεμος των τριών Ερρίκων. Από αυτούς όμως ο Ερρίκος της Γκιζ δολοφονήθηκε το 1588 με διαταγή του βασιλιά και ο Ερρίκος Γ’ σκοτώθηκε τον επόμενο χρόνο από έναν φανατικό δομινικανό. Μόνος κληρονόμος των δικαιωμάτων διαδοχής στον θρόνο της Γαλλίας έμεινε ο Ερρίκος των Βουρβώνων, που δεν δίστασε, για να μη συγκρουστεί με την καθολική πλειοψηφία των Γάλλων, να εγκαταλείψει τον καλβινισμό και να προσχωρήσει στον καθολικισμό.

Ο Ερρίκος των Βουρβώνων, που έγινε Ερρίκος Δ’ της Γαλλίας εξέδωσε το έδικτο της Νάντης, με το οποίο παραχωρούσε στους Ο. απόλυτη ελευθερία λατρείας και περίπου εκατό φρούρια.

Εναντίον αυτού του μέτρου, μετά τον θάνατο του Ερρίκου Δ’, αντέδρασε η γαλλική μοναρχία και το 1628 ο καρδινάλιος Ρισελιέ κατέλαβε το τελευταίο γαλλικό φρούριο που κρατούσαν οι Ο., τη Ροσέλ. Τον επόμενο χρόνο το έδικτο της Νιμ, αν και εγγυόταν στους Ο. τη θρησκευτική ελευθερία, τους αφαιρούσε όλα τα φρούρια. Από τότε οι Ο. έπαψαν να είναι πολιτικό κόμμα και έμειναν μόνο ως θρησκευτικό δόγμα.