Τετραγράμματο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Αυτό το άρθρο χρειάζεται μετάφραση.

Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το άρθρο μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε.

Το Τετραγράμματο στην Φοινικική (1100 Π.Κ.Χ. έως 300 Κ.Χ.), στην Αραμαϊκή (10ος αιώνας Π.Κ.Χ. έως 1ος αιώνας Κ.Χ.) και με σύγχρονους εβραϊκούς χαρακτήρες.
Το Τετραγράμματο στην Φοινικική (1100 Π.Κ.Χ. έως 300 Κ.Χ.), στην Αραμαϊκή (10ος αιώνας Π.Κ.Χ. έως 1ος αιώνας Κ.Χ.) και με σύγχρονους εβραϊκούς χαρακτήρες.

Το Τετραγράμματο (λέξη με τέσσερα γράμματα) αφορά το κύριο όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη (Εβραϊκές Γραφές), το οποίο αποτελείται από τα εξής γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου: י (γιόδ) ה (χε) ו (βαβ) ה (χε) ή, αλλιώς, יהוה (ΓΧΒΧ/ΙΧΒΧ, στην αγγλική JHWH/YHWH). Αποτελεί το χαρακτηριστικό προσωπικό όνομα του Θεού του Ισραήλ και αποδίδεται συνήθως στα ελληνικά ως Ιεχωβά ή Γιαχβέ.

Σε σύγκριση με όλα τα ονόματα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη (Εβραϊκές Γραφές), το όνομα που εμφανίζεται τις περισσότερες φορές είναι το ιερό Τετραγράμματο -χρησιμοποιείται 6.823 φορές σύμφωνα με την Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια. Η Μπίμπλια Χεμπράικα (Biblia Hebraica) και η Μπίμπλια Χεμπράικα Στουτγκαρτένσια (Biblia Hebraica Stuttgartensia), οι οποίες αποτελούν κριτικά κείμενα του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου, περιέχουν στο κείμενό τους των Εβραϊκών Γραφών το Τετραγράμματο 6.828 φορές. Οι ενδείξεις που έχουμε στη διάθεσή μας από αρχαία εβραϊκά και αραμαϊκά κείμενα φανερώνουν ότι γινόταν εκτενής χρήση του θεϊκού ονόματος στην αρχαιότητα. Κάποιοι λόγιοι συμπεραίνουν ότι γινόταν χρήση αυτού το ονόματος του Θεού στην καθημερινή ομιλία και στις προσευχές.

Για τον Ιουδαϊσμό, το Τετραγράμματο είναι το άρρητο όνομα του Θεού, το οποίο δηλαδή δεν προφέρεται. Στη δημόσια ανάγνωση των Γραφών, αντικαθίσταται με τον όρο «Αδωνάι» (που σημαίνει «ο Κύριός μου»). Άλλες γραπτές μορφές (όπως ד׳ ή ה׳) διαβάζονται ως Χασέμ (Το Όνομα), για το ίδιο λόγο.

Για να διευκρινιστεί η διαφορά στη χρήση μεταξύ του όρου «Ιεχωβά» (ΓΧΒΧ) και του όρου «Θεός» (Ελοχίμ), το Αυτοκρατορικό Λεξικό της Βίβλου (The Imperial Bible-Dictionary, τόμος 1, σελίδα 856) αναφέρει: «Το [Ιεχωβά] είναι παντού ένα κύριο όνομα, και υποδηλώνει τον Θεό ως πρόσωπο και μόνο αυτόν· ενώ το Ελοχίμ έχει περισσότερο το χαρακτήρα ενός κοινού ουσιαστικού, το οποίο συνήθως, αλλά όχι κατ’ ανάγκη ούτε πάντα, υποδηλώνει τον Ύψιστο. ...Ο Εβραίος μπορεί να λέει ο Ελοχίμ, ο αληθινός Θεός, σε αντίθεση με όλους τους ψεύτικους θεούς· αλλά ποτέ δεν λέει ο Ιεχωβά, επειδή Ιεχωβά είναι αποκλειστικά το όνομα του αληθινού Θεού. Λέει επανειλημμένα ο Θεός μου ...αλλά ποτέ ο Ιεχωβά μου, γιατί όταν λέει ο Θεός μου, εννοεί τον Ιεχωβά. Μιλάει για τον Θεό του Ισραήλ, αλλά ποτέ για τον Ιεχωβά του Ισραήλ, επειδή δεν υπάρχει άλλος Ιεχωβά. Μιλάει για τον ζωντανό Θεό, αλλά ποτέ για τον ζωντανό Ιεχωβά, επειδή δεν μπορεί να φανταστεί ότι υπάρχει περίπτωση να μην είναι ο Ιεχωβά ζωντανός».

Μια από τις θεωρίες σχετικά με τους λόγους για τους οποίους έπαψε να χρησιμοποιείται το Τετραγράμματο αναφέρει ότι το Ιουδαϊκό ταμπού όσον αφορά την προφορά του ήταν τόσο ισχυρό ώστε η αρχική προφορά χάθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης χιλιετίας Κ.Χ. Έκτοτε, πολλοί λόγιοι (ιδιαίτερα Χριστιανοί) έχουν προσπαθήσει να αποκαταστήσουν την αρχική προφορά. Για παράδειγμα, γύρω στο 1518 Χριστιανοί θεολόγοι1 εισήγαγαν την χρήση της προφοράς «Ιεχωβά» ("Yehovah", στην αγγλική), η οποία θεωρείται γενικά ότι είναι αβάσιμη, στηριζόμενοι στην γραπτή μορφή יְהֹוָה (που διαβάζεται κανονικά, «Ιεχωβά'») που χρησιμοποιόταν για να υποδείξει στον αναγνώστη της Αγίας Γραφής στην εβραϊκή να το προφέρει «Αδωνάι» (אֲדֹנָי).

Σύμφωνα με αυτή την άποψη, το Τετραγράμματο έπαψε να χρησιμοποιείται ως αποτέλεσμα της Τρίτης από τις Δέκα εντολές. Οι Ιουδαίοι σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το Όνομα ως τον 3ο αιώνα λόγω του φόβου μήπως παραβιάσουν την εντολή: «Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσεις το όνομα του ΓΧΒΧ του Θεού σου με μάταιο τρόπο». (Έξοδος 20:7) Είναι πιθανό ότι αυτή η πρακτική ήταν διαδεδομένη πριν από την πρώτη Χριστιανική εποχή καθώς ο Ιησούς είχε προσευχηθεί στον Πατέρα του: «Τους γνωστοποίησα το όνομά σου». (Ιωάννης 17:26)


Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Ετυμολογία και Σημασία

Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, το Τετραγράμματο προέρχεται από την έμμεση διάθεση, σε μη τετελεσμένη κατάσταση, του εβραϊκού ρήματος הוה (χα·βά, που σημαίνει «είμαι, γίνομαι»), και σημαίνει «Αυτός θα Κάνει να Γίνει» (συνήθως κατανοείται ως «Αυτός Κάνει να Γίνεται»).

Μια άλλη παράδοση όσον αφορά το όνομα αναφέρει ότι το όνομα προέρχεται από τρεις διαφορετικές ρηματικές μορφές οι οποίες έχουν από κοινού την ίδια ρίζα ΓΒΧ -οι λέξεις ΧΓΧ χαγιά [היה] που σημαίνει «Αυτός ήταν»· ΧΒΧ χοβέ [הוה] που σημαίνει «Αυτός είναι»· και ΓΧΓΧ γιχιγιέ [יהיה] που σημαίνει «Αυτός θα είναι». Με αυτό τον τρόπο θεωρείται ότι γίνεται φανερό ότι ο Θεός είναι άχρονος. Άλλες ερμηνείες προτείνουν μεταξύ των άλλων ότι το όνομα σημαίνει «Είμαι Εκείνος Που Είναι» (ή, «ο Ων»). Αυτό μπορεί να φανεί από την παραδοσιακή Ιουδαϊκή αφήγηση της "καιομένης βάτου" όπου ο Μωυσής παίρνει την εντολή να πει στους γιους Ισραήλ ότι «ο ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ [אהיה] με έστειλε σε εσάς», ή όπως αποδίδεται από την ΜΝΚ, «ο ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ με έστειλε σε εσάς». (Έξοδος 3:13, 14)». Κάποιοι προτείνουν την απόδοση «ΕΙΜΑΙ Εκείνος που ΕΙΜΑΙ» [אהיה אשר אהיה]. Αυτό μπορεί να ταιριάζει με την ερμηνεία «Αυτός Κάνει να Γίνεται». Κάποιοι λόγιοι πιστεύουν ότι η πιο κατάλληλη σημασία είναι «Αυτός Φέρνει σε Ύπαρξη Οτιδήποτε Υπάρχει».

[Επεξεργασία] Χρήση συμφώνων ως φωνηεντικά ημίφωνα

Στην Βιβλική εβραϊκή, τα περισσότερα φωνήεντα δεν γράφονται ενώ τα υπόλοιπα φωνήεντα γράφονται κατά τρόπο διφορούμενο, καθόσον τα φωνήεντα διπλασιάζονται ως σύμφωνα (παρόμοιο με τη χρήση στα λατινικά του V για να υποδήλωσει και το U και το V). Βλέπε αγγλικό λήμμα Matres lectionis [1] για λεπτομέρειες. Συνεπώς, είναι γενικά δύσκολο να συμπεράνουμε πώς προφέρεται μια λέξη αποκλειστικά από τις συλλαβές που την αποτελούν. Το Τετραγράμματο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυσκολίας: όλα τα γράμματα από τα οποία αποτελείται μπορούν να λειτουργήσουν ως φωνήεντα. Έτσι, ο Ιώσηπος στο πέμπτο κεφάλαιο του έργου του Ιουδαϊκοί Πόλεμοι έγραψε: «...στο οποίο ήταν χαραγμένο το ιερό όνομα: αποτελείται από τέσσερα σύμφωνα» [2] Η αναφορά αυτή του Ιώσηπου αφορά την εβραϊκή γραφή η οποία τότε αλλά και για αρκετούς από τους επόμενους αιώνες δεν είχε φωνηεντικά σημεία. Για παρόμοιους λόγους, το Τετραγράμματο εμφανίζεται σε αρχαία αιγυπτιακά έγγραφα του 13ου αιώνα Π.Κ.Χ. τα οποίο δεν μας διαφωτίζουν ως προς την αρχική προφορά. 2

[Επεξεργασία] Χρήση φωνηέντων στο ΓΧΒΧ ή ΙΧΒΧ (YHWH, στην αγγλική)

Ο Ιώσηπος έγραψε ότι το ιερό όνομα αποτελούνταν από τέσσερα φωνήεντα. Πολλές θρησκευτικές ομάδες που πιστεύουν ότι το ΙΧΒΧ αποτελείται από τέσσερα φωνήεντα, προφέρουν αυτά τα τέσσερα φωνήεντα ως «εε-αχ-οο-ε» και πιστεύουν ότι αυτό υποδεικνύει πως το όνομα του Θεού ήταν «Ιαχβέ» ή «Ιαχουέ». Αυτή η άποψη εναρμονίζεται με την ελληνική μορφή ΙΑΟΥΕ σύμφωνα με τους κανόνες προφοράς της ελληνικής γλώσσας, όπως έχει αναλυθεί από τον Τζέιμς Στρονγκ. 3

Λόγιοι, όπως ο Ζεράρντ Ζερτώ, πιστεύουν ότι το ΙΧΒΧ (ΓΧΒΧ) αποτελείται από τέσσερα φωνήεντα και ότι πρέπει να προστεθούν τα φωνήεντα ώστε να παραχθεί η μορφή «Ιεχο-ά» ή «Ιεχου-ά». 4

[Επεξεργασία] Φωνηεντικά σημεία

Για να γίνει ευκολότερη η ανάγνωση της εβραϊκής γλώσσας, προστέθηκαν σημεία (σημάδια) πάνω ή κάτω από τα γράμματα του κειμένου από τους Μασορίτες, για να λειτουργούν ως φωνήεντα. (Βλέπε το λήμμα Νικούντ για λεπτομέρειες.) Αρκετά χειρόγραφα από τον έβδομο αιώνα και μετά περιέχουν τα φωνηεντικά σημεία στο Τετραγράμματο. Δυστυχώς αυτά δεν μας διαφωτίζουν ιδιαίτερα ως προς το ζήτημα της προφοράς. Για παράδειγμα, ο Κώδικας του Λένινγκραντ περιέχει πάνω από έξι παραλλαγές των φωνηεντικών σημείων του Τετραγράμματου.

Ένα επιπλέον πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός ότι τα διακριτικά φωνηεντικά σημεία στο Τετραγράμματο μπορεί να εξυπηρετούσαν διαφορετικό σκοπό από το να υποδεικνύουν την προφορά. Όταν ο όρος αυτός διαβάζεται μεγαλόφωνα από τους Ιουδαίους, το Τετραγράμματο αντικαθίσταται από τις λέξεις Αδονάι («Κύριος»), Ελοχίμ («Θεός»), Χασέμ («το όνομα») ή Ελοκίμ (χωρίς σημασία), ανάλογα με την περίσταση (βλέπε Χρήση του όρου στον Ιουδαϊσμό παρακάτω).

Καθώς υπάρχει περίπτωση κάποιος που διαβάζει το κείμενο των Γραφών μεγαλόφωνα να προφέρει το όνομα εν αγνοία του, συνήθως καταγράφονται στο Τετραγράμματο τα διακριτικά φωνήεντα των λέξεων Αδονάι ή Ελοχίμ έτσι ώστε να αποτελούν υπενθύμιση για τον αναγνώστη να κάνει την αντικατάσταση. Αυτό συμβαίνει και με τις σύγχρονες εκδόσεις της Εβραϊκής Βίβλου και δίνει έτσι εξήγηση για ένα πλήθος κωδίκων (χειρογράφων) της μεσαιωνικής περιόδου. Με άλλα λόγια, αυτά τα σημεία δεν χρησιμοποιούνταν με σκοπό τη διευκρίνηση της προφοράς του Τετραγράμματου.

Συγκεκριμένα, αυτή είναι μια πειστική ερμηνεία των φωνηεντικών σημείων στο Τετραγράμματο του Κώδικα Μπεν Τσαγίμ του 1525. Αξίζει να σημειωθεί ότι το γράμμα άλεφ στη λέξη Αδονάι έχει ένα υπογεγραμμένο χατάφ-πάτα (προφέρεται ως «α`» στη σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα) ενώ το γράμμα γιόδ στο Τετραγράμματο έχει ένα σέβα (προφέρεται ως βραχύ «ε» στην σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα). Αυτό εξηγείται με βάση τους κανόνες της γραμματικής της εβραϊκής γλώσσας, σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται ένα υπογεγραμμένο σέβα στο άλεφ. Εντούτοις, και αυτή η ερμηνεία δεν είναι εντελώς ικανοποιητική. 5

[Επεξεργασία] Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα και το Τετραγράμματο

Απόσπασμα από το κείμενο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα των εδαφίων Αββακούμ 2:19, 20, στο οποίο περιέχεται το τετραγράμματο όνομα του Θεού με αρχαίους εβραϊκούς χαρακτήρες
Μεγέθυνση
Απόσπασμα από το κείμενο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα των εδαφίων Αββακούμ 2:19, 20, στο οποίο περιέχεται το τετραγράμματο όνομα του Θεού με αρχαίους εβραϊκούς χαρακτήρες

Στην συλλογή των Παπύρων Φουάντ της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, στα αποσπάσματα του βιβλίου της Γένεσης δεν εμφανίζεται το θείο όνομα (Τετραγράμματο) καθώς είναι ιδιαίτερα φθαρμένα. Αλλά, στο βιβλίο του Δευτερονομίου εμφανίζεται σε διάφορα σημεία, γραμμένο με τετράγωνους εβραϊκούς χαρακτήρες μέσα στο ελληνικό κείμενο. Είναι ενδιαφέρον ότι το θείο όνομα, στη μορφή του Τετραγράμματου, εμφανίζεται και στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα την οποία περιέχει το εξάστηλο έργο του Ωριγένη Εξαπλά, που ολοκληρώθηκε γύρω στο 245 Κ.Χ. Ο Ωριγένης, σχολιάζοντας το εδάφιο Ψαλμός 2:2, έγραψε για τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα: «Στα πιο ακριβή χειρόγραφα ΤΟ ΟΝΟΜΑ εμφανίζεται με εβραϊκούς χαρακτήρες, όχι όμως με σημερινούς εβραϊκούς [χαρακτήρες], αλλά με τους πιο αρχαίους». Επίσης, όπως σχολιάζει η Διεθνής Στερεότυπη Εγκυκλοπαίδεια της Αγία Γραφής (International Standard Bible Encyclopedia, λήμμα "Εβδομήκοντα"), στην ελληνική μετάφραση του Ακύλα της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία χρονολογείται στις αρχές του 2ου αιώνα Κ.Χ., «το Θεϊκό Όνομα (το τετραγράμματο, ΓΧΒΧ) δεν μεταφράστηκε αλλά είναι γραμμένο με αρχαίους εβραϊκούς χαρακτήρες».

Σε όλα τα χειρόγραφα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα που έχουν ανακαλυφτεί μέχρι σήμερα και χρονολογούνται πριν από το 150 Κ.Χ. (ή ακόμη και το 250 Κ.Χ. [3]) περιέχεται παντού το όνομα του Θεού στη μορφή του Τετραγράμματου και δεν αντικαθίσταται από τίτλους όπως Κύριος και Θεός, πράγμα που συμβαίνει στα μετέπειτα χειρόγραφα. Αυτό, μεταξύ άλλων, κάνει φανερό ότι η Μετάφραση των Εβδομήκοντα παραποιήθηκε αρκετά νωρίς, κι έτσι το Τετραγράμματο αντικαταστάθηκε από τις λέξεις «Κύριος» και «Θεός». [4] [5] [6]

Σχετικά με το ζήτημα αυτό, το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης (The New International Dictionary of New Testament Theology) αναφέρει στο λήμμα "Κύριος" αναφορικά με τη χρήση του στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') της Παλαιάς Διαθήκης: «Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων (περίπου 6.156), όμως, η λέξη κύριος αντικαθιστά το εβραϊκό κύριο όνομα του Θεού, το τετραγράμματο ΓΧΒΧ. Έτσι, η Μετάφραση των Ο' ενίσχυσε την τάση να αποφεύγεται η προφορά του ονόματος του Θεού και τελικά να αποφεύγεται εντελώς η χρήση του. ... Πρόσφατες ανακαλύψεις κειμένων θέτουν υπό αμφισβήτηση την άποψη ότι οι συντάκτες της Μετάφρασης των Ο' μετέφρασαν το τετραγράμματο ΓΧΒΧ με τη λέξη κύριος. Τα παλιότερα χειρόγραφα (αποσπάσματα) της Μετάφρασης των Ο' που είναι διαθέσιμα σήμερα περιέχουν το τετραγράμματο γραμμένο με εβραϊκούς χαρακτήρες μέσα στο ελληνικό κείμενο. Η συνήθεια αυτή διατηρήθηκε από μεταγενέστερους Εβραίους μεταφραστές της Π.Δ. τους πρώτους αιώνες μ.Χ. Ένα χειρόγραφα της Μετάφρασης των Ο' μάλιστα αναπαριστά το τετραγράμματο με τη λέξη ΙΑο. Αυτές οι περιπτώσεις ενισχύουν τη θεωρία ότι η ολική χρήση της λέξης κύριος αντί του τετραγράμματου στο κείμενο της Μετάφρασης των Ο' ήταν πρωτίστως έργο των Χριστιανών γραμματέων (P. E. Kahle, The Cairo Geniza, 1959², 222; cf. S. Jellicoe, The Septuagint and Modern Study, 1968, 185 f., 271 f.). Από την άλλη πλευρά, οι Εβραίοι θα είχαν ήδη αντικαταστήσει το τετραγράμματο με τη λέξη κύριος στην προφορική μετάδοση του ελληνικού κειμένου της Π.Δ.»

[Επεξεργασία] Στην αγγλική γλώσσα

Η πρώτη αγγλική μεταγραφή του Τετραγράμματου εμφανίστηκε στη σελίδα του τίτλου της μετάφρασης του Γουίλιαµ Τίντεϊλ που εκδόθηκε το 1525 ως «ΙΕΧΟΥΑ» ("IEHOUAH"). Επόμενες μεταφράσεις στην αγγλική γλώσσα, περιλαμβανομένης του Μάιλς Κόβερντεϊλ (1535), της Μεγάλης Βίβλου (1539), της Βίβλου της Γενεύης (1560), της Βίβλου του Επισκόπου (1568) και της Εξουσιοδοτημένης Μετάφρασης του 1611


The first English transcription of the Tetragrammaton appeared on the title page of William Tyndale's translation of 1525 as "IEHOUAH." Subsequent translations into English, including Miles Coverdale's (1535), the Great Bible (1539), The Geneva Bible (1560), the Bishop's Bible (1568), and the Authorized Version of 1611, also used IEHOUAH in several places, while most translations substitute the title THE LORD in place of the Tetragrammaton. Some argue that this practice reflects the Jewish tradition that it is forbidden to say the name of God. Many modern Christian translations of the Bible continue to use THE LORD (in small caps); some notable exceptions are American Standard Version (1901) which used Jehovah throughout the text, the New World Translation (1950) which used "Jehovah" extensively, and The Jerusalem Bible (1966) which used Yahweh similarly.

It is likely that Tyndale's IEHOUAH comes from an interlace of YHWH and the vowels of Adonai as explained above, but it is difficult to substantiate this claim since we do not know which codex he used for his translation. The King James Version's IEHOUAH was definitely influenced by the Ben Chayim codex, which was the source used for the translation. The spelling Jehovah appeared first during the 1762-1769 editing of the King James Bible. Hence there is a certain basis to the claim that the transcription Jehovah is nothing but a misunderstanding by Christian translators of Jewish reading traditions. As of 2005, this is still the most common spelling of the Tetragrammaton in English.

In contrast, there are various arguments why Jehovah actually is the original pronunciation. For example, other transcribed names in the Bible containing portions of the name such as: Jeho-ram and Jeho-shaphat give linguistic support of this transcription. This point of view is occasionally associated with believers in the "King James Version Only" point of view. Recently Gerhard Gertoux advanced the pronunciation Yehowah and has gained a certain following.

[Επεξεργασία] Ανακαταγραφή του Ονόματος σε άλλες γλώσσες

Table of different language transcriptions of the tetragrammaton. (If the native language uses non-European characters or pictographic symbols, the table shows the common English/European transliteration of the target language script):

Arabic

يهوه

 

Narrinyeri

Jehovah

Awabakal

Yehóa

Bugotu

Jihova

Bulgarian

Йехова

 

Nembe

Jihova

Chinese (Cantonese)

Yehwowah
耶和華

 

Petats

Jihouva

Croatian

Jehova

 

Polish

Jehowa / Jahwe

Danish

Jehova

 

Portuguese

Javé

Dutch

Jehovah

 

Romanian

Iehova

Efik

Jehovah

 

Samoan

Ieova

English

Jehovah

 

Sanskrit

Ishwara

Fijiian

Jiova

 

Sotho

Jehova

Finnish

Jehova

 

Spanish

Yavé

French

Jéhovah

 

Swahili

Yehova

Futuna

Ihovah

 

Swedish

Jehova / Jahve

German

Jehova

 

Tahitian

Jehovah

Hungarian

Jehova

 

Tagalog

Jehova

Igbo

Jehova

 

Tongan

Jihova

Italian

Geova

 

Venda

Yehova

Indonesian

Yehuwa

 

Japanese

Ehoba エホバ

 

Xhosa

u Yehova

Korean

Yeo(ua)howa 여호와

 

Maori

Ihowa

 

Yoruba

Jehofah

Mandarin Chinese

Yéhéhuá
耶和华

 

Motu

Iehova

 

Zulu

u Jehova

[Επεξεργασία] Αποκατάσταση της προφοράς

  • The Hebrew spelling "יַהְוֶה" [i.e., Yahweh] appeared in the early and mid 19th century.
  • It is sometimes referred to as a "Scholarly Reconstruction" and is based in large part on various Greek transcriptions (ιαουε—iaoue and ιαουαι—iaouai and ιαβε—Iabe) dating from the first centuries BC and AD.
  • Particularly cited is Clement of Alexandria's spelling of the Tetragrammaton in his Greek Stromata Book V. Chapter 6:34, but questions have been raised about whether or not he used "ιαουε" - see Iaoue.
  • The Catholic Encyclopedia of 1910 says: “Inserting the vowels of Jabe [i.e., Latin form of Iabe] into the Hebrew consonant text, we obtain the form Jahveh (Yahweh), which has been generally accepted by modern scholars as the true pronunciation of the Divine name.” 6
  • Some scholars suggested that the Josephus quote above supports this pronunciation.
  • Arguments based on possible interpretations, and on analogies with other Hebrew words, such as hallelujah, have also been introduced to support it.
  • Despite the work at reconstruction, it is still impossible to say with certainty how the name was originally pronounced, and discussion continues among scholars.
  • See some links below.

[Επεξεργασία] Ακαδημαϊκές πηγές όπου απαντάται το "יַהְוֶה"

  • The vowelized Hebrew spelling of the Tetragrammaton "יַהְוֶה" started to appear in scholarly sources in the 19th century, or possibly earlier.
  • "יַהְוֶה" was not the only vowelized Hebrew spelling of the Tetragrammaton that appeared in scholarly sources in the 19th century, but gradually it became accepted as the best reconstruction of the vowelized Hebrew spelling of the Tetragrammaton.
  • Smith's " A Dictionary of the Bible" 7 [published in 1863] notes that Wilhelm Gesenius, who is noted for being one of the greatest Hebrew and biblical scholars, 8 punctuated YHWH as "יַהְוֶה".
  • Wilhelm Gesenius wrote a Hebrew Chaldee Lexicon to the Old Testament which was first translated into English in 1824. 9.
  • In 1863, Smith's "A Dictionary of the Bible" does not consider "יַהְוֶה" to be the best vowelised Hebrew spelling of the Tetragrammaton, which it is aware of.
  • The Hebrew and English Lexicon of the Old Testament by Francis Brown and S.R. Driver and C.A. Briggs shows "יַהְוֶה" under the heading "יהוה"
  • "יַהְוֶה" is found in the online Jewish Encyclopedia of 1901-1906, under the article: "NAMES OF GOD" and under the article sub heading: "YHWH".10
  • The Jewish Encyclopedia recognizes that "יַהְוֶה" is spelled "Yahweh" in English, but "יַהְוֶה" is only one of two vowelized Hebrew spellings, that they believe might have been the original pronunciation of YHWH.

[Επεξεργασία] Χρήση του ονόματος στον Ιουδαϊσμό

Στον Ιουδαϊσμό, η προφορά του Τετραγράμματου αποτελεί ζήτημα ταμπού· θεωρείται ευρύτερα ότι είναι ανεπίτρεπτη η εκφορά του ονόματος και αποφεύγεται γενικότερα η προφορά του. Συνήθως, το Τετραγράμματο αντικαθίσταται από την λέξη Αδωνάι (Κύριος) στις προσευχές ή κατά την ανάγνωση από την Εβραϊκή Βίβλο, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αντικαθίσταται παραδοσιακά από την λέξη Ελοχίμ (Θεός). Η διαφοροποίηση αυτή σημειώνεται με το φωνηεντισμό της λέξης στο κείμενο της Βίβλου, καθώς προστίθενται στο Τετραγράμματο τα φωνήεντα της αντίστοιχης λέξης που θα διαβαστεί. Τα πρωτότυπα εβραϊκά κείμενα δεν είχαν διακριτικά φωνηεντικά σημεία, και κατά συνέπεια θα έπρεπε ο αναγνώστης να απομνημονεύει την σωστή προφορά του Τετραγράμματου, όπως συνέβαινε και με όλες τις λέξεις.

Σύμφωνα με την ραββινική παράδοση, το όνομα προφερόταν από τον αρχιερέα την Ημέρα του Εξιλασμού, δηλαδή του Γιόμ Κιπούρ, η οποία ήταν η μόνη ημέρα που ήταν δυνατόν να εισέλθει στα Άγια των Αγίων του Ναού. Μετά την καταστροφή του Δεύτερου Ναού το 70 Κ.Χ., έπαψε αυτή η συνήθεια, πράγμα που εξηγεί και την απώλεια της ορθής προφοράς του Τετραγράμματου.

The name Adonai (technically translated "my lords", but more appropriately "my lord") has come to be so connected with the Tetragrammaton that even this word has restrictions among pious Jews. When it refers to God, it is only used in prayer and Bible readings, or instructions of those subjects. When most religious Jews refer to the name of God in conversation or in a non-textual context such as in a book, newspaper or letter, they call the name Hashem, which means "the Name." Similarly, the word Elohim is prononuced "Elokim" outside of certain religious contexts when it refers to God, and likewise for a few other names of God. When any such word is used to refer to anything but God (e.g., Adonai to mean "my lords", or Elohim meaning "gods" generally), it is pronounced as normal by even the most traditionalist Jews.

A number of modern translations of the Hebrew Bible and of Jewish liturgy render the Tetragrammaton as "the ETERNAL" (emphasized or all caps), because it is gender-neutral (unlike "The Lord") or to distinguish it from "The Lord" as used to render "Adonai." The Hebrew letters of the Tetragrammaton are the only ones required to write the Hebrew sentence "haya, hove, ve-yiheyeh" (He was, He is, and He shall be), hence "Eternal."

[Επεξεργασία] Υποκατάστατοι όροι

In an analogue to the euphemism Χασέμ for God, the euphemism Hashem Hameforash (literally, the explicit name) is sometimes used to refer to the Tetragrammaton.

Another name, four-letter word, has lost its popularity for obvious reasons. Some people refer to the Tetragrammaton as Hebrew word #3068 [7] after the numbering in James Strong's concordance. See also The name of God in Judaism.


[Επεξεργασία] Σε δημοφιλή έργα πολιτισμού

Ο Εσταυρωμένος και στην κορυφή το Τετραγράμματο, στον ναό Σαιν-Μερί (St. Marri) του Παρισιού.
Μεγέθυνση
Ο Εσταυρωμένος και στην κορυφή το Τετραγράμματο, στον ναό Σαιν-Μερί (St. Marri) του Παρισιού.
  • In the motion picture Indiana Jones and the Last Crusade, the lead character must cross a room of lettered tiles. To step on the wrong letter would trigger a deadly trap. An ancient Latin manuscript provides a clue to safe passage: he must walk in a sequence that will spell out "the name of God." He remembers not a moment too soon that "in the Latin alphabet, 'Jehovah' begins with an 'I.'"
  • In the film Equilibrium, a dystopic view of the future in which the government mandates that all individuals take psychiatric medications to suppress feeling, the agency responsible for policing the state is known as the Tetragrammaton.
  • In Pi, a group of kabbalistic Jews looking for the true name of God enlist the help of a mathematician to analyze the Torah.
  • The Tetragrammaton features extensively in Foucault's Pendulum by Umberto Eco, and in short stories such as "Death and the Compass" by Jorge Luis Borges.
  • In Larry Gonick's The Cartoon History of the Universe, the "real" pronunciation of the Tetragrammaton is rendered as "Yahu-Wahu". (The "evidence" for this is that the cartoon character representing the author is struck by lightning while speculating whether the original pronunciation of YHWH is "Yehowah [Jehovah], Yahweh, or even Yahu-Wahu".)
  • In Monty Python's Life of Brian, a man is persecuted for saying out loud the name of God ("I only said that this meal was fit for Jehovah!"). The accuser then accidentally lets this "blaspheme" slip out and is himself stoned.
  • In Poul Anderson's Operation Chaos, a sort of alternate history in which magic and religion have objective reality and scientific status, the Tetragrammaton is used as the insignia of United States Army Intelligence units.

[Επεξεργασία] Πιθανές πηγές προέλευσης

There is a theory that the name Yahweh is a lengthened form of Yahu or Yaw, a god whose cult pervaded the ancient Near East in early Jewish times and may have originated from the Hurrians.


[Επεξεργασία] Βλέπε επίσης

Άλλα σχετικά άρθρα:

  • Αδονάι
  • Αχούρα
  • Αλλάχ
  • Αρχαίος των Ημερών
  • Ιχά
  • Γιάχ
  • Γιαχβέ
  • Ελ (θεός)
  • Ελοχίμ
  • Είμαι Αυτό που Είμαι (ο Ων)
  • Θεός
  • Ιεχωβά

Πρόσθετα:

  • Ιαουέ — η ιστορία μίας από τις μεταγραφές στην ελληνική του Τετραγράμματου.
  • Ονόματα του Θεού στον Ιουδαϊσμό


[Επεξεργασία] Υποσημειώσεις

  1. Galatin, Peter - De Arcanis Catholicæ Veritatis, 1518, folio xliii
  2. See pages 128 and 236 of the book "Who Were the Early Israelites?" by archeologist William G. Dever, William B. Eerdmans Publishing Co., Grand Rapids, MI, 2003.
  3. “ιαουε” is pronounced ee-ah-oo-eh
  4. Gerard Gertoux explains to JW BERT why JHW-H must be vocalized Yeho-ah or Yehou-ah.
  5. Grammar rules forbid placing a hataf-patah (also referred to as a chateph-patach) under a Yod.
  6. The Catholic Encyclopedia of 1910- sub-heading : “To take up the ancient writers”.
  7. Smith's "A Dictionary of the Bible"
  8. Wilhelm Gesenius is noted for being one of the greatest Hebrew and biblical scholars.
  9. Wilhelm Gesenius' Hebrew Chaldee Lexicon to the Old Testament was first translated into English in 1824,
  10. The online Jewish Encyclopedia of 1901-1906


[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι


[Επεξεργασία] Άρθρα σχετικά με την αντιπαράθεση των δυο μορφών του Τετραγράμματου: Ιεχωβά εναντίον Γιαχβέ