Ομοιοπαθητική
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ομοιοπαθητική ονομάζεται μια μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής η οποία βασίζεται στον Κανόνα των Ομοίων και τον Κανόνα του Απειροελάχιστου.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ιστορία
Η ομοιοπαθητική επινοήθηκε από τον Σάμιουελ Χάνεμαν Samuel Hahnemann τον 19ο αιώνα ως εναλλακτική στις τότε εφαρμογές της Ιατρικής που προσπαθούσαν να επαναφέρουν σε ισορροπία τους 4 χυμούς του σώματος με το να "αδειάζουν" ό,τι περισσεύει, είτε με το να κόβουν τις φλέβες του ασθενούς και να τον αφήνουν να αιμορραγεί είτε με το να του κάνουν κλύσματα και να του προκαλούν διάρροια και εμετούς. Ο Hahnemann αντί να ακολουθήσει αυτές τις μεθόδους που αδιαμφισβήτα προκαλούσαν πολλούς θανάτους, υποστήριζε ότι το σώμα έχει μια δική του ζωτική δύναμη και χρέος ήταν να την βοηθήσουμε να επαναφέρει την αρμονία των χυμών από μόνη της. Ξεκίνησε λοιπόν, να αραιώνει τα φάρμακα που παρείχε τόσο ώστε τα αποτελέσματα τους να μην είναι θανατηφόρα. Θεωρούσε πως μειώνοντας την συγκέντρωση ενός φαρμάκου δεν μείωνε και την επίδραση του, λόγω της 'δυναμοποίησης' του με μια διεργασία όπου αραίωνε το φάρμακο με έναν δικό του τρόπο. Συγκεκριμένα, παίρνοντας μία σταγόνα φαρμάκου αραιωμένη σε 100 σταγόνες νερού, δημιουργούσε ένα διάλυμα αραίωση 1 C και το ανακινούσε 10 φορές πάνω-κάτω, 10 φορές δεξιά-αριστερά και 10 φορές μέσα-έξω και συνέχιζε με τον ίδιο τρόπο μέχρι το επιθυμητό σημείο της αραίωσης (ή δυναμοποίησης). Αυτό, σύμφωνα με τον Χάνεμαν, ήταν που ενδυνάμωνε τα θετικά του φαρμάκου μειώνοντας ταυτόχρονα την συγκέντρωσή του η οποία είχε αρνητικά αποτελέσματα.
[Επεξεργασία] Μέθοδος
Αρχικά ο ομοιοπαθητικός εφαρμόζει αυτό που λέγεται επαλήθευση, δηλαδή σε έναν υγιή άνθρωπο που δεν παρουσιάζει κανενός είδους σύμπτωμα, παρέχει διάφορα φάρμακα και παρατηρεί τι συμπτώματα εμφανίζονται σε μακροσκοπικό επίπεδο. Πχ, ο καφές προκαλεί συμπτώματα αϋπνίας. Έπειτα, στην περίπτωση που τον επισκευτεί κάποιος ασθενής που έχει προβλήματα αϋπνίας, λόγω του Κανόνα των Ομοίων του παρέχει καφεΐνη. Όμως, επειδή η καφεΐνη μπορεί να πολλαπλασιάσει στην ουσία τα συμπτώματα, την αραιώνει σε επίπεδα άνω των 15 C. Από το διάλυμα παίρνει μία σταγόνα, την ρίχνει σε ένα απλό χάπι και έπειτα παρέχει το χάπι στον ασθενή.
[Επεξεργασία] Η άποψη περί ψευδοεπιστήμης
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ο Κανόνας των Ομοίων δεν αποτελεί επιστημονικό νόμο και για αυτό το λόγο παραμένει ένας κανόνας, ενώ απο την άλλη δεν βασίζεται σε κάποια υπόθεση η οποία να μπορεί να διαψευσθεί επιστημονικά. Από την άλλη πλευρά, ο Νόμος του Αβογκάντρο θέτει ένα όριο μέχρι το οποίο μπορούμε να αραιώσουμε μια ουσία. Συγκεκριμένα όταν μπορούν να υπάρχουν 6.022 × 1023 μόρια/mole, είναι πλέον άχρηστο να αραιώνεται το διάλυμα σε συγκεντρώσεις της τάξης των 30 C, δηλαδή 1:1060. Η πιθανότητα σε τέτοιες αραιώσεις να υπάρχει έστω και ένα μόριο ουσίας είναι μηδενική. Σε συγκεντρώσεις 18 C είναι σαν να έχουμε αραιώσει μια σταγόνα ουσίας σε όλο το νερό της Γης.
Προφανώς οι υποστηρικτές αυτής της άποψης πιστεύουν ότι ένα φάρμακο επιδρά απαραίτητα και αποκλειστικά με "υλικό τρόπο" και επομένως αφού τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ως γνωστόν έχουν απαλλαγεί απο οποιαδήποτε ποσότητα της αρχικής πρώτης ύλης, θεωρούν ότι δεν μπορεί να έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Έτσι, αποδίδουν τα θετικά αποτελέσματα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων(δηλώστε πηγές) σε αυθυποβολή (φαινόμενο placebo).
Όσοι αντιμετώπιζουν την ομοιοπαθητική ως ψευδοεπιστήμη, θεωρούν πως η ίδια η μέθοδος δημιουργεί ένα παράδοξο. Εφόσον το υπάρχον νερό που έχουμε στην Υφήλιο, έχει έρθει σε επαφή με κάποια ουσία, δηλαδή περιέχει σε κάποια συγκέντρωση κάποιο φάρμακο, τότε από την αρχή της ύπαρξης της ζωής δεχόμαστε ομοιοπαθητική θεραπεία. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής, αν και εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται να είναι σωστό, στην πραγματικότητα δεν αρκεί η απλή επαφή μιας ουσίας με το νερό για να του αποδώσει ομοιοπαθητικές ιδιότητες, αφού όπως προαναφέρθηκε απαιτείται και μια συγκεκριμένου τύπου "δόνηση" μετά από κάθε αραίωση.
Αξίζει να αναφερθεί ότι, σύμφωνα με την ομοιοπαθητική πάντα, το ηλιακό φώς, είναι ένας απο τους παράγοντες που αδρανοποιούν την θεραπευτική δύναμη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου(δηλώστε πηγές) και επομένως όσο εύκολα θα μπορούσε ο ωκεανός να αποκτήσει ομοιοπαθητικές ιδιότητες, άλλο τόσο εύκολα θα μπορούσε και να τις χάσει, όπως και όλα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα τα οποία αφενός δεν παρασκευάζονται και αφετέρου δεν λαμβάνονται σε περιβάλλον σκοτεινού δωματίου. Ασάφια παραμένει στο τι συχνότητες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας αδρανοποιούν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα και με ποιον τρόπο γίνεται αυτό.
[Επεξεργασία] Ομοιοπαθητική, φοίτηση και πιστοποίηση
Στην Ελλάδα γίνονται σεμινάρια Κλασσικής Ομοιοπαθητικής σε διάφορα κέντρα, όπως π.χ. το Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασσικής Ομοιοπαθητικής, τα οποία ακολουθούν τα πανευρωπαϊκά εκπαιδευτικά πρότυπα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Κλασσικής Ομοιοπαθητικής. Σε αυτό το κέντρο δεν απαιτείται δίπλωμα Ιατρικής ή άλλο δίπλωμα υγειονομικής κατεύθυνσης και ο καθένας μπορεί να γίνει ομοιοπαθητικός συμμετέχοντας στα σεμινάρια και λαμβάνοντας στο τέλος πιστοποίηση εφόσον επιτύχει στις τελικές εξετάσεις.
Επίσης πιστοποίηση παρέχεται από την Διεθνή Ακαδημία Κλασσικής Ομοιοπαθητικής όπου διευθύνων είναι ο Γιώργος Βυθούλκας, και από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου το οποίο ξεκίνησε να παρέχει εκπαιδευτικό πρόγραμμα Ομοιοπαθητικής σε συνεργασία με την Διεθνή Ακαδημία Κλασσικής Ομοιοπαθητικής.
[Επεξεργασία] Σύνδεσμοι
- Homeopathy.gr
- Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασσικής Ομοιοπαθητικής
- The Consumer's Guide to Homeopathy, Dana Ullman, Tarcher/Putnam, 1996. - Απόσπασμα που αναφέρεται σε κλινικές έρευνες με ομοιοπαθητικά φάρμακα