Ζίγκφριντ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η όπερα Ζίγκφριντ (γερμ. Siegfried) είναι το τρίτο μέρος της τετραλογίας του Ρίχαρντ Βάγκνερ, Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 16 Αυγούστου του 1876, στο θέατρο του Μπαϋρόιτ.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Χαρακτήρες
- Μίμε (τενόρος) - Νάνος Νιμπελούνγκεν.
- Ζίγκφριντ (τενόρος) - Γιος του Ζίγκμουντ και της Ζίγκλιντε.
- Βόταν (βαρύτονος) - Ο ανώτερος όλων των θεών, μεταμφιεσμένος σε ηλικιωμένο άνδρα
- Άλμπεριχ (βαθύφωνος) - Νάνος Νιμπελούνγκεν, αδελφός του Μίμιρ.
- Φάφνερ (βαθύφωνος) - Γίγαντας, μεταμορφωμένος σε δράκο.
- Έρντα (κοντράλτο) - Θεά της Γης.
- Μπρύνχιλντε (σοπράνο) - Βαλκυρία, κόρη του Βόταν και της Έρντα.
[Επεξεργασία] Πλοκή
[Επεξεργασία] Πράξη 1η
Στη σπηλιά ενός δάσους, ο αδελφός του Άλμπεριχ, Μίμε, εργάζεται για την κατασκευή ενός σπαθιού για τον Ζίγκφριντ, τον οποίο έχει αναθρέψει προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει στα σχέδιά του να αποκτήσει το Δαχτυλίδι. Όταν επιστρέφει ο Ζίγκφριντ, καταστρέφει το νέο σπαθί και σε μία λογομαχία με τον Μίμιρ του ζητά επίμονα πληροφορίες για την καταγωγή του καθώς δεν πιστεύει πως αποτελεί δικό του γόνο. Ο Μίμε αναγκάζεται να του ομολογήσει την αλήθεια, πως αποτελεί γιο της Ζίγκλιντε ενώ ως απόδειξη επιδεικνύει τα θραύσματα του σπαθιού (Nothung) του Ζίγκμουντ, τα οποία ο Ζίγκφριντ απαιτεί να συναρμολογήσει για την αποκατάσταση του σπαθιού.
Ο Ζίγκφριντ αναχωρεί αφήνοντας τον Μίμε σε απόγνωση καθώς του είναι αδύνατο να συνθέσει ξανά το σπαθί. Ένας ηλικιωμένος άνδρας, που είναι στην πραγματικότητα ο Βόταν μεταφιεσμένος, εμφανίζεται ξαφνικά στη σπηλιά του. Μαζί θέτουν ένα στοίχημα, στα πλαίσια του οποίου θα πρέπει ο καθένας να απαντήσει σε τρεις ερωτήσεις του άλλου και με τον νικητή να κερδίζει τελικά το κεφάλι του χαμένου. Ο Μίμε ρωτά τον επισκέπτη του να ονοματίσει τις φυλές που κατοικούν κάτω από τη γή, στην επιφάνεια της και στους ουρανούς, για να λάβει τις ορθές απαντήσεις από τον Βόταν, οι Νιμπελούνγκεν, οι Γίγαντες και οι Θεοί αντίστοιχα. Όταν έρχεται η σειρά του Βόταν, στην ερώτησή του ποιός μπορεί να αποκαταστήσει το σπαθί Nothung, ο Μίμιρ αποτυγχάνει να απαντήσει. Ο Βόταν του αποκαλύπτει πως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι "αυτός που δεν γνωρίζει φόβο", στον οποίο ο Βόταν παραχωρεί το τρόπαιό του, δηλαδή το κεφάλι του Μίμε.
Ο Ζίγκφριντ επιστρέφει στην σπηλιά και ο Μίμιρ αντιλαμβάνεται πως δεν του έχει διδάξει μέχρι εκείνη τη στιγμή τον φόβο και αποφασίζει να τον οδηγήσει στον Φάφνερ, που είναι μεταμορωμένος σε δράκο και προστατεύει το Δαχτυλίδι. Ο Ζίγκφριντ δέχεται, αλλά πρώτα φροντίζει να κατασκευάσει ο ίδιος το Nothumg. Ο Μίμε βρίσκεται σε δίλημμα καθώς ο Ζίγκφριντ πρέπει να διαθέτει το σπαθί ώστε να εξουδετερώσει τον Φάφνερ, ωστόσο εφόσον είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να το κατασκευάσει, τότε σύμφωνα με τον Βόταν, θα είναι και εκείνος που θα τον σκοτώσει. Αποφασίζει λοιπόν να δηλητηριάσει τον Ζίγκφριντ μετά την αναμέτρησή του με τον γίγαγντα Φάφνερ.
[Επεξεργασία] Πράξη 2η
Στην είσοδο της σπηλιάς του δράκου Φάφνερ, βρίσκεται ο Άλμπεριχ, περιμένοντας να εξουδετερωθεί ώστε να διεκδικήσει το Δαχτυλίδι και το μαγικό κράνος (Tarnhelm). Εμφανίζεται επίσης ο Βόταν, με την μορφή ηλικιωμένου άνδρα, τον οποίο όμως αναγνωρίζει ο Άλμπεριχ, στον οποίο αποκαλύπτει τα σχέδια του Μίμε. Ο Άλμπεριχ ειδοποιεί τον Φάφνερ πως ο ήρωας Ζίγκφριντ σκοπεύει να τον σκοτώσει, προτείνοντας του να του παραδώσει τους θησαυρούς του, ωστόσο εκείνος αρνείται και ο Άλμπεριχ αναχωρεί υποσχόμενος εκδίκηση για την αλαζονεία των θεών.
Στη σπηλιά καταφθάνουν ο Ζίγκφριντ και ο Μίμε. Καθώς αναμένουν την εμφάνιση του Φάφνερ, ο Ζίγκφριντ ενθουσιάζεται από τον ήχο ενός πουλιού του δάσους, τον οποίο προσπαθεί και να μιμηθεί, χωρίς επιτυχία. Στην αναμέτρησή του με τον Φάφνερ, ο Ζίγκφριντ αναδεικνύεται νικητής και σκοτώνει τον Φάφνερ, ενώ τα χέρια του γεμίζουν με το αίμα του γίγαντα, το οποίο και γεύεται. Τότε με μαγικό τρόπο αρχίζει να αντιλαμβάνεται τη γλώσσα του πουλιού του δάσους που είχε νωρίτερα παρατηρήσει και ακολουθώντας τις οδηγίες του παίρνει στα χέρια του το Δαχτυλίδι και το μαγικό κράνος. Ο Μίμε επανεμφανίζεται και προσφέρει στον Ζίγκφριντ το δηλητήριο, ωστόσο υπό την μαγική επήρρεια του αίματος του Φάφνερ, ο Ζίγκφριντ αντιλαμβάνεται τα σχέδια του Μίμε και τον σκοτώνει. Το πουλί του δάσους τραγουδά για μία γυναίκα (Μπρύνχιλντε) που είναι αποκλεισμένη από μία μαγική φωτιά, την οποία ο Ζίγκφριντ ξεκινά να επισκεφτεί.
[Επεξεργασία] Πράξη 3η
Ο Βόταν εμφανίζεται κοντά στο σημείο που βρίσκεται η Μπρύνχιλντε και ζητά τη συμβουλή της Έρντα, η οποία όμως αδυνατεί να τον βοηθήσει. Ο Βόταν την πληροφορεί πως δεν φοβάται πλέον το τέλος των θεών αντίθετα το επιθυμεί. Ο Ζίγκφριντ καταφθάνει στο ίδιο σημείο και δέχεται μία προειδοποίηση από τον Βόταν, σχετικά με το εγχείρημά του να απελευθερώσει τη Μπρύνχιλντρ, στην οποία αποκρίνεται με αλαζονεία. Ο Βόταν τον εμποδίζει να συνεχίσει την πορεία του με μία λόγχη, την οποία όμως σπάει ο Ζίγκφριντ με το σπαθί του.
Ο Ζίγκφριντ φθάνει στο σημείο που βρίσκεται η Μπρύνχιλντρ, στο μέσο ενός πύρινου κλοιού. Αρχικά σχηματίζει την εντύπωση πως πρόκειται για άνδρα πολεμιστή, ωστόσο σύντομα αντιλαμβάνεται πως είναι μία γύναικα. Κάτω από το βάρος ενός πρωτόγνωρου φόβου, ο Ζίγκφριντ δεν γνωρίζει πως να αφυπνίσει τη Μπρύνχιλντρ και τελικά τη φιλά. Εκείνη ξυπνά και αν και είναι διστακτική στην αρχή, τελικά ανταποκρίνεται στον έρωτα του Ζίγκφριντ και αποκηρύσσει τον κόσμο των θεών.
[Επεξεργασία] Μυθολογικό υπόβαθρο
Το λιμπρέτο του Βάγκνερ για την όπερα του Ζίγκγριντ βασίζεται με μικρές αποκλίσεις στην Σκανδιναβική μυθολογία και ειδικότερα στα κείμενα του κύκλου Βόλσουνγκ και των Έντα. Ο κεντρικός χαρακτήρας του ήρωα Ζίγκφριντ εμφανίζεται σε αυτά με το όνομα Ζίγκουρντ (Sigurd). Το όνομα Ζίγκφριντ προέρχεται από το γερμανικό έπος των Νιμπελούνγκεν όπου ο ομώνυμος ήρωας είναι γιος του Ζίγκμουντ και της Ζίγκλιντε.
[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- http://www.rwagner.net/ - Περιέχει το λιμπρέτο της όπερας.
Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν |
Ο Χρυσός του Ρήνου | Βαλκυρία | Ζίγκφριντ | Το Λυκόφως των Θεών |