Ιώτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ελληνικό αλφάβητο
Α α Άλφα Β β ϐ Βήτα
Γ γ Γάμμα Δ δ Δέλτα
Ε ε Έψιλον Ζ ζ Ζήτα
Η η Ήτα Θ θ ϑ Θήτα
Ι ι Ιώτα Κ κ ϰ Κάππα
Λ λ Λάμδα Μ μ Μι
Ν ν Νι Ξ ξ Ξι
Ο ο Όμικρον Π π ϖ Πι
Ρ ρ ϱ Ρω Σ σ ς Σίγμα
Τ τ Ταυ Υ υ Ύψιλον
Φ φ ϕ Φι Χ χ Χι
Ψ ψ Ψι Ω ω Ωμέγα
Παρωχημένα γράμματα
Δίγαμμα Σαν
Κόππα Ϡ Σαμπί


Το γράμμα Ιώτα (επίσης Γιώτα) (κεφαλαίο Ι, πεζό ι) είναι το ένατο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ι´ = 10.

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα yodh, που στα φοινικικά σήμαινε χέρι.

Σε αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης που ονομάζονταν ακροφωνικό είχε αριθμητική αξία I = 1.

Έχει άμεση σχέση με το γράμμα I,i αλλά και με το J, j άλλων αλφαβήτων.

Στο πολυτονικό σύστημα το συναντάμε και ως υπογεγραμμένη στους καταχρηστικούς διφθόγγους πχ Αι ως ᾳ, Ηι ως ῃ και Ωι ως ῳ.

Το ι χαρακτηρίζεται δίχρονο φωνήεν. (Δηλαδή άλλοτε μακρόχρονο και άλλοτε βραχύχρονο, χαρακτηρισμός κυρίως της αρχαίας προφοράς)