Παραβολή (γεωμετρία)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στη Γεωμετρία παραβολή ονομάζεται η επίπεδη καμπύλη που προκύπτει από την τομή κώνου εκ περιστροφής επιπέδου παράλληλου προς επίπεδο εφαπτόμενο αυτού.
Η παραβολή μπορεί να θεωρηθεί και ως τόπος σημείων ενός επιπέδου Π που ισαπέχουν από σημείου Ε (εντός καμπύλης) και ευθείας δ εκτός καμπύλης. Τόσο το Ε όσο και η δ κείνται επί του Π, ενώ το Ε δεν θα κείται επί της δ. Τότε το Ε καλείται εστία της παραβολής και η δ διευθετούσα της παραβολής.
Είναι προφανές πως η παραβολή είναι συμμετρική ως προς την ευθεία α καλούμενη άξονας της παραβολής, επί του οποίου βρίσκεται το σημείο Ε, και που είναι κάθετος στη διευθετούσα.