Renault
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
![]() |
|
Είδος | Όμιλος Εταιρειών/Αυτοκινητοβιομηχανία |
Ίδρυση | Δεκέμβριος 1989 |
Έδρα | Παρίσι, Γαλλία |
Πρόσωπα | Λουί Ρενώ (Louis Renault) - Ιδρυτής, Κάρλος Γκον (Carlos Ghosn) - Πρόεδρος & Δ/νων Σύμβουλος |
Υπάλληλοι | 126,584 |
Ιστότοπος | renault.com |
H Renault S.A. είναι μία γαλλική αυτοκινητοβομηχανία, που παράγει επιβατικά αυτοκίνητα, επαγγελματικά οχήματα, λεωφορεία και φορτηγά.
Όταν τα αυτοκίνητα της εταιρείας εξάγονταν στις Η.Π.Α., στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, αποφασίστηκε το όνομά της να προφέρεται «Ρενάλτ» στις διαφημιστικές καμπάνιες της Αμερικής και αυτή η ονομασία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Παρόλα αυτά, σήμερα στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανόμενης και της Γαλλίας, εξακολουθεί να προφέρεται «Ρενώ».
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ιστορία
Η εταιρεία Renault ιδρύθηκε το 1898 ως Société Renault Frères (Εταιρεία Αδελφών Ρενώ) από τον Λουί Ρενώ (Louis Renault) και τους αδελφούς του Μαρσέλ (Marcel Renault) και Φερνάντ (Fernand Renault). Ο Λουί ήταν ένας εξαιρετικά ευφυής και πολλά υποσχόμενος νεαρός μηχανικός, ο οποίος είχε μάλιστα ήδη σχεδιάσει και κατασκευάσει αρκετά μοντέλα πριν ενωθεί με τους αδελφούς του, που είχαν ήδη αποκτήσει εμπειρία στον τομέα των επιχειρήσεων, δουλεύοντας για την επιχείρηση υφασμάτων του πατέρα τους. Συγκεκριμένα, στην οικογενειακή επιχείρηση, ο Λουί διαχειριζόταν τον τομέα του σχεδιασμού και της παραγωγής, ενώ ο Μαρσέλ και ο Φερνάντ ασχολούνταν με τη διεύθυνση της εταιρείας. Το πρώτο αυτοκίνητο Ρενώ, το Renault Voiturette, πουλήθηκε σε ένα φίλο του Λουί, αφού έκανε μια δοκιμή οδήγησης. Μάλιστα ο πελάτης ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τον τρόπο που το όχημα κινούνταν μέσα στους δρόμους, που το αγόρασε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τα αδέλφια αμέσως αναγνώρισαν την δημοσιότητα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί η εταιρεία με τη συμμετοχή των οχημάτων της σε αγώνες και η Renault έγινε γνωστή μετά τις άμεσες επιτυχίες της στους πρώτους αγώνες από πόλη σε πόλη της Γαλλίας, γεγονός που έφερε την άμεση επέκταση της εταιρείας. Τόσο ο Λουί όσο και ο Μαρσέλ Ρενώ οδηγούσαν τα αυτοκίνητα της εταιρείας στους αγώνες, όμως ο Μαρσέλ σκοτώθηκε σε ένα δυστύχημα κατά τη διάρκεια του αγώνα του 1903 Παρίσι-Μαδρίτη. Παρόλο που ο Λουί Ρενώ δεν συμμετείχε ξανά σε αγώνες από τότε, οι δραστηριότητες της εταιρείας του συνεχίστηκαν και αναπτύχθηκαν, όπως το Renault AK 90CV, που κέρδισε το πρώτο Γκραν Πρι το 1906. Ο Λουί ανέλαβε τη διοίκηση της εταιρείας ως ο μόνος εναπομείνας αδελφός Renault, όταν το 1906 ο Φερνάντ αποσύρθηκε για λόγους υγείας.
Η φήμη της Renault όσον αφορά τις καινοτομίες άνθισε από νωρίς. Το 1899 η Renault δημιούργησε το πρώτο τετράθυρο σεντάν αυτοκίνητο ενώ κατοχύρωσε την πατέντα του πρώτου υπερτροφοδότη (τούρμπο). Εκείνη την εποχή, τα αυτοκίνητα ήταν είδος πολυτελείας και η τιμή των μικρότερων Renault που ήταν διαθέσιμα εκείνη την εποχή ξεκινούσε από 3.000 φράγκα, αντανακλώντας αυτή την τάση. Για έναν μέσο εργαζόμενο, αυτό το ποσό μπορούσε να συλλεχθεί σε μια χρονική περίοδο δέκα ετών. Επιπρόσθετα, η Renault κατασκεύαζε ταξί, λεωφορεία και επαγγελματικά οχήματα πριν από τον Α' Π.Π., ενώ κατά τη διάρκεια αυτού (1914-1918), ξεκίνησε την παραγωγή πυρομαχικών, πολεμικών αεροσκαφών και καινοτόμων πολεμικών οχημάτων, όπως το τανκ Renault FT-17. Η Renault έγινε ο παγκοσμίως κορυφαίος κατασκευαστής μηχανών αεροσκαφών, ενώ η επιτυχία των προϊόντων αυτών της εταιρείας ήταν τέτοια που ο ίδιος ο Ρενώ τιμήθηκε από τους συμμάχους για τη συμμετοχή της εταιρείας στη νίκη τους. Μέχρι το τέλος του Α' Π.Π. η Renault ήταν η κορυφαία ιδιωτική βιομηχανία της Γαλλίας.
Μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, ο Λουί Ρενώ επέκτεινε το φάσμα δραστηριοτήτων της εταιρείας του, με την παραγωγή αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων. Στο μεταξύ όμως, η Renault πάσχιζε να ανταγωνιστεί τα ολοένα και δημοφιλέστερα, μικρά και φθηνά «αυτοκίνητα του λαού», όπως για παράδειγμα της Volkswagen, ενώ προβλήματα με το Χρηματιστήριο και το εργατικό δυναμικό επηρρέασε αρνητικά την επέκταση της εταιρείας. Τα οχήματα κατασκευής πριν από τον Α' Π.Π. είχαν ένα χαρακτηριστικό εμπρόσθιο σχήμα που ήταν αποτέλεσμα της τοποθέτησης του ψυγείου πίσω από τον κινητήρα. Αυτός ο σχεδιασμός συνεχίστηκε και τη δεκαετία του '20, και μόνο το 1930 άρχισε να τοποθετείται το ψυγείο μπροστά.
[Επεξεργασία] Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
Κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π., τα εργοστάσια του Λουί Ρενώ δούλευαν για τη ναζιστική Γερμανία, με την παραγωγή φορτηγών. Παράλληλα, κάθε ενέργεια εξέλιξης επιβατικών οχημάτων είχε επίσημα απαγορευθεί. Για αυτόν το λόγο, ο Λουί Ρενώ συνελλήφθη και φυλακίστηκε κατά την απελευθέρωση της Γαλλίας το 1944 και πέθανε στη φυλακή προτού ετοιμάσει την υπεράσπισή του. Κατά την νεκροψία διαπιστώθηκε πως αιτία θανάτου ήταν το σπάσιμο του λαιμού του, γεγονός που σημαίνει πως μπορεί να είχε δολοφονηθεί. Όλη η ιδιοκτησία του, συμπεριλαμβανομένης και της εταιρείας Renault, επιτάχθησαν από την προσωρινή κυβέρνηση της Γαλλίας. Τα εργοστάσια της Ρενώ έγιναν κρατικά (έγιναν γνωστά ως Régie Nationale des Usines Renault, που κατά λέξη σημαίνει «Εθνικός Έλεγχος των Εργοστασίων Ρενώ») κάτω από τη διεύθυνση του Pierre Lefaucheux. Στα χρόνια που ακολούθησαν την κρατικοποίησή της, η Renault μπήκε σε πορεία αναγέννησης, η οποία και οδηγήθηκε από το νέο μοντέλο της Renault 4CV (με κίνηση στους πίσω τροχούς), το οποίο βγήκε στην αγορά το 1946 και αποδείχθηκε ένας εξαιρετικά ικανός αντίπαλος για αυτοκίνητα όπως το Morris Minor και το Volkswagen Beetle, ενώ η επιτυχία του (με περισσότερες από μισό εκατομμύριο μονάδες να έχουν πωληθεί) διασφάλισαν την παραγωγή του μέχρι και το 1961. Όπως και με τα προγενέστερα μοντέλα της εταιρείας, η εταιρεία χρησιμοποίησε εκτενώς την συμμετοχή της σε αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού για την προώθηση του 4CV, όταν το συγκεκριμένο αυτοκίνητο κέρδισε τόσο το Ράλι ΛεΜάν (Le Mans 24 Hours), το Μίλε Μίλια (Mille Miglia) και το Ράλι του Μόντε Κάρλο. Παρά την επιτυχία του αυτοκινήτου αυτού, η πορεία της εταιρείας συνέχισε να αμαυρώνεται από μια έκδηλη ανησυχία των εργαζομένων, με συνεχιζόμενες απεργίες μέχρι και τη δεκαετία του '80. Ο αντικαταστάτης του 4CV, το Renault Dauphine, είχε εξαιρετική εμπορική πορεία και η εταιρεία επέκτεινε τις παραγωγικές δραστηριότητές της και στο εξωτερικό, κυρίως στην Αφρική και στην Βόρεια Αμερική. Αντίθετα, η εμπορική πορεία του οχήματος δεν ήταν καλή στη Βόρεια Αμερική και το Dauphine ήταν ήδη ξεπερασμένο στις αρχές του 1960. Σε μια προσπάθεια να ανανήψει και να επανακάμψει, η εταιρεία εξέλιξε και διέθεσε δύο νέα μοντέλα που θα γνώριζαν πρωτοφανή επιτυχία: τα Renault 4 και Renault 8, το 1961 και 1962 αντίστοιχα. Ειδικά το 4, γνώρισε τέτοια επιτυχία που η παραγωγή του συνεχίστηκε μέχρι και το 1992. Και τα δύο νέα μοντέλα συνέχισαν την μακρά αγωνιστική παράδοση της εταιρείας, μία παράδοση που ενισχύθηκε μετά τη συνεργασία της Renault με την Alpine (αποτέλεσμα της οποίας ήταν το Alpine A110, με κινητήρες Renault). Παράλληλα με το 4 και με το 8, η εταιρεία γνώρισε επιτυχία με το πιο εξελιγμένο Renault 16, του οποίου η διάθεση ξεκίνησε το 1966. Το εν λόγω όχημα συνέχισε την παράδοση της Renault στις καινοτομίες, όντας το πρώτο χάτσμπακ αυτοκίνητο σε διαστάσεις μεγαλύτερες της μικρής κατηγορίας παγκοσμίως.
Άλλη μια επιτυχία της εταιρείας ήταν το μικρό και εξαιρετικά οικονομικό Renault 5, που παρουσιάστηκε το 1972 και μάλιστα στην αρχή της μεγάλης πετρελαϊκής κρίσης του 1973. Το 5 έμεινε στην παραγωγή μέχρι και το 1984, οπότε και αντικαταστάθηκε από το Renault Super5. Παρόλα αυτά, η συνταγή παρέμεινε ίδια, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού σχεδίου του προγενέστερου 5. Στο μεταξύ, η εταιρεία βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο, όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες αυτοκινητοβιομηχανίες, λόγω της ενεργειακής κρίσης στα μέσα της δεκαετίας του '70 και έτσι αποφασίστηκε η επέκτασή της και σε άλλους βιομηχανικούς τομείς και σε άλλες ηπείρους, όπως στην Ασία, και ειδικότερα στην Νοτιοανατολική Ασία. Η ενεργειακή κρίση ώθησε τη Renault να προσπαθήσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στη σημαντική αμερικανική αγορά. Παρά την επιτυχία του Dauphine στα τέλη της δεκαετίας του ‘50, μια αποτυχημένη προσπάθεια συναρμολόγησης οχημάτων στο Κεμπέκ (1964 – 1972), είχε σχεδόν εξαφανίσει την εταιρεία από την αγορά της Βόρειας Αμερικής στις αρχές του ’70. Έτσι, η ανάγκη για φθηνά, μικρά και οικονομικά αυτοκίνητα εκείνη την περίοδο, έδωσε στη Renault την ευκαιρία για την επάνοδό της. Σύντομα η εταιρεία έκανε σχέδια για τη συνεργασία με την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία American Motors Corporation (AMC).
Η συμφωνία αυτή ήταν μία από μια σειρά από συμφωνίες συνεργασίας που είχε συνάψει η Renault στις δεκαετίες του '60 και του '70, καθώς η εταιρεία δημιουργούσε θυγατρικές εταιρείες στην Ανατολική Ευρώπη, όπως τη Dacia (Ντάτσια) στη Ρουμανία και συνέχισε τη συνεργασία στον μηχανολογικό τομέα με τη Volvo (Βόλβο) και την αντίπαλο Peugeot (Πεζώ) (αποτέλεσμα τη συνεργασίας αυτής αποτέλεσε η δημιουργία του κινητήρα PRV V6 κινητήρα, που χρησιμοποιήθηκε στα Renault 30, Peugeot 604 και Volvo 260 στα τέλη της δεκαετίας του '70). Στο μεταξύ, στις Η.Π.Α. η Renault συνέχισε να αυξάνει τον έλεγχό της στην AMC και το 1980 ήδη κατείχε το 55% της εταιρείας. Η συνεργασία Renault-AMC είχε επίσης ως αποτέλεσμα την πώληση των οχημάτων Jeep στην Ευρώπη. Το Jeep XJ Cherokee θεωρείται από πολλούς ως αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ των δύο εταιρειών (η AMC επέμεινε πως το XJ Cherokee σχεδιάστηκε αποκλειστικά από το προσωπικό της, όμως είναι γνωστό πως ένας πρώην μηχανικός της Renault σχεδίασε το εμπρόσθιο σύστημα αναρτήσεών του, τύπου “Quadra Link”, ενώ το όχημα χρησιμοποιούσε τροχούς και άλλα εξαρτήματα από τη γαλλική εταιρεία).
Βέβαια η συνεργασία Renault-AMC δεν ήταν επιτυχημένη. Τα οχήματα που κατασκευάζονταν είχαν χαμηλότερους δείκτες αξιοπιστίας που δεν ανταποκρίνονταν στα στάνταρ της Βόρειας Αμερικής και όταν η γκάμα οχημάτων της Renault ήταν έτοιμη να καθιερωθεί στην αγορά, η ενεργειακή κρίση είχε παρέλθει, παίρνοντας μαζί της και την παροδική μόδα για οικονομικά, μικρά και φθηνά αυτοκίνητα. Η Renault διέθεσε κάποια ενδιαφέροντα και πολύ καλά αυτοκίνητα στη δεκαετία του ’80, όπως το Renault Alliance GTA (Renault 9) και το ανοικτό GTA (ένα πραγματικά αυτόματο ανοικτό αυτοκίνητο με κινητήρα 2.0 λίτρων), καθώς επίσης και το Renault Fuego, ένα κλειστό διθέσιο κουπέ που ήταν μπροστά από την εποχή του. Η Renault τελικά πούλησε την AMC στην Chrysler (Κράισλερ) το 1987 και αυτή η μάρκα αυτοκινήτων σύντομα αποσύρθηκε από την αγορά (αντίθετα, η θυγατρική της Jeep παρέμεινε και εξελίχθηκε).
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας η Renault αύξησε την εμπλοκή της στους αγώνες μηχανοκίνητου αθλητισμού, με εξαιρετικές καινοτομίες να εφαρμόζονται, όπως η χρήση υπερσυμπιεστών στα μονοθέσια της Φόρμουλα 1. Τα οχήματα που διέθετε η εταιρεία ήταν εξίσου επαναστατικά. Το Renault Espace ήταν ένα το πρώτο πολυμορφικό μίνιβαν αυτοκίνητο παραγωγής και διατήρησε τη φήμη του δημοφιλέστερου πολυμορφικού για τις επόμενες δεκαετίες. Η δεύτερη γενιά του Renault 5, το Ευρωπαϊκό Αυτοκίνητο της Χρονιάς Renault 9 και το πολυτελέστερο Renault (ως τότε), το 25, όλα παρουσιάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, χτίζοντας μια εξαιρετική εικόνα για την εταιρεία, που όμως αμαυρώθηκε εξαιτίας της πολύ κακής ποιότητας των προϊόντων της, ενώ το Renault 14 θεωρείται από πολλούς ως η κορύφωση των προβλημάτων ποιότητας, γεγονός που και η ίδια η Renault παραδέχτηκε, διά στόματος του τότε διευθύνοντος συμβούλου της.
[Επεξεργασία] Αναδιοργάνωση
Παρά την άμεση επιτυχία όλων των μοντέλων της, τόσο των επιβατικών, όσο και των αγωνιστικών, η Renault έχανε ένα δισεκατομμύριο γαλλικά φράγκα το μήνα και ανακοίνωσε έλλειμμα της τάξης των 12.5 δισεκατομμυρίων το 1984. Η κυβέρνηση τότε παρενέβη και διόρισε ως πρόεδρο τον Georges Besse. Κύριο μέλημά του ήταν η δραματική μείωση των δαπανών, ξεπουλώντας αρκετές από τις δραστηριότητες της εταιρείας και αποσύροντας σχεδόν ολοκληρωτικά τη συμμετοχή της εταιρείας από τους αγώνες, ενώ έγιναν και μεγάλες μειώσεις προσωπικού. Παρά τη μείωση του ελλείμματος στο μισό το 1986, οι αποφάσεις του Besse για τους εργαζόμενους είχαν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του έξω από το σπίτι του το Νοέμβριο του 1986 από την τρομοκρατική οργάνωση Action Directe. Τη θέση του ανέλαβε αμέσως μετά ο Raymond Lévy, ο οποίος και συνέχισε την πορεία του προκατόχου του, συρρικνώνοντας την εταιρεία και έχοντας ως αποτέλεσμα την εξισορρόπηση των οικονομικών αποτελεσμάτων της το 1987. Η ανανεωμένη και αναδιοργανωμένη Renault παρουσίασε πολλά επιτυχημένα μοντέλα στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, συμπεριλαμβανομένων των Renault Clio, που αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχημένος αντικαταστάτης του 5, της δεύτερης γενιάς του Espace, του εξαιρετικά καινοτόμου Twingo, της Laguna και του 19. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η πρώτη γενιά του αντικαταστάτη του 19, Renault Mégane έγινε το πρώτο αυτοκίνητο που πέτυχε αξιολόγηση τεσσάρων αστέρων στις δοκιμές πρόσκρουσης του οργανισμού Euro NCAP για την προστασία των επιβατών. Το 1998 η Renault παρουσίασε το Mégane Scenic, το οποίο δημιούργησε μια ξεχωριστή κατηγορία αυτοκινήτων, χρησιμοποιώντας τη βάση του Mégane για τη δημιουργία ενός μικρότερου πολυχρηστικού οχήματος. Παράλληλα με την επιτυχία των νέων μοντέλων, η Renault γνώρισε ξανά μεγάλη επιτυχία στους αγώνες – μονοθέσια της Renault κέρδισαν το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 το 1992, 1993, 1996 και 1997 με την ομάδα της Williams και το 1995 με τη Benetton.
[Επεξεργασία] Ιδιωτικοποίηση
Σύντομα αποφασίστηκε πως η κρατική διαχείριση της εταιρείας αποτελούσε τροχοπέδη για την ανάπτυξή της και η Renault ιδιωτικοποιήθηκε το 1996. Αυτή η νέα ελευθερία της εταιρείας, της έδωσε την δυνατότητα να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στην Ανατολική Ευρώπη και στη Νότια Αμερική. Το πρόγραμμα περιελάμβανε εργοστάσια στη Βραζιλία και νέες υποδομές στην Αργεντινή και την Τουρκία.
Στον 21ο αιώνα, η Renault έγινε γνωστή για τον ξεχωριστό σχεδιασμό των μοντέλων της. Τόσο η δεύτερη γενιά της Laguna όσο και του Mégane διέθεταν δυναμικές και γεμάτες γωνίες και ακμές, γραμμές οι οποίες και αποτέλεσαν μεγάλη επιτυχία. Αντίθετα, αυτοκίνητα μεγαλύτερων κατηγοριών δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένα. To Avantime, ένα περίεργο κράμα κουπέ και πολυμορφικού είχε κακή εμπορική πορεία και γρήγορα αποσύρθηκε από την αγορά, ενώ το πολυτελές Vel Satis δεν είχε την αναμενόμενη εμπορική πορεία.
Πέραν του ξεχωριστού σχεδιασμού, η Renault έγινε παγκοσμίως γνωστή για την ασφάλεια των προϊόντων της. Είναι σήμερα ο μόνος κατασκευαστής με τον μεγαλύτερο αριθμό αυτοκινήτων που έχουν κερδίσει τα πέντε αστέρια στις δοκιμές πρόσκρουσης του οργανισμού Euro NCAP. Η Laguna ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παγκοσμίως που κέρδισε αυτή την ανώτατη διάκριση και το 2004 το Modus ήταν το πρώτο μικρό αυτοκίνητο που πέτυχε αυτή τη βαθμολογία.
[Επεξεργασία] Η Renault Σήμερα
Η γαλλική κυβέρνηση κατέχει σήμερα το 15.7% των μετοχών της εταιρείας. O Louis Schweitzer διετέλεσε Πρόεδρος της εταιρείας από το 1992 και Διευθύνων Σύμβουλος από το 1992 μέχρι το 2005. Το 2005 ο Κάρλος Γκον (επίσης Δ/νων Σύμβουλος της Nissan) έγινε Διευθύνων Σύμβουλος ολόκληρου του Ομίλου Renault, με τον Louis Schweitzer να διατηρεί τη θέση του Προέδρου. Σήμερα ο Κάρλος Γκον είναι τόσο Πρόεδρος όσο και Δ/νων Σύμβουλος της Renault.
Η Renault κατέχει ποσοστό 44.4% της Nissan, μαζί με την οποία έχουν σχηματίσει τη συμμαχία Renault-Nissan (Renault – Nissan Alliance). Η Nissan κατέχει το 15% της Renault από το 2002. Στη Renault επίσης ανήκει η Samsung Motors (Renault Samsung Motors) και η Dacia, ενώ διατηρεί μειοψηφικό ποσοστό (20%) στη Volvo Trucks.
Για το 2004 η Renault ανακοίνωσε μία αύξηση 43% στα καθαρά έσοδά της σε €3.5 δισεκατομμύρια και 5.9% κέρδη, στα οποία η Nissan έχει συνεισφέρει περίπου €1.7 δισεκατομμύρια. Ολόκληρος ο Όμιλος (Renault, Dacia, Renault Samsung Motors) σημείωσε αύξηση 4.2% στις πωλήσεις παγκοσμίως, με αυτές να ανέρχονται στον αριθμό ρεκόρ των 2,489,401 οχημάτων, αριθμός που αντιστοιχεί σε μερίδιο 4.1% επί του συνόλου της διεθνούς αγοράς. Η Renault επίσης διατήρησε την πρώτη θέση σε πωλήσεις στην ευρωπαϊκή αγορά με πωλήσεις 1.8 εκατομμυρίων οχημάτων και μερίδιο αγοράς 10.8%.
Η Renault, μαζί με τις φίρμες Dacia και Renault Samsung, στοχεύει στην πώληση 4 εκατομμυρίων οχημάτων παγκοσμίως το 2010.
Στις 30 Ιουνίου 2006, τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν πως η General Motors συγκάλεσε έκτακτη συνέλευση του διοικητικού συμβουλίου της για την συζήτηση του μεγαλομετόχου της, Kirk Kerkorian για τη δημιουργία μιας συμμαχίας μεταξύ της GM και της Renault.
[Επεξεργασία] Σημαντικά Γεγονότα
- 1898 – Ο Louis Renault ιδρύει τη Renault
- 1979 – 1987, η Renault διατηρεί το μεγαλύτερο ποσοστό μετοχών της American Motors Corporation (AMC), την οποία και πουλά στην Chrysler τον Μάρτιο του 1987
- 1986 – Στις 9 Απριλίου η γαλλική κυβέρνηση τάσσεται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Renault
- 1992 – Ο Louis Schweitzer γίνεται πρόεδρος του Ομίλου Renault
- 1996 – Η εταιρεία ιδιωτικοποιείται και γίνεται Renault S.A.
- 1999 – Η Renault αποκτά το 35% των μετοχών της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας Nissan, προς $3.5 δισεκατομμύρια για να αποκτήσει τον έλεγχό της, σύμφωνα με την ιαπωνική νομοθεσία. Ο αντιπρόεδρος της Renault Carlos Ghosn τοποθετείται στο τιμόνι της Nissan ώστε να αναστρέψει την πορεία της ζημιογόνας εταιρείας.
- 2001 – Η Renault πουλά τη θυγατρική κατασκευής φορτηγών και βαρέων οχημάτων (Renault Véhicules Industriels) στη Volvo, η οποία την μετονόμασε σε Renault Trucks το 2002.
- 2002 – Η ομάδα της Benneton Φόρμουλα 1 γίνεται επίσημα Renault F1.
- 2005 – Ο Κάρλος Γκον γίνεται πρόεδρος της Renault
- 2006 – Μετά από πρόταση μεγαλομετόχων της General Motors, η Renault – Nissan εξετάζει το ενδεχόμενο εκτεταμένης συνεργασίας με τη ζημιογόνα αυτοκινητοβιομηχανία
[Επεξεργασία] Διαθέσιμα Μοντέλα Renault
- Twingo
- Modus
- Clio II (& Thalia σεντάν)
- νέο Clio III
- Kangoo
- Trafic
- Mégane II (Hatch/5θυρο, Sport-Hatch/3θυρο, Sport Tourer, Coupe Cabriolet, Sport Saloon)
- Scénic II/Grand Scénic
- Laguna II (Saloon/5θυρο & Estate)
- Espace IV/Grand Espace
- Vel Satis.
[Επεξεργασία] Η Renault στους αγώνες
[Επεξεργασία] Βραβεύσεις
Τα αυτοκίνητα της Renault είχαν πάντοτε πολύ καλή παρουσία στα βραβεία για το Ευρωπαϊκό Αυτοκίνητο της Χρονιάς. Το βραβείο έχουν κερδίσει τα
- Renault 16 (1966)
- Renault 9 (1982)
- Renault Clio (1991)
- Renault Scénic (1997)
- Renault Mégane II (2003)
- Renault Clio III (2006)
Τα Renault 12 (1970), Renault 5 (1972), Renault 20 (1976), Renault 25 (1985) και Renault Laguna (2002) ήταν επίσης φαβορί για την πρώτη θέση στο διαγωνισμό, αν και δεν κέρδισαν το βραβείο. Τα πιο πρόσφατα μοντέλα της Renault είναι παγκοσμίως γνωστά για την ασφάλειά τους, ενώ μόλις τέσσερα αυτοκίνητα από ολόκληρη την γκάμα της εταιρείας δεν έχουν επιτύχει την διάκριση των 5 αστέρων του οργανισμού Euro NCAP, και αυτά βρίσκονται πολύ κοντά σε σημείο αντικατάστασής τους από καινούρια μοντέλα. Η Renault έχει βρεθεί πολλές φορές στην πρώτη θέση των πωλήσεων της γαλλικής αγοράς, παρά τον σκληρό ανταγωνισμό από τις Citroën και Peugeot.