Μεσαιωνική φιλοσοφία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η μεσαιωνική φιλοσοφία είναι η φιλοσοφία της δυτικής Ευρώπης στη «εποχή» τώρα γνωστή ως μεσαιωνική ή μέσες ηλικίες, η περίοδος κατά προσέγγιση εκτεινόμενος από την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην αναγέννηση. Αν και η μεσαιωνική φιλοσοφία είναι ευρέως ποικίλη, το ένα που καθορίζει το χαρακτηριστικό γνώρισμα που διακρίνει αυτήν την περίοδο, στο δυτικό κόσμο, είναι ο βαθμός που στον ανταγωνισμό ή οι αντιφατικά τα φιλοσοφικά απόψεις και συστήματα παρουσιάστηκαν στο διάλογο η μια με την άλλη. Από τους νεοπλατωνικούς (Johannes Scotus Eriugena, Άγιος Anselm) αριθμούς που εξουσίασαν τις νεαρές μέσες ηλικίες, στις περιπατητικές συζητήσεις του 12$ου και 13$ου αιώνα, στο Nominalist και τις Voluntarist συγκρούσεις του 14$ου και του 15$ου, είναι δύσκολο να βριαλθεί ότι μια παρόμοια περίοδος στην ιστορία της καταγραμμένης σκέψης που εποικήθηκε έτσι με τους αριθμούς που εθεώρησαν οι ιδέες τους θα μπορούσαν να συμφιλιωθούν, λαμβάνοντας υπόψη αρκετές συζήτηση και έρευνα. Στην πραγματικότητα, αυτή η πεποίθηση είναι η ίδια η ουσία του φιλοσοφικού τρόπου έρευνας που συνδέεται ο περισσότερο με τη μεσαιωνική περίοδο, σχολική φιλοσοφία. Περαιτέρω ανάγνωση 5 [εκδώστε] τάσεις και έννοιες στη μεσαιωνική φιλοσοφία Στην αρχή του πρόωρου ορθολογισμού, η έννοια Πλάτωνα, με την έμφασή του στην πνευματικότητα, μια απαισιόδοξη προοπτική του κόσμου, και ακόμη και την έννοια της τριάδας, επηρέασε Augustine Hippo και άλλων πρόωρων αριθμών neoplatonist. Είναι σημαντικό να μην υπερβληθεί είτε η άγνοια της μεσαιωνικής φιλοσοφίας είτε η εκλέπτυνσή του. Πολλοί από εκείνους τους μεσαιωνικούς φιλοσόφους επηρέασαν πολύ τους μελλοντικούς φιλοσόφους και τα rationalists όπως Spinoza, Leibniz και άλλα που προσπάθησαν να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού. Γενικά θεωρείται ότι η πίστη εξουδετέρωσε το λόγο στη σημασία, ως φιλοσόφους όπως Anselm που διατηρήθηκε. Εντούτοις, δεν ήταν η περίπτωση με όλους τους φιλοσόφους. Το Gilson, στο βιβλίο του «λόγος και αποκάλυψη στις μέσες ηλικίες» συζητά Averroes και τα λατινικά όπως Seiger που διατήρησε τι Gilson κάλεσε πρωτοκαθεδρία του λόγου. Το Albertus Magnus και Thomas Aquinas υπογράμμισε το ρόλο της φιλοσοφίας και της θεολογίας παίρνοντας την προσοχή για να μην συγχύσει τα δύο. John Wipple επεξηγεί την καθαρώς φιλοσοφική σκέψη του ST Thomas Aquinas στο βιβλίο του «μεταφυσικά θέματα στο Thomas Aquinas» και άλλες εργασίες. Η θεολογία, εν τούτοις ένας κύριος τομέας στις μέσες ηλικίες, προηγήθηκε από μια μελέτη «των τεχνών» ή της φιλοσοφίας. Με τη συμβολή Boethius, και τους πρώτους σχολικούς φιλοσόφους, βασικό Αριστοτέλη οι εργασίες και οι ιδέες επέζησαν αν και οι περισσότερες μεταφράσεις που εήταν συμμορφωμένων στη μαυριτανική Ισπανία. Μέσα στη μεσαιωνική φιλοσοφία, το θέμα εάν ο Θεός θα μπορούσε να κατανοηθεί από το ανθρώπινο μυαλό ήταν μια βασική συζήτηση και είναι ακόμα μια μεγάλη αντίθεση μεταξύ της ορθόδοξης και καθολικής θεολογίας. Το ST Anselm παρήγαγε τις ιδέες με ένα σημαντικό ποσό επιρροής από Αριστοτέλη και δήλωσε ότι όλα τα πράγματα που υπάρχουν μπορούν να κατανοηθούν. Ένα συνιστώμενο βιβλίο που συζητά το σχολαστικισμό και την ανακάλυψη των ιδεών Αριστοτέλη είναι παιδιά Αριστοτέλη.