Δημήτριος Γερανιώτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Δ. Γερανιώτης, Κορίτσι στην εξοχή (1916). Λάδι σε καμβά, 128 εκ. x 88 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας.
Μεγέθυνση
Δ. Γερανιώτης, Κορίτσι στην εξοχή (1916). Λάδι σε καμβά, 128 εκ. x 88 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας.

Ο Δημήτριος Γερανιώτης (Αθήνα, 1871Αθήνα, 23 Μαΐου 1960) ήταν έλληνας ζωγράφος και καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Σπούδασε αρχικά ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τον Νικηφόρο Λύτρα και τον Κωνσταντίνο Βολανάκη. Μετά την αποφοίτησή από την Σχολή της Αθήνας, συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Μονάχου κοντά στον Νικόλαο Γύζη και τον Φραντς φον Στουκ (Franz von Stuck). Επέστρεψε στην Αθήνα και δίδαξε επί 33 χρόνια (19031936) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Ο Γερανιώτης ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία και την τοπιογραφία. Στα πορτρέτα του απεικόνισε κυρίως μέλη της αθηναϊκής αριστοκρατίας. Εργάστηκε επίσης για την ελληνική βασιλική οικογένεια. Τα πορτρέτα του Γερανιώτη χαρακτηρίζονται από την αυστηρή προσήλωση στις αρχές του ακαδημαϊσμού που επέβαλε η «Σχολή του Μονάχου». Εντούτοις, οι τοπιογραφίες του δείχνουν μία τάση προς τον ιμπρεσιονισμό.