Ηλίας Ηλιού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ηλίας Ηλιού (περ. 1975)
Μεγέθυνση
Ηλίας Ηλιού (περ. 1975)

Ο Ηλίας Ηλιού του Φιλίππου υπήρξε Βουλευτής, δικηγόρος και Πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (Ε.Δ.Α.).
Γεννήθηκε στο Κάστρο της Λήμνου τον Μάιο του 1904. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρωτοδιορίστηκε δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Μυτιλήνης το 1928, στο Πρωτοδικείο Αθηνών το 1935 και στον Άρειο Πάγο το 1942. Παραιτήθηκε το 1966.

Ήταν παντρεμένος με την Ελευθερία Καλδή (1908-2003) από το 1930 και απέκτησε δύο παιδιά: τον Φίλιππο (ιστορικός) και τη Μαρία.

Ασχολήθηκε με την πολιτική από το 1923, όταν ως φοιτητής εντάχθηκε στη νεολαία του Εργατοαγροτικού Κόμματος του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, με το οποίο πολιτεύτηκε στη Λέσβο το 1932 και 1936.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής προσχώρησε στο ΕΑΜ και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1945 έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε σε όλους τους συνδυασμούς των κομμάτων της Αριστεράς εκλεγόμενος συνεχώς βουλευτής Λέσβου ή Αθηνών. Για την πολιτική του δραστηριότητα εκτοπίστηκε από το 1947 ως το 1951.

Ήταν μόνιμος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ.

Ως νομικός με σπάνια γενική παιδεία και ως μετριοπαθής πολιτικός επέκτησε εκτίμηση από όλες τις πολιτικές πτέρυγες της Βουλής.

Προφητική υπήρξε η καταγγελία του από το βήμα της Βουλής της "χούντας των στρατοκρατών" και συγκεκριμένα του αντισυνταγματάρχη Παπαδόπουλου στις 23 Ιουλίου 1965.

Μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας των συνταγματαρχών (μεταπολίτευση) ανασυγκρότησε την ΕΔΑ και έγινε πρόεδρός της, εξελέγη δε για δύο κοινοβουλευτικές περιόδους βουλευτής με την Ενωμένη Αριστερά (1974) και με τη Συμμαχία (1977).

Αποσύρθηκε από την πολιτική το 1981 δηλώνοντας σε συνέντευξη:

"Είμαι πικραμένος. Όχι τόσο από τους αντιπάλους μου, που έκαναν στο κάτω κάτω τη δουλειά τους, αλλά από τους ομόφρονές μου. Δεν άφησαν πεπονόφλουδα που τους πετούσε η ντόπια ή η ξένη αντίδραση που να μην την πατήσουν... Αν ήθελε κάποιος να γράψει για τις αστοχίες της ηγεσίας του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, δεν θα χρειαζόταν τόμους χειρογράφων με σοβαρές αναλύσεις... Θα του αρκούσαν μερικά χειρόγραφα για να γράψει ένα μικρό χιουμοριστικό βιβλίο με τίτλο Ο δρόμος με τις πεπονόφλουδες. Δυστυχώς, οι γκάφες των ομοφρόνων μου κατέστρεψαν ένα πανίσχυρο προοδευτικό κίνημα και μας πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω".

Ο Ηλίας Ηλιού ήταν τακτικός συνεργάτης του «Νουμά», των «Ελληνικών» και των «Νεοελληνικών Γραμμάτων» στον Μεσοπόλεμο, μεταφραστής αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στη γνωστή σειρά του Ζαχαρόπουλου.

Έχει στο ενεργητικό του πλούσιο συγγραφικό έργο: σχολιασμούς δικαστικών αποφάσεων, μεταφράσεις, σχόλια σε αρχαίους συγγραφείς, άρθρα πολιτικού και οικονομικού περιεχομένου, μελέτες και βιβλία όπως: "Η κρίση εξουσίας" (1966), "Η αλήθεια για την Κοινή Αγορά" (1962), "Το Σύνταγμα και η αναθεώρησή του" (1975), "Πολιτικά κείμενα 1974-1976" (1977).
Επίσης υπήρξε μέλος της Εταιρίας μελέτης και σχεδιασμού ΕΠΑΝ (Επιστήμη Ανοικοδόμησης του δημοκρατικού Συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων), των Δικηγορικών Συλλόγων Μυτιλήνης και Αθηνών. Πήρε μέρος στα Συνέδρια της Διεθνούς Εταιρίας Δημοκρατικών Νομικών (Βρυξέλλες 1956, Σόφια 1960) και στα Συνέδρια της Οργάνωσης για την αμνηστία στην Ελλάδα (Παρίσι 1960 και 1962).

Ο Ηλίας Ηλιού ήταν μόνιμος κάτοικος κέντρου Αθηνών (στην οδό Βουκουρεστίου) και μιλούσε επίσης γαλλικά.
Πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 1985 (επιπλοκές διαβήτη). Προς τιμήν του, δόθηκε το όνομά του σε νεοδιανοιγείσα τότε (1986) κεντρική λεωφόρο του Δήμου Αθηναίων στη συνοικία Νέου Κόσμου.

Γυιός του ήταν ο επιφανής ιστορικός Φίλιππος Ηλιού (πέθ. 2004).