Nafnháttarmerki

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Nafnháttarmerkið er óbeygjanlega smáorðið á undan sögn í nafnhætti; t.d. tala, lesa. Nafnháttarmerki er ekki notað á eftir sögnunum munu, skulu, mega, vilja; t.d. ég skal koma, ekki heldur í samhliða upptalningu í síðari lið eða liðum; hann kann hvorki lesa né skrifa.

[breyta] Heimild

  • Björn Guðfinnson. Íslensk málfræði. Námsgagnastofnun, án árs.