Plebeiar
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Plebeiar (latína et.: plebeius) voru stétt almennra borgara í Rómaveldi sem var á milli aðalsstéttarinnar, patrisía, og réttlausra þræla. Plebeiar höfðu full borgaraleg réttindi og gátu orðið ríkir og valdamiklir. Á síðustu tímum lýðveldisins og keisaradæmisins gátu plebeiar orðið meðlimir í öldungaráðinu. Samkvæmt rómverskum sögnum voru plebeirarnir afkomendur þeirra þjóða sem Rómverjar höfðu lagt undir sig og innlimað í Rómaveldi.
Orðið er uppruni orðsins „plebbi“ í íslensku.