Lingua Sanscrita classica
E Vicipaedia
Suasum est hanc paginam esse contribuendam cum pagina Lingua Sanscrita
Sententiam tuam, quaesumus, profer apud paginam disputationis.
Lingua Sanscrita est antiquissima inter linguas Indoeuropaeas. Quamvis lingua Hetthaea Graecaque antiquiores sint, cum eorum scripta sint antiquiora, Sanscrita vero vetustior quia phonologia et morphologia eius sunt linguae Indoeuropaeae propiores (inter alia Hethaeae deest numerus dualis): exempli gratia, quae est vetustior, lingua Anglica an lingua Lithuana, cuius testimonia scripta multo sunt posteriora? Lingua Sanscrita (vedica et classica) per longum spatium temporis numquam scripta est, sed extitit et solum memoriae tradita est, et Vedae partim, antequam Arii Indiam ingressi sunt, compositi sunt. Fuit lingua culta a grege doctorum virorum, quibus nomen sanscrite “panditah”, inde ab aetate antiqua usque ad dies nostros. Opera maximi momenti hac lingua composita sunt (sed serius exarata) aetate qua vulgus ea non iam loquebatur (fortasse periodo vedica excepta). Secus ac lingua Latina, lingua Sanscrita adhuc hodie longe lateque usurpatur velut lingua viva; non solum extant commentaria, emissiones radiophonicae et universitates studiorum quae eam colant, sed Unio Indiana eam constitutione recognovit inter linguas nationales, quae (Anglice) sunt XVIII: Assamese, Bengali, English, Gujarati, Hindi, Kannada, Kashmiri, Konkani, Malayalam, Marathi, Nepali, Oriya, Punjabi, Sanskrit, Sindhi, Tamil, Telugu, Urdu. Omnes chartae nummariae inscriptiones habent his XVIII linguis, Sanscrita addita. Chartae nummariae Europaeae duas habent voces, EURO graecis latinisque typis. Si volumus “euro, euronis” accipere, affirmare possumus Latinam quoque inscriptionem chartas nostras habere! Census anno MCMXCI habitus numeravit 49736 homines quibus patrius sermo est sanscritus: [1] Nam cum lingua Sanscrita sit sacra hinduistis, quidam parentes eam usurpant loquendo cum liberis. Quoad circulos vel institutiones pro lingua Sanscrita viva, unam saltem laudare sufficit, cui nomen est Samskrita Bharati: [2] qui commentarium vulgat, cui index “Sambhasanah sandeśah” est. Inter commentarios electronicos Sanscrite exaratos, memorare sufficit hunc: [3] Quam lingua Sanscrita simillima sit Graecae, Latinae aliisque linguis Indoeuropaeis, clarissime patet cum paucis verbis oculos intendamus: mātā, pitā, duhitr, sunuh, bhrātā, svāsā, śvaśurah, vidvā = mater, pater, filia (daughter/thygater), filius (son), frater, soror, socer, vidua; dantah, nāsah, pādah = dens, nasus, pes; devah, Dyauh pitā, Vāruna = deus, Iuppiter, Ουρανός; aham, mā, tvam, tvā, nas, vas = ego, mē, tu, tē, nos, vos; eka, dvi, tri, catur, pañca, sas, sapta, asta, nava, daśa = unus, duo, tres, quattuor, quinque, sex, septem, octo, novem, decem; asmi, asi, asti, smah, sthah, santi = sum, es, est, sumus, estis, sunt; &alia.
