Carmen Nibelunginum
E Vicipaedia
Carmen Nibelunginum vel Nibelungenlied carmen epicum Lingua Theodisca Media scriptum est. De facinoribus Sigfridi Occisoris Draconum, genere nobili Burguniae et Krimhildae ortus, narrat. A linguistis "monumentum Linguae", scilicet Theodiscae Mediae, nominatur. In Austria a poeta incognito aliquando post annum MCXXC, ante annum MCCX scriptum est
Index |
[recensere] Argumentum
Carmen in duas partes divisum est.
[recensere] Pars Magna Prima
Sigfridus, filius Sigmundi regis et Siglindae reginae, artem faberi in officina ferraria magistri Mimeri discit. Cum lavetur sanguine Draconis Fafniris (lindormus) in pugna occisi, ut per eius vim magicam vulnerari non iam possit, folium philyrae in ipsius dorsum cadens, sanguinem draconis hac macula prohibet, qua re Sigfridus hoc loco tantum violabilis fit.
Tum Sigfridus thesaurum Nibelunginum, quem draco custodivit, sumit. Nibelungines sunt populus Albericis Regis Nanorum. Cappam Invisibilitatis, aurum Albericis et gladium magicum Balmungum acquirit.

In regnum Burguniam, rectum a regibus Gunther, Gernot et Giselher, it. Sigfridus promittit se adiuvaturum esse Gunthro, ut Brunhildam Reginam Isengardiae (hoc est Islandia) lucretur. Brunhilda autem iubet petitorem quemquam contra semetipsam pugnari, ut se lucretur. Gunther est vir infirmus, igitur Sigfridus pro Gunthro pugnare debet. Cum Cappa Invisibilitatis Gunthro adiuvat, ut hic vincat. Igitur Gunther Brunhildam in matrimonium ducit, Sigfridus autem Krimhildam sororem regum Burguniae.
Nam Brunhilda putat Sigfridum esse solum socium Gunthri, eum (Sigfridum) illudit. Krimhilda ei narrante quid Sigfridus et Gunther in Isengardia fecerint, Brunhilda irascitur. In nocte nupitarum Brunhilda furiosa Gunthrum in hamo parietis vincit, sed Cappa Invisibilitatis adiutus Sigfridus contra Brunhildam efficaciter pugnat. Anulum et cestum eius furari potest. Videtur quasi Gunther vicisset iterum, virginalitatem Brunhildae dempsisset, nunc est maritus legitimus Brunhildae.
Hagen Troniae, miles fortissimus Regni Burgunii, et Gunther putant Sigfridum esse periculosum familiae nobili Burguniae. Necem Sigfridi meditantur. In silva ictu hastae Haginis Sigfridus moritur. Hagen maculam violabilem Sigfridi novit, nam Krimhilda signum in armamenta Sigfridi severat, cum Hagini dicenti huic maculae in corpore Sigfridi parcere velle Krimhilda fisa esset. Sigfrido occiso Hagen thesaurum Nibelunginum in Rhenum iacit. Krimhilda cum de morte Sigfridi certior factus sit, poenas dare vult.
[recensere] Pars Magna Secunda
Krimhilda Attilae, regi populi Hunnorum, populi Asiae, nubit. Hagen suspiciosus est, sed reges Burguniae putant potentiam suam auctum iri. Krimhilda in terram Hunnorum it, ubi regina magna fit. Post Multos annos Krimhilda fratres suos in Hungariam, ubi Hunni habitant, invitat, ut baptismum christianum filii sui et Attilae celebrent. Itaque agmen regum Burguniae illuc secundum Danubium flumen proficiscitur. Nymphae Haginem de periculo mortis monent. Dicunt monachum ex agmine solum superstitem esse. Hagen eundem in Danubium iacit, sed monachus ex flumine scandit et fugae se dat.
In Hungarico claustro socii Attilae et Krimhildae recusando, ut arma deponant, Attila sinente hospitium offendunt. Tum proelium oritur, quo heroes Burgunianorum et Hunnorum necantur, filius Krimhildae et Attilae Haginem occidit, Krimhilda carnificatur, solum Ditricus Bernae, Hildebrandus magister armorum eius et Attila ipse superstant.
Storia in dolore exitum habet.
[recensere] Lingua
[recensere] Lingua Compositoris
Carmen Nibelunginum in Lingua Theodisca Media scriptum est. Sed lector, qui solum Linguam Theodiscam Modernam loquitur, multum agnoscet. Hoc exemplar est pars prima Carminis Nibelunginum.
- Uns ist in alten mæren wunders vil geseit
- von helden lobebæren, von grôzer arebeit,
- von freuden, hôchgezîten, von weinen und von klagen,
- von küener recken strîten muget ir nu wunder hœren sagen.
Hoc est reditum in Linguam Latinam:
- A fabulis verteribus nobis multa miraculorum narrantur
- De heroibus honorabilibus, de animo magno
- De gaudiis, de epulis, de lacrimando et de lamentando
- De pugna audacium pugnatorum, nunc pronuntiationem miraculorum audiatis
Aliud exemplar:
- Do wuohs in Niderlanden... eins edlen küniges kint,
- de vater der hiez Sigemunt,... sîn mouter Sigelint,
- in einer rîchen bürge,... wîten wol bekant,
- nidene bî dem Rîne:... diu was ze Santen gênant.
- Sifrid was geheizen... der snelle degen guot.
- er versuochte vil der rîche... durch ellenhaften muot;
- durch sînes lîbes sterke... suochter fremidiu lant.
- hey, waz er sneller degene... sît ze Buregonden vant!
Reditum:
- In Nederlandia fuit ... infans regis nobilis
- Pater Sigmundus ... et mater sua Siglinda nominabatur
- In urbe divite ... a sapientibus cognoscitur
- In parte infera Rheni ... Xanten? nominata est
- Sigfridus nominatus est ... gladio veloci habili
- Acquisivit divitias magnas ... (cum) animo magno
- Potentia amoris sui ... in terram alienam it
- (Cum) gladio veloce suo ... a burgunianis it
Hoc exemplar e carmine Sigfridum filium familiae nobilis palam faciat
[recensere] Nomen carminis
Nomen carminis epici "Carmen Nibelunginum" non significat carmen profecto fuisse cantatum. In lingua Theodisca moderna tantum "Lied" indicat cantationem musicam, non autem verbum linguae mediae "liet", quae verba utraque Latine "carmen" redduntur.
[recensere] Sententiae et pondus
Linguistae sentiunt Carmen Nibelunginum contribuisse magnopere ad progressum Linguae Theodiscae. Fere par habet pondus ac versio bibliae aMartino Luther facta. Lectio mythologiam germanicam in Lingua Theodisca (Media) praebet. Cognoscendus carmen etiam est cultura et mores nobilitatis Medii Aevi intellegantur.
[recensere] Res Aliae Dignae Scitu
- Hildebrandus pars parva in storia habet. Autem etiam storia propria sua cognoscitur: Storia Linguae Theodiscae Antiquae nominis Hildebrandslied vel latine Carmen Hildebrandi.
- Ditricus Bernae est persona Historiae, sed nomen verum in Historia Theodericus Magnus Rex Gothorum Orientum est.
[recensere] Nexus externus
![]() |
Vicimedia Communia plura in Carmen Nibelunginum habet. |