Lucius Iunius Brutus

E Vicipaedia

Lucius Iunius Brutus conditor rei publicae et primus consul anno 509 a.C.n. erat.

Brutus rebellionem per quam Lucius Tarquinius Superbus, ultimus rex Romae, eversus est duxit, ob raptum Lucretiae ab Sexto, filio Tarquinii. Apud Livium, Tarquinius etiam fratrem Bruti, senatorem potentem qui Tarquinio adversatus est, occiderat. Deinde Brutus, partes bruti agens, ad Delphos filios Tarquinii, qui ab oraculo quis sit proximus rex peteverunt, comitatus est. Oraculum respondit proximum regem esse quemcumque primum humum osculaturus sit. Ita Brutus labi finxit et humum osculatus est. Rediens Romam, Brutus raptum Lucretiae audivit. Haec ut honorem suum conservaret se necavit. Brutus rebellionem instigavit et Tarquinius ac familia sua in exsilium pulsi sunt. Brutus declaravit imperium esse Senatus proprium.

Consulatus suus inter proelium contra Etruscos, qui subsidium Tarquinio dare venerat, finitus est. Consulatus autem posterior fabula ab Senatu creata, ut cum conditui rei publicae se consociaret, fuerit. Consul secundus viduus Lucretiae erat.


Apud Titum Liuium, Ab Vrbe Condita:" Saeuissimum Ministerium Patri Patria Imponit.
L. Tarquinius Superbus regnat per annos quinque et uiginti. Duos consules inde comitiis centuriatis Romani creant, L. Iunium Brutum et L. Tarquinium Collatinum.
Brutus magnus libertatis custos erit.
L. Tarquinii Collatini nomen inuisum ciuitati erat. Ciues dicebant: "Nesciunt Tarquinii priuati uiuere; consulis nomen periculosum libertati est" Sollicitum suspicione populum Brutus ad contionem uocat monetque: "Nemo regnabit". Deinde: "Timorem tu" -inquit- "tua uoluntate, L Tarquini, remouebis. Amicus Romam relinques. Bona tua tibi non solum reddemus sed etiam munifice augebimus." Itaque L. Tarquinius Collatinus abdicat."