Кинеска философија
Од Википедија, слободна енциклопедија
Кинеска философија — сè до најновите времиња, на Кинезите не им бил познат терминот философија во модерната смисла на зборот. Владеело општо сфаќање дека старите мудреци веќе ја пронашле вистината и затоа кинескиот човек сметал дека не му е потребно ништо друго освен да ги усвои резултатите до кои дошле древните мудреци.
Со запознавањето на европската и кинеската култура, философијата на кинеското тло почнала да се развива онаква каква што ја знаеме денес. Новите кинески историчари на философијата Вулианг и Ху Ша разликуваат три главни епохи на кинеската философија. Првата епоха ја сочинуваат најстарите времиња до крајот на владеењето на династијата Цин, од 2500 до 206 год. п.н.е. Тоа е славното време на кинеската философија. Од оваа епоха потекнуваат пет канонски книги, кои во исто време се и најстарите литературни споменици на човештвото. Тогаш настанале и најразлични системи кои взаемно се натпреваруваат за првенство. Најмногу се истакнуваат политичките философи и три школи кои ги основале Конфучие, Лао Це и Ме Ти. Втората епоха ја сочинува средниот период, од 206 п.н.е. до 960 п.н.е., а третата ја сочинува новото време, од 960 година до денес.
![]() |
Ова е недовршена статија за философија. Вие можете да помогнете за нејзината дообработка. |