Европски Парламент
Од Википедија, слободна енциклопедија
|
Европскиот Парламент сега е составен од 626 члена, кои се избираат директно од 1979 година, - 99 од Германија, по 87 од Франција, Италија и од Обединетото Кралство, 64 од Шпанија, 31 од Холандија, по 25 од Белгија, Грција и од Португалија, 22 од Шведска, 21 од Австрија, по 16 од Данска и од Финска, 15 од Ирска и 6 од Луксембург. Парламентот обично заседава во Стразбур, каде што секој месец се одржуваат еднонеделни пленарни средби. Некои делумни седници и средби на комитетите се одржуваат во Брисел заради олеснување на контактите со комисијата и со советот. Секретаријатот на Европскиот Парламент се наоѓа во Луксембург.
Европскиот Парламент го сочинуваат политички групи организирани на ниво на унијата. Парламентот претставува 370 милиони луѓе. Неговата главна улога, како движечка политичка сила, е создавањето различни иницијативи за развој на политиките на заедницата. Парламентот е, исто така, надзорен орган, бидејќи тој е овластен да го одобри именувањето на Европската Комисија и да ја распушти по предлог поддржан со двотретинско мнозинство. Парламентот гласа за програмата на комисијата и го следи секојдневното управување со европските политики, особено преку поставување усни и писмени прашања до комисијата и до советот. Парламентот може да формира анкетни комисии, кои ги разгледуваат жалбите на граѓаните на унијата упатени на адреса на парламентот. Договорот за унијата го овластува парламентот да именува омбудсман, кој постапува по жалбите во случаи на лоша администрација на активностите на институциите на унијата.
Парламентот и советот заедно го сочинуваат телото кое е одговорно за буџетот. Парламентот го донесува годишниот буџет и го надгледува неговото реализирање. На тој начин ја рефлектира политиката на приоритети на унијата.
Процесот на формулирање на законодавството на унијата се одвива на три нивоа: комисијата ги предлага законодавните инструменти, а парламентот и советот го делат правото за нивното донесување.
Единствениот европски акт од 1986 година ја зголеми моќта на парламентот во однос на законодавството, воведувајќи ја постапката на соработка. Оваа постапка предвидува две читања на законодавните предлози - од страна на парламентот и од страна на советот, но со активно учество на комисијата. Договорот за унијата отиде чекор натаму при доделувањето поголема законодавна моќ на парламентот. Договорот ја воведува новата постапка на коодлучување во голем број важни области, со која се овластува парламентот да донесува прописи и директиви на иста основа со советот.
Оваа постапка се применува во областа на единствениот пазар, социјалната политика, економската и социјална кохезија, истражувањето и во новите области опфатени со договорот за унијата - трансевропските мрежи, заштитата на човековата средина, образованието, културата и здравството. Парламентот би сакал постапката на коодлучување да биде проширена и да ги опфаќа пред се земјоделските цени, како и дефиницијата на сопствените буџетски ресурси на унијата.
Конечно, за одредени одлуки што се од најголема важност (меѓународните спогодби, пристапувањето на нови членови, униформната постапка за избори во парламентот, правото на жителство за граѓаните на унијата итн.), советот мора да добие согласност од парламентот.