Артур Шницлер
Од Википедија, слободна енциклопедија
Артур Шницлер (15 мај 1862 – 21 октомври 1931), австриски писател и доктор.
Содржина |
[уреди] Биографија
Шницлер е роден во Виена каде што ги завршил студиите по медицина на Виенскиот Универзитет во 1879. Докторирал во 1885 и работел во Виенската Општа Болница. Поради својата писателска дејност ја напушта медицината се посветува на пишувањето драми, романи, кратки раскази, критики. Неговите дела често се оценувани како контроверзни. Во неговите дела, отворено се говори за сексуалноста и антисемитизмот, притоа се употребува илузијата и психологијата, допирајќи на тој начин до есенцијалните облици на човековата природа. Затоа Шницлер често се смета како креативен еквивалент на Сигмунд Фројд. Поради големата провокативност и акцентирање на сексуалноста и психоанализата, книгите и драмите на Шницлер во триесетите години на дваесетиот век биле забранети од нацистичката партија во Германија и Австрија, и покрај дозата на антисемитизам во делата.
Покрај пишувањето на литературни дела, Шницлер водел дневник од неговата седумнаесета година, па се до два дена пред неговата смрт во Виена. Овој дневник, чија големина е скоро 8000 страници, е многу значаен и интересен затоа што во него Шницлер ги опишувал своите сексуални авантури. Тој често бил во врска со повеќе жени истовремено, и за некои периоди од својот живот го запишувал и секој оргазам.
[уреди] Дела
[уреди] Драми
- Анатол (1893)
- Флертување (1895) - направена и филмска адаптација
- Ферска игра (1896)
- Hands Around (1900)
- Парацелзус (1899)
- Зелениот папагал (1899)
- Осамениот пат (1904)
- Грофицата Мизи (1909)
- Young Medardus (1910)
- Големото подрачје (1911)
- Професор Бернарди (1912) - единствената драма без сексуални мотиви
- Комедија на заведувањето (1924)
[уреди] Новели
- Патот кон отвореноста (1908)
- Тереза (1928)
[уреди] Кратки раскази и новели
- Умирање (1895)
- Потпоручникот Густл (1900)
- Berta Garlan (1900)
- Слепиот Џеронимо и неговиот брат (1902)
- Враќањето на Казанова (1918)
- Госпоѓицата Елза (1924)
- Новела за сонот (1925/26) - преведена на македонски јазик (Темплум, едиција Магма). Според ова дело се снимени два филма: помалку познатиот на Волфганг Глик (1969) и последниот филм на Стенли Кјубрик „Очи широко затворени“
- Ноќни игри (1926)
- Лет во темнината (1931)
[уреди] Останато
- Младост во Виена - автобиографија која е објавена постхумно во 1968
- Дневник, 1879-1931