Zoran Ðinđić

Mula sa Tagalog Wikipedia, ang malayang ensiklopedya.

Zoran Đinđić
Zoran Đinđić

Zoran Ðinđić o Зоран Ђинђић sa Siriliko (Agosto 1, 1952Marso 12, 2003), politiko ng oposisyon, pilosopo bilang hanapbuhay, at Punong Ministro ng Serbia.

Ipinanganak si Ðinđić sa Bosanski Šamac, isang paninirahan sa Ilog Sava sa hilagang Bosnia at Herzegovina. Nagkainteres siya sa politika habang siya ay mag-aaral sa Unibersidad sa Beograd.

Bilang isang reformistang sosyalista, nakulong si Ðinđić ng mga ilang buwan dahil sa kaniyang intensyon, kasama ng mga ilan pang estudyante mula sa Croatia at Slovenia, na makatatag ng isang di-komunistang organisasyon ng mga estudyante. Pagkalaya mula sa bilangguan, ipinagpatuloy niya ang kaniyang pag-aaral sa Frankfurt-am-Main sa ilalim ng pilosopong si Jürgen Habermas. 1979 nang matanggap niya ang kaniyang PhD sa pilosopiya mula sa Unibersidad ng Konstanz. Nakakapagsalita siya ng Aleman at Inggles.

Bumalik si Ðinđić sa Yugoslavia noong 1989 para kunin ang isang pwesto ng profesor sa Unibersidad ng Novi Sad at, kasama ng iba pang disidenteng Serb, itinatag niya ang Partidong Demokratiko. Naging pinuno ng executive-board ng partido noong 1990 si Ðinđić at nahalal din sa Parlamento ng Serbia noong taong yon. Pagkaguho ng maikling-buhay na koalisyon ng Zajedno (Sama-Sama) kung saan nakasama niya sina Vuk Drašković at Vesna Pešić, nagrehistro si Ðinđić bilang isang independyente. Pagkaraan ng mga sunod-sunod na protesta nang dahil sa dinayang eleksyon, naging alkalde ng Beograd si Ðinđić, ang unang di-komunistang nahalal sa posisyong yon mula nung Ikalawang Digmaang Pandaigdig, noong 1996.

Nang bombahin ng NATO ang Serbia, nag-eksilyo si Ðinđić patungong Montenegro para sa kaniyang kaligtasan dahil sa informasyong ipinagkaloob sa kaniya ni Arkan na nasa pinakaunahan siya ng lista ng mga ipinapapatay ng Pangulong Slobodan Milošević. Hindi rin nagtagal at nagtungo na rin siya sa mga bansang Kanluranin, kung saan niya dinalaw sina Gerhard Schröder at Bill Clinton. Sa Yugoslavia, ginamit ni Milošević ang mga retrato ng pagkakamay ni Ðinđić kay Clinton bilang propaganda na isang traydor si Ðinđić. Pagkabalik niya sa bansa ay lihim siyang nilitis. Binansagan siya ng magazing TIME sa pan-Septyembre 1999 na isyu nito bilang isa sa mga pinakamakabuluhang politiko ng ika-21 dantaon.

Enlarge

Malaki ang papel na ginampanan ni Ðinđić sa eleksyong pampangulo ng Republikang Federal ng Yugoslavia noong Septyembre 2000 at sa himagsik noong Oktubre 5 na nagpabagsak sa rehimen ni Milošević. Isinulong niya rin ang malawakang koalisyon ng 18 na partido na Oposisyong Demokratiko ng Serbia sa malaking pagkapanalo nito sa eleksyon sa Serbia noong Disyembre 2000. Naging punong ministro siya ng Serbia noong Enero 25, 2001. Susi ang kaniyang papel sa pagpapadala sa diktador na si Milošević sa International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia sa Gravenhage. Nadesilusyon gayunman si Ðinđić sa kabagalan ng paglilitis na kinondena niya rin bilang isang kamahal-mahal na “sirko”. Sinabi ni Ðinđić na pinapayagan ng Tribunal sa Gravenhage si Milošević na “kumilos bilang isang demagogo at kontrolin ang proseso.”

Malugod ang pagtanggap ng Kanluran kay Ðinđić. Ipinakita ng kaniyang mitings kina George W. Bush, Jacques Chirac, Tony Blair, at sa iba pa ang pagsoporta ng Kanluran sa kaniyang politiko ng integrasyon. Mayroon siyang mga di-pagkaunawang pagdating sa ideolohiya sa Pangulo ng Federasyon na si Vojislav Kostunica. Subalit, malapit siya sa Pangulo ng Montenegrong si Milo Đukanović.

Napaslang si Ðinđić noong Marso 12, 2003, 12:23 p.m., habang pababa sa pangunahing hagdan ng gusali ng pamahalaan ng Serbia. Kaagad siyang namatay nang matamaan ang kaniyang puso ng isang high-powered na bala. Labis din ang pagkasugat na natamo ng kaniyang bodyguard na si Milan Veruović dulot ng isa pang putok. Iniwan niya ang kaniyang asawa, si Ružica, at ang kanilang dalawang anak, sina Jovana at Luka.

Libing ni Đinđić
Libing ni Đinđić

Dinalaw ng daanlibong ordinaryong mamamayan at gayundin ng mga delegasyon ng mga dayuhan ang kayang solemneng prosesyon at funeral ng estado noong Marso 15, 2003. Nagrepresenta ang pagkamatay ni Ðinđić ng isang trahedyang politiko at moral sa milyon-milyong Serbo na nakakita sa kaniya ng isang estadistang makakaseguro ng mapayapang pakikipanirahan kasama ng kanilang mga karatig-bansa, kasaganaan at integrasyon sa Europa at sa buong mundo, pagbawi ng ekonomiya, at isang mas makinang na kinabukasan.

[baguhin] Sipi

Kung inaakala ng isa sa Serbia na sa pag-aalis sa akin ay na maaaring mapigil ang batas at mga reporma, pwes, labis niyang niloloko ang kaniyang sarili. Tuloy lang ang pagkabuhay ng Serbia at tuloy lang din nitong susundan ang nakatakda nitong landas, kasama man ako o hindi, sapagkat hindi ako mismo ang Pamunuan.