Piçoğlu Osman
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Osman Gökçe (Piçoğlu Osman) 1901 yılında Görele’nin Daylı köyünde doğmuş, 1946 yılında Istanbul’a yaptığı bir gemi yolculuğunda vefat etmiştir. Lakabı, ustası Halil Kodalak’ın bir kızgınlık anında sarfettiği “Ula piçoğlu piç” sözünden kalmıştır.
Görele tarzı kemençe stilinin ardıllarını etkilemesinin yanısıra tüm zamanların en sevilen kemençecilerinden biri olmuştur
“Kemençenin Ordinaryüsü” Picoğlu Osman’dan günümüze dört adet taş plak ile birlikte,dördü TRT repertuarında olmak üzere 8 türküsü ve bir de enstrümantal (Sıksara Horon) parçası kaldı.
Merhum hakkında oldukça ayrıntılı ilk araştırmayı da 1991 yılında Seyfullah Çiçek kaleme almış ve Giresun Dergisi ile Yeşilgiresun gazetesi başta olmak üzere bazı yayın organlarında yayımlatmıştı.Yazılı kaynakların yeterli ve doyurucu olmaması,devrinde yaşayanların sayısının da çok az olması nedeniyle,bu araştırma 5 sayfayı geçememişti.
Seyfullah Çiçek 2005 yılında bu sefer Piçoğlu Osmanın hayatını kitaplaştırmaya karar verdi.
Kapağını Picoğlu Osman’ın bir portresi ile kemençe motiflerinin süslediği, “Sunuş” yazısını da İstanbul Milletvekili Göreleli Hüseyin Besli’nin kaleme aldığı 128 sayfalık kitapta;kemençe hakkında kısa bilgilerden sonra Picoğlu Osman’ın hayatından kesitler verilmiş.
Niçin Picoğlu ünvanıyla anıldığı,Atatürk’ün huzurunda kemençe çalması,Ankara Radyosu’nda bir süre görev yapması,taş plakları,TRT repertuarında kayıtlı türkülerinin notaları,tüm türkülerinin sözleri ve bazılarının öyküleri,merhumun başından geçen ilginç olaylar,sade ve akıcı bir üslupla anlatılmış,fotoğraf albümü bölümünde ise merhumun nüfus bilgileri,portresi,cenazesinin,mezarının,evinin,aile efradının,taş plaklarının fotoğrafları verilmiş.