Kullanıcı mesaj:Ahu Tuncel

Vikipedi, özgür ansiklopedi

                     ÂHU TUNCEL
            1978 İstanbul’da doğdu.Yıldız Teknik Üniversitesi İnşaat Mühendisliği bölümünü
    bitirdikten sonra Haliç Üniversitesi Mimarlık Bölümünden de mezun oldu.
    Yüksek Lisansını Yeditepe Üniversitesi’nde İngilizce İşletme (M.B.A) da tamamladıktan
    sonra Mimar Sinan Üniversitesi İç Mimarlık Bölümünde de ikinci bir Yüksek Lisans ve
    kariyer çalışmalarına başladı. Genellikle boş vakitlerini yoğun çalışma temposundan
    kurtulmak için şiir yazıp,resim yapmak,eşi ve çocukları ile mutlu bir ev hayatı
    sürdürdüğünü söyleyerek,bu huzurunu iş hayatında da devam ettirmeyi ümit etmektedir.
 


            CANIM İSTANBULUM
    Denizinin pırıltısı göz alır
    Masmavi rengin ile bir başka güzelsin
    Kızgın güneşinle renk değiştirirsin
    Yemyeşil ağaçların süsler tepelerini
    Türkiye’nin cennetisin sen İstanbul
    Tanrı özenmiş sana
    Kokunu koklayan
    Koynunda uyuyan âşıktır sana
    Gün doğarken ayrı güzelsin
    Gün batarken ayrı güzelsin
    Nadidesin bir tanesin sen
    Benim canım İstanbul’um
    Tanrı seni kem gözlerden korusun


            KALBİNDE ARA
    Seviyorsan beni gerçekten
    Özlüyorsan her zaman içten
    Bir gün beni görmek istersen
    Ellerde değil beni kalbinde ara
    Mecnun gibi yanıyorsan
    Bir yudum su arıyorsan
    Hep serap görüyorsan
    Çöllerde değil beni kalbinde ara
    Geceleri gözüne uyku girmez
    Kadehlerden teselli gelmez
    Hiç kimse göz yaşını silmezse 
    Şişelerde değil beni kalbinde ara


         ÂHUCAN’IMA
    Seviyorum seni
    Hem de tüm kalbimle
    Gerçek bu biliyorsun
    Çünkü sen benimsin
    Canımsın kanımsın
    Tüm aşkımsın
    Sensiz bir dünya düşlemiyorum
    Çünkü evlâdımsın
    Bu nasıl bir sevgi bilir misin
    Almadan veren
    Sevilmese de seven
    Her şeyim sensin diyen
    İşte âhucan’ımın sevgisi bu


           ANNEME
     Bana kan veren can veren 
     Beni büyütüp yetiştiren
     Bana hayatta kol kanat geren
     Beni en temiz sevgiyle seven
     Beni mutlu görüp murada eren
     İşte o benim anamdır anam
     Tanrı’ya şükreden
     Ağlarken gülen
     Güçsüzken güçlü görünen
     Bizler için yaşam savaşı veren
     İşte o varlık benim anamdır anam


          SEVDİĞİME
     Aylar yıllar geçse de
     Baharın sonu kış gelse de
     Sevinçle keder birleşse de
     Aşkımız hep devam edecek
     Sevmeyi sevilmeyi,sen öğrettin bana
     Gülmeyi,özlemeyi,ağlamayı da beraber
     Gittiğinin üzüntüsünü gelişinin sevincini
     Sen yaşattın bana
     Bırakamam seni bırakma sen de beni
     Bulamazsın bir daha benim gibi seveni
     Gözlerin gözlerimde ellerin ellerimde
     Sevgilim sonsuzlaştıralım bu sevgimizi


        ÇÂRE DEĞİL
     Daha tatmadın ki aşkı sevgiyi
     Görmedin ki gelecek güzel günleri 
     Şimdiden bu kadar kötümser olma
     Öğren hayatı,yaşamayı,sevmeyi
     Aklından çıkar at ölmeyi
     Sanma ki ölüm çaredir unutmak için herşeyi
     Giden gider kalan yaşar yine de hayatını
     Olan sana olur gittiğin yerden dönemezsin geri
     Değer mi hiç gitmeye yaşamadan daha herşeyi