Kullanıcı mesaj:Öznur Karayumak
Vikipedi, özgür ansiklopedi
ÖZNUR KARAYUMAK
1961 Karaman doğumlu. Biyolog.
Uzun yıllara dayanan şiir sevdası ile bu yılların birikimi çok sayıda şiirleri ile hikaye, deneme tarzında yazıları da bulunmaktadır. Şiir kitabı hazırlık çalışmaları ile roman yayın hazırlığı da yapmaktadır.
'Cumhuriyet ve Mustafa Kemal' adlı şiiri, 29.Ekim.2005 tarihinde, Fatih Belediye'sinin Attila İlhan anısına düzenlediği Cumhuriyet konulu şiir yarışmasında 1. lik ödülü almıştır.
Bunun dışında, bitkiler ve bitkisel yağların şifaları, koruyucu hekimlik alanındaki şifalandırma teknikleri, bilinçaltı tedavi yöntemleri gibi konularda ilgisi, araştırmaları ile yayın hazırlık çalışmaları mevcuttur. Ayrıca farklı konularda da eser yayın hazırlık çalışmaları bulunmaktadır. Çalıştığı kurumda, çalışma alanı konularıyla ilgili, resmi olarak basılmış iki kitapçık yayını bulunmaktadır.
Türkiye Cumhuriyeti’nin ve Türk Milleti’nin, her olumlu alan ve anlamda yücelmesi, birliği, güçlenmesi, korunması ve gelişmesinde hassasiyete sahip bir Türk kadını ve anne olarak; kendisinin, çevresinin ve evlatlarının; Türk milletinin millî, ahlâkî, insanî, manevî ve kültürel değerlerini benimseyip, koruyan, bunları geliştirmek için çalışan; ülkesine ve milletine karşı görev ve sorumluluklarını bilen, bu doğrultuda davranan bilinçli toplum üyeleri yetişmesine yıllardır çabalamayı zevk edinmiştir. Bunun dışında, teknolojik gelişmeyi de önemseyerek, kendini bu yönde yetiştirmeye gayret etmekte; maddesel kazançlardan öte, manevi değerleri gözeterek ve bu konuda gelişmeye, hizmet etmeye çalışmakta, doğaya karşı da hassasiyetiyle de, daha çok bu unsurları öne çıkaran şiirler yazmayı tercih etmektedir.
Bunun dışında, teknolojik gelişmeyi de önemseyen ve kendini bu yönde yetiştirmeye gayret eden; maddesel kazançlardan öte, manevi değerleri gözeten ve bu konuda gelişmeye, hizmet etmeye çalışan,doğaya karşı da hassasiyetiyle, şiirlerinde daha çok bu unsurları öne çıkaran bir şairimizdir.Şiir kitabı hazırlık çalışmaları ile roman yayın hazırlığı da yapmaktadır.
DEĞİŞMEM
Şanı şöhretleri neyleyim Can’ım, Ateşten gül deste giymek demektir. Utançtır karşımda eğilen dünya, Gönlümün hedefi, candan sevmektir. Gözlerin gözüme düştüğü zaman, Değişmem âlemin sahte zevkine, Yürekten “Gel” deyişin yeter, Ölürüm yolunda tek bir sözünle...
SENİN ADIN İSTANBUL OLSUN
Hayalimde bir güzel şehir Ve o şehrin, sen dolu anıları... Tıpkı o şehrin, Gök kubbesinde salınan kuleleri gibi Beni benden alırkenki ayak direyişin. Başka başka adlarla, Dört bir yanı kuşatan kemerli surları Ve denizlerine benzeyen, sahiplenişin. Sabah güneşlerinde, göğünde gökkuşağı sanki Hayatımı renklendirişin... Vapur, martı, dalga ve yedi lisan insan sesi O şehrin melodisi Ki, cennetin çağrısına tellâl durmuş, Senin sesin. O mu sensin, Sende onun bütünlenişi mi Seni sen yapan özelliklerinle, o şehrin ki? Ve direnilmez güzelliklerinizle, Ne kadar benzersiniz birbirinize... Bırak hayallerim o şehri sende, Seni o şehrin güzelliklerinde bulsun. Tıpkı sen gibi o şehir; Taşına toprağına umut bağlanmış, Peşinden yetişmeye çaba harcanmış, Adına çeşitlerce türkü yakılmış, Fethine sevdalısı kendini adamış... Tıpkı o şehir gibi sen! Külden ateş, ateşten alevli bir korsun; Sevdanın adı sen, Senin adın İstanbul olsun
BEN SENİ... Çıkıp geldin öylece bir Temmuz sabahında hayatıma. Dikip gözlerime, direnilmez güç gizli gözlerini, Ararcasına en kuytularımda, bildik bir şeyleri; Masalsı diyarların efsane kahramanı, İnsanı sersemleten yalın gerçekler gibi, Öylece çıkıp geldin. Sağlam kuleler gibiydin karşımda Dimdik, yürekli ve kararlı. Meydan okurcasına zamana Uyandırmak ister gibi; hatta sarsarcasına, Yenilmez kalelerin kuşatmasındaki korkularımı, Yüzyıllık anıların pas tutmuş kilitlerini Ve buzdan odalarımı çözdün bir anda. Gözlerin, sanki güneşti... İste ben, o günden beri; Ne kadar kaçsam da, dolaşsam da öteleri berileri, Oyalansam, uyuşsam, dirensem hattâ; Bu çağda keşfedilmemiş gizli bir silâhın Karşı konmaz gücüne sahipti sevgin. Yavaş yavaş değil, bir çırpıda işleyip en derinlerine Kendi bildiğin gibi boyadın kanımı, kendi rengine. Ve kilitlediğinde gözlerini gözlerime, Tekrar dirilmek için hazzında çözülmenin, Kendinden geçmişliğinde, aranan o birliğin; Sen artık, benim vazgeçilmezimdin. Ben seni; Gün ortası ayaz kesen ulu dağlar kadar, Adı bilinmez adalara uzanan engin denizler kadar Ve gözlerime güneşler doğuran gözlerin kadar sevdim. Ben seni;yüreğimle de, Aklımla da sevdim...