תאווה

פֿון װיקיפּעדיע

תאווה איז א אידישער באגריף פון די תורה בעיקר פון מוסר און חסידות אז מען טאר זיך נישט נאכגעבן די תאוות.

מען רופט דאס שבירת המידות נישט נאכצוגעבן די יצר הרע זיך נישט נאכגעבן די רייץ פון קליינע תאוות ווי כעס כבוד עסן כדי נישט חלילה נכשל ווערן אין גרעסערע תאוות וואס איז שוין גראבע עבירות ווי שמוץ נקמה א.א.וו.