Sunna (Göttin)

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

D Sunna isch e Göttin im zwaite Merseburger Zauberspruch, wo mit Magii versuecht zäme mit ere sinere Schwöster Sinhtgunt s verletzti Ross vom Phol z haile. Do de Name identisch isch mitem althochdütsche Wort för "Sune", chamer sicher sii, as si d Sunegöttin vode haidnische Germane gsii isch. Drum nemet au vill Forscher aa, as ere sini Schwöster Sinhtgunt d Göttin vom Moo gsii sai, wa aber scho gär nöd sicher isch, scho nume drum, well bi de Germane de Moo männlich isch. Au cha de Name vo de Sinhtgunt nöd sicher dütet werde.

I de Edda isch d Sól ("Sune") d Schwöster vom Máni ("Moo"). De Vater vo dene baide isch de Mundilfari. D Götter hend beschlosse, as d Sól de Sunewage lenke und de Máni de Wage vom Moo lenke mues.

De Sunewage werd vode baide Ross Arvakr ("Früewach") und Alsvidr ("Ganzgschwind") zoge und de Schild Svalin schützt de Wage vor de Sunegluet. De Maa vode Sól haisst Glenr ("Glanz"). D Sune werd die ganzi Zit vom Wolf Skoll verfolgt, wo si fresse will. Mängisch chunnt er ase nöch a d Sune, as si verdunklet werd. Doch erst am Tag vom Weltuntergang fresst er si uf. Doch bringt d Sune vorene e Tochter uf d Welt, wo den i de noije Welt schiine tuet.

[ändere] Büecher

  • Jan de Vries: Altgermanische Religionsgeschichte; Berlin 1956.
  • Rudolf Simek: Lexikon der Germanischen Mythologie; Stuttgart 1995. ISBN 3-520-36802-1

[ändere] Anderi Syte