III. Internazionala
Wikipedia(e)tik
Artikulu hau serie honen zatia da: Komunismoa |
|
Oinarrizko kontzeptuak |
Filosofia marxista |
Klase borroka |
Internazionalismo proletarioa |
Alderdi komunista |
Agiri Komunista |
Ideologiak |
Marxismoa Leninismoa Maoismoa |
Marxismo-leninismoa |
Troskismoa Jutxe |
Ezkerrekoa Kontsejismoa |
Erlijiosoa Anarkista |
Komunismoaren Internazionalak |
Liga Komunista |
Lehenengo Internazionala |
III. Internazionala |
IV. Internazionala |
Komunista esanguratsuak |
Karl Marx |
Friedrich Engels |
Rosa Luxemburg |
Vladimir Lenin |
Josef Stalin |
Leon Trotski |
Mao Zedong |
Gertuko kontzeptuak |
Anarkismoa |
Antikapitalismoa |
Antikomunismoa |
Estatu komunista |
Zentralismo demokratikoa |
Proletargoaren diktadura |
Komunismoaren historia |
Ezker politikoa |
Luxemburgismoa |
Ezker Berria |
Poskomunismoa |
Eurokomunismoa |
Titoismoa |
Komunismo primitiboa |
Sozialismoa Estalinismoa |
Ekonomia sozialista |
III. Internazionala, Komintern (errusieraz Коминтерн) edo Internazional Komunista (Коммунистичекий Интернационал) bezala ere ezagutua, 1919an Leninek eta Sobietar Batasuneko Alderdi Komunistak sortutako nazionarteko erakunde komunista. Bere helburua ondokoa zen: Bitarteko guztiekin, borroka armatua barne, nazioarteko burgesia gainditu eta nazioarte mailako errepublika sobietar bat sortzea, Estatuaren erabateko deuseztapenerako trantsiziozko urrats bezala.
Komintern-ek II. Internazionalaren banaketa suposatu zuen, Bigarren Mundu Gerraren aurrean komunistek hartu beharreko jarrela zela eta.
III Internazionalak zazpi Mundu Kongresu burutu zituen, lehena 1919ko martxoan eta 1935ean azkena. Behin Stalinek Sobietar Batasunako boterea eskuratu ondoren, sobietarren kanpo politikarako tresna bilakatu zen. Stalinek berak disolbatu zuen 1943. urtean.
[aldatu] Ikus, gainera
![]() |
Artikulu hau politikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |