Arkitektura minoiko
Wikipedia(e)tik

Arkitektura minoikoa K. a. 2000-1400. urteen artean (ggb.) Kretan garatu zen zibilizazio minoikoaren arkitektura da. Europan eman den lehen arkitektura zibilizatua da. Labirinto arkitekturaz ezagutua da ere.
[aldatu] Ezaugarriak
Arkitektura minoikoaren eraikuntza nagusia jauregia da. Zibilizazio hartan ez zen gotorleku handirik, ezta tenplu handirik ere, erregeak aginte erlijiosoa ere zuen eta. Arkitektura minoikoa egunerokotasunerako pentsatua izan zen, erosotasuna eta erabilgarritasuna zuen helburu.
Nagusiki buztinez eta egurrez eraikitako arkitektura zen, nahiz eta eraikin nagusienetan harria ere erabilia zen. Portikoa funtsezko elementua zen. Jauregietan, portikoen erabilpenaz peristiloaren sorrera suertatzen da.
Koloma minoiko tipikoa, doriarraren oso antzekoa zen. Anta asmatu zuten hormen eta portikoen arteko elkarguneen erremate bezala.
[aldatu] Jauregi minoikoa
Jauregi minoikoek gela ugari zituzten, laberintoaren disposizioari jarraiki antolaturik, planta oso konplikatuak osatuz. Patio laukizuzen batetik abiatuta, barrutik kanpora eraiki eta haziz doan eraikuntza da, gelak patioa inguratuz. Barruko fatxada duela esan daiteke. Sarrera ugari zituzten jauregi hauek. Estalkia horizontala zuten.
Jauregia biltegi asko zituen, erregeak gidatzen zuelako ekonomia eta bertan biltzen zirelako herriaren ekoizpenak.
Goiko aldean erregeen gelak zeuden.
Jauregi minoikoak mendi tontor baten gainean eraikitzen ziren, paisaiarantz zabaltzen ziren portikoekin. Gozamenerako eraikitako eraikinak zirela nabarmentzen du honek.