Łužičenjo

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije

Łužičenjo (delnjoserbsce: Łužycanarje (stare Łužycany), łaćonsce Lusitzi abo Lusici) běchu zapadnosłowjanski kmjen w Delnjej Łužicy.

Po sydlenskim hiatusu wot něhdźe 200 hač do 300 lětow po daloko sahacym wotpućowanju Germanow z tuteho regiona w 4/5. lětstotku dóńdźe drje wokoło 700 (dotal najstarši dendrodatum wot sćěny pod słowjanskim hrodowym walu z Lubnjowa) a zesylnjowany w 8. lětstotku wobsydlenje Delnjeje Łužicy přez słowjanske skupiny.

Prěni raz bu woni pod mjenom Lusitzi w Bayerskim geografje zesrjedź 9. lětstotka přispomnjene. Wokoło lěta 870/880, najpózdnišo 890, je po nowych dendrochronologiskich přepytowanjach w regionje Delnjej Łužicy twarjenje hrodow započało. Jich najwjacory wjeršk je tuta wuwiće wokoło lěta 920 docpěłe. Wono bě bjezdwěla reakcija na přiběrace wohroženje přez wuchodnofrankowske mócnarstwo, kotrež potom je w znatej wójnskej wuprawje krala Heinrich I z lětow 928/29 přećiwo Heveller, Daleminzier a Čecham a w lětu 932 přećiwo Łužičanam w Łužicy wjercholiło. Słowjanska elita bu přez markhrabje Gero w druhej połojcu 10. lětstotka do dalokeje měry wotstronjena. Mjezy lětomaj 1002 a 1031 Delnja Łužica bě kaž tež Hornja Łužica wokoło Budyšina (něhdyši kmjenowy region Milčanow) pod pólskej wjeršnosću.

Podawki 11. a prěnjeje połojcy 12. lětstotka wostanjeja so w ćmě. Hakle z druheje połojcy 12. lětstotka zaso su wjace pisanskich žórłow přistupne. Tutón čas pada w druhej fazy srjedźowěkowskeho wuchodosydlenja, hdyž słowjanske wobydlerjo su hromadźe z němskimi abo flamskimi sydlerjemi nowe wsy w starym sydlišćowym teritoriju natwariłe a započachu z trjebjenju dotal njewotkrytych lěsowych płoninow. Njedźiwajo z tym zapoćeneje asimilacije wobsteji hač do dźensnišo słowjanske wobsydlenje Delnjeje Łužicy přez lud Serbow.

[wobdźěłać] Literatura

  • Joachim Henning, Archäologische Forschungen an Ringwällen in Niederungslage: die Niederlausitz als Burgenlandschaft des östlichen Mitteleuropas im frühen Mittelalter. In: ders. / Alexander Ruttkay (Hrsg.), Frühmittelalterlicher Burgenbau in Mittel- und Osteuropa. Tagung Nitra 7.-10. Oktober 1996 (Bonn 1998) 9-29. ISBN 3774927960
  • Karl-Uwe Heußner/ Thorsten Westphal, Dendrochronologische Untersuchungen an Holzfunden aus frühmittelalterlichen Burgwällen zwischen Elbe und Oder. In: ebd. 223-234.
  • Felix Biermann, Slawische Besiedlung zwischen Elbe, Neiße und Lubsza. Archäologische Studien zum Siedlungswesen und zur Sachkultur des frühen und hohen Mittelalters. Ergebnisse und Materialien zum DFG-Projekt "Germanen - Slawen - Deutsche" (Bonn 2000) ISBN 3774929882
  • Joachim Henning, Der slawische Siedlungsraum und die ottonische Expansion östlich der Elbe: Ereignisgeschichte - Archäologie - Dendrochronologie. In: ders. (Hrsg.), Europa im 10. Jahrhundert. Archäologie einer Aufbruchszeit. Internationale Tagung in Vorbereitung der Ausstellung „Otto der Große, Magdeburg und Europa" (Mainz 2002) 131-146. ISBN 3805328729
  • Günter Wetzel, Germanen - Slawen - Deutsche in der Niederlausitz. Bericht der Römisch-Germanischen Kommission 83, 2002, 206-242.
Móžeš slědowace polěpšić:

Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Rq}}. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.


Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
W druhich rěčach