აკადემიური მწერლობის კავშირი

ვიკიპედიიდან

"აკადემიური მწერლობის კავშირი", "ძველი მწერლობის კავშირი", "აკადემიური მწერლობის ასოციაცია", სამწერლო გაერთიანება XX საუკუნის 20-იანი წლების ქართულ ლიტერატურაში. ლიტერატურულ-ესთეტიკური მრწამსით "აკადემიური მწერლობის კავშირის" შემადგენლობა არ იყო ერთგვაროვანი. მის ძირიტად ბირთვს შეადგენდნენ კ. გამსახურდია, პ. ინგოროყვა, ა. აბაშელი, ი. გრიშაშვილი, კ. მაყაშვილი, ვ. კოტეტიშვილი, ვ. რუხაძე, ს. თავაძე, ა. ჭუმბაძე და სხვა. "კავშირის" გამოცემებში ("ლომისი", "ილიონი", "ხომალდი", "ქართული სიტყვა", "კავკასიონი", "ახალი კავკასიონი" და სხვა ჟურნალ-გაზეთები) ზოგჯერ თავს იჩენდა სოციალური მშენებლობის ამოცანებთან შეუთავსებელი შეხედულებები. იმ პერიოდის ლიტერატურულ ბრძოლებში "აკადემიური მწერლობის კავშირს" ეჭირა ყველაზე "მემარჯვენე", კონსერვატიული, ზოგ საკითხში კი ნაციონალისტური პოზიციაც, თუმცა ზოგიერთი მისი წარმომადგენელი, კერძოდ, დ. კლდიაშვილი და ვ. ბარნოვი, თავიდანვე აღიარებდა საბჭოთა ხელისუფლებასთან ქართველ ინტელიგენციის აქტიური შემოქმედებითი თანამშრომლობის აუცილობლობას. 20-იანი წლების II ნახევარში სოციალურმა მშენებლობამ "აკადემიური მწერლობის კავშირის" წევრთა მსოფლმხედველობაში ღრმა ცვლილებები გამოიწვია. 30-იანი წლების დამდეგს "აკადემიური მწერლობის კავშირი" დაიშალა.