ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება

ვიკიპედიიდან

ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება — დააარსეს ილია ჭავჭავაძემ და მისმა თანაგუნდელებმა 1879 წელს ფართო საგანმანათლებლო საქმიანობის გასაშლელად.

საზოგადოებამ ფასდაუდებელი ამაგი დასდო ქართული ეროვნული პედაგოგიური აზრისა და განათლების ეროვნული სისტემის განვითარების საქმეს. სწორედ ამ საზოგადოების მიერ XIX საუკუნის 80-იან წლებში თბილისსა და ქუთაისში დაფუძნდა ქართული სათავადაზნაურო გიმნაზიები, რომლებშიც სწავლება მიმდინარეობდა ქართულ ენაზე. წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მოღვაწეთაგან განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ქართული პედაგოგიური აზრის გამოჩენილ წარმომადგენელთა იაკობ გოგებაშვილის, სილოვან ხუნდაძის, იოსებ ოცხელის, ივანე გომელაურის და სხვათა ღვაწლი.

ილია ჭავჭავაძემ და მისმა თანაგუნდელებმა თანამედროვე, ლიტერატურული ქართული ენის დახვეწის მიზნით ჩაატარეს ქართული დამწერლობის ისტორიაში ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი რეფორმა - ქართული ანბანიდან ამოაგდეს 5 მოძველებული, არქაული ასო-ნიშანი, რომელიც ცოცხალ ქართულ ენაში აღარ გამოიყენებოდა.