თენგიზ ბუაჩიძე
ვიკიპედიიდან
თენგიზ პავლეს ძე ბუაჩიძე (* 7 დეკემბერი, 1926, ქ. საჩხერე ― † 14 მაისი, 1994, თბილისი), ქართველი ლიტერატურათმცოდნე, მწერალი. ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი (1970), პროფესორი (1972)
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
1950 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი. 1960-1965 წლებში საქართველოს კულტურის მინისტრი იყო. 1973-1976 წლებში საქართველოს მწერალთა კავშირის პირველი მდივანი, 1976 წლიდან ი. ჭავჭავაძის სახელობის თბილისის უცხო ენათა სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის რექტორია. ბუაჩიძის გამოკვლევები, მოთხრობები და თარგმანები იბეჭდება 1946 წლიდან. მას ეკუთვნის გამოკვლევები ქართული, რუსული, უკრაინული, ბელორუსული ლიტერატურის, ხალხთა ლიტერატურული ურთიერთობების, ლიტერატურისა და თარგმნის თეორისს სფეროდან; პუბლიკაციები და კრიტიკული წერილები, ნაშრომები ქართველ რომანტიკოსების, ი. ჭავჭვაძის, გ. ტაბიძის და სხვების შესახებ. მოთხრობათა კრებულში "მოლოდინი" (1966) გვიხატავს ადამიანების მორალურ სახეს დიდი სამამულო ომის დროს. თარგმნა "ამბავი იგორის ლაშქრობისა" (1970), "გარდასულ წელთა ამბავი" (1973) და ძვ. რუსული ლიტერატურის სხვა ძეგლები.