გიორგი გიგაური

ვიკიპედიიდან

გიორგი ხვთისოს ძე გიგაური (* 23 მაისი, 1928, სოფ. ბლო, ახლანდელი დუშეთის რაიონი), ქართველი პოეტი.

[რედაქტირება] ბიოგრაფია

1953 დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტი. პირველი ლექსები გამოაქვეყნა 1951, პირველი წიგნი "მთების სიმღერა" - 1957. გამოქვეყნებული კრებულთაგან აღსანიშნავია: "ჭიუხი, წვიმა და ჩანჩქერები" (1961), "ბალადა შვიდი ხევსურისა" (1965), "სიცოცხლე გრძელდება" (1969), "აღსარება" (1974), "იმედის ბილიკი" (1976), "გზაგასაყართან" (1980), "ხევსურეთ რა ამბავია?" (1985) და სხვა. მის ლექსებში გაცოცხლებულია სახელოვან წინაპართა სახეები, საინტერესოდაა დახატული მთიელი ადამიანების ცხოვრება. პოეტს განსაკუთრებით ახარებს ნასოფლარების აღდგენა-აღორძინება და ჩამქრალ კერებში სიცოცხლის დაბრუნება. ვაჟა-ფშაველას სახელობის ლიტერატურული პრემია (1994).



სტატიაში გამოყენებულია ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია.