ამილახვრები
ვიკიპედიიდან
ამილახვრები, თავადთა საგვარეულო ქართლის სამეფოში, მსხვილი სათავადოს საამილახოროს მფლობელები. ამილახვრების გვარი (თავდაპირველად ისინი ზევდგინიძეები იყვნენ) წარმომდგარა ამილახორის სამოხელეო თანამდებობისაგან. ამილახვრების სათავადოს საფიძველი ჩაეყარა XIV საუკუნის დამდეგს. გვარის აღზევება XV საუკუნის I ნახევრიდან დაიწყო. XV-XVI საუკუნებში სათავადოს მფლობელნი ზევდგინიძე-ამილახვრებად იწოდებოდნენ, XVII საუკუნიდან კი ამილახვრებად. ამილახვრები ფეოდალური ქართლის თვალსაჩინო პოლიტიკური, სამხედრო და კულტურის მოღვაწენი იყვნენ. სათავადოს უფროსი - ამილახორი ქართლის სამეფოს ერთ-ერთი დიდებული თავადი იყო. მისი შვილები, ამილახვრისშვილებად იწოდებოდნენ და, საგვარეულოს სხვა წევრებთან ერთად, მეორე და მესამე ხარისხის თავადებად ითვლებოდნენ. სათავადოს უფროსი, ჩვეულებრივად, ზემო ქართლის სადროშოს სარდალი და გორის მოურავიც იყო. სხვადასხვა დროს ამილახვრებს ეკავათ ეშიკაღასბაშის, ბოქაულთუხუცესის, ყორჩიბაშის, მოლარეთუხუცესისა და სხვა თანამდებობები.
ზედგინიძე-ამილახვართა სახლის განშტოებები იყო: გურამიშვილები და ტუსიშვილები კახეთში, ხიდირბეკიშვილები სამცხესა და შიდა ქართლში, და ემუხვარები აფხაზეთში.