სიოგუნი
ვიკიპედიიდან
სიოგუნი (იაპ.将軍 しょうぐん) (სეიი ტაისიოგუნის შემოკლებული სახელწოდება, სიტყვასიტყვით - დიდი მხედართმთავარი, რომელიც იმორჩილებს ბარბაროსებს), თავდაპირველად იაპონიის იმპერიის სამხედრო წოდება იყო და იმ ჯარების სარდლებს ანიჭიბდნენ, რომლებსაც 794-დან 811-მდე კუნძულ ჰონსიუს ჩრდილოეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში გზავნიდნენ ებისუს ხალხების დასამორჩილებლად.
1192 წელს სიოგუნის წოდება მიენიჭა მინამოტოს ფეოდალური სახლის მეთაურს მინამოტო იორიტომოს. ამ დროიდან სიოგუნს უწოდებდნენ იაპონიის სამხედრო-ფეოდალურ გამგებლებს (რომლებიც მართავდნენ ქვეყანას იმპერატორის სახელით) მინამოტოს (1192-1333), ასიკაგას (1335(1338)- 1573), ტოკუგავას (1603-1867) ფეოდალური დინასტიებიდან.