შალვა ამირანაშვილი

ვიკიპედიიდან

შალვა იასონის ძე ამირანაშვილი (* 26 მარტი, 1899, ქ. ონი ― † 9 თებერვალი, 1975, თბილისი), ქართველი მეცნიერი, ხელოვნებათმცოდნე. სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის (ამჟამად რუსეთის მეცნიერებათა აკადემია) წევრ-კორესპონდენტი (1943), საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკამედიკოსი (1955), საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1959), პროფესორი (1936), მეუზეუმების საერთაშორისო საბჭოს წევრი (1957).

[რედაქტირება] ბიოგრაფია

1922 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტი (თსუ-ის პირველი გამოშვება). 1923-1925 წლებში მუშაობდა მოსკოვსა და ლენინგრადში. საქართველოში დაბრუნების შემდეგ ეწევა პედაგოგიურ მოღვაწეობას თსუ-სა და სამხატვრო აკადემიაში. თსუ-ს ხელოვნების ისტორიისა და თეორიის კათედრის გამგე (1925-იდან), 1939-1975 წლებში საქართველოს ხელოვნების სახელმწიფო მუზეუმის დირექტორი იყო.

ამირანაშვილი ქართული ხელოვნების ისტორიის ერთ-ერთი პირველი მკვლევარია საქართველოში. იგი სამართლიანად ითვლება კადემიკოს გიორგი ჩუბინაშვილის ერთ-ერთ უახლოეს მოწაფედ. მისი განმაზოგადებელი ნაშრომები ხელოვნების აქტუალურ საკითხებს ეხება. დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართველი ხალხის მატერიალური კულტურის ძეგლთა დაცვისა და შეგროვების საქმეში.


სტატიაში გამოყენებულია ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია.