ეროვნული თანხმობის დეკლარაცია

ვიკიპედიიდან

ამ სტატიას სჭირდება ვიკიფიკაცია.
გთხოვთ გააუმჯობესოთ იგი სტილის სახელმძღვანელოს მიხედვით.
ამოიღეთ ეს თარგი სტატიის გამართვის შემდეგ.


ეროვნული თანხმობის დეკლარაცია (მემორანდუმი) საქართველოს უახლეს ისტორიაში ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი სახელმწიფო-პოლიტიკური დოკუმენტია, რომლის მიზანი საქართველოში შინაგანი პოლიტიკური სტაბილურობის დამყარება და სამართლიანობის აღდგენა იყო.

სტაბილურობის დამყარების საფუძველი და ფუძემდებლური დებულებები დეკლარაციის მიხედვით არის 1991-92 წლების მიჯნაზე მომხდარი მოვლენების შეფასება.

დეკლარაციიდან გამომდინარე, ის ძალები, რომლებიც არ ცნობენ და არ ემორჩილებიან დეკლარაციის ფუძემდებლურ დებულებებს განაგრძობენ საქართველოს შინაგან დესტაბილიზებასა და აჩაღებენ ახალ ეროვნულ უთანხმოებას.

იმ რეჟიმს, რომელიც საქართველოში 1991-1992 წლების სამხედრო გადატრიალების, პუტჩის შედეგად დამყარდა პრეზიდენტმა ბუშმა თბილისში ვიზიტის დროს, მის საჯარო გამოსვლაზე წლის 10 მაისს „რეპრესიული“ უწოდა. [1]

[რედაქტირება] დეკლარაციის ტექსტი

ეროვნული თანხმობის დეკლარაცია

2004 წლის 4 იანვარს საპრეზიდენტო არჩევნებით დასრულდა თავისუფლებისა და სამოქალაქო უფლებების დაცვისთვის სახალხო ბრძოლის მნიშვნელოვანი ეტაპი.


პირველად, უკანასკნელი თორმეტი წლის განმავლობაში, შესაძლებელი გახდა სახელმწიფოებრიობის, კანონიერებისა და სამართლიანობისთვის ბრძოლაში 1991-92 წლების ტრაგიკული მოვლენების შედეგად დაპირისპირებული მხარეების ერთად დადგომა. ქართველმა ერმა, საქართველოს მოსახლეობამ კიდევ ერთხელ დაამტკიცა, რომ მზად არის დამოუკიდებელი, დემოკრატიული სახელმწიფოს შესაქმნელად.


მჯერა, რომ საქართველოში იწყება განახლებისა და ჭეშმარიტად დემოკრატიული განვითარების ახალი ერა. 1990 წლის 28 ოქტომბერის საყოველთაო დემოკრატიული არჩევნებით არჩეული ეროვნული ხელისუფლების წარმომადგენლები და 2003 წლის ნოემბრის რევოლუციითა და 2004 წლის 4 იანვრის არჩევნებით სახელმწიფოს სათავეში მოსული ხელისუფლება, ერთობლივი მიზნისა და ინტერესების შეგნებით, ვაქვეყნებთ მემორანდუმს, რათა საბოლოოდ აღმოიფხვრას 1991-92 წლების მოვლენებით გამოწვეული დაპირისპირება და მიღწეული იქნას ეროვნული თანხმობა სახელმწიფოებრივი აღმშენებლობისა და მშვიდობიანი საზოგადოებრივი თანაცხოვრების პრინციპებზე.


მიმაჩნია, რომ 1991-92 წლების მიჯნაზე საქართველოს წინააღმდეგ მოეწყო შეთქმულება, როცა შინაგანმა და გარეგანმა ანტიეროვნულმა ძალებმა მოაწყვეს სამხედრო სახელმწიფო გადატრიალება, როგორც ის კვალიფიცირებულია საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს 1992 წლის 13 მარტის დადგენილებაში, ხოლო საქართველოს პარლამენტის 2000 წლის 20 აპრილის დადგენილებით, შეფასებულია, როგორც კანონიერი ხულისუფლების დამხობა და სამოქალაქო კონფრონტაცია. ეს იყო კომუნისტურ-ნომენკლატურული რევანში.


საქართველოს ახალი ხელისუფლება ქართველ ხალხს აღუთქვამს, რომ შექმნის სამართლებრივ ბაზას, შიდა კონფლიქტებისა და ხელისუფლებისთვის ბრძოლის საქმეში უცხო ქვეყნის ჯარის გამოყენების იდეოლოგიისა და საქმიანობის ამოსაძირკვად. წინაღმდეგ შემთხვევაში, ქვეყანა არც მომავალში იქნება დაზღვეული ამგვარი ანტისახელმწიფოებრივი ქმედებისაგან. ასეთია იმ ხალხის ნება, რომელიც თავისუფლების სადარაჯოზე ურყევად იდგა მთავრობის სახლის წინ და სიცოცხლის ფასად დაიცვა საკუთარი ღირსება.


ეროვნული თანხმობის პრინციპებიდან და სახელმწიფოებრივი ინტერესებიდან გამომდინარე, აუცილებლად მიმაჩნია:

  • მიეცეს პოლიტიკურ-სამართლებრივი შეფასება 1991-92 წლების მოვლენებს;
  • სრულად წარმოჩინდეს საქართველოს პირველი პრეზიდენტის - ზვიად გამსახურდიას როლი სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენასა და დემოკრატიზმის დამკვიდრებაში. შემუშავდეს და განხორციელდეს მისი სახელის უკვდავსაყოფი ღონისძიებები;
  • გამოცხადდეს ამნისტია 1991-92 წლების მოვლენების მიზეზებით, შევარდნაძის ხელისუფლებასთან პოლიტიკური შეუთავსებლობის ნიადაგზე დაპირისპირებულთა, პატიმართა და ძებნილთა მიმართ;
  • ეროვნული თანხმობის პროცესის, თანხმობის კომისიის საქმიანობის გავრცელება აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს პრობლემებზე, ქვეყანაში ერთიანი სამართლებრივი სივრცის აღდგენის საკითხებზე;
  • შესაბამისმა სახელმწიფო ორგანოებმა შეიმუშაონ კონკრეტული ღონისძიებები ამ დეკლარაციით განსაზღვრული საკითხების რეალიზებისათვის.

როგორც 23 ნოებრის მოვლენებმა, ისე 4 იანვრის საპრეზიდენტო არჩევნებმა მთელ მსოფლიოს დაანახვა, რომ ქართველმა ხალხმა უკვე მერამდენედ გაუძლო ისტორიის ულმობელ გამოცდას, შეინარჩუნა ეროვნული ღირსება და დაამტკიცა, რომ მზად არის მომავალშიც შინაგანი მდგრადობით ზიდოს ეროვნული და საკაცობრიო ფასეულობათა ტვირთი. ამიტომ არსებობს ყოველნაირი მორალური და კანონიერი საფუძველი, ერთად, კონსოლიდირებულად, თანხმობით განვამტკიცოთ დემოკრატიული სისტემა, დავიცვათ თითოეული მოქალაქის უფლება, აღვადგინოთ კანონის უზენაესობა ყველგან, ყველა მიმართულებით, გავყვეთ იმ კურსს, რომელიც არჩეული გვქონდა დამოუკიდებლობის გამოცხადების პირველი დღეებიდანვე და ავაშენოთ ახალი, ძლიერი და დამოუკიდებელი სახელმწიფო.


საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი

თბილისი, 30.01.2004

[რედაქტირება] სქოლიო