ბოცო ბოცოსძე

ვიკიპედიიდან

ბოცო ბოცოსძე, XIII საუკუნის I ნახევარში ქართველი მოღვაწე, სამცხის დიდგვაროვან ფეოდალთა - ბოცოსძეთა პირველი თაობის წარმომადგენელი, ბოცო ჯაყელის ძე, ჩუხჩარხი თამარ მეფის დროს.

ლაშა გიორგის ლაშქრობაში განძაზე (დაახლოებით 1213-1214) ბოცოსძე სხვა მესხებთან ერთად მეთაურობდა წინამბრძოლთა გუნდს და თავი გამოიჩინა სიმამაცით. 1226 წელს, ჯალალედინის შემოსევის დროს, რუსუდან მეფემ ძმებს - ბოცოს და მემნას დაავალა თბილისის დაცვის ხელმძღვანელობა. ქალაქში მცხოვრებ სპარსელთა შინაღალატის შედეგად მტერი ქალაქში შეიჭრა. თბილისის დამცველები ბოცოსძის მეთაურობით ისანში გამაგრდნენ. ამის შემდეგ ბოცოსძე წყაროებში აღარ იხსენიება.



სტატიაში გამოყენებულია ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია.