ახალგაზრდობის სასახლე (თბილისი)

ვიკიპედიიდან

ახალგაზრდობის სასახლე
ახალგაზრდობის სასახლე

ახალგაზრდობის სასახლე (ყოფილი მეფისნაცვლის სასახლე, შ. რუსთაველის გამზ. N6) — XIX საუკუნის თბილისის ოფიციალური დანიშნულების შენობათა შორის გამორჩეული ნაგებობა. შენობა მთავარი ფასადით გამზირს გადაჰყურებს, დასავლეთიდან და სამხრეთიდან კი ვრცელი ბაღი აკრავს.

სასახლის მშენებლობის უმთავრესი ეტაპები თბილისში მოღვაწე შვედი ხუროთმოძვრის ოტო იაკობ სიმონსონს უკავშირდება. მისი მონაწილეობით 1858-59 წლებში შენობის არასრული გადაკეთება მოხდა, 1865-69 წლებში კი - საფუძვლიანი რეკონსტრუქცია. სიმონსონმა საგრძნობლად გაზარდა მთავარმართებლის ძველი, 1845-47 წლებში ი. სემიონოვის მიერ აშენებული სასახლე და მას სრულიად ახლებური იერი მიანიჭა: კლასიცისტური ფასადი რენესანსული ელემენტებით ჰარმონიულმა ერთობლიობამ შეცვალა (წახნაგოვანი და ხორკლიანი რუსტიკა, კორინთულკაპიტელიანი პილასტრებისა და თაღოვანი ღიობების მონაცვლეობით შედგენილი მწკრივი, გელერეების თაღედი, მედალიონები, რკალური ფრონტონები).

ნაგებობის ფასადები მკაცრი და ოფიციალურია. განსხვავებული, ინტიმური და ამავე დროს საზეიმო იერი აქვს მხოლოდ სამხრეთ ფასადს, რომელიც ელეგანტური რკინის სვეტების მქონე მორკალულმარშიანი ღია კიბე-აივნით არის მიმართული ბაღისკენ. ინტერიერი, XIX საუკუნის თბილისური სასახლეების ტრადიციისამებრ, კლასიცისტურ ორდერთან ერთად (დიდ ფოიეში, მეფისნაცვლის მისაღებსა და კაბინეტებში) გვიანირანული არქიტექტურისთვის დამახასიათებელ მორთულობასაც შეიცავს (სტუკოს ორნამენტები და სარკეები, სტალაქტიტებიანი ნიშები და ფრიზები, მუშარაბიანი სარკმლები მთავარ დარბაზში).

[რედაქტირება] ლიტერატურა

  • "საქართველოს ძველი ქალაქები: თბილისი", 2006 წელი, ISBN 99940-0-923-0