محمد اصف صميم
From Wikipedia
نيوليک |
[سمادول] د استاد محمد اصف صميم په اړه شهرت ننګيال داسې ليكي
صميم صاحب صميمي او اشنا پال ځوان دى، روانه او جاذبه طبع او شمېرلې حركات لري، خوږ ژبې، دراك او خليق ليكوال او د پاخه تنقيدي شعور خاوند دى. په عادي ليكونو كې هم چې ملګرو ته يې لېږي داسې خوندور عبارات او جملې پكاروي چې د سړي زړه غواړي څو ځله يې تراكر كړي. صميم صېب په نثر او نظم دواړو كې زړه وړونكې او مليح قلم لري. صميم صېب دومره سپن زړې دى، چې خالصه توګه هم رېښتيا ګڼي، خو يو كار پكې دى او هغاه دا چې ډېر ژر او په معمولي او وړه خبره هم خپه وي. اوبيا يې خپلا كېده هم څه اسانه ندي. صميم صېب دومره شرمګير دى، دومره چې خپل دوستان يې د خپلې كوژدې په كارتونو كې د قران عظيم الشان د ختم په نامه راغوښتي وو.
[سمادول] د صميم صېب زوكړه د صميم صېب له خولې
زه د خپل پلار (څښتن دې عمر وركا) ه خولې په ۱۳۳۱لمريز كې په كامه كې زېږېدلې يم، پلار مې د خپل رمسي حيثيت په رڼا كې چې ټول عمر يې د پوهنې په مختلفو ډګرونو كې په خدمت تېر كړې دى، زه ډېر كمكې (پينځه كلن) ښوونځي ته ولېږلم، په ښوونځي كې مې استقرار هم د هغوي له رمسي وظيفې سره موازي ؤ، او زيات كوښښ به يې دا ؤ، چې ترخپلې څارنۍ لاندې راباندې درس ولولي.
[سمادول] زده كړې
لومړې ټولګې مې د شينوارو په غني خېلو او پاتې نور مې تر اتمه د كامې په مراد علي لېسه كې ولوستل، بيا مې د كونړ عمراخان لېسې ته بدلونه پاڼه واخېسته، د لمس تر نيمايي مې هلته ولوست، د ۱۳۴۷ز په چنګاښ كې رحمان بابا لېسې ته لاړم، خو په پاتې نيم ښوونيز كال كې مې سم پوره نكړاى شو، له تا نه څه پرده، بس ګونډه مې ووله، د يو كلن ښوونيز زيان د تلافۍ لپاره د ۱۳۴۷ز په پاى كې بېرته مرادعلي لېسې ته راغلم، مخې كال ته مې يوولسم پېل كړ، يو څو مياشتې مې لا نه وى تېرې كړې، چې د اور يوې سختې پېښې مې ارمانونه لوخړه كړل، او بيا يې يو كال له درسه وايستم. تر يو څه نسبي روغتيا وروسته مې يوولسم بيا له سره كړ، د ۱۳۵۰ل د تلې مياشت كې د جلالكوټ ، (ننګرهار لېسې) دولسم ته بلونپاڼه يووړه، څه به دې سر خوږوم، خو تر ډېرې ستومانۍ وروسته د ۱۳۵۱ل په وږي مياشت كې ترې په وروستۍ درجه په ډېر خير راووتم.
[سمادول] لوړې زده كړې
استاد صمېم صېب ۱۳۵۲ل كال د وري مياشت كانكور ازموينې كې د كابل پوهنتون د ادبياتو او بشري علومو پوهنځي په عربي څانګې ته بريالې او د ۱۳۵۶ل كال د جدي په مياشت كې د لنسان درجې زده كړې پاى ته ورسولې.
[سمادول] دندې
صميم صېب لكه څرنګه چې يې له ټنډې ښكاري د دولتي دندو چندانې شوقي نه ښكاري، خو بيا يې هم د دولت په چوكاټ كې ځينې دندې ترسره كړي، چې دلته به يې په لڼد ډول سره راوړو:
له پوهنتون څخه په فارغېدو يې د كار لټه پيل كړه، ترڅو د ملګرو په مشوره يې د پښتو څېړنو په نړيوال مركز كې د دندې لپاره خپله عرضپاڼه وړاندې كړه، چې د ۱۳۵۷ل د ثور په ۲۶مه په نوموړي اكاډېميك مركز د غړي په توګه ومنل شو. مګر د دندې يې پينځه مياشتې لا تېرې نه وى، چې دده په وينا: (د خلكو زامنو د خلكو د دوښمنۍ په تور له مركزه را وايستم). لدې وروسته يې د د اېمل خان بابا په لېسه كې د ښوونكي په توګه دندې ته زړه ښه كړ، مګر د تېر په څېر يې دلته هم هماغه له خلكو سره دوښمني!!؟؟ د سر درد شوه، او له دندې يو ځل بيا ګوښه كړاى شو. لدې وروسته د كامې مراد علي لېسې ته ولاړ، خو هورې هم هماغه تور ؤ، چې ترې سپين نشو.
[سمادول] د خلكيانو رسمي مېلمه كېدنه
صميم صېب هم د نورو زرګونو افغانانو په څېر د شاهي مېلمه توبه خلاص شوې نه دى. دې ښاغلي هم د نورو بېوزله افغانانو په څېر د كمونست رژيم د تورو تيارو مېلمه شوې، او هغه هم په يو ځل نه چې په وار وار او په كراتو مراتو. صميم صېب د كمونستي رژيم لومړې بند هماغه د اېمل خان بابا د لېسه كې د ښوونې پروخت نيونه او د يوې مياشتې لپاره تر څارنې لاندې ؤ. له يوې مياشتې څخه وروسته كله چې د كامې مراد علي لېسې ته ولاړ، نو هورې يو ځل بيا د تېر په څېر د بند تورو تنبو شاته وغورځول شو، چې دا پلا يې د بند موده څه كم و زيات كال ته وراوږده كړه. د ۱۳۸۵ل د ليندۍ د مياشت له راخوشې كېدو سره سم مخ په كامه شو، ترڅو د مجاهدينو په لاس خپلواكه كامه كې د ارام سا واخلي.
د هجرت په چاپېريال كې لومړې د حزب اسلامي د سېد جمال الدين افغان په لېسه كې ښوونكې ؤ، له دوه كلو وروسته د اووه ګوني اتحاد په فرهنګي كمېټه كې د قيام حق مهالنۍ مرستيال وټاكل شو، چې د تېر په څېر يې دا ځل خپله استعفى وركړه. په ۱۳۸ كې د ننګرهار پوهنتون د ادبياتو پوهنځي كې د ښوونكي دنده ترلاسه كړه، خو د له لنډې مودې وروسته يې دا دنده هم پرېښوده، او له هماغه راهيسې تردې دمه په خپل كاله كې په ليكنو، څېړنو او مطالعې بوخت دى.
[سمادول] ليكلي او ژباړلي اثار يې
صميم صېب د وحدت اسلامي ورځپاڼې، قيام حق، شهيد پېغام شفق او سپېدې له مهالنيو سره قلمي همكاري كړې، او په لاندې ډول يې د ځينو ليكلو كتابونو نومونه راخلو:
- رېښتيانۍ كيسې (ژباړه) چاپ
- د رحمان بابا د ديون نومښود چاپ
- توحيدي ټولنه او ټولنيز عدالت (ژباړه) ناچاپ
- د حضرت علي رضي الله عنه لنډې ويناوې (ژباړه) ناچاپ
- رېښتيا خبرې درې ټوكه (ژباړه) ناچاپ